”Κολλάμε” ξανά τα κομμάτια της… τεμαχισμένης –στο κινηματογραφικό ”The world is not enough”- Z8, που αποτέλεσε το απαύγασμα της συνεργασίας της BMW, με το θρυλικό Bond. Αλλά πάνω απ’ όλα ένα roadster που δύσκολα θα ξεχαστεί από τους πραγματικούς φίλους της αυτοκίνησης
Περισσότερο και από το συλλεκτικό χαρακτήρα της ή την κινηματογραφική παρουσία της, η Z8 κατακτά δικαίως μια θέση στο πάνθεον των κλασικών αυτοκινήτων, καίτοι μιλάμε για μοντέλο δεκαετίας, λόγω του ιδιαιτέρως εξεζητημένου χαρακτήρα της και της σχεδίασης, που θα με υποχρέωνε να… ασπαστώ τα χέρια του κυρίου Henrik Fisker!
O αρχισχεδιαστής του BMW Designworks USA, παρουσίασε, το 1997, το πρωτότυπο Z07, θέλοντας να τιμήσει τη θρυλική 507 του 1956, ένα από τα κορυφαία roadsters που βγήκαν ποτέ στην παραγωγή.
Το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα του concept car ήταν τέτοιο, που μας έκανε να ξεχάσουμε τις… εμπνεύσεις του Chris Bangle και να θυμηθούμε τις καλύτερες στιγμές της βαυαρικής φίρμας.
Μέσα σε μια τριετία κι ενώ το αυτοκίνητο είχε ήδη λάμψει, ως ”σύντροφος” του James Bond, Pierce Brosnan, στην υπερπαραγωγή του 1999, ”The world is not enough”, έγιναν οι απαραίτητες διαφοροποιήσεις και το concept car έγινε super car, περιορισμένης παραγωγής, με την ονομασία Z8.
Στα μόλις τρία χρόνια παραγωγής της, η Z8 υπήρξε, αναμφίβολα, το πιο διαφορετικό και μακράν το πιο όμορφο μοντέλο της γκάμας της BMW και όχι μόνο…
Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια, με την έλευση της Alfa Romeo Brera, για να δούμε ξανά τόσο όμορφα οπίσθια σε αυτοκίνητο, με ξεκάθαρο highlight τα πολύ στενά φωτιστικά σώματα νέον, που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά, σε μοντέλα παραγωγής.
Αυτό που, ενδεχομένως, να μην έχουμε δει ακόμα, είναι ένα τόσο ιδανικό ”πάντρεμα” σύγχρονου design, με στοιχεία ρετρό.
H Ζ8 συνδύαζε μοναδικά την παράδοση της BMW σε ανοικτά διθέσια sports cars, με την τεχνολογική υπεροχή που, επίσης, χαρακτηρίζει τα αυτοκίνητά της.
Τα πάντα, από το δερμάτινο σαλόνι, το τιμόνι, τον επιλογέα, μέχρι τον τελευταίο διακόπτη στα χειριστήρια, έμοιαζαν με έργο τέχνης
Η σοφιστικέ δομή του χειροποίητου αμαξώματος, με τα 270 κιλά αλουμινίου, επιβεβαιώνει ότι επρόκειτο για μια BMW, με τεχνολογίας αιχμής.
Το γεγονός ότι οι Γερμανοί δεν περιορίστηκαν σ’ ένα κοινό αυτοφερόμενο αμάξωμα, αλλά σ’ ένα αλουμινένιο πλαίσιο, πάνω στο οποίο βιδώνονταν όλα τα υπόλοιπα μέρη, πρόσφερε μεγαλύτερη στρεπτική ακαμψία, αλλά και την ιδανική, όπως συνηθίζουν οι Βαυαροί, κατανομή βάρους 50:50.
Η τελευταία, σε συνδυασμό με το πολύ καλό στήσιμο της ανάρτησης (γόνατα με ψαλίδια βάσης, αντιστρεπτική ράβδος, πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική ράβδος) και το σύστημα ευστάθειας DSC, 3ης γενιάς, κρατούσαν τα όρια της υπερστροφής, σε ισορροπία με αυτά της διασκέδασης.
Η απενεργοποίηση του DSC, χωρίς να προκαλεί σύγχυση, σου υπενθύμιζε πως είχες να κάνεις με μια ”καθαρόαιμη μπέμπ, 400 ίππων και 500Nm ροπής, από τις 3.800rpm, την οποία δεν μπορείς να μην σεβαστείς. Για να σε σεβαστεί κι αυτή…
Κάτω από το μακρύ καπό, βρισκόταν ο – γνώριμος απ’ την Μ5 της εποχής- 5λιτρος V8, που πέρα απ’ τον ονειρώδη ήχο που έφερνε στ’ αυτιά σου, εγγυόταν επιδόσεις αντάξιες της πληθωρικότητας του μοντέλου.
Η επιτάχυνση από στάση στα 100km/h ερχόταν σε 4,7 δευτερόλεπτα και η τελική ταχύτητα περιοριζόταν από ηλεκτρονικό κόφτη, στα 250km/h.
Τα καλά πράγματα κρατούν πολύ λίγο… Η Z8 έκλεισε τον κύκλο παραγωγής της το 2003. Ο κύκλος που θ’ αργήσει πολύ να κλείσει, είναι αυτός των θαυμαστών της…
Στην Ελλάδα, δεν πρέπει να άγγιξαν ούτε τα δάχτυλα του ενός χεριού, οι ιδιοκτήτες αυτού του εκπληκτικού roadster.
Παρόλα αυτά ο ”Ατρακάριστος” ορκίζεται πως κυκλοφορούσε μια άθικτη, ασημί στο πάρκινγ του Μέγαρου Cecil στο Κεφαλάρι. Μπαίνοντας δεξιά και μακριά από τα μάτια των περαστικών.
Τον πιστεύουμε.
Tell me more…
# H συναρμολόγηση των αυτοκινήτων γινόταν στο χέρι από εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και απαιτούσε, σχεδόν, το διπλάσιο χρόνο απ’ αυτόν της κατασκευής μιας 3άρας
# Λόγω της μοναδικότητάς της και του τεχνολογικού υπόβαθρου, η Z8 δεν μπήκε ποτέ σε αυτοματοποιημένη διαδικασία παραγωγής. Έτσι εξηγείται και το υψηλό κόστος κτήσης, που άγγιζε αυτό ενός ιταλικού super car
# Μόλις 10 αυτοκίνητα την ημέρα, έβγαιναν απ’ τη γραμμή της BMW. Συνολικά υπολογίζεται ότι διατέθηκαν 5.703 κομμάτια σ’ όλο τον κόσμο, με τις μισές πωλήσεις να απορροφούνται φυσιολογικά στις Η.Π.Α.
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
