«Οπλοκατοχή»: Οδηγώντας σήμερα το Mercedes 190 E 2.5-16

Το Mercedes 190 E 2.5-16 ήταν αυτοκίνητο-αφίσα για όσους μεγάλωναν στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το άλλο ήταν το BMW M3 (E30). «Στρατόπεδα» κανονικά, με πιστούς εκατέρωθεν. Οδηγούμε την εξέλιξη του 2.3-16, αυτή με το μεγαλύτερο, δυομισάλιτρο μοτέρ διά χειρός Cosworth και ευπειθώς αναφέρουμε με το όπλο στο χέρι

Τελείως cult, άψογη κατάσταση, σύμβολο μιας άλλης αυτοκίνησης εν κινήσει. Πώς είναι να το οδηγείς σήμερα;

Βρίσκεται μπροστά μου. Έξω από το κατάστημα της Α. Ισμαήλος Α.Ε. Mercedes-Benz, στη Λ. Κορωπίου, και έχω το κλειδί στο χέρι. Είναι ένα απλό, μικρό, μαύρο, χωρίς κουμπάκια και σένσορες κλειδί. Παρά τα χρόνια που έχει στην πλάτη του, αυτό το Mercedes 190 E 2.5-16, σε τούτο το μπεζ ασημί, λάμπει κάτω από τον Αττικό ουρανό. Για να ‘μαι ειλικρινής, νιώθω ένα χτυποκάρδι

Για όσους δεν είναι συνδεδεμένοι με το παρελθόν του Mercedes-Benz 190 2.5-16, ήταν η εξέλιξη του 2.3-16, του τετράθυρου σεντάν με το οποίο η «ομάδα» της Στουτγάρδης ήθελε πάσει θυσία να παίξει «μπάλα» στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού, το DTM.

Δε γινόταν να σου άρεσαν τα αυτοκίνητα τη δεκαετία του ’80 και να μη σ’ άρεσε το DTM. Κάποιο εγκεφαλικό πρόβλημα θα ‘χες.

«Απέναντί» του ήταν το θρυλικό BMW M3, το «30άρι». Πολλοί το πόθησαν, τυχεροί όσοι το απέκτησαν, καταραμένοι να ‘ναι όσοι το μαγάρισαν με πολυεστέρες και ψεύτικα, ιερόσυλα σηματάκια πάνω σε ταπεινά 1600άρια.

Εδώ η φόρμα είναι τετράθυρη, σεντάν κανονικό

Διακριτικό αεροδυναμικό πακέτο, μικρά «φτερά» στις άκρες των θόλων, η πίσω αεροτομή, οι όμορφοι τροχοί των 15 ιντσών, το class quality της εποχής σε σπορ εκδοχή.

Το σχήμα με τις επιθετικές του λεπτομέρειες είναι διαχρονικό.

Υπόψιν ότι το body kit των Mercedes 190 E 2.3-16 και 2.5-16 βελτίωνε την αεροδυναμική, μείωνε την άντωση στον πίσω άξονα και εξασφάλιζε έναν από τους χαμηλότερους συντελεστές οπισθέλκουσας για την εποχή, στο 0,32.

Για όσους τυχόν το μπερδεύουν με ένα απλό 190 της εποχής μη κατανοώντας τη σημασία του, το Mercedes 190 E 2.5-16 θα περάσει απαρατήρητο. Για όσους ξέρουν τι πρεσβεύουν τα λογότυπα πίσω δεξιά, είναι cult

Πλησιάζω, βάζω το κλειδί και σηκώνονται και οι τέσσερις ασφάλειες του κεντρικού κλειδώματος.

Με τα σημερινά δεδομένα η πόρτα είναι μικρή, τετράγωνη και ελαφριά. Σε καλωσορίζει σε ένα ξεκάθαρα σπορ περιβάλλον, ειδικά για την εποχή του.

