Τρεις λόγοι που ένας alfista είναι «κολλημένος» με την Alfa Romeo Giulietta

Post date:

Author:

Category:

Συν κάποιοι που δεν πολυφαίνονται αλλά θέλουν ανανέωση. Οδηγώντας τη 1.6 JTDM-2 με τους 120 ίππους και το look ”Veloce”.

Alfa romeo Giulietta

H ”Μόνικα” των μικρομεσαίων αρέσκεται στο στρίβειν, στα χαμηλά CO2 και σε μια ψιλοξεχασμένη για την κατηγορία συμμετοχικότητα. Έστω κι αν σε μερικούς τομείς δείχνει την ηλικία της


Oh yes: αμεσότητα μπροστινού, επίπεδο στρίψιμο χωρίς κλίσεις, συμμετοχικότητα πίσω άξονα, ροπή 320 Nm, απόδοση κινητήρα στις μεσαίες rpm, αισθητικές λεπτομέρειες, ”γρέζι”*

Sorry, no: αργό σχετικά κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, κύλιση που πάσχει με τους τροχούς 18 ιντσών (της δοκιμής), θέματα χαρτογράφησης 

Απέναντι: BMW 1 Series, Audi A3, Mercedes A-Class, Ford Focus, VW Golf, Opel Astra, Honda Civic κ.α. 

Bitch, better have my money: από €21.420 η βασική έκδοσηαπό €30.110 η έκδοση δοκιμής

 * ”Γρέζι”: ουσιαστικό, εκ του ιταλικού greggio / η ανωμαλία που προκύπτει στην επιφάνεια ενός αντικειμένου, συνήθως μεταλλικού, κατά την κοπή του.

Με αυτοκινητικούς όρους, η ελαφρώς τραχιά, old school αίσθηση κατά την κύλιση και τη ”φυσική” προσπάθεια που απαιτεί ένα αυτοκίνητο.                                                                                (Επίτομο Λεξικό Αγνώστων Όρων 4Drivers)

Ο πρώτος λόγος του alfista: το λεγόμενο ”handling”

Δηλαδή, η επικοινωνία μεταξύ χειριστηρίων (κατά κύριο λόγο του τιμονιού), σασί, οδηγού και το στήσιμο υπό κλίση.

Aναλώθηκα σε πολλά ανέβα-κατέβα στα περίχωρα των Αθηνών για να εμπεδώσω, ξανά μετά από πολύ καιρό, πως στην Alfa υπάρχει ακόμα μια σαφής προτίμηση στη γοητεία του στρίβειν.

Για να το ξεκαθαρίσω: η Giulietta έχει ακόμα αυτό το ”γρέζι” υπό πίεση. Η κρεμαγιέρα της, ειδικά στη θέση Dynamic (απ’ τις τρεις θέσεις χαρτογράφησης του συστήματος DNA), θέλει ελαφρά περισσότερη φυσική προσπάθεια απ’ ό,τι συμβαίνει πια στον ανταγωνισμό. 

Αναρωτιέσαι αν είναι ηλεκτρική ή υδραυλική, βαραίνει αισθητά και σε συνδυασμό με τους τροχούς 18 ιντσών έχει μια σημαντικότατη διαφορά στην αίσθηση που περνά στις απολήξεις των δαχτύλων του οδηγού. Είναι ωραίο, ψιλοξεχασμένο, δεν είναι επουδενί λοβοτομή. Βγαίνεις, οδηγείς, κάτι αισθάνεσαι κι αυτό το κάτι σε ”κρατάει” μαζί της 

Επίσης, δεν γέρνει, το ηλεκτρονικό διαφορικό Q2 είναι ελαφρώς αισθητό (χωρίς να έχει την έντονη φόρτιση ενός, για παράδειγμα, μηχανικού σε OPC) ενώ εισπράττεις το ”σαγρέ” της ασφάλου.

Ε, όλα αυτά για τις τελευταίες γενιές των πιο premium μικρομεσαίων είναι έννοιες που φιλτράρονται αισθητά περισσότερο απ΄ όσο στην κυρία με το ματ γκρι. Και, νομίζω, πως όλο αυτό ο παραδοσιακός ”ρομεάκιας” το εκτιμά δεόντως. 

Ο δεύτερος λόγος του alfista: το μοτέρ των 120 ίππων

Μιλάμε εδώ για τον 1.6 JTDM, ”πετρέλαιο” δηλαδή, με τα 32,6 kgm ροπής και με σύστημα Start & Stop.

