Fast Test: Οδηγώντας την ανάλαφρη τέχνη της Alpine A110

Οδηγώντας την Alpine A110 επαναπροσδιορίζεις τη λογική του σπορ αυτοκινήτου. Αυτού που, όπως σωστά λένε οι Αγγλούρες, είναι bespoke. Αυτού, δηλαδή, που δεν πατάει σε ένα σασί που το μοιράζονται παραλλαγές μέσα στη γκάμα αλλά του σχεδιασμένου από μια κόλλα λευκό χαρτί για να βγαίνει μόνο σε σπορ αρχιτεκτονική. Η Alpine είναι ακριβώς αυτό. Και είναι ωραία

Όπως λέει και το όνομά της, η Alpine αρέσκεται στον αλπινισμό. Να ανεβοκατεβαίνει βουνά, να σκαρφαλώνει στροφιλίκια και να μην πολυασχολείται με ευθείες. Όχι ότι δεν είναι μια χαρά και εκεί με ένα 0-100 σε 4,5 δ/λ. Όμως δεν την παίρνεις για αυτό

Η Alpine A110 δεν ανήκει στα αυτοκίνητα που φορτώνουν πολλές εκατοντάδες «άλογα» και τεράστια πρόσφυση για να τα διαχειρίζεσαι σα μάγκας του Playstation. Ενέχει αυτά τα μιλιγκράμ φόβου που αναζητώ. Αυτή τη χαρακτηριστική αίσθηση ελαφρότητας, ευελιξίας, αμεσότητας, ακόμα και δυσκολίας αν θέλετε, από ένα σημείο πίεσης και πέρα

Αυτά ακριβώς τα στοιχεία που κρατούν την οδήγηση ζωντανή με ένα διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι συνηθίζεται.

Είναι η αίσθηση του fun, η ανάλαφρη τέχνη, το μικρό σε μέγεθος. Μία μινιατούρα δίπλα στα μενίρ των SUV.

Η Alpine A110 δεν είναι τρομακτικά γρήγορη. Μπορεί να κάνει τα 0-100 σε περίπου 4,5 δ/λ. Ωστόσο βασίζεται περισσότερο στο μειωμένο βάρος και λιγότερο στην απόλυτη ισχύ.

Φοράει το μοτέρ των 1.8 λίτρων συνεργασίας Renault-Nissan. Εντάξει, δεν είναι και κάτι τρελό μοτερικά, άσε που στις υψηλές rpm δεν νιώθει τρομερό βάθος να εξαντλήσει και την τελευταία περιστροφή του

Πώς είναι οδηγικά;

Υπέροχη. Αν αυτό ακούγεται γενικό, να το εξειδικεύσω.

Αντίθετα με το γερμανικό τρόπο διαχείρισης του οδοστρώματος, η Alpine Α110 δεν το ισοπεδώνει. Αναπνέει με τον δρόμο.

Το ελαφρύ μπροστινό «διαβάζει» τις ανωμαλίες του τάπητα, βυθίζεται στιγμιαία, επιτρέπει το ακαριαίο roll.

Παρότι έχει άφθονη πρόσφυση, κινείται σαν έμπειρη μπαλαρίνα, στις μύτες της. Τόσο ελαφριά και ταυτόχρονα τόσο σίγουρη για τις κινήσεις της. Ένα Cayman είναι πιο αναλυτικό στα χειριστήριά του.

Η Alpine εκπέμπει έντονα τη λιτοδίαιτη φιλοσοφία της. Το γρήγορο τιμόνι των 2,2 στροφών από άκρη σε άκρη μπορεί να μην έχει τόσο αναλυτική διάδραση (παραδοσιακό μειονέκτημα των Renault), ωστόσο είναι ακριβές και λειτουργεί αγχολυτικά. Η κινηματική του μπροστινού άξονα δε φορτίζεται από το βάρος ενός κινητήρα και έτσι θέλει διαφορετική διαχείριση στην είσοδο της καμπής

Δύο θέσεις, μοτέρ στο κέντρο, βάρος στα 1.103 κιλά, μοτέρ-μεταμόσχευση από τη Renault-Nissan. H μπλε μπαλαρίνα είναι το κύκνειο άσμα μιας εταιρείας που αναστήθηκε το 2017 για να επαναπροσδιοριστεί στην πορεία ως το ηλεκτρικό σπορ παρακλάδι της Renault

• Η ζωή μου με το αλχημικό Renault Clio 16V

Το ελαφρύ κεντρομήχανο

Αν την οδηγήσεις σαν ένα κλασικό πισωκίνητο με μοτέρ μπροστά, αν τη βιάσεις άγαρμπα ή αν αργήσεις πολύ να ανέβεις στα φρένα, ίσως (αναλόγως τριβής ασφάλτου) να τα βγάλει τα μουτράκια της.

