Οδηγώντας διαφορετικά το VW Tiguan 1.4 TSI 150 PS DSG

Πρέπει να αρχίσεις να πατάς τα κουμπιά της κεντρικής οθόνης για να αρχίσεις να συμμετέχεις σε ένα υπερσύγχρονο SUV. Όπως αυτό.

Τι λέει το 4Drivers: το διαφημιστικό motto ”τρέχει σε άσφαλτο, χώμα, Android και iOS” είναι ενδεικτικό του πολυτάλαντου και με hi-tech βλέψεις νέου Tiguan. Λέει αλήθεια. Εκλογικευμένo, premium, οδηγικά προβλέψιμο.

Oh yes: αγαπημένο σασί (βλ. MQB), στιβαρότητα, απουσία κραδασμών ακόμα και σε light off road χρήση που προέβλεπε το road book, προοδευτικές αντιδράσεις υπό πίεση, εσωτερικός δανεισμός τεχνολογιών που συναντάς σε ακριβότερα αυτοκίνητα του ομίλου, χώροι, δυνατότητα έλξης τρέϊλερ μέχρι 2.500 kg.

Sorry, no: Περιορισμένη συμμετοχικότητα, τιμή αγοράς.

Απέναντι: Τα πάντα όλα σε premium SUV. Ενδεικτικό, πάντως, της εμπορικής τροχιάς του Tiguan είναι πως σε ορισμένες αγορές κατάφερε να πουλήσει περισσότερα κομμάτια στο τέλος της καριέρας του παρά στην αρχή της (βλ. 2009). Δείγμα ωριμότητας του styling αλλά και της μεταπωλητικής του δύναμης. 

Bitch, better have my money: €34.700 για την έκδοση της δοκιμής (από €27.300 για την έκδοση 1.4 TSi με τους 125 ίππους στην έκδοση Active).

Πόσα πλήκτρα πρέπει να πατάς προτού αρχίσεις να νιώθεις ότι οδηγείς; Το ερώτημα δεν αφορά μόνο το Tiguan της δοκιμής αλλά και μεγάλη πλειοψηφία σύγχρονων αυτοκινήτων. 

Γεμίσαμε μπουτόν, λειτουργίες, διαδραστικές οθόνες, εντυπωσιακά gadget, ”συστήματα υποβοήθησης” και κρυφά υπομενού. Επιμένω στο τελευταίο. Κρυφά υπομενού. Κάποτε -και δεν αναφέρομαι σε προ Χριστού καταστάσεις- το κουμπί του ESP, για παράδειγμα, ήταν σε κάποιο σημείο γύρω σου. Στο Tiguan και σε αρκετά άλλα δεν υπάρχει καν αντίστοιχο πλήκτρο. Είναι χωμένο μέσα στο υπομενού της τευτονικά άψογης touch screen οθόνης. Είμαι βέβαιος πως η συντριπτική πλειοψηφία των οδηγών ποτέ δεν θα το αναζητήσει. Και να το αναζητήσει, έχει σοβαρές πιθανότητες να μην το βρει. Θέλει ψάξιμο. Ακόμα κι αν το βρει και το πατήσει για να δει πως το αυτοκίνητο συμπεριφέρεται με ”μισό ESP off”, αν τύχει και σταματήσει για ”τσιγάρα” και επανεκκινήσει τη μίζα, τότε στη default θέση τα ηλεκτρονικά συστήματα είναι ξανά ενεργοποιημένα. Σιγά μην ξαναρχίσει να ψάχνει την οθόνη για δεύτερη φορά.

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: εννοείται και για τη συντριπτική πλειοψηφία άσχετων με την οδήγηση ”οδηγών” τα ηλεκτρονικά είναι σωτήρια. Όλα. Ακόμα και η προειδοποίηση λωρίδας ή τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο όταν πλησιάσεις πιο πολύ απ΄ όσο ”επιτρέπεται” το προπορευόμενο αυτοκίνητο. Τείνουμε στην αυτόνομη οδήγηση, εκεί όπου θα βρουν τη χαρά τους όσοι θεωρούν την οδήγηση αγγαρεία. Νομοτέλεια.