Είναι ραφιναρισμένος, δεν κροταλίζει και παρότι οι επιδόσεις στα χαρτιά δεν εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα (0-100 σε 10” και 195 km/h τελική), οι ενδιάμεσες ρεπρίζ, ειδικά από τις χαμηλές rpm, σου δείχνουν πόσο σημαντικότερη είναι η γενναία ροπή σε ένα αυτοκίνητο καθημερινής χρήσης.

Έπιασα συχνά τον εαυτό μου εύκολα με κάποια +160 km/h, βράδια στην παραλιακή, το ”ποτάμι”, τον περιφερειακό. Ξανακοίταξα το ταχύμετρο για επιβεβαίωση… Μαζεύονται γρήγορα τα χιλιόμετρα. Μ’ αυτούς τους ρυθμούς η κατανάλωση πλησιάζει τα 9 lt/100 km αλλά μπορείς, αν θες, να προσαρμοστείς και σε χαμηλότερες τιμές. 

Ο τρίτος λόγος: μια φορά alfista, για πάντα alfista

Κι αν είσαι ένας τέτοιος μπορείς μπροστά στον έρωτά σου να παραβλέπεις πράγματα. Με ιστορικούς όρους, εξαιρετικά σπάνια μια εταιρεία έχει καταφέρει να συντηρήσει ένα τόσο πιστό κοινό επί δεκαετίες.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Alfa, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ομοιάζει με τον Κύριο ημών, Ιησού Χριστό. Σε προ και μετά. Οι προ Alfa 75, δηλαδή, με τους αγώνες, τα εκπάγλου καλλονής κλασικά, τις Veloce. Και οι μετά. Με εξαίρεση τη θεϊκή για την εποχή της 156 (θυμάμαι ακόμα πώς έστριβε σαν μπαλαρίνα στα στροφιλίκια της Πορτογαλλίας, στη παγκόσμια δημοσιογραφική της παρουσίαση, γύρω στο 1996), οι Alfa δεν ακολούθησαν πάντα με πιστότητα το βιογραφικό τους σε πολλά ενδιάμεσα μοντέλα τους.

 Τι λέω, λοιπόν; Πως το να διατηρείς ένα τόσο πιστό κοινό είναι μια τεράστια υπόθεση που σε στήριξε στα πέτρινα χρόνια όπου τα φράγκα για R&D δεν αρκούσαν.  Αυτό το pedigree η Alfa δεν το χάνει. Τελεία. Και για αυτό είναι η χρυσή ευκαιρία για τη Giulia να κάνει το comeback

Εδώ, λοιπόν, βλέπεις ένα όμορφο αυτοκίνητο που οι μάγκες οι Ιταλοί ξέρουν να κάνουν ακόμα πιο όμορφο κρύβοντας, τελικά, κάποια σχεδόν επτά χρόνια που κουβαλάει η Giuletta στην πλάτη της. Αρέσει πολύ ακόμα, δεν έχει γεράσει σχεδιαστικά (τουλάχιστον εξωτερικά) και ειδικά με το look ”Veloce” (απ’ την αντίστοιχη δυνατότερη έκδοση που αντικατέστησε τη QV) έχει πολλές λεπτομέρειες για να τη χαζεύεις. Και μαζί σου κι οι άλλοι.

Πάμε, τώρα, στο πώς κάνεις τους alfisti εχθρούς σου

Τι δεν κρύβεται: η μέτρια κύλιση ως τίμημα του σπορτίφ στησίματος

Είναι σχετικά εύκολο να μην έχεις κλίσεις και άμεσο μπροστινό. Σφίγγεις την ανάρτηση, αντιστρεπτικές, βάζεις και μια γρήγορη, γύρω απ΄τη θέση της ευθείας, κρεμαγιέρα και είσαι κοντά. Το δύσκολο είναι να το συνδυάσεις όλο αυτό με ένα μεγαλύτερο ”βάθος” ανάρτησης. Πέστε το και συνολικό ραφινάρισμα ή σοφιστικέ ενδοτικότητα. Οι όροι είναι θέμα του πώς τους προσλαμβάνεις.