Οχι τίποτα δραματικό. Όμως τόσο-όσο για να θυμηθείς την κεντρομήχανη φύση της και να τη μικρορυθμίσεις με την τεχνική σου. Είναι ωραίο όλο αυτό γιατί δεν είναι αυτοματοποιημένα εύκολο όπως, ας πούμε, σε ένα προσθιοκίνητο

Ευέλικτη, με μικρή αδράνεια, χαμηλή κατανάλωση καυσίμου, λογικά κυβικά και έτοιμη για στροφιλίκια. Η περιγραφή είναι ό,τι πρέπει για την ελληνική επαρχιακή χωροταξία

Είδος εν ανεπαρκεία

Μέσα στο κόκπιτ δεν έχεις την τευτονική αυστηρότητα.

Δείχνει τόσο διαφορετικό. Όπως και γενικότερα η Alpine.

Άλλωστε επτά χρόνια έχουν περάσει από την παραγωγή της και σπάνια τη βλέπεις στους ελληνικούς δρόμους.

Δυστυχώς δεν περιλήφθηκε στους επίσημους τιμοκαταλόγους της Renault παρότι τα 1.8 λίτρα είναι τόσο φιλικά με την ελληνική φορολογική πραγματικότητα.

Τα όποια κοσμήματα έρχονται μέσω μερακλήδων ιδιωτών που έκαναν την κίνηση της ανεξάρτητης εισαγωγής.

Ναι, το μπλοκέ δεν υπάρχει στη βασική Α110. Επίσης το κιβώτιο 7 σχέσεων διπλού συμπλέκτη είναι αρκετά γρήγορο αλλά η χαρτογράφησή του δε σε αφήνει μερικές φορές να φρενάρεις όσο θα ήθελες με τον κινητήρα.

Η κεντρομήχανη Γαλλίδα θέλει την τέχνη της. Να σκεφτείς τα πατήματά της, να νιώσεις τη μικρή της αδράνεια, ακόμα και τη σχετική κλίση της στις καμπές. Δεν έχει το εύκολα γρήγορο ενός Audi TTS, ούτε απαιτεί τη χειρουργική ακρίβεια ενός Lotus. Μοιάζει με μια εκλογικευμένη και πολύ πιο πρακτική εκδοχή ενός πολιτισμένου Exige

To κόκπιτ είναι οδηγοκεντρικό, εργονομικό και χωρίς τη γερμανική αυστηρότητα που χαρακτηρίζει την κατηγορία. Τα χειριστήρια του κλιματισμού θυμίζουν απλό Clio, όμως η αύρα ενός αυτοκινήτου ιδιαίτερου που δεν θα γίνει «μαϊντανός» είναι πανταχού παρούσα

Συμπέρασμα

Η Alpine Α110 διαθέτει αυτό το στοιχείο που εκλείπει, τα λίγα μιλιγκράμ φόβου. Πάντα καλά υπολογισμένα.

Φόβου, επαναλαμβάνω, όχι επειδή η ισχύς της σε τρομάζει. Καμία σχέση. Αλλά ως ελαφρότητα και σύνδεση με τα δρώμενα.

Μαζί της είσαι μέρος της κεντρομήχανης λιπόσαρκης αρχιτεκτονικής.

Οι Γάλλοι, μάστορες στο είδος, δε διάλεξαν τον εύκολο δρόμο και επιχείρησαν τον ευγενή αλπινισμό με τον δικό τους τρόπο. Αυτόν που ορίζει το ξεκάθαρα σπορ αυτοκίνητο ως μέρος ενός σασί που είναι totally bespoke

*Ευχαριστώ τον Μ.Λ. για την εμπιστοσύνη

Photo: alpine-cars.co.uk

• Με Renault 5 Alpine Turbo στην Πετρουπόλεως. True story