Η διαφημιστική καμπάνια στην Αμερική έλεγε «Δεν είναι αυτοκίνητο. Είναι Alfa Romeo». Έλεγε την αλήθεια. Και την επιβεβαίωνε η Alfa Romeo Giulietta

Σχεδίαση που αντέχει παρά την ηλικία και 240 ίπποι σε ένα σχεδόν διαχρονικό hot hatch, υψηλού κόστους
Το μοτέρ της 4C με τους 240 ίππους δικαιολογούσε το βαφτιστικό της. Λέγεται ”Veloce”. Δηλαδή, γρήγορη. Μια παθιασμένη κυρία με κάποια χουνέρια αλλά και κιλά χαρακτήρα
Θα σεβαστώ την ατάκα της διαφημιστικής καμπάνιας. Αφού η ίδια η Alfa Romeo USA λέει πως «δεν είναι αυτοκίνητο αλλά Alfa Romeo», είναι σαν να προκαλούμαι να την περιγράψω ως μια ιδιαίτερη περίπτωση. Και αποδέχομαι την πρόκληση.
Γιατί είναι, όντως, μια διαφορετική περίπτωση. Τη ζωγράφισε in-house o Lorenzo Ramaciotti. Κι αν δεν σας λέει κάτι το όνομα, θα σας πει περισσότερα πως στο βιογραφικό του έχει μερικές αράδες με τα ονόματα των Ferrari F430, Ferrari 550 Maranello, Maserati Gran Turismo και, φυσικά, Alfa Romeo 4C.
Ο άνθρωπος «το έχει» ακόμα κι όταν σχεδιάζει ένα απλό hot hatch που παρουσιάστηκε στη Γενεύη το μακρινό (με automotive όρους) 2009. Και παντόφλες για οίκους ευγηρίας να σχεδίαζε ο Lorenzo θα τις έκανε σέξι. Αυτό ξέρει, αυτό έκανε
To start with, απ’ την απλή Giulietta 1.4 των €17.450 μέχρι το δισκοπότηρο των alfisti για το συγκεκριμένο σασί, τη Veloce που βλέπετε, η Alfa έχει κιλά προσωπικότητας.
Καθώς έχω περάσει τα τρυφερά παιδικά-εφηβικά μου χρόνια σε τρεις Alfa -δυο Nuova και μια GTV- ξέρω τι σημαίνει το ιταλικό ”χνώτο”. Σημαίνει να αδιαφορείς για επιμέρους χουνέρια (σκληρά πλαστικά στο εσωτερικό, ούτε καν λίγο χώρο για να βάλω το μεγαλούτσικο smartphone -κατέληξα να το ρίξω στο ντουλαπάκι στο πάνω μέρος του ταμπλό-, πιο χωμένα απ΄όσο πρέπει paddles για το κιβώτιο ΤCT, μια μέτρια απορρόφηση των ανωμαλιών) και να αφήσεις τον εαυτό σου να εισπράξει το άμεσο μπροστινό με την άψογη κατευθυντικότητα, το τραχύ ride σαν μια πιο ανάγλυφη ανάγνωση της ασφάλτου, ένα ανάλαφρο turn in που ζηλεύουν τα γερμανικά τοτέμ της κατηγορίας και όλο αυτό το σέξινες που λέγαμε.
Η φίλη μου η Άρια που δεν σκαμπάζει και πολλά από αυτοκίνητα, στο mail που μου έστειλε ρώταγε να μάθει περισσότερα για τη Giulietta. Επειδή το κορίτσι είναι ευήκοο αφτί και έξυπνος εγκέφαλος προσπάθησα να της εξηγήσω πως, με λογικά κριτήρια, είναι υπερβολικό να δώσει €40.000 τη σήμερον ημέραν. Όσο το να τρως γνήσια, βαρβάτη ιταλική μακαρονάδα στις 12 το βράδυ. Η Άρια μόλις είχε καταναλώσει μια τέτοια. Το επιχείρημά μου έπεσε στο κενό.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς στο 4Drivers, υπάρχουν πιο ολοκληρωμένα αυτοκίνητα στα δεδομένα χρήματα. Απ’ το δίλιτρο Focus ST των 250 ίππων μέχρι Peugeot 272 PS που ανοίγει κι άλλο ένα παράθυρο συμμετοχικότητας. Τα λέμε παραπάνω.
