Ford Fiesta ST-line. Το μήνυμα που αποSTέλλεται εκ νοτίων

Κάτι περισσότερο από δυο (ωραίοι) προφυλακτήρες και κάποιες αισθητικές λεπτομέρειες. Το Fiesta ST-line μόλις ήρθε στην Ελλάδα και η Ford δείχνει πως κάνει το downsizing να μη δείχνει λοβοτομημένο  

Τι λέει το 4Drivers: οι εκδόσεις ST-line και Vignale, η πρώτη σπορτίφ και η δεύτερη πιο premium, μεγαλώνουν τη ”βεντάλια” ενός ήδη εξαιρετικού supermini. Ολικό ραφινάρισμα, ποιοτικό εσωτερικό που κάνει το παλιό να φαίνεται παλιότερο και ελαφρώς περισσότεροι χώροι σε συνδυασμό με οδηγοκεντρικό χαρακτήρα 

Yes, sir: εξαιρετική απόδοση κινητήρα 140 ίππων, η έκδοση ST-line έχει διαφοροποιημένο set-up ανάρτησης που κάνει το Fiesta να δείχνει ακόμα πιο αιχμηρό, οθόνη αφής με ταχύτατο επεξεργαστή, συνδεσιμότητες (SYNC3), ρυθμίσιμο σασί, 6άρι κιβώτιο, όσο χρειάζεται επιθετικό body kit, 8 χρόνια εγγύηση

Oh, no: περιορισμένο πλάτος, ρηχές ποτηροθήκες

Απέναντι: αντίστοιχος ανταγωνισμός των supermini

Bitch, better have my money: €16.691 για το ST-line (τρίθυρο ή πεντάθυρο) των 120 ίππων και €17.350 για το ST-line των 140 ίππων.  Από €17.936 για το (αποκλειστικά πεντάθυρο) Vignale των 100 ίππων

H μέρα είναι λαμπερή, ο Σαρωνικός, τουλάχιστον όπως φαίνεται από την εξέδρα του Island, στα γνωστά και notorious ”Λιμανάκια”, δείχνει να μη θυμάται την ακόμα πιο notorious πετρελαιοκηλίδα και στην είσοδο λαμπιρίζουν τα Fiesta. Είμαστε εδώ για να οδηγήσουμε τις εκδόσεις ST-line και Vignale. Καθημερινή και άδειος δρόμος.

Το μάτι μου πέφτει περισσότερο στο πρώτο. Το ST-line. Που, για να μην μπερδευόμαστε, δεν είναι η έκδοση ST ”σκέτο”, δηλαδή το pocket rocket της υπόθεσης που αναμένεται, δηλαδή η διάδοχη κατάσταση του προηγούμενου ST των 200 ίππων, αλλά είναι αυτή η λέξη, η ”line”, που σου υπενθυμίζει πως είναι μια σειρά, μια έκδοση. Πιο μετά, θα έρθει το hot hatch και κάπου μέσα στο 2018 η έκδοση Active που θα είναι κάτι σαν τη SUV πλευρά του Fiesta. Ο καπιταλισμός συνεχίζεται καθώς, ως γνωστόν, ό,τι δεν μεγαλώνει πεθαίνει.

Αμπεμπαμπλόμ μεταξύ κόκκινου και μπλε στην είσοδο του γνωστού bar-restaurant (ιδιοκτησίας Εκκλησίας της Ελλάδος, για την ιστορία). Το μπλε, ίδιο με αυτό του Focus ST, σπινθηροβολεί στον Αττικό ουρανό. Αλλά παίρνω τα κλειδιά του κόκκινου ξεπερνώντας το διχασμό μου στη λογική ότι ”γράφει” καλύτερα στις φωτό. Ναι, θα πάρω το κόκκινο. 

Το οποίο κάνει ακόμα πιο έντονο το κοντράστ με τη μαύρη γυάλινη οροφή, με τη μάσκα που κάνει το αγαθό μούτρο του Fiesta να δείχνει επιτέλους πιο ”κακό” και με το body kit που σε φέρνει στον προθάλαμο του επόμενου, γκαγκάν-γκαγκάν Fiesta ST. Του ”σκέτου”.

Εκτιμώ και κάτι ακόμα. Πως κόντρα στο φασισμό του πεντάθυρου hatchback, το Fiesta επιμένει να βγαίνει (και) σε τρίθυρο. Τυχαίο είναι πως στο τηλεοπτικό σποτ έχουν το τρίθυρο; Το τρίθυρο είναι η Μπελούτσι των hot hatch. Είναι ωραίο γιατί έτσι. Καθολικά. Και μπράβο στη Ford που δίνει την επιλογή παρότι της κοστίζει

Γενικότερα, έχουμε ξαναγράψει στο 4D για το σκεπτικό πίσω απ’ το τέλος του τρίθυρου hot hatch, για το πώς κατεβαίνει το κόστος όταν στη γραμμή παραγωγής έχεις ένα αμάξωμα κι όχι δύο, στο πως βοηθά τα logistics των εταιρειών και τα λοιπά και τα λοιπά.