Στο εσωτερικό χαζεύεις το υφασμάτινο καρό, τα ενισχυμένα «μάγουλα» στα καθίσματα, το μεγάλο σχετικά τιμόνι (μικρότερο από αυτό που υπήρχε στα «απλά» 190), το σχετικά στενό κόκπιτ.

Πίσω από τον οδηγό υπάρχουν δύο μόνο θέσεις, καλοσχηματισμένες και διακριτές. Το Mercedes 190 E 2.5-16 υποψίαζε ακόμα και τους πίσω επιβάτες πως βρίσκονταν σε κάτι διαφορετικό, όχι αραχτοί σε «πάγκο»

Φορτωμένο με ρεκόρ

Το Mercedes 190 E 2.5-16 εμφανίστηκε πέντε χρόνια αργότερα από το 1983 που είχε παρουσιαστεί το 190 Ε 2.3-16 στο Σαλόνι της Φρανκφούρτης.

Μέρος της αναβάθμισης η ελαφρώς αυξημένη χωρητικότητα στα 2.5 λίτρα του τετρακύλινδρου κινητήρα και επιπλέον ισχύς στους 204 ίππους για τα αυτοκίνητα που προορίζονταν για την ευρωπαϊκή αγορά.

Ναι, έφταναν, περίσσευαν και έκαναν τη δουλειά τόσα «άλογα» σε μια εποχή που δε χρειαζόσουν 1.000 PS και ροπή που ξεμπαζώνει άσφαλτο και όμορα εκτάρια

Ανοίγεις το καπό και βλέπεις το θρυλικό μοτέρ τοποθετημένο κατά το διαμήκη άξονα και σε κλίση 15 μοιρών

Το αυτοκίνητο κουβαλά ιστορία

Κατ’ αρχάς το ρεκόρ που είχε «γράψει» το 2.3-16 στην πίστα της Ναρντό, στην Ιταλία.

Εκεί όπου άσπαστα και με το πόδι να ‘χει τρυπήσει μοκέτα, τον Αύγουστο του ’83, τρία αυτοκίνητα γυρνούσαν αδιάκοπα, επί 50.000 χιλιόμετρα, επί 201 ώρες και με μέση ωριαία ταχύτητα 247,9 χλμ/ώ. Τι να λέμε

Δεύτερον, κουβαλάει τις βλέψεις που υπήρχαν στη Mercedes για ακόμα καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με τα 7,5 δ/λ στο 0-100 των 185 ίππων του 2.3-16. Μαζί και μια χρήσιμη αναβάθμιση στην καδένα χρονισμού.

Aμφότερες οι εκδόσεις είχαν πιο γρήγορο τιμόνι (με επανακυκλοφορούντα σφαιρίδια), πιο σφιχτή ανάρτηση, η πίσω πολλαπλών συνδέσμων διέθετε σύστημα αυτόματης ρύθμισης του ύψους (SLS / Self Levelling Suspension), ενισχυμένα παρεμβύσματα, μεγαλύτερης διαμέτρου αντιστρεπτικές, και μπλοκέ διαφορικό

• Mercedes 190 E 2.3-16. Το σεντάν που «έσπασε» τα χρονόμετρα

Από τη θέση του οδηγού

Το κάθισμα είναι σχετικά σφιχτό.

Μπροστά σου ένας απλός, κατανοητός πίνακας οργάνων. Στην κεντρική κονσόλα τρία επιπλέον όργανα, περιλαμβανομένης θερμοκρασίας λαδιού.

