Μπορεί η Alfa Romeo Giulia 2.2 Q2 να απειλήσει το γερμανικό γκέτο;

Post date:

Author:

Category:

alfa romeo giulia δοκιμή

Η καλύτερη προσπάθεια της Alfa Romeo τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια. Οδηγούμε τη ”Bella Giulia” με τον diesel κινητήρα των 2.2 λίτρων ενθουσιασμένοι και μόνο με την αναμονή

Τι λέει το 4Drivers: η Giulia αναβιώνει το κλασικό βαφτιστικό της με ένα πανέμορφο, πισωκίνητο σεντάν που έχει το δυναμικό να γίνει η εναλλακτική είτε του παραδοσιακού alfista είτε αυτού που τολμά να ξεφύγει απ΄το γερμανικό μονόδρομο. Υπό κάποιες προϋποθέσεις

Oh yes: ιταλικό σχεδιαστικό άρωμα, ζύγισμα σασί, το πιο άμεσο ”μπροστινό” της κατηγορίας, ικανός κινητήρας 180 ίππων, εκτεταμένη χρήση αλουμινίου, κατευθυντικότητα, η πιο ποιοτική Alfa ever, κατανάλωση 

Sorry, no: ποιοτικές λεπτομέρειες που υπολείπονται του γερμανικού (κυρίως) ανταγωνισμού, multimedia προηγούμενης γενιάς, περιορισμένο fun λόγω μη απενεργοποίησης ESP, χωρητικότητα κινητήρα (2.2 lt) που δεν ευνοείται στην Ελλάδα

Απέναντι: Audi A5, BMW 4 Series, Mercedes C-Class Coupe

Bitch, better have my money: από €42.000

Δεν θέλει πολλή εξήγηση για τους λόγους που η  Alfa Romeo Giulia είναι τόσο σημαντική παρουσία. Πέραν του αισθητικού.

Προφανέστατα, είναι το αυτοκίνητο πάνω στο οποίο οι Ιταλοί τζογάρουν μεγάλο μέρος του αύριο – αφού η επένδυση είναι τεράστια σε νούμερα, R&D και προοπτικές. Πέραν των ευρωπαίων petrolheads πoυ θα ήθελαν να έχουν μια Alfa στις εν δυνάμει επιλογές τους, είναι η αμερικανική αγορά αυτή που θα δώσει το αναγκαίο boost για την Alfa της επόμενης μέρας.

Το παιχνίδι παίζεται εκεί, στη Stelvio (που μοιράζεται την ίδια πλατφόρμα) και στο deal της επιστροφής της Alfa στη μεγαλύτερη αγορά της δύσης μετά απ΄τα χρόνια της Duetto και του Dustin Hoffman. Μιλάμε για δεκαετίες πίσω.

Αλλά η Giulia είναι σημαντική και για την ίδια την ”υγεία” της αυτοκίνησης. Είναι ωραίο, έως και αναγκαίο, να υπάρχουν διαφορετικές ”σχολές”. Εκεί ειδικά, στα δύο και πάνω λίτρα, όπου Audi, BMW και Mercedes (με αλφαβητική σειρά για να μην έχουμε ίντριγκες) έχουν το αυτονόητο προβάδισμα. Τόσο στην αγορά όσο και στο day after αυτής, μέχρι τη μεταπώληση. Δύσκολα έχουν τύχη άλλοι κατασκευαστές να παρεισφρύσουν στη γερμανική τριάδα όσο ανεβαίνει το budget και το ξέρουν όλοι καλά. 

Περιμέναμε τη Giulia με ανυπομονησία και προφανώς τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές θα έχετε ήδη διαβάσει εκατοντάδες άλλες για specs, εντυπώσεις, χρόνους και ό,τι σχετικό. Το θέμα για μας, στο 4Drivers, είναι το κατά πόσον μπορεί να ελκύσει το θιασώτη της γερμανικής σχολής που αποφασίζει να επενδύσει κάποια, τουλάχιστον, €42.000 για να αλλαξοπιστήσει. Κι όχι τον παραδοσιακό alfista – έναν απ΄τους πιο πιστούς έως φανατικούς automotive θιασώτες που αφ ης στιγμής τα διαθέτει είναι δεδομένο πως δεν θα γυρίσει καν να κοιτάξει ”απέναντι”.

alfa romeo giulia δοκιμή

Η πιο σημαντική Alfa των τελευταίων χρόνων πείθει με το εξαιρετικό της turn in και το άψογο ζύγισμα. 

