Μια ζωή στα classics. Η συνέντευξη με τον Βύρων Ρηγινό

Με αφορμή την εκκίνηση, μετά απο 44 ολόκληρα χρόνια, του Rallye Monte Carlo Historique Athens, ο Υπεύθυνος Δημοσιότητας Σ.Ι.Σ.Α. και ένας λάτρης των Ιστορικών Οχημάτων από τα γεννοφάσκια του, ο κ. Βύρων Ρηγινός, μιλά στο 4Drivers για παλιές αγάπες, το «χρηματιστήριο» των κλασικών και το φόβο της αυτόνομης οδήγησης

Πώς γεννήθηκε η αγάπη σας για το αυτοκίνητο; 

Από μικρό παιδί καθόμουν στα γόνατα του πατέρα μου Μανώλη. Ήμουν ο μικρότερος από τρία αγόρια γεννημένος το1950 και η αδυναμία του μπαμπά. Εκεί, λοιπόν, στα πόδια του πατέρα μου, είτε έπιανα τιμόνι ή άλλαζα ταχύτητες (3-on the tree) της οικογενειακής Plymouth Cranbrook του 1952 σε ηλικία 6-7 ετών.

Κάθε Σάββατο απόγευμα, επισκεπτόμασταν την γιαγιά του πατέρα που έμενε πίσω από την Μητρόπολη των Αθηνών. Θυμάμαι, σε ηλικία 4-5 ετών, είχε στην τραπεζαρία της ένα στρογγυλό δίσκο, τον οποίο έπαιρνα στα χέρια μου και προσποιούμενος ότι είναι τιμόνι, έτρεχα σαν δαιμονισμένος γύρω-γύρω στο διαμέρισμα κάνοντας όλους τους ήχους, εξάτμιση, αλλαγή ταχυτήτων, κόρνα κ.λπ. Αργότερα, τα περισσότερα Σαββατοκύριακ,α κατηφορίζαμε με την Plymouth έμφορτη για το εξοχικό μας στη Βούλα.  Μάλλον ήταν και παραμένει στο DNA μου…

 Αρκετά ενδιαφέροντα για την προσωπική μου ιστορία και σχέση τα αυτοκίνητα έχω καταγράψει στο ιστολόγιο μου, εδώ: Cars & More

Ποια είναι η αυτοκινητική εικόνα που έχετε από τα παιδικά σας χρόνια;

Δύο. Πολύ έντονες. Η πρώτη στην ηλικία των 6-7 ετών, ένα χειμωνιάτικο βράδυ Σαββάτου, καθ΄οδόν για τη Βούλα. Τότε μόλις είχε ανοίξει η παραλιακή Βούλας-Βουλιαγμένης η οποία είχε ακόμα το χαλίκι της φρέσκιας ασφάλτου, ούτε φώτα ακόμα. Εγώ στη γνωστή οδηγική μου θέση, όπως στρίβουμε αριστερά, στο ύψος του παλιού παραλιακού κέντρου Μοντε-Κάρλο, ακούγεται ένας φοβερός κρότος και βλέπουμε ανάμεσα σε σύννεφο σκόνης ένα μοτοσικλετιστή να σέρνεται μπροστά μας! Δίνω ένα σάλτο και πέφτω στην αγκαλιά της λίαν ψύχραιμης μάνας μου, κλαίοντας γοερά από την τρομάρα μου. 

Στο επόμενο καρέ εμφανίζεται ο οδηγός της μηχανής που είχαμε άθελά μας χτυπήσει στο πλάι με την μπροστινή πόρτα, ο οποίος φορούσε στολή και χλαίνη της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής τότε,  καβαλάρης μιας Harley-Davidson WLA 45 “suicide shift”, απομεινάρι της Αμερικανικής Στρατιωτικής Βοήθειας.

Στο μεθεπόμενο καρέ, ο χωροφύλακας είναι μέσα στο σπίτι μας και η μάνα φροντίζει με ιώδιο και γάζες τις εκδορές του, ενώ η άλλη γιαγιά, από  την πλευρά της μαμάς, έχει βάλει τα γυαλιά της και με το κουτί των ραπτικών στο πλάι διαλέγει το κατάλληλο χρώμα κλωστής για να μαντάρει τη σκισμένη χλαίνη… Ο πατέρας κανόνισε να του πληρώσει τις μικροεπισκευές της Harley και έτσι το θέμα δεν έλαβε έκταση…   Ήταν το πρώτο μου τρακάρισμα σε τρυφερή ηλικία και δη με «μπατσερική» Harley!

Η δεύτερη, ακόμα πιο έντονη, εικόνα αλλά και λίαν ριψοκίνδυνη αφορούσε (σε ηλικία των 16 ετών) την ιστορία με τίτλο: …Η 2η μου κατάρριψη με το…κλεμμένο αυτοκίνητο του Πατέρα μου…Έχει καταγραφεί αναλυτικά και με ενδιαφέρουσα-γουστόζικη  εικονογράφηση σε στυλ cartoon, εδώ. 

Γιατί έλκεστε από τα κλασικά και vintage;

Θαρρώ για πολλούς λόγους. Ας αναφέρω μερικούς:

Από τα «γεμάτα» εμπειρίες και σκανταλιές παιδικά μου χρόνια που αναπόφευκτα ξυπνάνε μνήμες ανεξίτηλα χαραγμένες, δηλαδή βιωματικές αναμνήσεις.

Οι μνήμες αυτές μας κάνουν να νοσταλγούμε αυτοκίνητα, ποδήλατα, VeloSolex, μηχανάκια και μηχανές, βάρκες, Chris-Craft και άλλα παλιά και ωραία μηχανήματα…

Να συμπληρώσω ότι το ενδιαφέρον μου περιλαμβάνει και τα δίτροχα. Περηφανεύομαι όταν αναπολώ ένα επικό ταξίδι παρέα με τον παιδικό μου φίλο που έφυγε νωρίς, τον Γιώργο Γαλαζίδη.

Ήταν Ιούνιος του 1971, όταν πετάξαμε από την Νέα Υόρκη στο Λονδίνο με σκοπό να αγοράσουμε δύο Triumph Bonneville’s, πραγματοποιώντας ένα εφηβικό μας όνειρο, το «Λονδίνο-Αθήνα καβάλα σε μηχανές». 

Γούστο είχε όταν επικοινώνησε μαζί μου εντελώς τυχαία (η μαγεία του διαδικτύου), ο πρώην ιδιοκτήτης της GPH 662C, τον Δεκέμβριο του 2010. Μπορείτε να διαβάσετε τη στιχομυθία μας στα σχόλια εδώ.

Την αρρώστια με τα Vintage cars (δηλ. Ιστορικά Οχήματα περιόδου μεταξύ 1919-1930), κόλλησα πριν 10 χρόνια. Χειμώνας με γρίπη και πυρετό, εξοστρακισμένος από τη σύζυγο στον καναπέ του σαλονιού. Απέναντι, στη βιβλιοθήκη, το βλέμμα έπεφτε συνεχώς σε μια παλιά φωτογραφία του πατέρα μου, του 1936, που οδηγούσε το Vintage Ford Model A Tudor Sedan του 1930 το οποίο είχε εισάγει όταν επέστρεψε με λεφτά στην πατρίδα μετά από 15 χρόνια εμιγκρές στην Αμερική.

Σκέψεις και ερωτήματα μού έρχονταν στο αρρωστημένο μυαλό: πώς να ήταν η οδήγηση σε ένα τέτοιο όχημα, τι απαιτήσεις συντήρησης να είχε, σε τι ανύπαρκτους δρόμους της εποχής του ’30 στην Ελλάδα, τι κοινωνική εντύπωση να έκανε το αυτοκίνητο τότε, «έριχνε» τις δεσποινίδες της εποχής;

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, όταν τον Μάιο του 2011 άρχισα να ψάχνω το θέμα Ford Model A, αναρτώντας το πρώτο μου δημοσίευμα στο blog μου: My next classic/veteran car investment

Τα υπόλοιπα Is History σε δύο μέρη μάλιστα:

About Ford Model A’s και A long time dream comes true! My ‘new’ 82 years old Ford Model A.

Ποια αυτοκίνητα θα θέλατε στο ιδανικό σας γκαράζ;

Εκτός από όλα όσα έχω στο πραγματικό μου γκαράζ θα ήθελα να έχω δύο Bentleys (φετίχ γαρ με το λογότυπο του αρχικού μου γράμματος): Μια προπολεμική Bentley 4½ Litre επειδή είχε κερδίσει αρκετά Le Mans και ήταν εποχής ιδιοκτησίας του Walter Owen Bentley και μια του 1954 Bentley S1 Continental, Fastback Coupé με body του H. J. Mulliner.

