Για το τηλεπαθητικό κιβώτιο του S2000. Αντικείμενο πόθου

Προέκταση του χεριού σου, κάθε κούμπωμα και μία σύνδεση με το μηχάνημα, γραναζωτό τέκνο του Σοϊχίρο, κιβώτιο-ποίημα του S2000. Προσκύνα, άπιστε

Κοντός λεβιές, ευδιάκριτες, μικρές, σχεδόν ανύπαρκτες διαδρομές του επιλογέα και ένας μεταλλικός λεβιές που πάγωνε στο κρύο και έκαιγε τα καλοκαίρια. Όμως, διάολε, ήταν τόσο υπέροχος που άλλαζες σχέση. Έτσι, και χωρίς λόγο

Όχι δηλαδή ότι το S2000 δεν χρειαζόταν συχνές αλλαγές. Με μόλις 208 Nm, πού; Στις 7,200 rpm; Στα Ιμαλάϊα του στροφόμετρου;

Ε, για αυτό ακριβώς ήθελες ένα μαγικό κιβώτιο για να κατεβάζεις συχνά.

Σε προσπεράσματα, ίσα-ίσα για να φορτώσεις λίγη ροπή στους πίσω τροχούς ή και για το ηδονικόν της υπόθεσης.

Η Honda ανέκαθεν έδινε σημασία στα κιβώτια, στην κλικαριστή αίσθηση που σου αφήνουν στο χέρι, στην αντοχή τους. Όμως στο S2000 το τερμάτισε. Αν αμέσως μετά οδηγούσες σχεδόν οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο, θα πίστευες πως οι διαδρομές ήταν ένα μακρύ ταξίδι από εδώ μέχρι την αιωνιότητα

Για τη φτερούγα-απλώστρα των Evo και Impreza. Αντικείμενο πόθου

Η σύνδεση με τον καρπό σου

Αλλά το κιβώτιο του S2000 δεν ήταν απλώς ένα short shift ως κινηματική διαδρομή.

Ήταν, επιπλέον, ο μεταλλικός ήχος, η σαφήνεια της εμπλοκής των γραναζιών και, αν θέλεις, η ακρίβεια που απαιτούσε.

Τις σχέσεις δεν τις «πέταγες» όπως να ‘ναι στο κιβώτιο. Απαιτούσε συγκέντρωση, μετρημένες κινήσεις και φορμουλίστικη προσέγγιση στο δεξί σου καρπό. Όχι ό,τι καλύτερο να ‘σαι απρόσεκτος και να κατεβάσεις από 4η σε 1η με ένα S2000

Το κιβώτιο του Honda ήταν ένα σύντομο βιογραφικό του ύφους όλου του αυτοκινήτου.

Και κλειστά μάτια να ‘χες θα αναγνώριζες πώς η χούφτα σου μόλις έπιασε κάτι μοναδικό που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο.

Γρήγορο, αγωνιάρικο, δείγμα άλλης εποχής και αντικείμενο πόθου. Νομίζω, κανονικά, τα χειροκίνητα κιβώτια θα πρέπει να διαχωριστούν σε προ S2K και μετά S2K εποχή. Ευτυχώς τη ζήσαμε, κυκλοφορούν ακόμη ανάμεσά μας και οφείλουμε φόρο τιμής. Σε 300 λέξεις