Πόσο μίνι είναι πλέον το MINI;

 Με το MINI Cooper των 136 ίππων. Τρικύλινδρο, 1.5 και 136 ίππους και από €19.796. Σύμφωνοι, αλλά μήπως παραμεγάλωσε;

 Tι λέει το 4Drivers: οι ελαφρά μεγαλύτερες διαστάσεις άμβλυναν μερικά στοιχεία για τον enthusiast αλλά έδωσαν μεγαλύτερο βάθος στο σασί και την ευκολία του να ζήσεις μαζί του στο κάθε μέρα

Oh yes: ελαστικότητα κινητήρα, επιδόσεις (0-100 σε 7.9”, 210 km/h), απουσία κραδασμών ή ενοχλητικών ήχων απ΄το τρικύλινδρο σύνολο, ρυθμισιμότητα με το γκάζι, customization, μεταπώληση

Sorry, no: τσιμπημένη κατανάλωση (8.1 lt/100 km), κόστος προαιρετικού εξοπλισμού

Απέναντι:  Αudi A1 1.4 TFSI 150 hp, Οpel Adam S

Bitch, better have my money: από €19.796

Μια γρήγορη απάντηση είναι πως, ναι. Μεγάλωσε. Μία μικρή, ασήμαντη λεπτομέρεια είναι πως το αρχικό Mini ήταν γραμμένο με πεζοκεφαλαία. Αλλά το MINI, απ’ το 2001 που παρουσιάστηκε, αυστηρά με κεφαλαία. Η γραμματοσειρά λέει μερικές φορές πιο πολλά κι από την ίδια την πρόταση.

Λοιπόν. Το MINI έχει αυτό που λέμε ”ωριμάσει”. Είναι η λέξη κλισέ που παίζει πλέον στο νέο λεξικό των εταιρειών. Η ”ωρίμανση”, λοιπόν, συνήθως σημαίνει πως το πράμα -το όποιο πράμα- χάνει ένα μέρος της οδηγικής του τσαχπινιάς. Πως λοβοτομεί μέρος του σασπένς. Πως αρχίζει να αρέσει (και) σε μεγαλύτερες ηλικίες. Πως ξενερώνει τον enthusiast. Ή κάτι απ’ αυτά.

Αισθητικά, όντως, έχουμε την εντύπωση πως, ειδικά από μπροστά, δείχνει ελαφρώς γκροτέσκ. Σαν να του τραβούν τα άκρα στον Προκρούστη.

Αλλά περί ορέξεως ουδείς λόγος.

Τώρα δε που πληκτρολογούνται αυτές οι γραμμές πέρασε ”σφαίρα” μια ατάκα του Ferdinand Porsche που έλεγε πως ”good design should be honest”. Απ’ αυτή την άποψη, το Cooper είναι ειλικρινές: απευθύνεται σε ένα κοινό που αγγίζει τα όρια της boutigue προσέγγισης. Σε ένα κοινό που έχει σχέση με το interior design. Σ’ αυτό που θέλει συνδεσιμότητα παντός επιστητού με τα New Media.

Όλο το παραπάνω θα άφηνε να εννοηθεί πως το ΜΙΝΙ έχει αφήσει πίσω στο χρόνο τη συμμετοχικότητα του οδηγού. Αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δηλαδή, τι θα πει κανείς για τον ωκεανό αταραξίας ενός Golf;

Για όσους λένε (ή γράφουν) πως το Cooper έγινε βαρετό, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να βλέπαμε πόσο εύκολα ”γυρνάει” με ελαφρώς φθαρμένα πίσω λάστιχα. Και σ’ αυτήν την περίπτωση πόσοι θα βγάλουν το ESP off στη βροχή

Η διαφορά είναι πως αισθάνεσαι ένα πιο σταθερό πάτημα σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές. Και βέβαια, πως η δυνατότητα να το ”γυρνάς” διατηρείται. Με απότομο άφημα (λίγο πιο έντονο lift-off σε σχέση με το παρελθόν) ή ακόμα καλύτερα με τα φρένα. Σε δρόμο με καμπές και 3η στο κιβώτιο το Cooper συνεχίζει ακόμα να προσφέρει ένα light χτυποκάρδι στις μεταφορές βάρους.