Ποια σύγχρονα αυτοκίνητα εκτιμάτε; Νιώθετε ότι, παρά την τεχνολογική τους εξέλιξη, κάτι λείπει;

Εκτιμώ κυρίως τα Γερμανικά (Audi, Mercedes-Benz, Porsche). Το καθημερινό μου είναι μια “Das Beste oder Nichts”  GLK 300 (X-204), χωρίς να αγνοώ τα ιταλικά και εγγλέζικα που έχουν αναβιώσει αρκετά ενδιαφέροντα μοντέλα. Θα ήθελα να μου πέσει στο τιμόνι μια Tesla Roadster – το τελευταίο της επίτευγμα το 2020 αναμένεται ακόμα πιο επαναστατικό.

Τι μου λείπει; το να μη μπορείς να «ακυρώσεις» κάποια από τα ηλεκτρονικά βοηθήματα. Όχι ότι θα το έκανα συχνά, αλλά λέμε τώρα…

Ποιο ήταν / είναι το «καύσιμο» όλα αυτά τα χρόνια στο να κινητοποιείστε σε από επίσημες διοργανώσεις και Συλλόγους της αυτοκίνησης; 

Πράγματι, κινητοποιούμαι αρκετά χρόνια στο χώρο του Ιστορικού Οχήματος. Το πρώτο μου Classic ήταν μια Austin Healey 3000 Mk 1 του 1961 και με αυτή πήγα στο πρώτο μου Ράλλυ της ΦΙΛΠΑ το ΕΥΒΟΙΚΟΣ του 1983, οπότε και έγινα μέλος του Συλλόγου.

Το «καύσιμο» ήταν και παραμένει ένα πλούσιο μείγμα αγάπης για το χόμπι των Ιστορικών Οχημάτων με πρόσθετο την έφεση για προσφορά στα κοινά.

Υπηρέτησα σαν Μέλος του Δ.Σ. και σαν Υπεύθυνος Δημοσιότητας τόσο στην ΦΙΛΠΑ [2012-2015] όσο και στην Ελληνική Ομοσπονδία Φίλων Παλαιών Αυτοκινήτων & Μοτοσυκλέτας-Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ [2013-2015]. Είμαι χαρούμενος που έχει διατηρηθεί σαν time capsule το blog που είχα δημιουργήσει για την ΦΙΛΠΑ από το 2013. 

Μετά την περίοδο ΦΙΛΠΑ, η τύχη μου έφερε την δημιουργία του Classic Car Center of Greece-3cg.gr [ www.3cg.gr ] Με αφορμή μια καλή συγκυρία, ένα όνειρο ετών άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά από το 2° μισό του 2014 και μετά.

Η ενασχόληση αυτή, από το 14 μέχρι το σήμερα, δηλ. 4 χρόνια, με έχει «γεμίσει» πάρα πολύ. Από τον κύκλο αξιόλογων ανθρώπων που γνώρισα, νέων και καλών φίλων που απέκτησα, από τις συγκεντρώσεις μας τις Τρίτες, τις ενδιαφέρουσες ομιλίες, διαλέξεις, προβολές και Εκδρομές-Εξορμήσεις (7 μέχρι τώρα, εδώ δείγμα των αφισών μας https://3cg.gr/posters-from-our-events/), αλλά και από τη Μάχη διεκδίκησης της Προεδρίας  ΦΙΛΠΑ από τον Κώστα Μητρόπουλο τον Γενάρη φέτος. Περισσότερα, εδώ.

 Μετά και από αυτή την περίοδο της απογοήτευσης από τα ΦΙΛΠΙΚΑ δρώμενα, ήρθε η λαμπρή νίκη των Δελαπόρτα – Μουστάκα που κατέκτησαν τη 2η θέση της Γενικής Κατάταξης στο  21ο Rallye Monte-Carlo Historique-RMCH 2018.

Αμέσως τους προσκαλώ την Τρίτη 13/2/18 για παρουσίαση της εμπειρίας τους στο Garage ενώ μας φέρνουν και το Golf GTi στο γκαράζ, όλα τα λεφτά! Μπορείτε να δείτε το άλμπουμ φωτογραφιών, εδώ.

Την ίδια στιγμή, αντιλήφθηκα τη σημαντικότητα του επιτεύγματος του Rallye Monte-carlo Historique και ασπάσθηκα το όραμα του Γιώργου για την Επαν-Εκκίνηση του Monte από την Αθήνα. Κατόπιν, έγινα και Μέλος του Συλλόγου Ιδιοκτητών Σπορ Αυτοκινήτων-Σ.Ι.Σ.Α., που έκαναν την τιμή να μου αναθέσουν τη θέση του Υπεύθυνου Δημοσιότητας του Συλλόγου.

