Το προηγούμενης γενιάς Renault Megane RS, ειδικά στην έκδοση Cup, ήταν για χρόνια το αγαπημένο και πιο εστιασμένο hot hatch για το 4Drivers αλλά και την πλειοψηφία του ψαγμένου Ειδικού Τύπου. Και, φυσικά, προσθιοκίνητο. Η απάντηση της επόμενης μέρας ήταν τετρακίνητη και με το μπλε οβάλ στο καπό στο «πρόσωπο» του τελευταίου Focus RS. Αυτή ήταν η εμπειρία
Αυτή ήταν μέχρι πριν μερικά χρόνια η αφρόκρεμα των hot hatch. Το συγκριτικό σε γνωστά λημέρια
Χωρίς πολλούς προλόγους και άλλα περί γενεαλογίας, γαλλικής σχολής ή ό,τι άλλο αφορά το βιογραφικό της Ford, έχουμε γράψει τη θέση μας για ό,τι πιο εστιασμένο κυκλοφορούσε σε hot hatch αμάξωμα
Τελείως συνοπτικά, σημειώνουμε το πιο «γλυκό» ρυθμίσιμο και εστιασμένο σασί του Renault στην προσθιοκίνητη λίγκα (οι Γάλλοι ποτέ δεν έβαζαν σε απόλυτη προτεραιότητα την ισχύ όσο το πλαίσιο).
Και, στην άλλη γωνία, το πιο petrolhead τετρακίνητο νέας κοπής που άκουγε στον κωδικό ”Focus RS”.
Όμως δεν είχε υπάρξει η ευκαιρία να οδηγήσουμε και τα δύο σε μια πραγματικά γρήγορη διαδρομή επί του γνωστού ελληνικού εδάφους.
Απ’ τη μια, το γνώριμο δημοσιογραφικό Focus RS κι απ΄την άλλη ένα απ΄τα ελάχιστα Megane RS που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, και μάλιστα, στη σωστή έκδοση ”Cup”.
Ψαγμένος «Γάλλος»
Το Megane, μάλιστα, δεν αρκείται στα τυπικά specs της έκδοσης Cup.
Φορά τις εκπληκτικές, ρυθμιζόμενες (περί τα €4,500) αναρτήσεις της Öhlins και τα ελατήρια από carbon σε συνδυασμό με τροχούς 19 ιντσών που ήταν εξοπλισμένη η ακόμα πιο εστιασμένη έκδοση ”Trophy”.
Επίσης, ενώ το συγκεκριμένο Megane ξεκίνησε την καριέρα του με τους 265 ίππους, έχει αναβαθμιστεί στους περίπου 290.
Με αυτά τα specs και δεδομένη τη διαφορά βάρους μεταξύ των δύο αυτοκινήτων, η σύγκριση με το Focus των 350 ίππων και την ψαγμένη τετρακίνηση με το rear bias ήταν προκλητικά ενδιαφέρουσα.
Στη διαδρομή που ακολουθήσαμε προς τα νότια της πόλης και σε μέρα με ελάχιστη κίνηση, πρώτη εντύπωση δημιουργεί η δυνατότητα του Megane να ακολουθεί σε πολύ κοντινή απόσταση το Focus, ιδιαίτερα στις ευθείες και ανοιχτές καμπές
Με βάση την ονομαστική διαφορά των δύο μοντέλων (+300 κ.ε. / + 50 ίπποι, υπέρ του Focus), ίσως θα περίμενε κανείς μεγαλύτερες διαφορές αλλά στην πράξη δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Το Megane ακολουθεί σταθερά, αποσβαίνοντας με πιο ενδοτικό τρόπο τις κυματοειδείς ανωμαλίες της ασφάλτου και ο κινητήρας του -σύμφωνοι, αναβαθμισμένος όσον αφορά την ισχύ- δείχνει ικανός να μη χάσει απ΄το σκόπευτρο το πεντάθυρο της νέας μέρας.
Εκφραστές δύο γενεών. Απ’ το αποκλειστικά τρίθυρο και προσθιοκίνητo Megane RS στο αποκλειστικά πεντάθυρο και τετρακίνητο Focus RS. Συνταγές για συνειδητοποιημένους petrolheads χωρίς να ασχολούνται με το περιτύλιγμα
Οπλίσατε
Το Focus, την ίδια στιγμή, δείχνει ακλόνητο και με μια επιπλέον δυνατότητα ρυθμισιμότητας.
Αυτήν που προέρχεται απ΄ τη σοφιστικέ μετάδοση που επιτρέπει τη ροπή κατά 70% στον πίσω άξονα ή και τροχό.
Η αντίστοιχη διαδικασία είναι καθαρά old school στο Megane – ενδεχομένως, και τελετουργική. Ο οδηγός του, γρήγορος και με εμπειρία στη γαλλική σχολή, πρέπει να κατέβει απ’ το αυτοκίνητο και να γονατίσει στην ιερή coilover
Εκεί, λοιπόν, μετρώντας τα κλικς που ρυθμίζουν τη σκληρότητα επεμβαίνει χειροκίνητα κατ’ επιλογήν. Με το χέρι βαθιά μέσα στο θόλο και το μυαλό να μετράει το οδοντωτό σπείρωμα.
Εδώ ιεροτελεστία. Μετρώντας τα κλικς των ρυθμίσεων στις Öhlins
Όπως μας εξηγεί ο ιδιοκτήτης του, οι Öhlins διαθέτουν 40 σχετικές θέσεις ρύθμισης και αυτή που προτείνει η Renault για πίστες τύπου Nürburgring είναι η θέση ”4” για μπροστά και η θέση ”9” (με τη θέση ”0” να είναι το τέρμα σφιχτό) για τις πίσω μπουκάλες.
Με αυτή ακριβώς τη ρύθμιση ανάρτησης είχε, μάλιστα, γίνει το ρεκόρ ταχύτερου γύρου στο Nordschleife κάποτε για το Megane Trophy. Ε, με αυτές τις ρυθμίσεις έγινε και το man to man της διαδρομής
Διαφορές
Σημαντική παρατήρηση η μακράν καλύτερη και χαμηλότερη θέση οδήγησης του Megane σε σχέση με το Focus.
Όπως και τα πιο φαρδιά Recaro.
Το περιβάλλον, ωστόσο, έχει αρχίσει να δείχνει την ηλικία του ενώ την ίδια στιγμή στο Focus έχεις, όπως είπαμε, περισσότερες παραμετροποιήσεις, περιλαμβανομένου και του γνωστού drift mode.
Το Megane παραμένει ένα εν δυνάμει υπερστροφικό αυτοκίνητο με τους κατάλληλους χειρισμούς (μεταφορά βάρους, τσίμπημα μεσαίου πεντάλ, lift-off) ενώ, γενικά, όπως είναι και η παράδοση της Renault, παραμένει εξαιρετικά φιλικό και προοδευτικό στο όριό του
Κανένα άλλο προσθιοκίνητο, ούτε Type R, ούτε Focus RS Mk2, δεν είχε το ανάλαφρο πάτημα και τη tail-happy συμπεριφορά του. Κι ας μην ήταν το πιο δυνατό.
Ειδικά στην έκδοση Cup με το μηχανικό μπλοκέ, εκεί, μπροστά, το Megane ήταν/είναι ένα απ΄τα ελάχιστα fwd που επιτρέπουν να ανέβεις στο γκάζι ακόμα και ένα τσικ πριν το apex χωρίς αλλεργικές αντιδράσεις ενώ παραμένει απόλυτα άμεσο και αιχμηρό χωρίς, ωστόσο, υπερπληροφόρηση.
Στο Focus RS το τελευταίο. Κλαψ
Όμως, όταν αρχίζει το παιχνίδι για ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχικότητα, το Focus δείχνει το δρόμο.
Η ιδέα του να υπερστρέφεις όχι μόνο ως αδράνεια αλλά μέσω ισχύος είναι κάτι σχεδόν πρωτόγνωρο στην κλάση
Το Focus είναι, επίσης, περισσότερο ανάγλυφο σε επίπεδο αίσθησης σασί και χειριστηρίων.
Αν το Renault είναι ένα καταπληκτικά «χωνεμένο» σασί χωρίς τόσο εύγλωττη την αίσθηση όσο τον τρόπο που προσαρμόζεται στην περίεργη ελληνική άσφαλτο, το Focus μεταδίδει μια πιο αναλυτική, engineered αίσθηση.
Τόσο σε επίπεδο ηλεκτρικής κρεμαγιέρας (προσοχή, άλλο το άμεσο turn-in στο οποίο διαπρέπει το Megane, κι άλλο η γραμμικότητα και η ένταση μέσω του βολάν στα οποία διακρίνεται το Focus) όσο και απόσβεσης.
Σε κάποια σημεία με καλή ορατότητα οι ταχύτητες είναι σχεδόν εξωπραγματικές και για τις δύο, σοφά petrolhead, κατασκευές με το Megane να μεταδίδει την ιδέα πως πατάει σε πιο φαρδιά μετατρόχια και πως στρίβει πιο «τετράγωνα» ενώ το Focus να γίνεται πιο απαιτητικό και, ενδεχομένως, πιο δύσκολο από ένα σημείο και πέρα
Το τελευταίο, φαίνεται πως αποκτά τον έλεγχο της διαδρομής σε πιο κλειστές καμπές με 3ες και 4ες στο κιβώτιο, στο δρόμο για Σούνιο
Εκεί, το εξαιρετικό μοίρασμα της ροπής και η υπέροχα ρυθμίσιμη συμπεριφορά του με το γκάζι αρχίζει, σιγά-σιγά, να δημιουργεί μια αξιοσημείωτη διαφορά παρά τις οδηγικές ικανότητες του ιδιοκτήτη του Megane.
Κυρίαρχο στοιχείο το αρχικό πλασάρισμα και η επιμονή, μαζί με ένα μικρό άλμα πίστης, στο δεξί πεντάλ.
Ο πίσω άξονας συμμετέχει ενεργά απ΄το apex και εντεύθεν και μπορείς, κυριολεκτικά, να καταπιείς δυνατότερες έως εξωτικές κατασκευές.
Ναι, είναι πιο απολαυστικό απ΄το Renault και πιο ικανό, επίσης.
Συμπέρασμα
Η κατανάλωση είναι για άλλες, πιο ακαδημαϊκές συζητήσεις (κάποια +25 lt/100 km) κι όχι για την περίσταση που σκοπός είχε να δούμε από κοντά δύο υπέροχα αυτοκίνητα – λύκους με ένδυμα προβάτου για τους ανυποψίαστους.
Όποιοι έχετε το Cup κρατείστε το.
Θα χρειαστεί να δώσετε πολλά περισσότερα ευρώ για να πάρετε ελάχιστα λιγότερα. Μέχρι πρότινος παρέμενε το πιο petrolhead προσθιοκίνητο για όσους έχουν πάθος με το στρίβειν.
Το Focus RS, ωστόσο, ήταν, όταν το οδήγησα, μια νέα κατηγορία.
Και χωρίς δισταγμό ήταν αυτό που «καθάριζε» συνολικά δείχνοντας το δρόμο για το απόλυτο hot hatch της επόμενης μέρας.
ΥΓ. Κίτρινο ή «τσιμεντέ»; Τα περί χρωματολογίου είναι θεωρητικά.
Εδώ αυτό που μετράει είναι το πώς δυο κατασκευαστές με παράδοση σε αυτοκίνητα με χαρακτήρα, συναντώνται με χρονική διαφορά περίπου δέκα ετών μεταξύ των δύο μοντέλων.
Ο ιδιοκτήτης του Megane, αναγνώστης του 4D τον οποίον και ευχαριστούμε που μας εμπιστεύτηκε το «όπλο» του, δικαίως υπερήφανος για τον «Γάλλο».
Photo: 4Drivers.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.