Παραλάβαμε το «μπιμπικωτό» Honda Civic 1.0 των 126 ίππων, με λιγότερα από 200 χιλιόμετρα στο οδόμετρο. Αυτές είναι οι εντυπώσεις απ΄την ανανέωση ενός αυτοκινήτου που ήδη θεωρούσαμε ότι χτυπούσε κορυφή
Το Honda Civic 1.0 VTEC Turbo με τους 126 ίππους και το χειροκίνητο 6άρι κιβώτιο μπήκε στο 2020 με ένα facelift που δίνει έμφαση σε στυλιστικές αλλαγές και την αναβάθμιση του εσωτερικού. Εδώ, όμως, μας ενδιαφέρει και το οδηγικό μαζί με την αίσθηση στην πραγματική ζωή
Τι λέει το 4D | Η ανανέωση αλλάζει αισθητικές λεπτομέρειες εκτός και εντός καμπίνας. Το σύνολο παραμένει εξαιρετικό με ισορροπία μεταξύ οδηγοκεντρικότητας και άνεσης |
Μας αρέσει | Χωροταξία που θυμίζει coupe και όχι το τυπικό C segment, σταθερότητα, χώροι, κιβώτιο, αξιοπιστία |
Όχι και τόσο | Θόρυβος κύλισης, infotainment που απαιτεί εξοικείωση |
Απέναντι | Ford Focus, Renault Megane, VW Golf, Opel Astra, Peugeot 308 |
Επίμαχο | €20,900 |
Info | honda.gr |
Πώς να μη φερθείς τρυφερά σ’ ένα αυτοκίνητο που μυρίζει καινουργίλα, με λιγότερα από 200 χιλιόμετρα στο κοντέρ; Η απάντηση είναι «με σεβασμό». Και δεν ξέρω κατά πόσον συνεχίζει να ισχύει η θεωρία του ρονταρίσματος στα καινούργια αυτοκίνητα του μεταμιλένιουμ, όμως συνεχίζω να πιστεύω ότι όλα τα μηχανικά μέρη θέλουν το χρόνο τους
Μπήκα πάντως στο ανανεωμένο Civic με τη θετική διάθεση που μου΄’χε μείνει στο μυαλό ήδη απ΄την πρώτη παρουσίαση που είχε γίνει στο αρχικό του λανσάρισμα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα απ΄τα σημαντικότερα στοιχεία του Honda Civic είναι η αίσθηση πως κάθεσαι σε ένα διαφορετικής γεωμετρίας εσωτερικό για την κατηγορία. Μπες μέσα ρύθμισε τη θέση χαμηλά και νιώσε τη γεωμετρία του σώματος – δεν θυμίζει hatchback. Θυμίζει coupe
Πιο οδηγοκεντρικά, χαμηλότερα και περισσότερο ως μέρος της καμπίνας – σε σχέση με τον ευρύτερο ανταγωνισμό της αγοράς. Κάτι σαν ακριβό coupe. Κι αυτό ερμηνεύεται τεχνικά απ΄το ότι η Honda δεν τοποθέτησε, ως συνηθίζει, το ρεζερβουάρ καυσίμων κάτω απ΄τους επιβάτες αλλά στην κλασική διάταξη πίσω, κερδίζοντας έτσι πόντους να κατεβάσει τα σχετικά ύψη
Τι άλλαξε στο Civic του 2020
Ο παρατηρητικός θα δει τη νέα διαμόρφωση μπροστά. Τα blades πάνω απ΄τους προβολείς ομίχλης και κάποιες αλλαγές στην εισαγωγή που του δίνουν, σύμφωνα με τη Honda, «πιο λεπτό και αεροδυναμικό προφίλ».
Ακόμα, όμως, κι αν δεν παίζεις το παιχνίδι «βρες τις διαφορές», θα δεις το φως το αληθινόν απ΄τα φουλ LED εμπρός φωτιστικά σώματα. Κινούμενος αυτές τις μέρες, προ απαγόρευσης κυκλοφορίας, σε βραδυνές βόλτες, αυτό το στιγμιαίο σινιάλο της μεγάλης «σκάλας» λειτουργεί εξαιρετικά αποτελεσματικά. Τόσο ως έγκαιρη προδειδοποίηση σ’ αυτοκίνητα που τυχόν προσπερνάς, όσο και ως στοιχείο ενεργητικής ασφάλειας.
Με την ευκαιρία, να πω δυο κουβέντες για το σύστημα υποστήριξής της. Το σύστημα υποστήριξης της μεγάλης «σκάλας» των φώτων είναι αυτό που το βάζεις στη θέση Auto και όταν δεν υπάρχουν αυτοκίνητα που έρχονται από απέναντι, διατηρεί τους μεγάλους προβολείς και επανέρχεται αυτόματα στη μεσαία σκάλα όταν συναντάς άλλο αυτοκίνητο για να μην τυφλώσεις.
Ε, θυμάμαι ακόμη πως η BMW M3 E92 που κάποτε είχα με το ανάλογο σύστημα στις απαρχές του, συχνά μπερδευόταν.
