Driven: Peugeot 308 1.6 HDi 120 PS. Περνώντας τα εργολαβικά τεστ της πόλης

Τολμηρή σχεδίαση μέσα-έξω, ελαφρύτερο κατά 140 kg και με έναν από τους καλύτερους τρόπους να διαχειρίζεσαι τις τέρμα-ανωμαλίες της ελληνικής ασφάλτου. 

Τι λέει το 4Drivers: η πιο πειστική αλλά και ποιοτική στιγμή των Γάλλων στην κλάση. Ο συνδυασμός του προγράμματος Future 6, που επιτρέπει να το αγοράσεις σήμερα και να αρχίσεις να αποπληρώνεις την πρώτη δόση άτοκα μετά από έξι μήνες, είναι challenging πρόταση για το γερμανικό ολοκληρωτισμό. Διαφορετικότητα στα μικρομεσαία.

Oh yes: αθόρυβος diesel κινητήρας (0-100 σε 9,7”, τελική 197 km/h), απλώς εξαιρετικό κιβώτιο, άψογη κύλιση που σε κάνει να ξεχνάς ότι διασχίζεις τη δεσποινίδα Λαυρίου και άλλα ανώμαλα κορίτσια, απτή ποιότητα που εκπλήσσει σε σχέση με το ”άναρχο” παρελθόν, κατανάλωση, ενδιαφέρουσα ηλεκτρική κρεμαγιέρα

Sorry, no: δυσκολία οπτικής επαφής με πίνακα οργάνων, ωραία touch screen οθόνη που αποσπά, ωστόσο, χρόνο στις επιλογές ρυθμίσεων, δυσανάλογα μικρή στεφάνη τιμονιού

Απέναντι: VW Golf, Ford Focus, Seat Leon, Opel Astra

Bitch, better have my money: €25.500 για την diesel έκδοση που οδηγήσαμε (από €19.400 για την έκδοση 1.2 με τους 110 ίππους ”βενζίνη”)

Έχει μερικά εντυπωσιακά θετικά το 308.

Πέρα απ’ όσα γράψαμε παραπάνω, φαίνεται να έπεσε πραγματική δουλειά στο να βγει κάτι διαφορετικό.

Το πάλαιψαν, έβαλαν τη τσαχπινιά τους, τους κόκκινους δείκτες ταχύμετρου και στροφόμετρου να συναντώνται απρόσμενα μεταξύ , το ελαφρώς φουτουριστικό της σχεδίασης, την ούλτρα μινιμαλιστική κονσόλα αλλά και, πέρα απ’ τις χαριτωμενιές, έστησαν μια αντεπίθεση ειλικρίνειας όσον αφορά τις καταναλώσεις.

Το 308 δεν είναι προβλέψιμο και στο δείχνει με το ”καλημέρα”.

Επίσης, όπως θα έχετε ήδη διαβάσει δεξιά κι αριστερά στους ψηφιακούς ωκεανούς, οι Γάλλοι θέλησαν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου μετά τα τευτονικά σκάνδαλα και τη λαϊκή πεποίθηση πως ”όλοι κλέβουν”. Μπράβο τους για να βγουν εκτός πεπατημένης με εξωπραγματικούς, εργαστηριακούς και μόνο τρόπους μέτρησης.

Το συγκεκριμένο 308, για παράδειγμα, εξαιρετικά δύσκολα ξεπέρασε τα 8.7 lt /100 km σε μικτή χρήση ενώ με σύνεση και συμπάθεια μπορείς να κινείσαι στις τόσο όμορφες περιοχές του 6 που, κατά το γνωστό λαϊκό άσμα ”πιο χαμηλά Λόλα”, γίνεται σφόδρα ελκυστικό στις μνημονιακές μας μέρες. 

Παρουσίασαν κινητήρες με άποψη, ο 1.6 με τους 120 ίππους και τα 300 Nm ροπής απ΄ τις 1.750 rpm είναι πολιτισμένος με γαλλικά και πιάνο, ”γεμάτος” στις μεσαίες και δικαίως βραβευμένος.