Όμως εδώ, στο νέο Fiesta, υπάρχουν ένα σωρό εκδόσεις, βενζίνες, diesel, πεντάθυρα, τρίθυρα, χαμηλά επιτόκια (το 1,99% αγγίζει τα όρια του άτοκου), 8 χρόνια εγγύηση και ένας νέος βενζινοκινητήρας που φτάνει, πλέον, τους 140 ίππους.

Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα, ξέρετε πόσο κόστισε στη Ford να αυξήσει την ιπποδύναμη απ΄τους 125 στους 140; Πώς ακούγεται το ένα εκατομμύριο ευρώ; Ολογράφως κιόλας – για να μη θεωρηθεί πως έγινε μπέρδεμα στα μηδενικά. Τόσο. Ας το έχουμε υπόψιν στην επόμενη τοποθέτηση Φ.Π.Α. (βλ. φίλτρο/πρόγραμμα/εξάτμιση) απ’ τον μάστρο-Τάσο που κάνει ”παπάδες” με ένα πεντακοσάρικο (επίσης ολογράφως).

Η διαδρομή για σήμερα είναι αναμενόμενα γνωστή. Βάρκιζα – Σούνιο – Βάρκιζα. Με τη μέρα λαμπερή -ναι, είχε στεγνώσει ”κάτω” απ΄τη βραδυνή βροχή- και άδεια παραλιακή. Μπήκα μέσα, το μάτι μου έπεσε κατευθείαν στα κόκκινα σιρίτια στα διαφοροποιημένα καθίσματα και τα ”φιλέτα” στο ταμπλό.

Η κεντρική οθόνη με το σύστημα SYNC 3 είναι σε θέση εξέδρας. Όχι σαν του Island. Μικρότερη. Πριν μερικούς μήνες, στην αρχική παρουσίαση του Fiesta, μου είχε φανεί ”επιτακτικά” μεγάλη. Σήμερα, οι νευρώνες του εγκεφάλου μου είχαν σχηματίσει, φαίνεται, μια σύναψη που προσαρμόστηκε στο μέγεθος. Είναι κάτι ανάλογο με το κοκομπλόκο που έπαθα προχθές βρίσκοντας σε ένα συρτάρι το iPhone 4 που ‘χα μέχρι πρότινος. Αναρωτήθηκα πως έκανα δουλειά με τη μινιατούρα…

Αντιστοίχως αναρωτιέμαι τι ακριβώς συμβαίνει με τους κατόχους Ford. Ας πούμε, του Fiesta (αν και το ίδιο ακριβώς είχαμε αναρωτηθεί και με το Kuga). Μπαίνει, απ΄ό,τι μαθαίνω, ο πελάτης στην έκθεση και ρωτά αν είναι στάνταρ το ”iPad” στο κέντρο του ταμπλό. Ο πωλητής του λέει αυτό που θέλει να ακούσει και ο πελάτης προχωρά στα δια ταύτα. Χρήμα, δόσεις, χρώμα, έκδοση, ”το θέλω”.

Πόσο υποψιασμένος, όμως, είναι πως αυτό το ”made in Germany”, Ford Fiesta, έχει στα σωθικά του τόσο engineering; Σε κύλιση, ”πάτημα”, λειτουργία κινητήρα, αίσθηση οδήγησης. Αλήθεια, πόσο; Αχ, αυτή η χαμένη αίσθηση οδήγησης. Πόσο πένθος έχει πέσει πάνω στην απώλεια που συχνά πάει πακέτο στη μετάβαση απ’ το αναλογικό στο digital αυτοκίνητο, πόσα κιλομπάιτς, πόση νοσταλγία απέναντι σε αυτοκίνητα που μας αρέσει να οδηγούμε; Λιγμ και κλαψ.