Λοιπόν, για να τεθεί το θέμα στη ρεαλιστική του διάσταση και να μη χαθείτε σε περιγραφές με specs και φωτοτυπική γραφή: ο ρομαντισμός είναι καλό πράμα στη ζωή αλλά πρέπει να δει κανείς το MINI στη μετεξέλιξή του.

Κι αυτή λέει πως σ’ όσους δεν άρεσε να ακούν στα MINI προηγούμενης γενιάς την υποβοήθηση του τιμονιού να σκούζει σαν αρνί στο σφάξιμο όταν τερμάτιζε στις άκρες της (σύμφωνοι, το είχαν κάνει για να ”μιμηθούν” το κλασικό ”γρέζι” του πρώτου Mini), αυτό θα αρέσει περισσότερο.

Όπως επίσης σ’ όσους έβρισκαν την κύλιση σ’ όλες τις εκδόσεις πλην του One ενοχλητικά ”ανάγλυφη” θα ικανοποιηθούν και πάλι περισσότερο με τη νέα γενιά – όχι ότι έγινε γαλλικό ”χαλί” και τώρα.

Ή σ’ όσους απλώς θέλουν ξανά μια καμπίνα case study με υπέροχα υλικά, χιουμορίστικο καρτούν στη σχεδίαση και άπειρο customization, ναι, είναι πάλι εδώ.

Το Cooper έχει επίσης αισθητά καλύτερο χειροκίνητο κιβώτιο σε σχέση με πριν και διαχρονικά άψογη θέση οδήγησης.

Α, έχει και λίιιιγο παραπάνω χώρους. Γιατί και το τελευταίο είναι ζητούμενο για πολύ κόσμο. Μην κοιτάτε που εμείς οι petrolheads είμαστε εγωιστές και δεν μας νοιάζει αν σφαδάζουν οι πίσω. Που σφαδάζουν. Στο κάθισμα του ΜΙΝΙ υπάρχουν τρεις υποψηφιότητες για να βολέψεις κάποιον: α) αν είναι νήπιο, β) αν είναι παιδί προσχολικής ηλικίας, γ) αν είναι κάποιος που μισείς

 Αν μας άρεσε; Πολύ, είναι η απάντηση. Έχει κιλά χαρακτήρα, διατηρεί μια ελαφρότητα στη ροή της κίνησής του και μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς νέος. Είτε λόγω της συμμετοχικότητάς του είτε λόγω του cocooning που εκπέμπει στην καμπίνα του. Και, βέβαια, πιάνει χρήματα μεταπώλησης ως ένα στάνταρ σύγχρονο icon.

Μια μόνο εξαίρεση. Η κατανάλωση που την περιμέναμε πιο χαμηλή. Καταφέραμε κάτι ψιλά πάνω από τα 9lt/1000 km ενώ με προσπάθεια μεικτής χρήσης κατεβήκαμε στα 8.1 lt/100 km. Οι ιδιαίτερα μακριές σχέσεις μετάδοσης δεν ευνοούν βαριά πόδια. Αλλά και τα ελαφριά θα χρειαστούν ακροβασία μπαλαρίνας και υπομονή μοναχού για να πετύχουν κάτι πραγματικά χαμηλό.  

Το λοιπόν. H BMW έχει κάνει την επανάσταση απέναντι στον εαυτό της. Βγάζει και προσθιοκίνητα,  έχει μερικούς απ΄τους καλύτερους υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες της αγοράς εκεί που ορκιζόταν απέναντι στα turbo και θέλει να καλύψει κάθε τρύπα της αγοράς, πολλώ δε μάλλον χωρίς το πλεονέκτημα συνεργειών ή συγχωνεύσεων.

Μην παρασυρθείτε με αμετροέπεια σε λίστες προαιρετικού εξοπλισμού. Δεν χρειάζεται. Ανεβαίνει ψηλά το τιμολόγιο και δεν θα τα ξαναπάρετε πίσω.

Το big picture δείχνει το δρόμο. Μεγάλος όπως και το MINI πoυ μεγάλωσε.

Photo: 4Drivers