Εδώ, όμως, λέω πως για όποιον έχει υποψία οδήγησης η διαδικασία του να αρχίζει να βγάζει ένα-ένα τα υποσυστήματα εκτός λειτουργίας αρχίζει και γίνεται ούλτρα σπαστική.

Δοκίμασα, για παράδειγμα, να στρίψω σε ένα χαρακτηριστικό εσάκι που ξέρω καλά. Δεξιά, αριστερή σε δεξιά. Με 3η στο κιβώτιο, όλα τα συστήματα ενεργοποιημένα και τσίμπημα στα φρένα για μεταφορά βάρους. Ε, το ηλεκτρονικό σύμπαν απ΄τους διάσπαρτους αισθητήρες επενέβη τόσο δραστικά που, χωρίς καμία υπερβολή, φοβήθηκα περισσότερο απ΄ την υποτιθέμενη απώλεια πρόσφυσης. Το ESP πάλαιψε (ιδιαίτερα θορυβωδώς είναι αλήθεια) να επαναφέρει το αυτοκίνητο στον ”ίσιο δρόμο”, οι κατανεμητές πέδησης τα ‘δαν όλα κι ο πραγματικά τραχύς τρόπος με τον οποίο παρέμεινε το Tiguan στην τροχιά έδειξε καθαρά πως τα συστήματα μόλις είχαν ”διαβάσει” επερχόμενη καταστροφή.

Αμέσως μετά, στο πλησιέστερο σημείο που βρήκα χώρο να σταματήσω, έκανα δεξιά. Και άρχισα να ασχολούμαι με την οθόνη. Μπήκα στις ”Ρυθμίσεις Οχήματος”, πάτησα ”ASR off” (δηλαδή το σύστημα που απενεργοποιεί το σύστημα πρόσφυσης, αυτό που λέμε ”traction”) και με την ευκαιρία ό,τι άλλο έβρισκα μπροστά μου. Το “Lane Assist”, το ”Front Assist” και γενικώς κάθε Παναγιά βοήθα. Προσοχή. Για όλα αυτά συστήνεται να σταματάς στην άκρη. Κι αυτό γιατί αν τα κάνεις εν κινήσει κινδυνεύεις να αποσπαστεί σοβαρά η προσοχή σου απ’ το δρόμο. Η διαδικασία απαιτεί κάμποσα δευτερόλεπτα κι αυτό σημαίνει μέτρα επί μέτρων στο δρόμο. 

Σκόπιμα οι διαδικασίες απενεργοποίησης των ηλεκτρονικών είναι αποθαρρυντικές για το χρήστη στα σύγχρονα αυτοκίνητα: ώστε να βαριέται να τις κάνει και να παραμένει στις default ρυθμίσεις. Κι έτσι, ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Ξέρετε όμως κάτι; Το Tiguan ζωντάνεψε αισθητά, άρχισε να νιώθει πιο συμμετοχικά στο trailing-throttle, ο όγκος μίκρυνε και, βέβαια, σταμάτησε να διαταράσσει τη διάθεσή σου για σβέλτη οδήγηση με όλα τα αναγκαία μεν, σπαστικά δε συστήματα υποβοήθησης.

Οι εταιρείες προστατεύουν τους αμαθείς. Και οι τελευταίοι είναι η πλειοψηφία. Και έτσι προστατεύουν κι οι ίδιες την υστεροφημία τους. Για μας, όμως, η οδήγηση σημαίνει να ελέγχεις, να μαθαίνεις, να εξελίσσεσαι.

Έστω κι αν το τελευταίο σημαίνει να αράξεις στην άκρη του δρόμου για μερικά λεπτά της ώρας.

Photo: 4Drivers