Η τεχνολογία BlueHDi συνδυάζει τη χρήση οξειδωτικού καταλύτη, του συστήματος SCR (Selective Catalytic Reduction), και του DPF (φίλτρο μικροσωματιδίων), επιτυγχάνοντας έτσι τον έως και 90% περιορισμό των εκπομπών οξειδίων του αζώτου (NOx),  τη μείωση των εκπομπών του CO2 έως και τα 82γρ/χλμ, τη μείωση της κατανάλωσης, αλλά και την εξαφάνιση σε ποσοστό έως και 99,9% όλων των εκπεμπόμενων μικροσωματιδίων. 

Ο συγκεκριμένος κινητήρας της δοκιμής συνδυάζεται με πολύ καλή μόνωση και με το πολύ ενδιαφέρον, σε ποιότητα αλλαγών και σπορ προσανατολισμό, αυτόματο κιβώτιο έξι σχέσεων.

Χαρακτηριστικό του τελευταίου πως ενώ υπάρχει πρόγραμμα ”Sport” σπάνια καταφεύγεις σ’ αυτό παρά μόνο αν πραγματικά θες να οδηγήσεις επιθετικά αφού ήδη στη default θέση ”κρατάει” τις σχέσεις, δεν ”ανεβάζει” τεμπέλικα, ”ακούει” στα μικροπατήματα για να ”κατεβάσει” ενώ η συνολική του λειτουργία συμβαδίζει απόλυτα με τη ρέουσα αίσθηση που αποπνέει συνολικά το αυτοκίνητο.

Η ροή αυτή, σαν κινηματική υγρού, δεν παίρνει χαμπάρι ακόμα και όταν διασχίζεις δρόμους σακατεμένους, φρεάτια Grand Canyon και άλλα τεχνουργήματα του εργολαβικού κλάδου.

Έφτασα στο σημείο, σχεδόν από βίτσιο, να περνάω σκόπιμα πάνω από τις σαδομαζό ανωμαλίες της πόλης ίσα-ίσα για να τεστάρω δύο πράγματα που, κατά την ταπεινή μου άποψη, οφείλει να έχει ένα μαζικό μικρομεσαίο.

Το πρώτο είναι να καταφέρνει να διασχίζει την Ε.Θ.Α. (βλ. Ερυθρά Θάλασσα Ανωμαλιών) με την ίδια χάρη και ποιότητα κύλισης που είχε επιδείξει στη μόλις προηγούμενη λακούβα παύλα Υλίκη.

Το δεύτερο πως δεν θα ακούς τις παραφωνίες που συχνά προέκυοπταν απ΄ το γαλλικό παρελθόν. Εννοώ τριγμούς, αυτούς τους αδιόρατους μικροεχθρούς ακουστικής και εκείνα τα μικρά, τοσοδούλια ”κίτσι-κίτσι που είναι ταγμένα για να διαταράσσουν το νευρικό σου σύστημα.

Ειδικά όταν περνάς το Κίτσι Κορωπίου που, επίσης, πρέπει να αναχθεί σε κορωνίδα σαδισμού προς την εκάστοτε συναρμολόγηση.

Κάθεσαι πραγματικά αναπαυτικά, βλέπεις καλά γύρω-γύρω, η κονσόλα έχει ελάχιστα πράγματα να σου διαταράξουν την προσοχή και το περιβάλλον είναι ποιοτικό (εντάξει, το είπαμε…).

Ότι δεν καταφέρνει να σου διαταράξει όλος αυτός ο ορυμαγδός της ελληνικής ασχήμιας σε περιοχές Hall of Shame, το καταφέρνει, παραδόξως, μια περίεργη τοποθέτηση μεταξύ στεφάνης τιμονιού και πίνακα οργάνων.

Κάποιος, ή πολύ κοντός τύπος μεγέθους bonsai ή ο άγνωστος αδελφός του Γιάννη Αντετοκούμπο, πρέπει να ήταν ανάμεσα στους λάθος testers που υπολόγισαν το συγκεκριμένο χωροταξικό συσχετισμό.

Γιατί; Διότι αν κάτσεις σαν κανονικός άνθρωπος πρέπει να αποφασίσεις πως θα συμβεί ένα απ΄ τα δύο: είτε τις ενδείξεις δεν θα βλέπεις καλά, είτε το τιμόνι θα το ‘χεις στα γόνατα όπως η baby-sitter το μωρό.

Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει. Τελικά, μετά από πολλές αναδιατάξεις των μαλακών μου μορίων, αποφάσισα το πρώτο. Αρκετό baby-sitting έχω κάνει στη ζωή μου, δεν θέλω άλλο.

Με εξαίρεση αυτό, λοιπόν, και την κάπως fuzzy λειτουργία αφής της οθόνης που, προσωπικά τουλάχιστον, μου αποσπούσε περισσότερο του ιδανικού χρόνου, τα υπόλοιπα θέματα το 308 τα έχει λυμμένα.

΄Εχει, δηλαδή, μια ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη αμεσότητα στον τρόπο που αλλάζει κατεύθυνση, θυμίζοντας κάτι από τη λογική της Alfa Romeo που θέλει γρήγορα τιμόνια και άμεση απόκριση.

Δεν ξέρω πόσο ο μέσος οδηγός μπορεί να το εκτιμήσει αυτό αλλά αυτός που θέλει κάτι αιχμηρό και out of the box ως προσέγγιση στην καμπή, θα το εισπράξει.

Φρενάρει, επίσης, πειστικά με ένα μεστό σε αίσθηση και μικρομετρικό σε αναλογίες πίεσης πεντάλ και εμφανίζει έναν ευέλικτο χαρακτήρα στις αλλαγές πορείας.

Τα στροφιλίκια αντιμετωπίζονται με ευδιάκριτη εγρήγορση ενώ το πίσω μέρος έχει την τάση να ελαφρώσει αυξάνοντας τη συμμετοχικότητα.

Το τελευταίο δεν το ξεχνάς μέσα στο 308 που δείχνει μ’ αυτόν τον τρόπο πως επιδιώκει να κερδίσει ένα σχετικά πιο ανήσυχο κοινό.

Σ’ αυτό το σημείο και εκεί που το ESP αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία του, η ανάρτηση θα φανερώσει πως όλο αυτό το χάρισμα κύλισης έχει ένα αντίτιμο με κάποια, σχετική, έλλειψη ακρίβειας. 

Μέχρι εκεί, όμως. Γιατί σ’ αυτό το συνολικά ευρύ φάσμα λειτουργίας υπάρχει μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση και ένα χαρακτηριστικά ελαφρύ πάτημα, σήμα κατατεθέν των Γάλλων, που δεν ισοπεδώνει το οδόστρωμα.

Δεν μπορώ, επίσης, να μη σχολιάσω θετικά τα μόλις 1.205 kg της έκδοσης (πολύ περισσότερο καθώς κουβαλά και ένα βαρύτερο, θεωρητικά, diesel κάτω απ΄ το μπροστινό καπό).

Τέτοια νούμερα πριν λίγα χρόνια ήταν ”χωράφια” των super-mini.

Δείγμα της δουλειάς που έχει πέσει στην Peugeot που στα σωθικά του 308 χρησιμοποιεί την πανάλαφρη πλατφόρμα EMP2 της Peugeot-Citroën.

΄Ετσι εξηγείται και το ”γαλλικόν” της αίσθησης στο δρόμο όπως και οι πραγματικά πολύ καλές τιμές κατανάλωσης.

Τέλος, όπως λέγαμε και στην αρχή, το πρόγραμμα Future 6 είναι ιδιαίτερα ελκυστικό ενώ πάει πακέτο με τα 5 χρόνια εγγύηση που ισχύουν στην ελληνική αγορά (σε σχέση με τα 3, για παράδειγμα, της βρετανικής).

Συμπέρασμα

Ιδιαίτερα μαθήματα γαλλικών με χαμηλά λιπαρά (βλ. ζυγαριά), τεχνολογικό ψάξιμο χωρίς πρόχειρους εντυπωσιασμούς, ευρύχωρο, άνετο και με έναν εξαιρετικό συνδυασμό κινητήρα-κιβωτίου.

Το 308 HDi 120 PS εκφράζει τη διαφορετικότητα στα μικρομεσαία. 

Info: peugeot.gr / Photo: Peugeot / 4Drivers