Έτσι θέλει η Alfa Romeo να σταθεί απέναντι στη BMW

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μία ψηφιακή απεικόνιση του πώς μπορεί να είναι η Alfa Romeo της επόμενης μέρας στη μεγάλη κατηγορία του E segment. Εκεί, δηλαδή, που κυριαρχούν οι BMW 5 Series, Mercedes-Benz E-Class και τα Audi A5

Οι προβολείς θυμίζουν την Alfa Romeo Tonale (το SUV που αναμένεται εντός της χρονιάς) και η φόρμα παραπέμπει σε κάτι μεταξύ BMW 6 Gran Turismo και Porsche Panamera. Σε κάθε περίπτωση, μένει να φανεί αν ένα μεγάλο σεντάν με σπορτίφ αναλογίες θα βγει στην παραγωγή

Είναι εύκολο στις μέρες μας να κάνεις μία ψηφιακή απεικόνιση ενός φημολογούμενου αυτοκινήτου

Και συνήθως δεν μπαίνει κάποιος στη διαδικασία -τουλάχιστον με δημοσιογραφικά και όχι χομπίστικα κριτήρια- αν δεν υπάρχει ήδη «καπνός» στον ορίζοντα.

Η εικόνα, λοιπόν, μίας μεγάλης Alfa Romeo, ικανής να σταθεί απέναντι στη γερμανική τριάδα είναι ήδη ένα θέμα που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον.

Οι νέες τιμές της Alfa Romeo Giulia. Η κούκλα γίνεται πιο προσιτή

Μπορεί να τα καταφέρει η Alfa σ΄αυτό το segment;

Όχι, φυσικά, από σχεδιαστικής πλευράς, όσο εμπορικής.

Το νεότερο ιστορικό παρελθόν της Alfa Romeo στην κατηγορία της BMW Σειράς 5 δεν τελεσφόρησε.

Οι Alfa Romeo 164 και 166, σε μία περίοδο εικοσαετίας (1987-2007), δεν κατάφεραν να σταθούν εμπορικά στις μεγάλες δυτικές αγορές. Όσο οδηγοκεντρικές ή όμορφα σχεδιασμένες και αν ήταν. Οι Ιταλοί είχαν δυσκολίες απέναντι στο γερμανικό γκέτο. Και όχι μόνον αυτοί

Τι μπορεί να αλλάξει την ιστορική ροή;

Ίσως η νέα εταιρική ομπρέλα της Stellantis η οποία έχει ενώσει υπό τη σκέπη της πολλά ονόματα τα οποία ίσως δώσουν το στήριγμα για την επέκταση της Romeo στα υψηλά κλιμάκια της κατηγορίας.

Το ισπανικό motor.es επικαλείται πως ένα τέτοιο μεγάλο σεντάν με σπορτίφ χαρακτήρα είναι μέσα στα απώτερα σχέδια και τοποθετεί την άφιξή του γύρω στο 2025.

Μέχρι τότε υπάρχει αρκετό νερό για να κυλήσει το μύλο, να βρει τα πατήματά του το νέο εταιρικό σχήμα, να επιχειρήσει την επιστροφή της «νεκρής», ουσιαστικά, Lancia αλλά και να φροντίσει να μη χαθεί η ιταλική ιδιαιτερότητα μέσα σε έναν όμιλο ιταλικών (Fiat, Abarth, Maserati) γαλλικών (Citroën, Peugeot, DS), γερμανικών (Opel) και αμερικανικών (Chrysler, Dodge) συμφερόντων