Το Renault Megane RS στην πραγματική ζωή. Όχι ως δοκιμή αλλά ως ιδιοκτησία. Ένας αναγνώστης του 4Drivers μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία με τα υπέρ και κατά
Αυτή είναι η εμπειρία από την αγορά και συμβίωση ενός οδηγοκεντρικού hot hatch. Έστω κι αν από πίσω δεν βλεπόταν
Μ’ αρέσει η σειρά RS της Renault. Γιατί να το κρύψω; Όχι πως ήταν η μόνη επιλογή όταν έψαχνα πριν μερικά χρόνια για hot hatch. Έβλεπα και Focus ST. Σύμφωνοι, 5κύλινδρο, πιο σφιχτό σε επίπεδο συναρμολόγησης αλλά και πιο βαρύ ως αίσθηση. Αλλά και 2.5λιτρο. Με ό,τι αυτό φορολογικά συνεπάγεται
Κατέληξα στο «γάλλο». Πρώτα από όλα, ως αγορά, ήταν ένα εξαιρετικής κατάστασης αυτοκίνητο. Αυτή την κατάσταση θέλω να την αναβαθμίσω και να την κρατήσω όσο ψηλότερα μπορώ.
Ως οδηγός, έχω ένα πλεονέκτημα στη καθημερινότητά μου. Λόγω της εργασίας μου κάνω πολλά χιλιόμετρα ετησίως (περίπου 40.000) σε αρκετές στροφοδιαδρομές και εθνικό δίκτυο με εταιρικό αυτοκίνητο.
Έτσι, δεν έχω την έννοια της κατανάλωσης αλλά και της πιθανής ζημιάς στο κεφάλι. Επίσης, αυτό με έχει κάνει να έχω εξοικειωθεί σε ταξίδια με υψηλές ταχύτητες -κάτι το οποίο βέβαια με προβληματίζει κιόλας (sic).
Πώς στέκεται ένα «παλιό» Megane RS σήμερα;
Ο καημός μου, από το σωτήριον έτος 1993 που πήρα το δίπλωμα, ήταν ένα καλοστημένο hot hatch. Kαι κάπως έτσι, με μια χρονοκαθυστέργση, είχαμε φτάσει αισίως στο 2017. Ήταν όταν η κρίση έδινε και τις ευκαιρίες της . Το Renault Μegane RS χρησιμοποιείται ως αυτοκίνητο βόλτας. Τις βασικές ανάγκες έχω την τύχη του εταιρικού μικρομεσαίο diesel που λέγαμε.
Να καταθέσω μερικές παρατηρήσεις που ίσως βρείτε ενδιαφέρουσες; Κατ΄αρχήν, ακόμη και ένα hot hatch του 2006, το οποίο ήταν «μπροστά] απ’ την εποχή του σε σχεδιασμό μπροστινής ανάρτησης (double axis), κινητήρα, εξοπλισμού αλλά και παθητικής ασφάλειας, είναι υπεραρκετό, για να καλύψει τις ικανότητες του 99% των οδηγών σήμερα.
Και εξηγούμαι. Δεν θεωρώ ως ικανότητα οδηγού το να μπορείς να «πατήσεις» στις ευθείες. Αυτό είναι ξεκάθαρα ικανότητα αυτοκινήτου και τσέπης για βελτίωση. Όταν φτάσει η στροφή, οι μάσκες πέφτουν. Και τόσα χρόνια στους δρόμους, οι βασιλιάδες της ευθείας συχνά είναι γυμνοί στη στροφή.
Για χρήση εντός καμπών, λοιπόν, θεωρώ ότι το το Megane RS του 2006 στα χέρια του μέσου οδηγού του 2006 είναι υπερόπλο. Τελεία και παύλα
Ζώντας μαζί του
Τα πιο καινούργια αυτοκίνητα θα σου προσφέρουν αίσθηση «καινουργίλας», design, ηλεκτρονικά, τελικές και διαφοροποίηση σε trims και χρωματολόγιο. Και οθόνες, φυσικά. Η ουσία, όμως, είναι το στρίβειν. Με ένα πλαίσιο που συμμετέχει στον εγκέφαλο και το σώμα σου.
Η αλήθεια είναι πως λίγοι έως ελάχιστοι μπορούν να τα εκμεταλλευθούν αυτά. Κι ας έχουν τα πλαίσια και οι επεξεργαστές εξελιχθεί παρασάγγας μέσα στη δεκαετία. Κι ας μπορεί να οδηγήσει S3 νεούδι οδηγός. Ντροπή…
Το Renault Megane RS θεωρώ ότι δεν κάνει για καθημερινό. Απ’ τη στιγμή που ξεκίνησα να το έχω στα χέρια μου, κατάλαβα πόσο τριτοκοσμική χώρα είμαστε στη ποιότητα του οδοστρώματος.
Ειλικρινά, το λυπάμαι όποτε θα πάω κοντινή βόλτα. Κι ας μην είναι τόσο σκληρό σε απόσβεση όσο η έκδοση Cup. Εκεί όμως που μου έδωσε ό,τι προσωπικά ζητώ, ήταν στη διαδρομή Ναύπακτος-Αράχωβα. Η ανάρτηση στις υψηλές ταχύτητες περνά χωρίς πολλά δυσάρεστα ηχητικά και τα σαμάρια μέσα στη στροφή δεν το φέρνουν σε δύσκολη θέση.
Το Renault Megane RS σε μια εξόρμηση του Greek Renault Club, πριν δύο χρόνια
Καλοστημένο και επιθετικό
Δεν υπάρχει άτσαλη υποστροφή. Αν δουλέψεις τις γραμμές σου, το αυτοκίνητο τις ακολουθεί ως πιστό κατοικίδιο. Τα όριά μου έρχονταν νωρίτερα από του αυτοκινήτου. Εννοείται.
Οι μηχανικοί στη Διέπη έχουν κάνει δουλειά και μας έχουν παρουσιάσει αρκετά από τα διαμάντια της προσθιοκίνητης αυτοκίνησης.
Μοιραία, το αυτοκίνητο αυτό σου ανοίγει την όρεξη για να το δοκιμάσεις σε πίστα. Να εμβαθύνεις στη μεταξύ σας επικοινωνία. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω ότι ακόμη επικοινωνούμε. Όχι όπως θα ήθελα εγώ. Να είμαι έτοιμος για τη στροφή και να είμαστε δεμένοι! ΟK, θα υποστρέψει γλυκά στο όριο και ακούει τέλεια στο άσε-πάτα του γκαζιού. Ακόμη όμως το πλαίσιο δεν μου έχει αποκαλύψει τα μυστικά του.
Δύο φορές, χωρίς να έχω καταλάβει τι έκανα, ενώ πίστευα ότι η πίεση στην είσοδο της στροφής θα το κάνει να υποστρέψει γλυκά, έβαλε κάτω τη μούρη και έκλεισε την τροχιά του με ένα μαγικό τρόπο
Το ρεζουμέ
Η αλήθεια είναι πως ένα τετρακίνητο, θα σου έδινε μεγαλύτερη χαρά στις εκκινήσεις απ’ τα φανάρια. Το Altea Freetrack και το 2.5ΧΤ Forester που είχα κάποτε, κέρναγαν αβέρτα τσαγάκια στα φανάρια. Ιδίως το Forester. Ήταν κι αυτός ο άτιμος ο boxer που κελαηδούσε απ’ το αλλαγμένο τελικό.
Δεν ήταν, όμως, «petrolhead» αυτοκίνητα και στις στροφές οι κλίσεις σε περιόριζαν. Με το Μegane οι στροφές είναι σε άλλο επίπεδο. Τα χιλιόμετρα που βλέπεις στο κοντέρ στην έξοδο, γουρλώνουν μάτια.
H γυναίκα μου και η κόρη μου όταν το έβλεπαν στην αγγελία, ούτε να μου μιλήσουν δεν ήθελαν. Τώρα, ζητούν μεταμέλεια.
Νομίζω ότι αρκετά έγραψα. Εν κατακλείδι, ακόμa δεν είμαι «ένα με το αυτοκίνητο» και δεν ξέρω αν θα γίνω ποτέ.
Το Megane II RS και αυτή η παρέα, δηλαδή το Greek Renault Club, ταίριαξε στη φιλοσοφία μου και θα συμβάλω με όλες μου τις δυνάμεις, να είμαστε δυνατοί και στο μέλλον.
Photo: Β. Μαραγκός / 4Drivers
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.