Μπήκαμε, λοιπόν, στο πανέμορφο αμάξωμα με ενθουσιασμό. Κατά την ταπεινή μας άποψη, είναι το πιο ωραίο, στιλπνό σχεδιαστικά body της κατηγορίας. Η Giulia έχει το ιταλικό άρωμα στις καμπύλες της, ”γράφει” από απόσταση καθώς τη βλέπεις να ‘ρχεται και έχει ένα τεράστιο ψυχολογικό πλεονέκτημα: δεν έχει γίνει ένας οπτικός μαϊντανός με όποιες προηγούμενες αναφορές.

Δεν έχει πρόγονο, δεν παίρνει τη σκυτάλη (παρά μόνο το όνομα απ’ τα ’60s) κάποιο προγενέστερο μοντέλο, είναι ”παρθένα”. Kι αυτό είναι ένα μεγάλο ατού.

Κάθεσαι χαμηλά, βλέπεις μπροστά σου το τριάκτινο τιμόνι με το start button πάνω του, νιώθεις το πλάτος της καμπίνας που δεν έχει να ζηλέψει κάτι χωροταξικά απ΄τον ανταγωνισμό, κάνεις τις πρώτες μανούβρες με το ελαφρύ και ακριβές τιμόνι.

Η θέση οδήγησης έχει σωστή γεωμετρία – ίσως να θέλει λίγο χρόνο περισσότερο για να την ορίσεις εκεί ακριβώς που θες. Κι ο λόγος έχει να κάνει με μια μικρή ”κατηφορική” κλίση της βάσης του καθίσματος που τη νιώθεις ειδικά όταν φρενάρεις ”με πολλά” αν δεν έχεις το αριστερό σου πόδι στο foot rest. Μικρής σημασίας αλλά εντοπίζεται…

Μετά, περιεργάζεσαι χειριστήρια, δοκιμάζεις τον ελαφρύ, ακριβή επιλογέα (θετικός αλλά όχι με κάτι ιδιαίτερο σε επίπεδο feeling ”κουμπώματος”), τα πλήκτρα και το κεντρικό χειριστήριο του multimedia. Ο τελευταίος είναι χαλαρός και χωρίς τη χαρακτηριστική απόλυτα γραμμική, κλικαριστή αίσθηση που έχουμε συνηθίσει. Και δεν εννοούμε μόνο τον premium ανταγωνισμό.

alfa romeo 2.2 giulia δοκιμή drive

 Ωραίες γραμμές χωρίς υπερβολικά στοιχεία, τσάμπα αεραγωγούς κι άλλους πλεονασμούς. Λιτή και όμορφη. Ως σεντάν ξεχωρίζει στο βαθμό που να την κοιτάς με θαυμασμό απέναντι και στις coupe εκδόσεις του ανταγωνισμού. Η Giulia δεν έχει αντίστοιχο A5 με δυο πόρτες λιγότερες αλλά, ακόμα κι έτσι, εκεί στοχεύει.

Ο κινητήρας, ”πετρέλαιο” των 2.2 lt, είναι κατασκευασμένος από αλουμίνιο ίσως να έχει πιο έντονη ακουστική χροιά σε σχέση με τη γενικότερη οπτικοακουστική της Giulia αλλά ανεβάζοντας τις στροφές πάνω απ’ τις 2.500 rpm βρίσκει την αρμονία του και εσύ μένεις να απολαμβάνεις τα 38.7 kgm ροπής στην έκδοση με το χειροκίνητο κιβώτιο. 