Όλα τα πλήκτρα καλά στερεωμένα, συμπαγή και «αλεξίσφαιρα». Η μόνη οθόνη που υπάρχει εδώ μέσα είναι αυτή του κινητού μου. Και είναι ωραία που είναι έτσι. «Καθαρά», λειτουργικά, απλά, μονοσήμαντα. Είσαι εδώ για να βάλεις μπρος το μοτέρ με την τεχνογνωσία της Cosworth και να οδηγήσεις. Υπακούω

Σε ιδανική συνθήκη θα προτιμούσα στο κέντρο της κονσόλας να υπήρχε το χειροκίνητο 5άρι κιβώτιο της Getrag σε διάταξη dog-leg. Είναι το ίδιο που είχε και η νέμεση της Mercedes, το BMW M3. Ωστόσο εδώ υπάρχει 4άρι αυτόματο. Όπως προέκυψε και στη συνέχεια, αν υπάρχει ένα στοιχείο που αδικεί το 2.5-16 που οδηγώ, είναι το κιβώτιο

Υπάρχει μεν ένα συρταρωτό πλήκτρο για τη σπορ επιλογή που «κατεβάζει» πιο γρήγορα σχέση και ζωντανεύει τον πολύστροφο χαρακτήρα του μοτέρ, ωστόσο υπολείπεται του χαρακτήρα του αυτοκινήτου

Πολλώ μάλλον γιατί το πεντάλ του γκαζιού απέχει από το χαρακτηρισμό «ξυραφένιο». Θέλει αποφασιστικό πάτημα και δεν ευνοεί το trailing throttle.

«Γρέζι» απ’ τα ’80s

Η κύλιση είναι αρχοντική. Ως οφείλει. Επουδενί πλαδαρή.

Οι τροχοί απορροφούν τις ανωμαλίες, υπάρχει μια σφιχτοδεμένη αίσθηση και ικανοποιητική ευελιξία.

Προφανώς είναι άδικο να μπεις στη διαδικασία να συγκρίνεις το λεγόμενο NVH του Meredes 190 E 2.5-16 με τα αντίστοιχα σημερινά επίπεδα της Mercedes που πας και αγοράζεις.

Όπως επίσης είναι ιερόσυλο να μπεις σε αφελή ερωτήματα, τύπου «φίλε, με πόσα μπορείς να μπεις».

Εδώ προσαρμόζεσαι αναλογικά. Με αίσθηση μαζεμένων διαστάσεων, πρόσφυση που θέλει προσπάθεια για να διαταραχθεί και ένα διάφανο μηχανολογικό «γρέζι». Δε γίνεται τόσο ανάγλυφο. Άλλωστε εδώ η βάση είναι διαφορετική από ένα οικογενειακό αυτοκίνητο σε κάτι επιθετικό τετραθέσιο

Επιπλέον; Σέβεσαι το αυτοκίνητο, την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, την εμπιστοσύνη να σου εγχειρήσουν το μικρό, απλό, μαύρο κλειδί και να μη σου θέσουν περιοριστικούς όρους. Το εκτιμώ.

Πιέζοντας τόσο-όσο

Ανεβάζοντας στροφές κινητήρα μέχρι τις 6.750, ο ήχος, ειλικρινής, ανόθευτος. Υπενθυμίζει την τετρακύλινδρη διάταξη του μοτέρ.

Ο έλεγχος του αμαξώματος εύκολος χωρίς περίεργες μετατοπίσεις ενώ η πλήρης απουσία ηλεκτρονικών βοηθημάτων δεν προβληματίζει καθόλου.

Κερδίζεις πόντο-πόντο το θάρρος να «ακουμπήσεις» στο γεμάτο 55άρι προφίλ των ελαστικών και έχοντας ήδη προσαρμοστεί σε σχετικά μεγάλες γωνίες του τιμονιού περνάς με το γκάζι βαθιά πατημένο.

Σε ανηφορική διαδρομή θα χρειαστεί να έχεις πάρει φόρα, να μην αφήσεις το πόδι από το γκάζι γιατί το κιβώτιο δε θα είναι χορηγός.

Εδώ δεν «παίζει» να συμπλεκτάρεις, να κατεβάσεις σχέση και να αφήσεις απότομα κλείνοντας απότομα την τροχιά σου. Οι 4 σχέσεις σε ένα αυτόματο είναι άλλης λογικής.