Πρόσφατα δόθηκε η Συνέντευξη Τύπου για το Rallye Monte Carlo Historique Athens. Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια και γιατί είναι σημαντική η εκκίνηση από την Αθήνα;

Πολύ ωραία και επίκαιρη ερώτηση. Δεν τα λέω μόνο εγώ. Τα είπε πολύ ξεκάθαρα ο Θεόδωρος Χαραγκιώνης, Πρόεδρος του Ελληνικού Μουσείου Αυτοκινήτων-HMM και στρατηγικός συνεργάτης του εγχειρήματος μας [βλ. video με αποσπάσματα από τη Συνέντευξη Τύπου της 27ης Ιουνίου https://youtu.be/V3OKkQL1uok καθώς και την παρουσίαση μου, εδώ. 

Θα συνόψιζα τη σημαντικότητα ως εξής:

Βάζει ξανά στο χάρτη την Ελλάδα μετά από 44 ολόκληρα χρόνια (αξίζει να διαβάσετε την Ιστορική Αναδρομή των εκκινήσεων του RMC από την Αθήνα του Νικόλα Ζαλμά σε δύο συνέχειες εδώ: Αθήνα Monte-Carlo 27 – 39 & εδώ: Αθήνα Monte-Carlo 54 -75.

Η διεθνής προβολή θα είναι σημαντική για:

Την Ελλάδα γενικά

Την Ιστορική πόλη της Αθήνας 

Το Κίνημα των Ιστορικών Οχημάτων της Ελλάδας, το οποίο έχει τρωθεί βάναυσα μετά την έκδοση της ΚΥΑ του Οκτωβρίου 2017 [ΦΕΚ 3641 που ορίζει την κυκλοφορία των Ι.Ο. στη χώρα μας].

Στόχος μας είναι να παγιωθεί η εκκίνηση του #RMCH από την Αθήνα

Ευκαιρία να γνωρίσετε την Ομάδα του Σ.Ι.Σ.Α. που πρωτίστως έχει αναλάβει την προώθηση και την διοργάνωση της «Επαν-Εκκίνησης» από την Αθήνα του 22ου Rallye Monte-Carlo Historique στις 30 Ιανουαρίου 2019, απαρτίζεται από τους: 
Νικητές του φετεινού 21ου RMCH George Delaportas & Spyridon Moustakas 
Τον Πρόεδρο Michael Mouzoukis & Γενικό Γραμματέα Dimitris Kalogeras
Τον Υπεύθυνο Δημοσιότητας Byron E. Riginos
Την Γραμματέα του Συλλόγου Nasia Lymberopoulou
Την Διευθύντρια της all4ad Dimitra Lymberopoulou

Ενώ, ρόλο Στρατηγικού Συνεργάτη, έχει αναλάβει το Hellenic Motor Museum υπό την καθοδήγηση του Προέδρου, Theodore Charagionis.

Τέλος, αξίζει να επισκεφτείτε και κάνετε “Like” στη σελίδα της Διοργάνωσης Rallye Monte Carlo Historique Athens στο Facebook με κλικ εδώ.   

Πώς κρίνετε την εξέλιξη των τιμών στο διεθνές «χρηματιστήριο» των κλασικών αυτοκινήτων;

Παρακολουθώ στενά την εξέλιξη των τιμών διεθνώς, κυρίως από δύο πηγές:

Την Αγγλική Historic Automobile Group Index – HAGI και τo Αμερικανικό περιοδικό Sports Car Market και, συγκεκριμένα, το βιβλιάριο Pocket Price Guide.

Οι τιμές είναι, σε γενικές γραμμές, ανοδικές τα τελευταία 4-5 χρόνια, με έμφαση στα πολύ ακριβά και σπάνια κομμάτια. Η κατάσταση και η ιστορία (condition & provenance) του κάθε «κομματιού» αποτελούν κυρίαρχους παράγοντες για τη διαμόρφωση της τιμής. Τέλος, η προσφορά και η ζήτηση διαμορφώνουν τις τιμές. Νέοι παίκτες εισέρχονται στην εξειδικευμένη αγορά, κυρίως από Μέση Ανατολή, Κίνα και Ρωσία. 