Η Fiat Auto Hellas μας έδωσε τη δυνατότητα να διαλέξουμε ποιο απ’ τα δύο κιβώτια θα προτιμούσαμε για το αυτοκίνητο δοκιμής και χωρίς σκέψη ψηφίσαμε manual παρά τα σχεδόν 8 kgm επιπλέον ροπής που συνδυάζει το αυτόματο κιβώτιο 8 σχέσεων. 

Η κύλιση είναι σωστά κοντρολαρισμένη με μια χαρακτηριστική ελαφρότητα είτε στις καθημερινές μετακινήσεις είτε όταν αποφασίζεις να κινηθείς ταχύτερα. Η αίσθηση μειωμένης αδράνειας της Giulia είναι, κατά τη γνώμη μας, ένα απ΄τα πιο θετικά και διαφορετικά στοιχεία της.

Αυτό, για μια γενιά οδηγών που έχουν γαλουχηθεί στο αυστηρό, γερμανικό ”πάτημα” που μεταδίδει μια ”απομόνωση” και πλήρες φιλτράρισμα του ανάγλυφου της ασφάλτου, ενδεχομένως μεταδώσει την ιδέα μιας πιο ελαφριάς κατασκευής που, για κάποιους, δεν είναι πλεονέκτημα. 

Για τον enthusiast, ωστόσο, αυτόν που έχει ψιλοβαρεθεί την υπέρμετρη ”ποιοτική-μασίφ-ωριμότητα” που ταυτίζεται με τη γερμανική σχολή (αλλά και με τη νέα εποχή της Volvo), η Giulia είναι ένα πιο ανάλαφρο μεγάλο σεντάν που κρύβει τον όγκο του και σε προκαλεί να το ανακαλύψεις με περισσότερη ”εφηβική” προσέγγιση

Το τιμόνι της, ή για να είμαστε πιο ακριβείς το μπροστινό της με τα διπλά ψαλίδια, είναι το πιο δυνατό της σημείο. Άμεσο, το τοποθετείς με εξαιρετική ακρίβεια και με ζωντανή απόκριση.

Οι Alfa τα τελευταία χρόνια τζόγαραν πολύ σ’ αυτό, σε ένα πολύ άμεσο μπροστινό, δηλαδή. Υπερβολικά, κατά τη γνώμη μας, καθώς σε κάποια μοντέλα της ο ”πίσω” άξονας δεν ήταν αντίστοιχα δουλεμένος. Εδώ, ωστόσο, δεν υπάρχει ανομοιογένεια, νευρικότητα ή κάποια placebo αίσθηση πως το εξαιρετικό μπροστινό έχει σεταριστεί αιχμηρό για να σε παραπλανήσει για το συνολικό βάθος του σασί. Σημαντικότατον.

 Τυχαία συνάντηση. Το πριν και το τώρα των σεντάν της Alfa Romeo σε μια συμβολική φωτό. Αν η 156 ήταν το σημαντικότερο (και καλύτερο) μοντέλο της τα τελευταία είκοσι χρόνια, η σύχρονη ”Ιουλία” είναι η επένδυση για το μέλλον της μπράντας

Μπορείς να ζυγίσεις το turn-in με ελάχιστες, ακριβείς κινήσεις – ουσαστικά αυτός είναι ο τρόπος προσέγγισης που την αναδεικνύει στις καμπές. Υπάρχει και διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης για να βελτιώσει επιπρόσθετα την πρόσφυση. Το τελευταίο, ωστόσο, είναι πραγματικά κρίμα που δεν μπορείς να το αξιοποιήσεις με ένα εμφατικά διασκεδαστικό τρόπο καθώς δεν υπάρχει καν επιλογή ”ντεμί” απενεργοποίησης των ηλεκτρονικών.

Για την πρώτη πισωκίνητη Alfa εδώ και δεκαετίες είναι Such a shame (που θα τραγουδούσαν οι Talk Talk). Έχουμε γράψει περισσότερα επ’ αυτού στο παρακάτω link αλλά είναι ένα στοιχείο που σαφώς περιορίζει το εν δυνάμει fun του αυτοκινήτου, έστω κι αν η επιλογή Dynamic, που αλλάζει τη χαρτογράφιση σε τιμόνι, γκάζι και ανάρτηση ”χαλαρώνει”, κατά τι το σημείο επέμβασης του ΕSP. Το ”φοβήθηκαν” σε μια υπερίσχυση της έσωθεν κορεκτίλας και κρίμα. 

