Αλήθειες και ψέμματα για τα ελαστικά που οδηγούμε

Μαύρη μαγεία και μικρές λεπτομέρειες για τα ελαστικά των δημοσιογραφικών αυτοκινήτων που περνούν από τις δοκιμές του 4Drivers

Αυτοί οι τέσσερις μαύροι κύκλοι σώζουν ζωές. Μην τους αμελείς. Έλεγξέ τους, συντήρησέ τους, άλλαξέ τους όταν πρέπει. Μεγάλο must της οδήγησης

Δεν θα σας κουράσουμε με τα βασικά τα οποία, ως συνειδητοποιημένοι petrolheads, ήδη γνωρίζετε. Όπως, για παράδειγμα, το ότι μια καλή τετράδα αξίζει περισσότερο από πολλές, αβανταδόρικες επεμβάσεις σε Φ.Π.Ε (βλ. φίλτρο, πρόγραμμα, εξάτμιση). Ή ότι μια φθαρμένη τετράδα δεν αφήνει ακόμα και την καλύτερη ανάρτηση να λάμψει. Γνωστά αυτά

Συνοπτικά και ευκολοδιάβαστα, λοιπόν, για το τι παίζεται στην εξέλιξη τους τα τελευταία χρόνια. Τουλάχιστον όπως αποτυπώνεται τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Όπως υπάρχουν μοντέλα αυτοκινήτων, face lift και λανσαρίσματα, το ίδιο ισχύει και για τις εταιρείες ελαστικών

Απλώς, τα πρώτα τα ξέρουμε απ’ έξω και ανακατωτά ενώ για τα δεύτερα ξέρουμε, συνήθως, τα βασικά.

Η αλήθεια είναι πως, περίπου, τρία χρόνια είναι αρκετά για να εξελίξουν βελτιωμένες εκδόσεις ή μικρές αλλαγές σε χάραξη ή γόμα. Οι οποίες, συνήθως, περνούν απαρατήρητες.

Όπως οι κατασκευαστές επενδύουν στην κατεύθυνση των ρύπους και καταναλώσεων, το ίδιο ισχύει και με τις εταιρείες ελαστικών

Απόδειξη ο παράγοντας ”Rolling Resistance”. Κάτι σαν αντίσταση στην κύλιση αλλά καμία σχέση με τους Rolling Stones.

Όπερ σημαίνει πως αν μας ενδιαφέρει πρωτευόντως η οικονομία ελέγχουμε πόσο χαμηλός είναι ο σχετικός συντελεστής.

Οι Goodyear και Dunlop είναι εντός του ιδίου ομίλου

Και, μάλιστα, παρατηρείται, τα τελευταία χρόνια να επενδύουν σημαντικό μέρος της έρευνάς τους στο να πετύχουν χαμηλές καταναλώσεις ώστε να έχουν υψηλό labelling καθώς κάποια εστιασμένα μοντέλα της (όπως το ΒlueResponse) πετυχαίνουν έως και 7% μικρότερη κατανάλωση. Γενικά, η Goodyear φαίνεται να έχει εξαιρετικά all around αποτελέσματα. Κράτα το υπόψιν.

Η Continental επενδύει μεγάλο μέρος του R&D της στο φρενάρισμα

Δεν είναι τυχαίο που σε πολλά σχετικά test τα Conti διαπρέπουν. Και μάλιστα με σταθερές τιμές – είτε σε στεγνό είτε σε βρεγμένο.

Η πείρα των Γάλλων (βλ. Michelin) φαίνεται ακόμα και σε «γερασμένα» μοντέλα (βλ. Pilot Sport 3)

Ειδικά στο handling. Ναι, είναι μαλακό, δεν «βγάζει» πολλά χιλιόμετρα, θέλει προσοχή στα υπέροχα ελληνικά χαρακώματα που παραμονεύουν αλλά παραμένει μία πολύ καλή επιλογή, αν οι παραπάνω συμβιβασμοί δεν σας αποθαρρύνουν.

Γενικά μιλώντας, η Michelin έχει αρχίσει και αλλάζει προτεραιότητες. Άλλοτε δυσκολευόταν στο βρεγμένο και διέπρεπε στο rollng-resistance. Τα τελευταία χρόνια συμβαίνει το αντίστροφο.

Η Pirelli είναι μια σταθερή αξία ως έμπειρος κατασκευαστής

Η οποία Pirelli καταφέρνει να πουλάει αλλά και να κρατιέται σε υψηλές θέσεις με το «βετεράνο» P Zero. Κυρίως χάρη σε «εσωτερικές» βελτιώσεις ενώ σημαντική προβολή κέρδισε και απ΄την εμπλοκή της στη F1. Σε κάποιες περιπτώσεις τα ελαστικά της είναι, όντως, σχετικά σκληρά για την ελληνική άσφαλτο και θέλουν ζέσταμα. Αλλά «βγάζουν» χιλιόμετρα.

Μην υποτιμάς την Άπω Ανατολή

Η Bridgestone έχει στο βιογραφικό της πολύ καλά δείγματα. Από το παλιό S02 μέχρι το νεότερο Adrenalin. Συνήθως με άκαμπτα πλαϊνά που αντέχουν στα στροφιλίκια.

Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έχουν προκύψει και άλλοι, άγνωστοι μέχρι πρότινος, παίκτες. Για παράδειγμα, η κορεάτικη Hankook βγάζει ελαστικά για enthusiast ή για χρήση δρόμου/πίστας με καλές κριτικές. Η Toyo, επίσης. Eπί τη ευκαιρία, το γενικής χρήσης Ventus evo 2 της Hankook θεωρείται ανταγωνιστικό των καλών ευρωπαϊκών.

Αντιστοίχως, φαίνεται να θέλει ακόμη δρόμο η Falken. Eιδικά στο βρεγμένο.

BMW M2 CS. Το μέγεθος το σωστό στην πιο επιθετική εκδοχή

Ο θόρυβος μετράει

Και μετράει όχι μόνο για το περιβόητο labelling που πιέζει / επιβραβεύει τους κατασκευαστές για πιο ήσυχα στην κύλισή τους ελαστικά. Αλλά και για το «βουητό» εντός καμπίνας. Σημαντικό στοιχείο στα ταξίδια.

Να ένας τομέας που διακρίνεται, για παράδειγμα, το Yokohama Advan Sport V105.

Και το παλιό έχει ψυχή

Παλιά, τελειωμένα και σκληρά σαν τσιμέντο ελαστικά. Ό,τι χρειάζεται, δηλαδή, για να τους πετάξεις τα λινά έξω δοκιμάζοντας την περιβόητη υπερστροφή ισχύος.

Κάπως έτσι ο γνωστός δημοσιογράφος Chris Harris έκαψε πέντε σετ πανάκριβων ελαστικών στη Ferrari F12. Τα οποία φυσικά ήταν καινούργια μερικά λεπτά πριν ξεκινήσει το πάρτι των πλαγιολισθήσεων.