Πιστεύω, ωστόσο, πως ακόμα και ένας ανυποψίαστος που θα περάσει το κατώφλι του μπλε οβάλ, μετά από κάποια χιλιόμετρα, θα αρχίσει να παίρνει τη ”τζούρα” μιας εταιρείας που δεν ξεπετά πίσω από gadgets ή καθρεφτάκια για μεταμιλένιουμ Ινδιάνους την άγνοια του ανυποψίαστου

Και το γράφω αυτό καθώς η πονηρή κλειστή δεξιά με την υγρασία που ‘χε μείνει απ’ το προηγούμενο βράδυ, εκεί μετά το Θυμάρι, έκανε τη διαύγεια του σασί να λάμψει. Η ηλεκτρική κρεμαγιέρα είναι απ΄ τις καλύτερες στην κατηγορία (και όχι μόνον στο B segment). Και το σφιχτό αλλά ουχί σπαστικά σφιχτό damping σε βάζει μέσα στο παιχνίδι να κυνηγήσεις το στροφιλίκι, να περάσεις αέρινα ή και με ελαφρωμένη ουρά και να κάνεις στάση πιο κάτω, στο ναό του Σουνίου. Το σασί του Fiesta λάμπει. Και στο ST-line η λάμψη είναι πιο ξεκάθαρη (για τον υποψιασμένο).

Με την ευκαιρία, οι ιστορικοί λένε πως από ‘δω, απ΄το νοτιότερο άκρο της Αττικής, οι αγγελιοφόροι έσπευδαν στην Αθήνα μέσα απ’ το μαρμάρινο μονοπάτι, του οποίου ακόμα υπάρχουν κομμάτια στο λόφο πάνω απ΄τα Λεγραινά, για να ειδοποιήσουν την πόλη για τυχόν εχθρικά πλοία. Ε, μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα, το μήνυμα αποSTέλλεται προς την κατηγορία. Το ST-line, σπορτίφ, πιασάρικο αισθητικά και downsized. Χιλιάρης-ποίημα, εξάρι με υγρή αίσθηση στο κούμπωμα, σα να μοχλεύεις μέταλλο σε δεξαμενή με παχύρευστο υγρό, άμεσες αντιδράσεις που σου μεταδίδουν καθαρά τις τάσεις του αμαξώματος.

Φυσικά, όπως είχε ακούσει κι ο Jack Lemon στο ”Μερικοί το προτιμούν καυτό”, ”κανείς δεν είναι τέλειος”. Nα, έτσι…

Ε, επειδή λοιπόν κανείς δεν είναι τέλειος, κάπως ανάλογα πρόλαβα να εντοπίσω το στενό σε διαθέσιμο πλάτος για τα πόδια του συνοδηγού καθώς η κεντρική κονσόλα καλύπτει μεγάλο πλάτος στο πάτωμα, έναν περιττό τριγμό στις εσωτερικές χειρολαβές και ίσως ένα τσικ πιο ψηλά τοποθετημένο κάθισμα σε σχέση με το ιδανικό. Α! Και τις ρηχές ποτηροθήκες. Ίσα-ίσα ακροβατεί το πατηράκι, την παλεύει δηλαδή.

Στην επιστροφή, έκανα αλλαγή στο κάθισμα της έκδοσης Vignale. Αν δεν τον έχετε ακουστά, ο Alfredo Vignale ήταν ένα ακόμα απ΄τα μεγάλα αστέρια της παλιάς ιταλικής σχολής, καροσερίστας, με πελάτες όπως η Ferrari, η Μaserati, η Cisitalia και άλλα ποιητικά των λατίνων εραστών του μετάλλου

Εννοείται πως η Ford δεν έχει σχέση με Ιταλία αλλά πριν αρκετά χρόνια, το 2004, παρουσίασε στο Παρίσι το Ford Focus Vignale, ένα concept που βγήκε στην παραγωγή ως Ford Focus Coupe-Cabriolet, εκείνο με την αδιάφορη μεταλλική οροφή, αν θυμάστε.

Το ”Vignale”, ως όνομα, έμεινε, όμως, στην ατζέντα του ”νονού” της Ford και, πλέον, ο αθάνατος καροσερίστας ”ξαναζεί” μέσα απ΄το πιο premium παρακλάδι μοντέλων της Ford. Όπως του Fiesta σήμερα. Πιο μαλακό σε ανάρτηση και ενδοτικότητα στις ανωμαλίες της ασφάλτου σε σχέση με το ST-line, δέρματα καπιτονέ στο εσωτερικό, πλούσιο και στιλάτο. Αλλά με μάσκα που κοιτάζει με απορία το θεληματικό πηγούνι του κόκκινου ST-line πoυ είναι παρκαρισμένο δίπλα του.

Αμπεμπαμπλόμ ξανά. Λοιπόν. Το ST-line. Ξεκάθαρα. Από €16.691 για τη βενζίνη και από €16.880 το δυνατό πετρέλαιο των 120 ίππων. Το downsizing δεν σημαίνει λοβοτομή. To μήνυμα εκ νοτίων.

#Δείτε τον εξοπλισμό των Fiesta ST-line και Vignale εδώ.

Photo: Ford / Γ. Καραγιωργάκης / 4Drivers