Θα στρίψεις αξιοποιώντας το δεμένο τρόπο που το αυτοκίνητο διαχειρίζεται τα 1.300 κιλά του.

Με μεταξόνιο στα 2,6 μέτρα σε μια καρότσα μήκους μόλις 4,43 μέτρων, το υπέροχο cult από τα ’80s μεταφέρει αυτοπεποίθηση και πολλή μηχανική πρόσφυση. Πατάει γερά, δεν έχεις πλεύσεις. Η αποφόρτιση της ανάρτησης μεταδίδει τη μικρή και σφιχτή διαδρομή της ανάρτησης

Παρόλα αυτά το πανέμορφο σεντάν από τα ’80s δεν γίνεται τραχύ ή νευρικό. Πρόκειται για Mercedes-Benz που δεν κανιβαλλίζει το γενετικό της υλικό χάριν οδηγοκεντρικότητας. Κυρία με σπορ γονίδια.

Το Mercedes 190 E 2.5-16 το φαντάζομαι σε ταξίδι, σε ελλληνικό φόντο, τύπου Κόρινθος-Τρίπολη με κατηφορικά κομμάτια, απλωτές καμπές. Εκεί όπου μάλλον θα σου ψιθυρίζει να βασιστείς στη φιλική (front / rear) αρχιτεκτονική, τη στέρεη κατευθυντικότητα μέσω του μεγάλου βολάν και τη γραμμική απόδοση της ροπής των 235 Nm που δεν τρομάζει

• Όταν ο άσημος Ayrton Senna οδήγησε τη Mercedes-Benz 190 E 2.3-16

Σκέψεις στο ρελαντί

Κάνουμε διάλειμμα, αράζουμε στην άκρη του δρόμου, βγαίνουν οι σχετικές φωτό για τις λεπτομέρειες.

Toύτο το «αστέρι» έχει πολλές τέτοιες.

Ταυτόχρονα, τέτοια μηχανήματα οδήγησης, ξεκάθαρα και χωρίς περίπλοκη διαδικασία στο να μπεις και να τα οδηγήσεις, σε κάνουν να τα εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο.

Οι αριθμοί έχουν μικρή σημασία. Τα 7,5 δ/λ. για τα 0-100 (7,7 για τα καταλυτικά) ή τα 235 τελικής (230, αντίστοιχα). Ήδη, για το 1983, αυτές οι τιμές ήταν εξαιρετικές.

Πόσο μάλλον μικρής σημασίας για ένα Youngtimer που φυλάς σαν κόσμημα στο γκαράζ τα όποια τυπικά 9 λτ/100 χλμ. που ανακοίνωνε η Mercedes ως μέση κατανάλωση ή τα αντίστοιχα 13,1 λτ. για μέσα στην πόλη.

Εδώ δεν υπάρχει άγχος απόδειξης. Τα διαπιστευτήρια έχουν κατατεθεί. Στο DTM, μια φορά κι έναν καιρό στη Ναρντό με το 2.3-16 όταν γυρνούσε flat out αποδεικνύοντας την αντοχή στην καταπόνηση, στις αφίσες που βάλαμε μικροί στο δωμάτιό μας, στις συνειδήσεις των Πραγματικών Οδηγών που ήξεραν πως είχαν να κάνουν με ένα πολύ σοβαρό αυτοκίνητο για σοβαρούς ιδιοκτήτες. Aν θες, ακόμα και στον άσημο τότε Άιρτον Σένα όταν κέρδισε εκείνο τον αγώνα, στο Νίρμπουργκρινκ, με όλους τους πρωταθλητές της F1 στο grid. Σεβασμός

Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα εκφράζει το «όπλο» από τη Στουτγάρδη. Σύνδεση με Λ. Βάρης – Κορωπίου. Ευπειθώς αναφέρω

*Eυχαριστούμε την Α. Ισμαήλος Α.Ε. Μercedes-Benz για την εμπιστοσύνη

Photo: Boris Pilipenko / 4Drivers / mercedes.com