Η απάντηση, μάλλον, είναι ελάχιστοι. Πιωμένοι, ανυπερθέτως κουλοί και βαριά χτυπημένες από σύνδρομα εμμηνόπαυσης, ίσως.
Τι λέει το 4Drivers: ένα από τα πιο ολοκληρωμένα premium μικρομεσαία. Δεν είναι το οδηγοκεντρικότερο αλλά το πιο αποτελεσματικό σε ένα ευρύ φάσμα αγοραστών
Οh yes: ολιστικό ραφινάρισμα, απόλυτα solid υπό πίεση, προοδευτικότητα αντιδράσεων, καμπίνα για σεμινάριο, επαρκής κινητήρας (0-100 σε 10,7”, τελική 200 km/h), μινιμαλισμός σχεδίασης, χρώμα Nano μεταλλικό (λάμπει παντού, μοιάζει ως ”τσιμεντέ”), μεταπώληση
Sorry, no: επιλογέας που, ως αίσθηση, έχει μείνει πίσω σε εξέλιξη σε σχέση με τα αυτόματα του group, μειωμένο feedback
Απέναντι: BMW 1 Series, Mercedes A-Class
Bitch, better have my money: από €26,400
Η φράση ”το ρίχνω στη στροφή”, με έμφαση στο ρήμα ”ρίχνω”, είναι αδόκιμη για τον μέσο χρήστη. Ομοιάζει με αυτοκτονικού τύπου χειρισμό. Και, μάλλον, έχει δίκιο αυτός. Ο χρήστης, λέμε.
Κατέβαινα σε γνωστό, τιμημένο στροφιλίκι, ελαφρώς κατηφορικό (όπως έχει δηλώσει κι ο θεός Tsuchiya, η κατηφόρα είναι, εξ ορισμού, πιο ζόρικη απ΄την όποια ανηφόρα). Η δεξιά που ερχόταν, κανονικά, ήταν με 3η στο κιβώτιο. Κανονικά, λέμε. Άφησα, σκοπίμως, την 4η. Η ροπή του 1.6 TDi 110 PS (250 Nm απ΄τις 1,500 έως τις 3,000 rpm) πάλεψε να προσφέρει μια ώθηση της προκοπής. Το μοτέρ αυτό, ουσιαστικά ξυπνά μετά τις 2,000 rpm, και ζει μέχρι τις 4,000 rpm. Κοινώς, μπήκα κρεμασμένος, κάπου στον Κρεμαστό Λαγό της Βούλας. Κάπου εκεί είναι και το νεκροταφείο Βούλας…
Επιχείρησα, δηλαδή, μια ερασιτεχνική εξομοίωση του πώς είναι αν έρχεσαι με ”πολλά” και από κακή εκτίμηση, oρατότητα ή όποιο άλλο λόγο, δεν πρόλαβες να φρενάρεις σωστά, να ”κατεβάσεις” και δη με το ESP απενεργοποιημένο – κάτι που ελάχιστοι ιδιοκτήτες, θαρρώ, θα κάνουν.
Ως γνωστόν, το ESP τυχγάνει συγκεκριμένης πολιτικής ορθότητας στις ”μαζικές” εκδόσεις της Audi. ”Βγαίνει” μόνο μερικώς off. Στην πραγματικότητα, εξακολουθεί να υπάρχει το δίχτυ ασφαλείας αλλά είναι τόσο δουλεμένο το σύστημα ESP 8.0 της Bosch που επεμβαίνει αξιοθαύμαστα διακριτικά. Θέλει βρεγμένο για να νιώσεις το ”δίχτυ”. Εδώ, ευτυχώς, ήταν στεγνό. Σιγά μην το επιχειρούσα με 4η στο βρεγμένο. Έχω και παιδί να μεγαλώσω.
Το αυτοσχέδιο θρίλερ με το A3, που λέτε, περιλάμβανε στιγμιαίο lift-off, ό,τι δηλαδή θα έκανε αντανακλαστικά ο οδηγός της διπλανής πόρτας. Ή ό,τι θα έκανε, σκοπίμως και με πιο ακριβή τρόπο διαχείρισης του αφήματος στο δεξί πεντάλ, ο γνώστης για να βοηθήσει την ”ουρά” να κλείσει λίγο την τροχιά και να ενθαρρύνει τα 1.350 kg να μην εκτοξεύσουν ένα ωραιότατο κρότο στο φιλήσυχο Πανόραμα Βούλας.
Αν υπήρχε feedback; Όχι κάτι ιδιαίτερο, τουλάχιστον σε επίπεδο χειριστηρίων. Η ηλεκτρική υποβοήθηση είναι αδιάφορη ως αίσθηση, κλασικά VW-group. Συγκριτικά πάντως, του Α3 είναι πιο μεστή σε σχέση με του νέου Α4, για παράδειγμα, το οποίο έχει ξεκάθαρα προσανατολισμό άνεσης. Εδώ, έχει μεγαλύτερο βάρος αλλά και πάλι να το διακρίνουμε από όποια μετάδοση του engineering στις απολήξεις των δαχτύλων. Ή γραμμικότητας.
Κάτι άλλο από feedback; Ναι, το μεσαίο πεντάλ είναι στιβαρό, ακούραστο και ακριβές. Το κιβώτιο, χειροκίνητο εξάρι στο αυτοκίνητο δοκιμής, σφιχτό και σαφές. Θα πρόσθετα, ωστόσο, πως έχω την αίσθηση πως θέλοντας η Audi να κεφαλαιοποιήσει την τεχνολογία του S-Tronic ή του DSG, φαίνεται να ΄χει αφήσει πίσω την εξέλιξη του χειροκίνητου. Στα κατεβάσματα, ειδικά στο συχνότατο από 3η σε 2η, δείχνει σχετικά στριφνό ενώ δεν είναι γλυκό στις πολύ γρήγορες αλλαγές. Θυμίζει κάτι απ΄ τη λογική των Skoda που επί χρόνια έπαιρναν τα κιβώτια που υπήρχαν στο ράφι εντός του group. Αν το σηκώνει η τσέπη σας, προτιμήστε το αυτόματο. Δεν διαταράσσει την απολύτως premium αίσθηση του Α3 ενώ θα είναι, κάποτε, και μεγαλύτερο ατού στη μεταπώληση.
Το σασί έκανε όλη τη δουλειά. Ο ορισμός της προοδευτικότητας. Έγειρε ελάχιστα, βύζαξε το τελευταίο γραμμάριο πρόσφυσης απ΄την άσφαλτο και αν κάνεις το σωστό, δηλαδή μείνεις στο γκάζι και δεν πάθεις κρίση πανικού, έβαλε τους 110 ίππους κάτω και πέρασε με σχεδόν ουδέτερη τροχιά. Υπάρχουν σασί που αποδομούνται στην πίεση, υπάρχουν κι αυτά που παραμένουν solid ακόμα κι αν κάνεις όργια. Του Α3, έστω και με τον ημιάκαμπτο πίσω, είναι ένα απ’ αυτά. Και καταφέρνει να μετατρέψει το θρίλερ σε κομεντί.
Προφανώς και οι νόμοι της Φυσικής είναι ανίκητοι και μη βγει κανείς και γράψει ότι λέμε να στρίβεις κρεμασμένος και θα σε σώσει το ESP. Λέμε όμως ότι το Α3, όπως και γενικότερα η συνομοταξία εκ Ίνγκολσταντ, βάζει πάνω απ’ όλα την ασφάλεια και την προοδευτικότητα αντιδράσεων – με κεφαλαία γράμματα το τελευταίο. Μασίφ αποτελεσματικότητα για μια τεράστια ατζέντα οδηγών.
Αν έχει ”γρέζι”; Όχι. Δεν έχει. Τα πραγματικά premium, καλώς ή κακώς, δεν έχουν. Ακόμα και το R8 που οδήγησα στον Άγιο Μερκούριο δεν έχει. Είναι θέμα εταιρικού DNA.
Αν έχει σασπένς; Εκ της αίσθησης ορμώμενου, όχι. Το όποιο σασπένς είναι εκ της ταχύτητας, συχνά δυσανάλογης για ένα μικρομεσαίο, που μπορείς να περνάς από γνωστές και άγνωστες καμπές. Προφανώς, στις ανοιχτές καμπές περνάς όπως έρχεσαι ζητώντας περισσότερη δύναμη (που έχουν οι ισχυρότερες εκδόσεις του Sportback)
Αν απευθύνεται στον petrolhead; Τυπικά, όχι. Αλλά ακόμα κι ένας τέτοιος μπορεί να το επιλέξει αν το οδηγούν και άλλα μέλη της οικογένειας, λιγότερο focused ή παντελώς αδιάφορα ως προς το thrill of driving, για να ΄χει το κεφάλι του ήσυχο.
Εξαιρούνται πιωμένοι, ανυπερθέτως κουλοί και βαριά χτυπημένες από σύνδρομα εμμηνόπαυσης. Ναι, αυτοί δικαιολογούνται να ”βγουν” απ΄το δρόμο. Τελεία.
ΥΓ Όπως φαίνεται και στις φωτό, η προσγείωση στη Βούλα ολοκληρώθηκε με ομαλό και αρτιμελή τρόπο. Η θέα είναι πιο ωραία από χαμηλά…
Info: audi.gr / Photo: 4Drivers/Audi
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.