Γιατί το κόμικ του Aygo σημαίνει κάτι παραπάνω;

 Το μικρό της Toyota, προϊόν έμπνευσης από γιαπωνέζικο manga, δεν είναι και τόσο μικρό όσο φαίνεται. Εξ ου και μυστακιοφόρο.

 Υπάρχει ένα τέρας που θέλει να καταστρέψει την πόλη και οι αρχές ψάχνουν απεγνωσμένα να τη σώσουν. Αλλά μάταια.

Όχι, δεν είναι το σενάριο μιας Αθήνας που ασφυκτιά κάτω απ΄το βάρος της αριστερίζουσας κρίσης αλλά κάτι λιγότερο τρομακτικό. Είναι το brief που έδωσε η Toyota σε μια αρτίστρια που δηλώνει manga illustrator με έδρα το Λονδίνο, τη Sonia Leong.

Τα manga, όπως θα έχετε ακούσει, είναι, για να το πούμε απλά, κάτι σαν ιαπωνικά κόμικ. Τι σχέση έχει το κόμικ, λοιπόν, με το Aygo; Η απάντηση είναι πως η Leong ανέλαβε να δημιουργήσει μια ιστορία με πρωταγωνιστή το Aygo και με ρόλο να σώσει την πόλη απ΄το κακό. 

Ο τίτλος που δόθηκε είναι Aygo Manga και μπορείτε να δείτε πόσο ωραία δουλειά έκανε  εδώ. Όμως το manga είναι η αφορμή. Και μόνο. Προσωπικά, μου επιβεβαιώνει πόσο έξυπνη εταιρεία είναι η Toyota. Μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν είχε καν αυτοκίνητο πόλης. Είχε το Yaris. Που είναι μια κατηγορία παραπάνω και είχε αφήσει την, ξεχασμένη πια αλλά επίσης ”δικιά της”, Daihatsu να καλύπτει το κενό της κατηγορίας city-car. Μέχρι που ΄κανε το deal με τους Γάλλους, με κοινό εργοστάσιο στη Τσεχία και τριπλέτα με C1 και 108. 

Για μια εταιρεία που απείχε, λοιπόν, απ΄την κλάση, η κίνηση έγινε μεθοδευμένα και, αν  θέλετε, με μια ιδιαίτερη γενναιότητα στο αισθητά ανανεωμένο Aygo. Τα ”μουστάκια”, για παράδειγμα, στην μπροστινή μάσκα είναι μια ένδειξη του πώς δεν φοβάται να μπει στην αγορά των pet cars, αυτών που νεαρές κοπελίτσες ή και ιατρικοί επισκέπτες (sic) χρησιμοποιούν, με ένα πρόσωπο επιθετικό και ”θυμωμένο” απέναντι στο τέρας του παραμυθιού. Απ’ αυτό εμπνεύστηκε η Leong το manga της για να δείξει την προσωπικότητα του Aygo και τη φιλικότητα στο χρήστη. 

Νομίζετε πως όλο αυτό είναι καραμέλες για μικρά παιδιά και λιγότερο σημαντικά από μια τυπική δοκιμή; Όπως μου έλεγε ο contributor του 4Drivers, έλλην που διαπρέπει στο εξωτερικό ως Senior Product Planner στην Toyota Europe, κ. Βασίλης Κόπελας, πέρασε πολλά ξενύχτια μελετώντας τα περιβόητα ”μουστάκια”. Που, μάλλον, εμείς τα λέμε έτσι.

”Η ομάδα μου ήταν υπεύθυνη για το exterior design development”, προσθέτει ο κ. Κόπελας σε επικοινωνία που είχα μαζί του, ”κι εγώ, συγκεκριμένα, για τη σχεδιαστική μελέτη του μπροστινού μέρους με τα ”μουστάκια” και του πίσω προφυλακτήρα. Όλη η ομάδα σχεδιαστών και μηχανικών πέρασε 5-6 μήνες στην Τσεχία μελετώντας τα πρωτότυπα, το αν οι εξωτερικές επιφάνειες ήταν σύμφωνα με τα σχέδια, αν ταίριαζαν τα εξαρτήματα, πώς ήταν οι αρμοί και, γενικότερα, η πρόοδος των τεστ.”