Πώς βλέπετε τη μετάβαση προς την ηλεκτροκίνηση αλλά και τη αυτόνομη οδήγηση που είναι ήδη εν εξελίξει;

Με συν και πλην. Ηλεκτροκίνηση για μικρά οχήματα πόλης, ναι. Στον αντίποδα, εξελιγμένα και δυνατά οχήματα πολυτελείας ή επιδόσεων όπως τα Tesla, επίσης ναι. 

Η αυτόνομη οδήγηση με τρομάζει. Τόσο σαν ιδέα, όσο και σαν εκτέλεση. Αν επικρατήσει, θα σημαίνει το τέλος της οδηγικής μας χαράς, των επιδόσεων αλλά και της αγάπης για τα Ιστορικά Οχήματα από τις νεότερες γενιές.

Ποια είναι η αγαπημένη σας οδηγική διαδρομή;

Εντός του λεκανοπεδίου της Αττικής, σίγουρα η ενίοτε αποκαλούμενη «Ελληνική Ριβιέρα», δηλαδή, από την Γλυφάδα μέχρι το Σούνιο.

Εκτός Ελλάδας διαδρομές που έχω απολαύσει (πάντα με νοικιασμένο κάμπριο) ήταν: 

Ισπανία, η διαδρομή από τη Malaga προς την πόλη της Ρόντα,

ΗΠΑ, κομμάτια της Route 66 κυρίως στην περιοχή της Αριζόνα

ΗΠΑ, η διαδρομή από San Francisco προς Los Angeles μέσω της U.S. State Route 1 ή Pacific Coast Highway-PCH 

ΗΠΑ, η διαδρομή από το Miami International Airport-MIA, Florida προς το Key West. Μια διαδρομή 257 χιλιομέτρων μέσω της Overseas Highway. Βεβαίως, και το Key West καταπληκτικό.

Ποιο θεωρείτε το πολυτιμότερό σας απόκτημα;

Συναισθηματικά, το Ford Model A Roadster Deluxe του 1931. Αντικειμενικά, το πανέμορφο και σπάνιο Simca 8 Sport Coupé του 1950, σχεδιασμένο από τον Battista Pininfarina και κατασκευασμένο από την Facel Vega! Μάλιστα, κέρδισε το βραβείο της κατηγορίας Coupés στο 14ο Concours d’Elegance της ΦΙΛΠΑ το 2015.

Τι συνεχίζει να σας κάνει να χαμογελάτε;

Όταν με γαργαλάνε. Αλλά και όταν τα όνειρά μου μέσα από σκληρή δουλειά και αφοσίωση, γίνονται πραγματικότητα.

Ποιο ταλέντο θα θέλατε να έχετε;

Θα ήθελα να  έπαιζα κάποιο μουσικό όργανο, όπως κιθάρα ή φλάουτο.

Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους ελληνικούς δρόμους;

Τόσα πολλά που δεν ξέρω από πού να αρχίσω την απαρίθμηση. Ενδεικτικά;

Το κακής ποιότητας οδόστρωμα. Οι άπειρες λακκούβες και τα «ράμματα» των συνεργείων Κοινής Ωφελείας  Η ελλιπής σήμανση και οι βανδαλισμένες πινακίδες. Η βρώμα και τα σκουπίδια που συναντούμε καθημερινά.

Οι ασυνείδητοι οδηγοί – πολύ μεγάλη ιστορία, απαιτεί ολόκληρη διατριβή. Το απαίσιο graffiti – εκτός ορισμένων περιπτώσεων όπου επικρατεί το χιούμορ 

Και πολλά ακόμη… 

Ποιο είναι το motto ή η φράση που σας εμπνέει;

Αυτοχαρακτηρίζομαι με τα αρχικά D.D., δηλαδή, “Dreamer Doer‘‘. Δηλαδή, το να κάνεις όνειρα είναι εύκολο, dreaming is free. Το να στρώνεσαι, όμως, στη δουλειά για να τα κάνεις πραγματικότητα… (Όσοι ενδιαφέρονται ας επισκεφτούν το Facebook Group D.D.’s a.k.a. Dreamers – Doers)

Το αυτοκινητικό μου motto για το www.3cg.gr είναι «Our Mission is to Advance Classic Cars Enthusiasm» και το «A Hobby of Collecting Can Pay Off. Start by Collecting Knowledge. Classic Cars Never die – They get Restored».

Photo: Αρχείο Βύρωνα Ρηγινού