Όμως ξέχασα σκοπίμως το πιο βασικό. Ο κινητήρας, δανεικός απ’ την 4C, από μόλις 1,75 λίτρα, με 240 ίππους και 340 Nm στις 2.000 rpm είναι η ηχητική και δουλεμένη εκδοχή της εμπειρίας. Θυμίζει πολυκύλινδρο σύνολο, έχει ακριβή χροιά, υπέροχο ήχο εισαγωγής και τίποτα συνθετικό.
Θέλει μεν μια μικρή βοήθεια από μέρους σου κατεβάζοντας με τα paddles μια σχέση κάτω για να βρεθεί στο φόρτε του αλλά μετά έχει βάθος, μαζεύει χιλιόμετρα και του αρέσει να το ζορίζεις. Στις υψηλές rpm δεν χάνει σε ζωτικότητα και εκεί, ειδικά σε πιο κλειστές διαδρομές, φροντίζεις να είσαι εκεί που βράζει η ροπή αλλάζοντας γρήγορα σχέσεις στο πρόγραμμα ”Dynamic”.
Μετά το Dynamic, με το οποίο γίνεται και λίγο πιο αισθητό το ηλεκτρονικό διαφορικό eQ2, ένας petrolhead αρνείται πεισματικά να πάει στη θέση ”Normal”. Εκτός αν θέλει να ρολάρει για λόγους διεκπεραίωσης και αναγκαίας οικονομίας.
Το σασί είναι πάντα ακριβές, λιγότερο απότομο στο άφημα ή τη μεταφορά βάρους απ΄τη Giulietta πoυ οδηγήσαμε ενώ η σφιχτή ανάρτηση με το ελάχιστο body roll της επιτρέπει να πηγαίνεις ”αέρα” σε διαδρομές τύπου Σούνιο, Ωρωπός, Διόνυσος και λοιπές ασελγείς τοποθεσίες.
Ναι, έχει κάποιες ιδιαιτερότητες όπως η μη δυνατότητα να απενεργοποιήσεις το ESP (ναι, εδώ υπάρχει ένας συμβιβασμός της Alfa στον παθιασμένο της χαρακτήρα – κάποιο στέλεχος που δεν τρώει αργά μακαρονάδες θα ΄ταν αυτός που αποφάσισε).
Ωστόσο, το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι πως καθώς περνούσαν οι μέρες μαζί της, τα τρωτά της άρχισαν να κάνουν fade στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου. Κι αυτό γιατί άρχισε να αναπτύσσεται μια πιο ζωντανή ως αίσθηση εμπειρία μαζί της
Ήξερα πως γυρίζοντας το κλειδί δεν θα είχα μια fucking boring, φουλ ενδοτική και φιλτραρισμένη μετακίνηση αλλά κάτι διαφορετικό, ιδιαίτερο με ενδεχομένως ”old school” προσθιοκίνητο άρωμα. Κι αυτό είναι ωραίο.
Έστω κι αν δεν είχα ένα μέρος της προκοπής να βάλω το κινητό.
ΥΓ *”Γρέζι”: ουσιαστικό, εκ του ιταλικού greggio / η ανωμαλία που προκύπτει στην επιφάνεια ενός αντικειμένου, συνήθως μεταλλικού, κατά την κοπή του.
Με αυτοκινητικούς όρους, η ελαφρώς τραχιά, old school αίσθηση κατά την κύλιση και τη ”φυσική” προσπάθεια που απαιτεί ένα αυτοκίνητο.
Info: alfaromeo.gr / Photo: 4Drivers
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.