 Ο κ. Βασίλης Κόπελας, Senior Product Planer στη Toyota Europe, είναι ο άνθρωπος που έκανε το engineering development της μπροστινής μάσκας του Aygo. Όπως μας λέει, είναι ”ευτυχία να βλέπεις το ”παιδί” σου έξω στο δρόμο να χαίρει εκτίμησης από το ανάλογο αγοραστικό κοινό”. Και τιμή δικά μας που μοιράζεται τις εμπειρίες του στο 4D

Μπροστά μου, έχω το λευκό Aygo της δοκιμής. Το γράμμα ”Χ”, σαν δυο λεπίδες που διασταυρώνονται, είναι το χαρακτηριστικό του ανφάς. Τέτοιες κρατάει και το σέξι κορίτσι της εικονογράφισης που το πρωί είναι μια κανονική υπάλληλος με το ταγιεράκι της και το βράδυ μεταμορφώνεται σε εκδικήτρια του κακού. Εντάξει, μουστάκια το λέμε στην Ελλάδα. Ως γνωστόν, είμαστε και πιο κιμπάρηδες.

Τεσπά, το συναισθηματικό στοιχείο, λοιπόν, το πόσο σε κλικάρει ένα αυτοκίνητο, ακόμα και πόλης, έχει τεράστια σημασία στην επιτυχία του. Και, αντιστοίχως, στα οικονομικά της εταιρείας. Είναι, επίσης, ένα δείγμα του πώς οι σχεδιαστές μεταφέρουν βιώματα και εμπειρίες πάνω στο μέταλλο. Διαβάζω πως ο αρχισχεδιαστής του Aygo, David Teray, είναι φανατικός θιασώτης των manga και ειδικά ενός ήρωα του Astro Boy. Εξ ου και του βγήκε το brief.

Ο κ. Κόπελας θυμάται πως ”ο Teray ήταν σαφής σε πολλές απ΄τις συναντήσεις που είχαν μαζί του. Ήθελε να κρατήσει τα καλά της πρώτης γενιάς του Aygo -το αστικό fun to drive ή τον ήχο του τρικύλινδρου που στα τούνελ με κατεβασμένο παράθυρο και λίγη ονειρική διάθεση ακουγόταν σαν μεγαλύτερο μοτέρ- και από ‘κει και πέρα να το εμπλουτίσει με όλες τις νέες τεχνολογίες και τα gadget που θα το φέρουν στην πρώτη θέση των πωλήσεων. Και ο David το πέτυχε”, λέει ο κ. Κόπελας, ”με το να σε κάνει να καταλάβεις ακριβώς τι θέλει. Ωραίος τύπος…

Με όλα αυτά εξηγούνται και άλλες λεπτομέρειες: τα αποσπώμενα μέρη στη γρίλλια ή τον προφυλακτήρα που αλλάζουν για να μη το βαριέσαι. Όπως και η ηρωίδα πετάει το ταγιέρ και φορά τα latex. Ή και η μεγάλη, σχεδόν καρτουνίστικη, οθόνη αφής στο κέντρο της κονσόλας. Όπως φαίνεται και στο Aygo Manga (δείτε το, λέμε, μη βαριέστε, εδώ) είναι δείγμα εργονομίας και απλότητας. 

Αλλά συμβαίνει και κάτι πιο σημαντικό για μας που μας ενδιαφέρει η οδήγηση, ακόμα κι αν οδηγούμε αυτοκίνητα πόλης, υπό την επιφάνεια. Προστέθηκαν 119 επιπλέον ”πόντοι” στο σασί, έβαλαν πιο φαρδιά τραβέρσα στο πάτωμα και χρησιμοποίησαν περισσότερο ατσάλι ισχυρής ακαμψίας. Και παρά ταύτα κατάφερε να είναι 12 kg ελαφρύτερο ενώ συνεχίζει να καίει λιγότερα από 4.5 lt/100 km. Εγώ που είμαι βάναυσος ”κατάφερα” κάποια 6.0 λίτρα κυνηγώντας χρονόμετρο και τύχη. 

Ναι, υπάρχει αισθητή διαφορά με πριν.  Και, προσωπικά, η σημαντικότερη: δεν μεταδίδει μια τύπου ”φτερό στον άνεμο” εμπειρία, αποτελώντας μια πιο fun απάντηση απέναντι στο πιο ”σοβαρό”  μεν, πιο ”κλινικό” δε, VW Up!. 

ΥΓ Μπορείτε να διαβάσετε τα petrolhead άρθρα του κ. Κόπελα στο 4Drivers, εδώ και εδώ. Ναι, τέτοιος είναι…

Info: toyota.gr / Illustration / Photo: Sonia Leong /4Drivers