Το M2 Competition, στο σασί του F87, είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα μοντέλα του Μ Division. Δικαιολογημένα. Αλλά και ένα από τα πιο όμορφα. Αυτές είναι οι εντυπώσεις από τη σύντομη δοκιμή
Το Μ2 Competition σε Hockenheim Silver δείχνει υπέροχο. Και είναι εξίσου οδηγώντας το
Τι λέει το 4D | Το coupe όπως αρμόζει στο τμήμα ''Μ'' της BMW. Μαζεμένο σε διαστάσεις, οδηγοκεντρικό, πρακτικό, σχεδόν μεγαλειώδες |
Μας αρέσει | Κινητήρας, κιβώτιο, επιδόσεις, πληθωρικός χαρακτήρας, απόσβεση, ευελιξία, αλητεία |
Όχι και τόσο | Υψηλή κατανάλωση, αίσθηση σχετικού βάρους στον εμπρόσθιο άξονα, μη επίσημες τιμές αεροδυναμικής φόρτισης |
Δεν πρόλαβα να οδηγήσω BMW Μ2 στο νέο σασί, το “G87”. Δυστυχώς το δημοσιογραφικό έφυγε άψαλτο νωρίς. Όμως κάθε φορά που οδηγώ το προηγούμενο, το “F87”, ειδικά στην «καλή» έκδοσή του, τη Competition, ξαναθυμάμαι πόσο καλά είχε πετύχει τη συνταγή η ΒΜW
Σωστές διαστάσεις, μαζεμένο στα άκρα του, συμμετοχικό ακόμα και σε ακαριαία, βαθιά πατήματα του γκαζιού με μεγάλη σχέση στο κιβώτιο.
Είναι η ροπή, το βάθος, τα κυβικά. Ο συνδυασμός παραμένει αξεπέραστος
Όχι, και πάλι, το M2 Competition δεν αποτελεί τον ορισμό της ελαφρότητας στο ζύγι.
Αν μάλιστα είσαι υποχόνδριος, σα του λόγου μου, στο turn in νιώθεις ότι οδηγείς ένα σπορ κουπέ του οποίου ο εξακύλινδρος εν σειρά προεξέχει λίγο περισσότερο από το ιδανικό στη νοητή γραμμή των McPherson.
Όμως και αυτό ακόμα το M2 Competition καταφέρνει να το «σκεπάζει» μέσω μιας πραγματικά γρήγορης κρεμαγιέρας στην αρχική φάση της φόρτισής της στην καμπή.
Τελείως συνοπτικά, το διπλοτούρμπινο μοτέρ σαφώς και έχει αισθητή διαφορά ξυραφένιας απόκρισης σε σχέση με το «απλό» Μ2 (που μόνο αργό δεν το λες), η δύναμη, προσωπικά, με καλύπτει απόλυτα για το μέγεθος και το σχετικό μεταξόνιο και τα εν προκειμένω 6πίστονα (εμπρός) και 4πίστονα (πίσω) είναι ακούραστα αλεξίπτωτα εν δράσει
Αν λείπει η ηλεκτρονική απόσβεση στο Μ2 Competion F87;
Η αλήθεια είναι πως με 35άρι προφίλ ελαστικού το M2 Competion δεν είναι «αφρός» στο δύσκολο ελληνικό οδόστρωμα. Ταυτόχρονα, καλό είναι να κάνεις τα σχετικά σλάλομ στα τιμημένα φρεάτια. Κρίμα είναι.
Οι τροχοί του συγκεκριμένου, διαφορετικοί από τους όχι και τόσο όμορφους, στα δικά μου μάτια, που εξοπλίζεται by default το M2 Competition, είναι υπέροχοι. Σλάλομ ξανά.
Το σασί του M2 Competition, πιο ανάλαφρο σε κιλά από το ακόμα βαρύτερο του νέου M2 (G87), μεταδίδει αυτό το ελαφρύ «γρέζι» που πάντα εκτιμώ. Πρόκειται για αυτή την ελαφρώς ανάγλυφη «ανάγνωση« του οδοστρώματος. Εδώ επικοινωνεί με το σχετικά κοντό σασί του M2 Competition και σου μεταφέρει πληροφορία από την άσφαλτο
Με αυτό το σκεπτικό, λοιπόν, όχι δε μου λείπει η σαφώς πιο ολοκληρωμένη επιλογή σε ηλεκτρονικές «μπουκάλες».
Και αυτή η αίσθηση επιβεβαιώνεται δεδομένου ότι στο F87 διατηρείται ακόμα, αναλογικά, μία πιο σπορ, ίσως και πιο «παραδοσιακή» υφή κύλισης.
Οδηγώντας το BMW M2. Η επιστροφή του παραδοσιακού Μ Division
Στοκ. Τελείως
Το συγκεκριμένο BMW M2 Competition είναι ελληνικό, τελείως «μαμά» και ξεκούραστο χιλιομετρικά (κάποια 20.000 χλμ. στο οδόμετρο).
Εν προκειμένω είναι εξοπλισμένο με επιπλέον αεροδυναμικά φορτία από το μπροστινό splitter, πίσω lip spolier και διακριτικές λεπτομέρειες με αλκαντάρα στο κόκπιτ.
Δεν έσκυψα από κάτω για να δω πόσο μέρος του «πατώματος» είναι καλυμμένο και επίπεδο, αλλά, αν θυμάμαι καλά, η BMW δε δίνει τιμές αρνητικής άντωσης για το συγκεκριμένο. Γενικώς το αποφεύγει αυτό το στοιχείο η BMW καθώς, όπως και να το κάνουμε, τα Μ μοντέλα βασίζονται σε αυτά της Σειράς. Το καλυμμένο, επίπεδο πάτωμα δεν προβλέπεται σε τέτοια, δε συμφέρει. Νόμος
Τι θ’ άλλαζα στο Μ2 Competition;
Σχεδόν τίποτα. Eκτός από ένα ψάξιμο σε τιμές ευθυγράμμισης που να ενισχύουν το βέλτιστο turn in ως μάζα στον μπροστινό άξονα.
Kαι ίσως αν περίσσευαν τα φράγκα, τα μουαγιέ από το CS.
Αυτό, λοιπόν. Το M2 Competition είναι αρκετό. Για ταξίδι, παντιλίκι, βόλτες χαλαρές, στροφιλίκι. Πιο ελαφρύ από το G87, πιο διακριτικό, μ τα χειροκίνητα καλά καθίσματα (τα ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενα συνήθως κλέβουν χώρο από το ύψος της βάσης του καθίσματος σε πολλά αντίστοιχα μοντέλα της BMW)
Ευτυχώς στο M2 Competition επιβιώνει ακόμη ένα συμβατικό χειρόφρενο καθώς και μία φυσιολογική σε διαστάσεις οθόνη για όσους θεωρούν ότι το «σινεμασκόπ» είναι περιττό ή για τον Στίβι Γουόντερ
Κινητήρας | 3.0 lt, βενζινοκίνητος, εξακύλινδρος, 2 turbo, άμεσος ψεκασμός |
Κιβώτιο | Διπλού συμπλέκτη (DCT) 7 σχέσεων |
Μετάδοση | Στον πίσω άξονα |
Ισχύς | 410 PS |
Ροπή | 550 Nm |
Επιτάχυνση | 0-100 km/h σε 4,4'' |
Τελική ταχύτητα | 280 km/h |
Μέση κατανάλωση | 14,2 lt/100km |
Βάρος | 1.625 kg |
*Ευχαριστώ τον φίλο Π.Π. για την εμπιστοσύνη
Photo: 4Drivers
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.