Είναι ακόμα ψιλοάγνωστο. Λέγεται ‘’Rimac C_ Two’’, είναι ηλεκτρικό υπεραυτοκίνητο 1.900 ίππων, έχει τελική 412, επιταχύνει από 0-100 σε λιγότερο από 2 δευτερόλεπτα και γίνεται σμπαράλια σε ακόμα λιγότερα
Αυτό λοιπόν είναι το νέο mega-supercar των 2 εκατομμυρίων. Και, όπως προβλέπουν οι κανονισμοί ασφάλειας, πρέπει να χτυπήσει τοίχο
Δηλαδή να περάσει επιτυχημένα τα γνωστά crash test στα οποία υποβάλλονται τα αυτοκίνητα για να πάρουν το πράσινο φως της τελικής παραγωγής. Γνωστό το σενάριο
Μόνο που εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα μαζικό της διπλανής πόρτας που βγαίνει σε δεκάδες χιλιάδες κόπιιες – οπότε «και τι έγινε, μερικά λιγότερα;».
Μόλις 150 αντίτυπα του Rimac C_Two θα βγουν απ΄την πόρτα του εργοστασίου της εταιρείας – στη γειτονική Κροατία, παρακαλώ.
Αν τυχόν σας περισσεύουν κάνα δυο εκατομμύρια ή και κάποια επιπλέον €500,000 για προαιρετικό εξοπλισμό (σοβαρά, τόσο τον κοστολογούν), οι πρώτες παραδόσεις θα ξεκινήσουν πριν εκπνεύσει η χρονιά
Για τα πανάκριβα «μουλάρια»
Στο θέμα μας, πάντως, ακριβώς αυτός ο περιορισμένος αριθμός παραγωγής είναι που αλλάζει τελείως το κοστολόγιο καθώς μιλάμε για ένα εξόχως ακριβό αυτοκίνητο, εξόχως περιορισμένων αντιτύπων.
Την εύλογη απορία τού πώς θα κάνεις τα τεστ χωρίς να χάνεις εκατομμύρια κάθε φορά, την έθεσε επί λογιστικής βάσης το Business Insider.
Ο άνθρωπος πίσω από το εγχείρημα, ο κύριος Μate Rimac (ναι, βάφτισε κι αυτός το δημιούργημά του με το όνομά του, όπως τον παλιό, καλό καιρό) είπε ότι χρειάζονται δώδεκα αυτοκίνητα για να παίξουν το ρόλο του πειραματόζωου στις μετωπικές
Τόσα έχει υπολογίσει ο CEO πως χρειάζονται για όλα τα στάδια της εξέλιξης και των τελικών crash test.
Οι άλλοι, οι μαζικοί κατασκευαστές, χρησιμοποιούν πολλά περισσότερα «μουλάρια» (όπως συχνά λέγονται στην αυτοκινητική αργκό τα αυτοκίνητα δοκιμών).
Η σούμα
Δώδεκα, λοιπόν, αυτοκίνητα, επί εκατόν πενήντα που θα βγουν στη σούμα, μάς κάνουν το 6,6% της συνολικής παραγωγής.
Είναι τρελά μεγάλο το ποσοστό.
Και, όπως λέει, ο ιδρυτής της εταιρείας, το κόστος από το κάθε στραπατσαρισμένο Rimac είναι μεγάλο καθώς πολλά εξαρτήματά του γίνονται με 3D εκτυπωτές που απαιτούν εξειδικευμένο tooling.
Δεν παίρνουν ένα ανταλλακτικό από τα αχανή ράφια και απλώς το βάζουν πάνω για το επόμενο τεστ.
Παρά την ταλαιπωρία, πάντως, το σασί του φαίνεται εξαιρετικά ανθεκτικό. Πρόκειται για μια «μπανιέρα» από ανθρακονήματα που θα αγκαλιάζει τους δύο επιβάτες και η ακαμψία της αγγίζει πρωτόγνωρα επίπεδα. Πιο άκαμπτη, σύμφωνα με τη Rimac, από των Bugatti, Koenigsegg, ακόμα και των αγωνιστικών του Le Mans
Σε οικονομικό επίπεδο, πλέον ευτυχώς, μέρος της εξέλιξης των crash test γίνεται σε εξομοιωτές. Έτσι κερδίζεται χρόνος και χρήμα.
Και, όπως βλέπετε και στα βίντεο, το Rimac που πάει ντουγρού προς τον τοίχο στο πίσω μέρος του δεν έχει το πίσω μέρος του αμαξώματος (αν πρόκειται για μπροστινή σύγκρουση). Ό,τι γλυτώσουν σε κόστος απ΄το απομεινάρι
Σε κάθε περίπτωση, το να βλέπεις ένα υπεραυτοκίνητο των €2 εκ να γίνεται λιώμα είναι ένα θέαμα που πονάει.
*Αρχική δημοσίευση Protagon / Photo: rimac-automobili.com
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.