Εδώ, λοιπόν, η Giuletta υστερεί με τα σύγχρονα δεδομένα. Έστω κι αν με το αυτοκίνητο της δοκιμής και παρά τους επιβαρυντικούς τροχούς 18 ιντσών, δεν μου έτυχε να ακούσω αυτό το χαρακτηριστικό ”γκουπ” που συνόδευε τα pro facelift μοντέλα, τότε, δηλαδή, που νόμιζες πως είχες αφήσει τα top mount ως παράσημο στις ελληνικές εγκάρσιες ανωμαλίες. Έχει βελτιωθεί ως προς αυτό, είναι ”πίσω” απ’ το να συνδυάζει σπορτίφ στήσιμο, αφρόκρεμα κύλισης και εκείνη την προοδευτικότητα του σασί στα +8/10 πίεσης. Όπως σε μια 1 Series… H oποία, για να είμαστε δίκαιοι, ”χάνει” στο ”γρέζι”. 

Τι δεν κρύβεται: αν είσαι petrolhead, η αίσθηση πως το software είναι πιο αργό απ΄όσο θα ‘θελες

Όχι πάντα, όμως. Για παράδειγμα, οι αλλαγές στο κιβώτιο TCT (όπως ονομάζει η Alfa το ”διπλού συμπλέκτη”) είναι εξαιρετικά απαλές και η μια σχέση διαδέχεται την επόμενη χωρίς αντιληπτά κενά. Όμως, στη χειροκίνητη λειτουργία, εκεί που υποτίθεται θες να συμμετέχεις πιο ενεργά, οι αλλαγές δεν είναι τόσο γρήγορες με τα δεδομένα της εποχής. 

Τα paddles λειτουργούν σωστά και δέχονται δυο και τρία μαζεμένα κατεβάσματα χωρίς να μπερδεύεται αλλά αν έχεις μάθει να φρενάρεις με το αριστερό πόδι για να ρυθμίζεις την τροχιά, τότε μπορεί να σου τύχει το εξής ανησυχητικό ως λειτουργία: αν το software ”διαβάσει” πως, έστω για απειροελάχιστο χρόνο, είσαι ταυτοχρόνως με το αριστερό στο φρένο και το δεξί στο γκάζι, τότε ξεμένεις τελείως από γκάζι ενώ μπορεί να ‘χεις πατήσει μοκέτα και πρέπει να περάσουν κάποια δυο-τρία δευτερόλεπτα μέχρι να επανέλθει η ισχύς του κινητήρα. Αν είσαι υπό κλίση, μένεις ξεκρέμαστος… 

Παλαιότερα, συνέβαινε και σε κάποια άλλα αυτοκίνητα το φαινόμενο, πλέον έχει χρόνια να μου συμβεί. Δεν είναι κάποιο εμφανές μειονέκτημα καθώς αφορά μια πολύ ειδική χρήση αλλά οφείλω να το σχολιάσω. 

Συμπέρασμα

Η Giulietta είναι ως feeling το πιο σπορτίφ αυτοκίνητο της κατηγορίας που δείχνει, ωστόσο, την ηλικία του σε επιμέρους τομείς. Ναι, οι χώροι για τους πίσω δεν είναι απ’ τους καλύτερους και τα πλαστικά, όσο καλοσχεδιασμένα κι αν είναι, παραμένουν σκληρά. 

Να σας πω κάτι, όμως; Πρώτον, αυτά δεν τα θεωρώ μειονεκτήματα σε μια Alfa, εξ ου και δεν τα έχουμε στα μειονεκτήματα, στην αρχή του άρθρου, στο ”sorry, no”. 

Δεύτερον, ο μέσος alfista δεν νοιάζεται για αυτά. Και, ίσως, καλά κάνει. Υπάρχει ”γρέζι” στο αυτοκίνητο, εμπλοκή, το lift-off ανοίγει σχετικά απότομα την τροχιά, άρα απολαμβάνει ένα βαθμό συμμετοχικότητας που δεν το συναντάς πια, η ρομαντική σχέση μαζί της συντηρείται με πολλαπλούς τρόπους. Τα ‘παμε παραπάνω

Το θέμα, σε εμπορικό τουλάχιστον επίπεδο, είναι το εκτός alfisti κοινό το οποίο, στα δεδομένα χρήματα, νομίζω πως θα μετρήσει τα πράγματα πιο ψυχρά κι εκεί υπάρχουν και άλλες, γνωστές επιλογές.

Η Alfa, κάθε Alfa, είναι ειδική περίπτωση. Τη βλέπεις λογιστικά και ”χάνει”. Τη βλέπεις συναισθηματικά και σε κερδίζει. Διαλέγεις σε ποιο στρατόπεδο είσαι και προχωράς.


Info: alfaromeo.gr / Photo: Alfa Romeo / 4Drivers

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει