Τι είναι αυτό που όλοι πέφτουν ξεροί, το supercar;

Από το καλοκαίρι και μετά, το Instagram έχει γεμίσει από φωτογραφίες που δείχνουν ανθρώπους να κείτονται νεκροί. Ή, εν πάσει περιπτώσει, σαβουριασμένοι (sic) έξω από ακριβά αυτοκίνητα. Απ’ ό,τι διαβάζω, είναι η νέα μόδα. Λέγεται “Falling Star Challenge‘‘

Το νέο trend, όπως διαβάζω, ξεκίνησε από τη Ρωσία. Κυρίως από εκατομμυριούχους που ποζάρουν ως νεκροί. Ή μόλις έχοντας υποστεί μια μεγαλοπρεπέστατη τούμπα. Μαζί με ένα τσικ αναισθησίας. 

Μετά, ο ένας μετά τον άλλον, άρχισε να «ανεβάζει» μια φωτό. Με Porsche, Ferrari, άλλα πανάκριβα του αυτοκινητικού βασιλείου, Rolls και τα σχετικά.

Ακόμα πιο μετά, ακολούθησαν και τα ιδιωτικά τζετ, ελικόπτερα, θαλαμηγοί. Απλά μεταφρικά μέσα αστέρων. 

 Όσοι δεν είχαν ένα τέτοιο, πήραν μερικές σακούλες από τη Gucci ή τη Vuitton και φωτογραφήθηκαν μαλλιοκούβαρα απ΄τις σκάλες κάποιου Mall. Ο καθένας ανάλογα με το φορολογικό του αποτύπωμα.

Ξαφνικά, λοιπόν, τα social, και κυρίως το Instagram, άρχισαν να γεμίζουν από ανάλογες φωτό. Να, σαν τις παρακάτω.

Οι φωτό από το Falling Star Challenge θυμίζουν κάτι από σκηνή εγκλήματος. Μπρούμυτα, με το ένα πόδι στο μασπιέ, χαρτιά, λεφτά, τσάντες πεταμένες δίπλα στο «πτώμα», κινητά αλλού, το κομμωτήριο σε αποσύνδεση. Μου κέντρισαν την προσοχή – κάτι σαν το μοσχοπουλημένο στα τηλεοπτικά ήθη motto «αίμα και σπέρμα»

Αρχικά μου έφεραν στο μυαλό τις σκόπιμα υπερβολικές, τελείως γκροτέσκ φωτό του διάσημου και σούπερ genius φωτογράφου, David Lachapelle. Κάτι σαν τη ματαιότητα του πλούτου. Από μια άλλη σκοπιά. Μια ποπ υπενθύμιση τού ότι όλα μπορούν να σκορπιστούν στη στιγμή. Κι ότι η πτώση έχει μεγαλύτερη απήχηση όταν σου προκύπτει στο μασπιέ μιας Lamborghini

Μπορεί, βέβαια, όλα αυτά τα αμπελοφιλοσοφικά να μην έχουν κανένα νόημα. Μπορεί να είναι απλώς ένας αυτοσαρκασμός. Ναι, μάλλον αυτό θα ‘ναι, τώρα που το σκέφτομαι. Ένας απλός αυτοσαρκασμός, σαν τις τούμπες που τρώγαμε μικροί και ξεραινόμασταν στα γέλια. Ωραίο tip να γελάς με τις τούμπες σου. All time classic

Ακόμα και τώρα που πληκτρολογώ, όσο κι αν έψαξα στο χαμένο πλαγκτόν του ψηφιακού ωκεανού, δεν βρήκα τον ελλείποντα κρίκο του trend. Ποιος το ξεκίνησε, γιατί, τι ήθελε να πει ο ποιητής;

Τεσπά, δεν έχει σημασία. Αυτός ο αυτοσαρκασμός, όσο εφήμερος κι αν είναι, σαν διάττοντας αστέρας του Ίνσταγκραμ, είναι πάντα χρήσιμος. Ακόμα κι αν τρως τα μούτρα σου από Fiat Panda…

Y.Γ.1 Για την ιστορία, τέτοιες μέρες, ακριβώς πριν έξι χρόνια, στη δημοσιογραφική παρουσίαση του Fiat 500L, στο Island της Βάρκιζας, είχα ζητήσει από το φωτογράφο της εκδήλωσης, τον Χρήστο Καραγιωργάκη, να μου βγάλει μια φωτό. Σα να ‘μαι ένα πτώμα στο πορτμπαγκάζ.

Δεν υπήρχε συμβολισμός πτώσης. Το Fiat δεν είναι αντικείμενο πλούτου. Κι εγώ δεν είμαι αστέρας.  

Αλλά μόλις είχα οδηγήσει για λίγα χιλιόμετρα το νέο Fiat. Ήταν αρκετά. Το 500L, το κινούμενο μενίρ ενός ανούσιου, νέου life style, ήταν το πιο fucking boring αυτοκίνητο που ‘χα οδηγήσει το 2012. Τελείως αδρανές, ένα ευφάνταστο (σύμφωνοι, ευρύχωρο) κουτί με ρόδες. Ο συμβολισμός ήταν άλλος: πιο βαρετό πεθαίνεις.

Όπως και να ΄χει, μετά από την παραπάνω φωτό, μάλλον δεν ήταν καθόλου τυχαίο που η Fiat δεν με ξανακάλεσε σε καμία παρουσίαση. Νάδα. Ζαμέ.

Δεν θα κλάψω, Αρτζεντίνα. Το falling star στο πορτμπαγκάζ συνεχίζει να παραμένει σε κορυφαία θέση βαρεμάρας στο προσωπικό μου hate list. Falling in a Panda.

Υ.Γ.2 Οποιαδήποτε ομοιότητα με το ομώνυμο Fiat Panda του πρόσφατου περιστατικού στη Βουλή των Ελλήνων είναι τελείως συμπτωματική. Μα τελείως.

Photo: Instagram / Χ. Καραγιωργάκης