«Διάβαζε» τις κολώνες της ΔΕΗ ως φώτα διερχόμενου αυτοκινήτου και επανερχόταν στη μεσαία σκάλα χωρίς να υπάρχει κανείς από απέναντι. Ή αργούσε, επίσης, να επιλέξει τα μεγάλα. Μιλάμε για ένα αυτοκίνητο που εν έτει 2010 ήταν πανάκριβο και απ΄τα κορυφαία της κατηγορίας.
Λοιπόν, εδώ βρισκόμαστε σε ένα Honda Civic 1.0, το μικρό δηλαδή. Και εν τούτοις, η δημοκρατικοποίηση της τεχνολογίας είναι φανερή με τις «φωτάρες» του Civic
Οι χώροι είναι υπερεπαρκείς, η χαμηλότερη θέση οδήγησης (μέσω της τοποθέτησης του ρεζερβουάρ στην κλασική θέση κάτω από το πορτμπαγκάζ και όχι κάτω από τα καθίσματα) είναι άψογη σε γεωμετρία και ο κινητήρας έχει αυτό ακριβώς που αναμένεις από ένα σύγχρονο οικογενειακό. Οικονομικό, ροπάτο και με χαμηλά επίπεδα θορύβου. Μόνο ντεφό ότι αναγκάζεσαι να αλλάξεις σχέση νωρίς, στις 5,500 rpm
Εντάξει με τα φώτα. Τι άλλο αλλάζει;
Υπάρχει ένα νέο σχέδιο τροχών, το ”Shark Grey” που συνδυάζεται με 17 ίντσες. Αυτή τη ζάντα φορούσε το λευκό-περλέ Civic της δοκιμής, σε συνδυασμό με ελαστικά της Michelin σε διάστασγ 235/45/17. Το κοντράστ είναι όμορφο και δίνει έναν πιο δραματικό τόνο σε ένα αυτοκίνητο που ήδη γνωρίζει ο κόσμος αλλά επιμένει να το κοιτάζει με ενδιαφέρον.
Στο πίσω μέρος έχουν προστεθεί δύο blades χαμηλά στον προφυλακτήρα. Η εικόνα δεν αλλάζει. Νομίζω πως το σχεδιαστικό overkill παραμένει.
Όμως, όπως λέμε ξανά και ξανά, ουδείς τέλειος και το Honda Civic 1.0 VTEC των 126 ίππων είναι ένα ολιστικά δουλεμένο αυτοκίνητο. Κι έτσι μπορείς να παραβλέψεις μερικές σχεδιαστικές υπερβολές.
Για να επανέλθω στην ερώτηση του μεσότιτλου, προστέθηκε ένα επιπλέον χρώμα, το ”Obsidian Blue”. Επίσης, αναβαθίστηκαν τα υλικά σε επιφάνειες του εσωτερικού ενώ, κατόπιν ζήτησης απ΄το κοινό, προστέθηκαν μπουτόν για τον κλιματισμό και το ηχοσύστημα
Προσωπικά είμαι σαφώς υπέρ αυτών. Καλές οι οθόνες αλλά προτιμώ να αισθάνομαι με τις απολήξεις των δαχτύλων το πώς μπορώ να χειριστώ τα υποσυστήματα – χωρίς να χρειάζεται να κοιτάζω το infotainment.
Στην παλέτα των συστημάτων ασφάλειας υπάρχει το γνωστό Honda Sensing το οποίο προβλέπει τα Collision Mitigation Braking System, Adaptive Cruise Control, Lane Departure Warning, Lane Keeping Assist System και Traffic Sign Recognition.
Ιδανικά; Θα ‘θελα οι επιλογές ρύθμισης να είναι πιο γρήγορα προσβάσιμες και να θυμάται το σύστημα τις προεπιλογές μου. Όμως, οι καιροί είναι ζόρικοι, υπερπροστατευτικοί και οι κατασκευαστές συνήθως ακολουθούν το συντηρητικό δρόμο.
Η ισχύς δεν είναι κάτι που έλειπε ποτέ απ΄ τη Honda που ξέρει να ξεζουμίζει μπόλικη ισχύ από ένα μοτέρ μόλις 988 κ.εκ. Το δε ταχύμετρο, έστω και με φόρα, κάπου προς Τρίπολη, είχε κάποτε δείξει κάποια 220 km/h. Υπερβολή; Ε, ναι. Αλλά είναι ενδεικτικό του ψυχωμένου downsizing
Πώς είναι οδηγικά;
Με μια κουβέντα, εξαιρετικό. Κατ΄αρχήν, νιώθεις τη σταθερότητα του μεγάλου μεταξονίου και τα φαρδιά μετατρόχια.
Mε ένα μεταξόνιο (2,697 mm) -που μέχρι πριν λίγα χρόνια το είχαν οι 5άρες της BMW- είναι πολύ σταθερό. Aλλά χωρίς να γίνεται βαρετό.
Το τιμόνι είναι πολύ γρήγορο (2.14 στροφές απ΄άκρη σ΄άκρη) και αρκείται σε μικρές, ακριβείς κινήσεις. Εισάγει ένα στοιχείο συμμετοχικότητας και σε εμπνέει να πιέσεις.
Η ανάρτηση άψογη. Ενδοτική και φιλική ως μοντέλο βάσης. Με τις 17άρες περνάς χωρίς να ταλαιπωρείσαι απ΄τα ελληνικά χαρακώματα ενώ ταυτόχρονα διατηρείς ένα στοιχείο σπορτίφ προσέγγισης. Ειδικά αν φροντίζεις να στρίβεις χωρίς να το «στραμπουλάς».
Ο κινητήρας
Δύσκολα πιστεύει ο κόσμος που συνεχίζει να ρωτάει ότι κάτω απ΄αυτό το μεγάλο αμάξωμα (4,518 mm) υπάρχει 100άρης κινητήρας. Ο υπερτροφοδοτούμενος VTEC κινεί ζωηρά το Honda – ιδιαίτερα στις υψηλές ταχύτητες έχοντας ήδη πάρει τη σχετική φόρα των 126 ίππων. Που, αν δεν με απατά η μνήμη, ήταν 129 ίπποι στην προ facelift έκδοση.
Απ’ την άλλη, για όποιον έχει συνηθίσει την τυπική, ακόρεστη αίσθηση ενός ατμοσφαιρικού τετρακύλινδρου της Honda, το ακουστικό λαχάνιασμα του τρικύλινδρου στις υψηλές rpm όπως και ότι αλλάζεις νωρίς για την επόμενη σχέση είναι δυο στοιχεία που θα εντοπίσει ο enthusiast. Ο απλός οδηγός δεν θα πάρει χαμπάρι
Κιβώτιο άψογο (με βολάν διπλης μάζας για μικρότερους κραδασμούς), φρένα δυνατά (ίσως με πιο απότομο αρχικό δάγκωμα απ΄όσο θα ΄θελες σε ένα καθημερινό αυτοκίνητο αφού αν δεν είσαι συγκεντρωμένος τείνεις να φρενάρεις λίγο πιο έντονα στο σταμάτα-ξεκίνα) και ωραίο handling.
Το Honda Civic το «φοράς». Ανοίγει ελάχιστα τροχιά στην πίεση του turbo, ρυθμίζεις την ουρά με το γκάζι (όσο σου επιτρέπει το ESP), δεν χτυπάνε πλαστικά, περνάει με συμπαγή πάνω από ανωμαλίες με το κλασικό feeling σφιχτής διαδρομής ανάρτησης ενός Honda. Αυτή τη φορά στο πιο γραμμικό.
Το ανανεωμένο Honda Civic ευνοημένο από ένα μεγάλο μεταξόνιο 2.697mm, μια ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων στην πίσω ανάρτηση και ένα πλαίσιο κατά 52% πιο άκαμπτο στρεπτικά, είναι σεταρισμένο με την πιο «αφρώδη», άψογα μπαλανσαρισμένη ανάρτηση που θυμάμαι εδώ και δεκαετίες σε Honda
Συμπέρασμα
Σχεδόν τρία χρόνια μετά το αρχικό του λανσάρισμα, το Civic είναι μια εξαιρετική επιλογή. Για μας στο 4Drivers, το αυτοκίνητο χτυπά κορυφή – ειδικά για όποιον τον ενδιαφέρει το μηχανολογικό βάθος και λιγότερο η επίφαση.
Μπορεί το infotainment να είναι πιο πίσω σε σχέση με νεότερες εκδοχές του ανταγωνισμού και η σχεδίαση να δημιουργεί μια σχετική πόλωση.
Κάτω απ΄αυτά, όμως, βρίσκεται ένα άψογα ολοκληρωμένο, ευρύχωρο, τεχνολογικά προηγμένο και βαθιά «χοντίστικο» μηχανολογικό πνεύμα.
Αυτό που ανακαλύπτεις αλλά και συνεχίζεις να επιβεβαιώνεις γράφοντας κάποια 1,000 χιλιόμετρα σε μια εβδομάδα συμβίωσης με ένα Honda που ξέρεις πως θα είναι «εκεί», ακόμη και μετά από χρόνια. Like και δη εμφατικό.
Κινητήρας | 1,0 lt, 3κύλινδρος, βενζινοκίνητος, τούρμπο, άμεσος ψεκασμός |
Κιβώτιο | Χειροκίνητο 6 σχέσεων |
Μετάδοση | Στον εμπρόσθιο άξονα |
Ισχύς | 126 PS |
Ροπή | 200 Nm |
Επιτάχυνση | 0-100 km/h σε 10,8'' |
Τελική ταχύτητα | 206 km/h |
Μέση κατανάλωση | 7,4 lt/100 km |
Βάρος | 1.281 kg |
Τιμή | Από €20.650 |
Info/Photo: honda.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.