Ο Λάουντα οδηγούσε αυτό για εταιρικό. Όχι κι άσχημα. Εσύ;

Ένα Ferrari 365 GT4 2+2 ήταν το αυτοκίνητο-δώρο της εταιρείας για να κάνει τα πήγαινε-έλα του. Και ήταν τόσο υπέροχο που ακόμα και ένας παγκόσμιος πρωταθλητής του μεγέθους του δε δίσταζε να πιάνει κουβά και σφουγγάρι για να του ρίξει ένα πλύσιμο

Ακόμα και οι πρίγκιπες της F1 έπιασαν τη μάνικα. Ο «πολύς» Νίκι Λάουντα με το ωραίο του εταιρικό

Tο «Φεραρικό» που βλέπετε, αρχικά στο ασπρόμαυρο ενσταντανέ, ήταν το εταιρικό του. Ένα δώρο που δόθηκε από τη Ferrari όταν ο Λάουντα υπέγραψε συμβόλαιο για να γίνει επίσημος οδηγός της ομάδας στη Φόρμουλα 1. Ηταν το μακρινό 1973, τότε που ο χαρισματικός και αποφασιστικός Λάουντα ήταν μόλις 24 ετών

Δεν είναι και το πιο εύκολο να έχεις λίγο μετά τα 20 σου ένα τέτοιο υπεραυτοκίνητο της εποχής στο γκαράζ σου, σωστά;

Οι Ιταλοί, όμως, είχαν εντοπίσει το τεράστιο ταλέντο αυτού του τύπου που δεν σου γέμιζε και πολύ το μάτι και δε δίστασαν, παρέα με τις υπογραφές, να του δώσουν το «πιο-κλασάτο-πεθαίνεις» 365 GT4 2+2.

O κωδικός σήμαινε ότι, αντίθετα από τα κεντρομήχανα της εταιρείας και άλλα gran turismo που είχε στο βιογραφικό η Ferrari, το «2+2» μπορούσε να φιλοξενήσει άλλους δύο επιβάτες σε πίσω κάθισμα. Ή χρήσιμο για να πετάς μπουφάν και ό,τι άλλο είχες πρόχειρο

Ο Λάουντα εν ώρα εργασίας. Το 1976 το αυτοκίνητο «αντικαταστάθηκε» με τo σχεδόν ίδιo αισθητικά Ferrari 400. Ασχετο: κάποτε σύχναζε μια τέτοια στην οδό Διδότου, στο Κολωνάκι

Lucky strike

Το αυτοκίνητο θα μπορούσες να πεις ότι ήταν γούρικο για τον τεράστιο σε οδηγικό μέγεθος, λιπόσαρκο σε σωματοδομή, Αυστριακό.

Aκριβώς δύο χρόνια αργότερα στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής σε ιταλικό έδαφος, στο Γκραν Πρι στη Μόντσα.

Δυστυχώς για τον Νίκι, η διαδικασία να το εκτελωνίσει με αυστριακές πινακίδες ήταν τότε ακόμη περίπλοκη αλλά και δαπανηρή. Έτσι, αποφάσισε να το πουλήσει.

Το αγόρασε ένας συμπατριώτης του, επίσης αγωνιζόμενος, με δυσκοίλιο επώνυμο, ο Καρλ Οπιτζχάουζερ, ο οποίος, αν γκουγκλάρετε το όνομά του, είναι περισσότερο γνωστός για την προσπάθειά του να τρέξει στο Γκραν Πρι της πατρίδας του, το ’78.

Ωστόσο, λόγω της περιορισμένης εμπειρίας του σε μονοθέσια, τελικά δεν τα κατάφερε. Είχε όμως το Ferrari του «θεού» στο γκαράζ. Κάτι ήταν κι αυτό.

Στη συνέχεια, το αυτοκίνητο πέρασε στα χέρια του γιου ενός, επίσης αυστριακού, εισαγωγέα της Ferrari στη Βιέννη. Ήταν τότε που ο νέος ιδιοκτήτης αποφάσισε να το βάψει στο έντονο κόκκινο που βλέπετε στις έγχρωμες φωτό. Για την ιστορία, το αρχικό χρώμα του 365 στα χέρια του Λάουντα ήταν ένα μάλλον πολύ πιο ωραίο «Grigio Argento» – η μετάφραση είναι περιττή

Τα χρόνια πέρασαν, ο χρόνος κύλησε αργά, τα ίχνη της χάθηκαν, όμως το κάλλος δε λύγισε στην εντροπία και ακόμη και σήμερα δείχνει διαχρονικά υπέροχο

Λέγεται πως ακόμα και ο τωρινός ιδιοκτήτης δε γώριζε μέχρι πρότινος τη βαριά ιστορία του συγκεκριμένου αυτοκινήτου. Και είναι οι φωτό με τον Νίκι Λάουντα, τη μάνικα, τον κουβά και το σφουγγάρι στο χέρι να υπενθυμίζει πως στο σε αυτό το εταιρικό αναπαύονταν τα μαλακά μόρια ενός τεράστιου του σπορ

Photo:Dorotheum