Το πακέτο Giulia συνοδεύουν ακούραστα φρένα, πραγματικά γενναιόδωροι χώροι, μια επιτάχυνση που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κινείται στο 7,2” για τα 0-100 και μια εξαιρετική κατανάλωση που σε μεικτή χρήση έδειξε κάποια 7.7 lt/100 km. Όλα τα επιμέρους στοιχεία είναι θετικά.

Πλασάρεται διακριτικά με μικρές κινήσεις και στιγμιαίο ελάφρωμα του πίσω μέρους που σε βοηθά να σημαδεύεις και να ”περνάς” με ακρίβεια. Κρίμα που το μη απενεργοποιούμενο ESP περιορίζει το fun ενός αυτοκινήτου που ”το χει”

Φυσικά και μας άρεσε η Giulia, έστω κι αν στο μυαλό μας ενστικτωδώς θα τη θέλαμε ”βενζίνη”, σε πιο δυνατή έκδοση και, ει δυνατόν, πιο συμμετοχική στον πίσω άξονα. Το potential υπάρχει.

Και μπορεί σε κάποιες λεπτομέρειες να μην έχει την εξαιρετική, τελειοθηρική εμμονή στη λεπτομέρεια που διαθέτουν ένα αντίστοιχο Audi, BMW ή Mercedes αλλά, ναι, είναι ένα διαφορετικό ”δίλιτρο”. Ή και πάνω απ΄αυτό…

Η Giulia απαιτεί μια άσκηση θάρρους απ’ τον υποψήφιο αγοραστή της αγίας τευτονικής τριάδας. Να αφήσει πίσω το χρονικό κενό που έχει μεσολαβήσει, τα ”προβλήματα των ιταλικών” (μια αμαρτία την οποία πληρώνει ενδεχομένως ακόμα το gruppo), να αγνοήσει την άγνωστη μεταπωλητική δύναμη της Giulia και να εκτιμήσει αυτή τη διαφορετικότητα, την έκπληξη που εκφράζει αλλά και τη σπορ διάθεση στο δρόμο.

Νομίζουμε, με όλη την ειλικρίνεια αλλά και τη θέρμη με την οποία την οδηγήσαμε, πως δεν είναι τόσο εύκολο να πραγματωθεί άμεσα αν κάποιος έχει γαλουχηθεί για χρόνια στο υπεραπαιτητικό γερμανικό περιβάλλον όταν έρθει η ώρα του ταμείου. Και το αν αντίστοιχη ιπποδύναμη 180 ίππων απαιτεί περισσότερα χρήματα, είναι ένα όχι τόσο καθοριστικό στοιχείο στην τελική απόφαση, ιδιαίτερα στην ελληνική αγορά.

Εκτός… εκτός αν πρόκειται για έναν ανήσυχο αγοραστή, ανατρεπτικό, έναν διαφορετικό enthusiast που βαρέθηκε με τις σταθερά ίδιες επιλογές και θέλει, να δοκιμάσει το διαφορετικό. Μακράν πιο ενδιαφέρουσα από A4 αλλά λιγότερο ολοκληρωμένη από 4 Series και Merc.

Η Giulia έχει το δυναμικό, την εμφάνιση, την ανατροπή. Πόσοι είναι αυτοί που θα επενδύσουν πάνω της είναι άγνωστο. Ελπίζουμε να είναι πολλοί. Όχι μόνο για να μην είναι σπάνια στο δρόμο η θέα μιας πανέμορφης ”Bella Giulia”, όπως τη βαφτίσαμε ενστικτωδώς στο 4D, όσο και για την ίδια την ”υγεία” της κατηγορίας. Καλώς ήλθες, όμορφη.

Photo: Δ. Θεοχάρης /4Drivers

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει