Οδηγώντας το MINI Clubman 1.5 Cooper με ''βρώμικο'' μυαλό

Πρακτική παραλλαγή ενός συναισθηματικού αυτοκινήτου. Kάποιος που ξέρει από ΜΙΝΙ ήταν πίσω από το τιμόνι

Τι λέει το 4Drivers: ιδιαίτερο αμάξωμα για όσους θέλουν απροσδόκητη πρακτικότητα σε ένα ΜΙΝΙ. Ικανό και ιδιαίτερο χωρίς, ωστόσο, να αποτελεί την πιο ελκυστική εκδοχή της MINI ιδέας

Οh yes: σχεδιασμός εσωτερικού, fun to drive, οικονομικός κινητήρας 1.5 lt 136 ίππων, χώροι

Sorry, no: μεταπωλητική αξία, όχι τόσο ολοκληρωμένο όσο η αφρόκρεμα των πεντάθυρων hatchback, τιμή αγοράς

Bitch, better have my money: Από €26.381 (από €24.231 για την έκδοση One των 102 PS)

Όταν ο Γ.Κ. μού ανακοίνωσε ότι θα έχω για μια εβδομάδα ένα MINI Clubman, ως οπαδός και -βασικά- «χουλιγκάνος» της εταιρείας, δεν μου χρειάζονταν περισσότερες πληροφορίες. Μόνο οι απαντήσεις στα «από πού, ποια μέρα, ποια ώρα;». 

Η άγια ημέρα της παραλαβής του έφτασε, οι άνθρωποι της εταιρείας μού παρέδωσαν το κλειδί του-επιτομή της σύγχρονης και αποδεκτής χιπστεριάς, μου είπαν πού θα το βρω, οι σόλες από τα παπούτσια μου βάρυναν επάνω στο πλακόστρωτο και σχεδόν βυθίστηκαν εκεί, όταν το αντίκρισα.

«Μπλιπ», ξεκλείδωμα, το led λογότυπο MINI διαγράφει τη λαγνεία του στις πλάκες της εταιρείας, μπαίνω γρήγορα μέσα του, χωρίς άλλα προκαταρκτικά, αφού από το γρήγορο φλερτ περάσαμε αμέσως στο hardcore: το βλέμμα μου καρφώνεται στη βάση του τιμονιού, που γράφει “Works”. “WTF!”, η πρώτη σκέψη μου και δίχως δεύτερη, στέλνω μήνυμα στον Γ.Κ.: «Είναι Workssss!». Εκείνος δεν μου απαντά, όπως συνηθίζει, και αυτό κάνει install ψύλλους στα αφτιά μου.

Πιέζω το κόκκινο “start” μπουτόν του, περιμένοντας να ακουστεί το γρύλισμα του Κέρβερου στον Άδη. Άδικη η αναμονή, αφού στα αφτιά μου φτάνει ο ήχος του γνώριμου τρικύλινδρου 1.5 Turbo TwinPower κινητήρα. Εντάξει, γκάιζ, δεν ξενερώνουμε ποτέ…     

Στο φανάρι που οδηγεί στην κάθοδο της εθνικής οδού, ένας καλοστεκούμενος κύριος, με μια καινούρια «τριάρα» BMW, με ρωτά από το ανοικτό παράθυρό του: «Είναι τόσο καλό όσο το πρώτο Clubman;», σαν να ήταν βέβαιος ότι το έχω οδηγήσει εκείνο – όχι, βέβαια!

«Τι να σας πω, μόλις το έκλεψα», του είπα, το φανάρι έγινε πράσινο, πάτησα το γκάζι, το αυτόματο κιβώτιό του έβαλε πρώτη και φύγαμε – ο κύριος με την BMW, λογικά, έμεινε εκεί για πάντα. 

Στην εθνική θυμήθηκα αμέσως τους λόγους για τους οποίους «γουστάρω MINI». Οι 136 ίπποι του βενζινοκίνητου, τρικύλινδρου 1.5 Turbo TwinPower κινητήρα είναι υπεραρκετοί και η ροπή των 220 Nm παρούσα και ζωηρή, σε μια σβελταδούρα που μου ταιριάζει, είμαι εγώ. Όμως… Εάν χρειαστεί να επιταχύνεις, εάν βυθίσεις το δεξί πόδι στο γκάζι και περιμένεις το κιβώτιο να κατεβάσει σχέση, θα χρειαστεί να περιμένεις λίγο. Το Steptronic 6 σχέσεων είναι έξυπνο στις, προς τα άνω, αλλαγές του, αλλά όχι απολύτως ευφυές στα κατεβάσματά του. 

Γενικά, αυτό το μηχανικό σύνολο κάνει σαφή την πολιτισμένη λειτουργία του, με καλό τράβηγμα από τις χαμηλές στροφές, ενώ το πάρτι ξεκινά στις μεσαίες. Τα κιλάκια του τα έχει -1,4 τόνος- δηλαδή, πιο βαρύ κατά… 145 κιλά από το πεντάθυρο MINI, αλλά εάν προσέξεις με το γκάζι θα δεις και 6,7 στη μέση κατανάλωση. Το είδα. Εάν δεν προσέξεις, ας πρόσεχες. Και ναι, δεν πρόσεξα.

Αντίστοιχα, οι επιδόσεις του είναι πολύ καλές, με 0-100 στα 9,6 δευτερόλεπτα. Είναι προφανές ότι δεν βάζει φωτιά στον δρόμο –είπαμε, με δάκρυα στα μάτια, δεν είναι Works- αλλά έχεις δύναμη, αλλά και έναν ευχάριστο ήχο, με έξτρα, υπέροχα μπασάκια από την εξάτμιση, την ίδια στιγμή που δεν υπάρχουν κραδασμοί οι οποίοι ελλοχεύουν, συνήθως, στα τρικύλινδρα μοτέρ. 

Η ανεξάρτητη, σε όλους τους τροχούς, ανάρτησή του σε κερνάει αρκετά καλή άνεση μέσω της υπέροχης ρύθμισης αμορτισέρ-ελατηρίων. Ναι, ακόμα και με runflat λάστιχα.

Η αίσθηση που σου δίνει στον δρόμο είναι κάτι παραπάνω από αρχοντική, αφού το Clubman έχει το ίδιο δάπεδο (UKL2) με την BMW 2 Active Tourer και το ίδιο μεταξόνιο με την Χ1 – όπερ, 2,67 μέτρα. Το μήκος των 4,253 μ., καθώς και οι χώροι για τους επιβάτες και τα 360 λίτρα για τις αποσκευές -με μεγάλο άνοιγμα και ευκολία πρόσβασης από τη (δίφυλλη) πίσω πόρτα- είναι αριθμοί που συναντάς σε ένα μικρομεσαίο.

Το τιμόνι έχει ηλεκτρομηχανική υποβοήθηση με λειτουργία Servotronic και σου δίνει απίστευτη πληροφορία για το πού βρίσκονται οι τροχοί σου και αυτό σε κάνει να κινηθείς γρήγορα και με ασφάλεια.

Βέβαια, σε πολύ γρήγορους ρυθμούς, σε μια «φιδίσια» διαδρομή με κλειστές στροφές, το Clubman παρουσιάζει ελαφρά υποστροφικές τάσεις και αισθητές κλίσεις, ενώ το πίσω μέρος του συμμετέχει ενεργά. Και, βασικά, ελεγχόμενα. Σε καμία περίπτωση δεν θα σε ανησυχήσει ο τρόπος με τον οποίο κινείται, αφού η υποδειγματική στιβαρότητα και το πάτημα που κουβαλάνε τα MINI έχουν θρονιαστεί και σε αυτό το σασί. Τα φρένα του δεν κουράζονται από τη διαρκή χρήση, αλλά -εντάξει- δεν έκανα και κάποια υπερειδική διαδρομή για να είμαι βέβαιος.

Ταυτόχρονα, και οι δυνητικοί αγοραστές του δεν θα το βάλουν στο γκαράζ τους για να κατεβαίνουν σε αγώνες. Γνωρίζουν ότι θα αγοράσουν ένα αυτοκίνητο το οποίο είναι trendy, stylish, fashion icon. Και θα το σταματήσω κάπου εδώ με τα λήμματα του εγχειρίδιου του καλού lifestyle, αφού το Clubman μπορεί να συνδυάσει το διαχρονικό ID του με εξοπλισμό διαστημόπλοιου, με ζωτική τεχνολογία αιχμής, αβίαστη πολυτέλεια, υπέροχο πάτημα στον δρόμο, λογική κατανάλωση.

Στις πίσω πόρτες του θα μπορέσουν να βάλουν με άνεση τις βαλίτσες τους και θα μπορέσουν να πάνε εκδρομή και να επιστρέψουν με λάσπες στις λαμαρίνες του και την επόμενη ημέρα να πάνε στη δουλειά τους κομψοί και mainstream. Το πρωί στο γραφείο το βράδυ in da club(man).

Εδώ ακριβώς εξηγείται και ο τίτλος του κειμένου, αφού αυτό το αυτοκίνητο είναι για τέτοια μυαλά. Βρώμικα, με την απολύτως υγιή απόδοση της λέξης. Που μπορούν να είναι premium, αλλά όχι επιτηδευμένα, να λειτουργεί η προσωπικότητα μέσα τους, ενώ την ίδια στιγμή να συνυπάρχει κάπου εκεί και η αλητεία – πάντα με τη νορμάλ έκφρασή της.

Να τελειώνεις μεσάνυχτα τη δουλειά στη Μιχαλακοπούλου -ναι, υπάρχουν και τέτοια ωράρια- να ανεβαίνεις την εθνική οδό, να χάνεσαι στις σκέψεις σου και το ξημέρωμα να σε βρίσκει να κάνεις τσιγάρο στη Λαμία. Και να μη σε νοιάζει η αϋπνία, αφού σκέφτεσαι ότι θα το οδηγήσεις ξανά, πίσω στην Αθήνα, κατεβαίνοντας από αυτό ατσαλάκωτος. Και με δωρεάν συνεδρία ψυχοθεραπείας.     

Δεν γνωρίζω εάν ο Σμυρνιός Σερ Αλεκ Ισιγόνης θα ήταν υπερήφανος για τη σημερινή μορφή του Clubman, αλλά -απαντώντας στον κύριο με την τριάρα BMW- το βέβαιο είναι ότι, όχι, το σημερινό όχημα δεν έχει καμία σχέση με το πρώτο. Ευτυχώς. Εκείνο του 1969, το οποίο βουτά στα βαθιά της αυτοκινητικής λήθης, ήταν ένα πραγματικά μικροσκοπικό αυτοκίνητο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αυτό που οδήγησα εγώ είναι λίγο παρακάτω από το παρόν της εξέλιξης που ζούμε, πιάνει μέλλον. Είναι κομψό, πιο πρακτικό, ώριμο, συνθλίβοντας κάθε σχέση με τη δεκαετία του ’60, αλλά και με τις επόμενες, κάθε επαφή με το παρελθόν, ακόμα και με τη νεότερη γενιά του, ορίζοντας το lifestyle των επόμενων χρόνων.

Να έκανε, όμως, πιο γρήγορα κατεβάσματα στο κιβώτιό του. Και, διάολε, να ήταν Works…

Photo: BMW