Το διαφορετικό Suzuki Ignis 1.2 90 PS

Δείχνει περίεργο πίσω αλλά μας αρέσει γιατί είμαστε ”περίεργοι” ομοίως. Έχετε την περιέργεια να μάθετε περισσότερα;

Τι λέει το 4Drivers: απλό αλλά ιδιαίτερο με ρετρό styling και ακροβολισμένους τροχούς, εξελίσσει αυτό που ξέρει να κάνει καλά η Suzuki: καλά αυτοκίνητα που δεν προσποιούνται, σε άσφαλτο ή χώμα. Ο ιδεολογικός αντίπαλος ενός Up!

Yes sir: πίσω σχεδίαση που ιντριγκάρει, ευπρόσδεκτα σχετικά βαριά αίσθηση ηλεκτρικής κρεμαγιέρας στη θέση της ευθείας, τετρακύλινδρος κόντρα στο τρικύλινδρο ρεύμα – άρα και λιγότερος θόρυβος, made in Japan, συρόμενο πίσω κάθισμα, ανύπαρκτη αδράνεια, 180 cm απόσταση απ’ το έδαφος, τιμή αγοράς

Oh, no: πίσω σχεδίαση που ιντριγκάρει, μέτρια κύλιση, σκληρά πλαστικά

Απέναντι: Όλες οι καταλήξεις σε ”go”, ήτοι, Aygo, Citigo, Twingo. Αλλά και οι άλλες. Ήτοι, Adam, Ford Ka+, Up!, C1, Picanto, Forfour κλπ

Bitch, better have my money: από €11.530 για τη δικίνητη έκδοση, από €12.530 (που έχει, πέραν του γενικότερα πλούσιου εξοπλισμού, και το συρόμενο πίσω κάθισμα), από €14.030 οι τετρακίνητες εκδόσεις

Τι σχέση έχει με το παλιό που μας άφησε χρόνους εδώ και οκτώ χρόνια; Πέραν του ονόματος, σχεδόν καμία. Νέο πάτωμα (από Βaleno), νέο styling και νέα κατεύθυνση για το Ignis. Αυτό εδώ είναι κάτι μεταξύ funky σχεδίασης, life style εσωτερικού με στάνταρ οθόνη αφής, συνδεσιμότητες και ιδιαίτερης προσωπικότητας στο δρόμο.

Και ιντριγκάρει σχόλια. Τόσο απ΄ την εμπειρία μας στο δρόμο όσο κι απ΄την πληθώρα των σχολίων των αναγνωστών του 4Drivers στη σελίδα μας στο Facebook με αφορμή το preview της δοκιμής.

Ταυτόχρονα, τα Suzuki ανέκαθεν ήταν ιδιαίτερα αυτοκίνητα, κουβαλάνε τη φήμη του ”άσπαστου” -απ’ τα Jimny που επιβιώνουν από τοπικές ”συρράξεις”- και είχαν το χαρακτηριστικό των απόλυτα ξεκάθαρων κατασκευών.

Εδώ, όμως, μια μικρή εταιρεία σαν τη Suzuki, έκανε το άλμα πίστης και έβαλε στο μίξερ τρεις γραμμές στην πίσω κολώνα που θυμίζουν σπονσοράρισμα απ’ την Adidas, ένα αυθάδες πίσω μέρος και χαμηλό βάρος. Μόλις 810 kg για τη βασική έκδοση. Θυμίζει έντονα ένα πισωκίνητο αυτοκινητάκι που έφτιαχνε στα ’70s, το SC 100, που είχε αεραγωγούς στο C-pillar. Η ”Adidas” πoυ λέγαμε… 

Μπήκαμε μέσα, κλείσαμε την πόρτα (που, ναι, δεν κλείνει με το χαρακτηριστικά ποιοτικό ”γκντουπ” ενός Up!) και καθίσαμε στη σχετικά ψηλή θέση οδήγησης. Με το που ήρθε σε ζωή ο κινητήρας, με ”κανονικούς” τέσσερις κυλίνδρους, ήταν εμφανές πως η λειτουργία του ήταν πιο ομαλή και ο θόρυβος, ακόμα και σε υψηλότερες rpm, χαμηλότερος.

Με τροχούς ακροβολισμένους, η πρόσφυση είναι μεγαλύτερη απ’ όσο το μυαλό σου ”προκατασκευάζει” βλέποντάς το ως σχήμα, ενώ έχει χαρακτηριστικά μεγάλη ευκολία να αλλάζει κατεύθυνση, σαν να μην έχει αδράνεια. ”Ιt’s the weight, stupid”, μονολογούμε.

Η λαοφιλής κατηγορία των compact crossovers αποκτά άλλον ένα εκπρόσωπο. Το Ignis, λόγω και της ελάχιστης αδράνειας που λέγαμε, είναι και fun. Με lift-off δεν ντρέπεται να υπερστρέψει ενώ είναι χαρακτηριστικό πως το ESP απενεργοποιείται τελείως, κάτι που δεν συνηθίζεται στην κατηγορία.

Ο επιλογέας του πεντατάχυτου άψογος. Γρήγορος, θετικός, σχεδόν ”πετάς” την κάθε σχέση μεσ’ στα γρανάζια της. Η εργονομία άμεσα αντιληπτή και μια ξεκάθαρη, χωρίς προσποιήσεις, απλότητα σε κερδίζει ως χρήστη.

Τι δεν έχει; Ο πίσω άξονας είναι λιγότερο ενδοτικός στις ανωμαλίες των Σ.Κ.Ε.Ε. (Σύλλογος Κατάπτυστων Ελλήνων Εργολάβων) και τα πλαστικά είναι hard rock. Αλλά, ξέρετε κάτι; Δεν σε ενοχλεί, τουλάχιστον το τελευταίο.

Το Ignis συνεχίζει να αποπνέει μια μηχανική ”εμπλοκή” του οδηγού του αλλά χωρίς τον ημιαγροτικό χαρακτήρα του παρελθόντος. Είναι (και) life style – που είναι απαραίτητο για να πουλάς σήμερα ένα αυτοκίνητο καθημερινής χρήσης.

Η οθόνη αφής είναι στάνταρ, οι διχρωμίες υπάρχουν χωρίς να φαίνονται aftermarket, το styling έχει το θράσσος του να βγάζει τη γλώσσα στη γερμανική αυστηρότητα.

Και, βέβαια, όσο κι αν το trend υποδαυλίζει τους τρεις κυλίνδρους και την, άκαρπη πολλές φορές προσπάθειά τους, να κρύψουν τον καταναγκασμό που υφίστανται στο να στροφάρουν ”ψηλά”, εδώ, στο Ignis, η διαδικασία γίνεται πιο ξεκούραστα και χωρίς ηχητική καμινέτου.

Οι εκδόσεις είναι δικίνητες ή με συνεκτικό συμπλέκτη για την αυτόματη τετρακίνηση ενώ τα 180 cm απόστασης απ’ το έδαφος και το pedigree της Suzuki σε off-road ”ταλαιπωρία”, σου αφήνουν μια αίσθηση πως θα βγει ασπροπρόσωπο, χωρίς τριγμούς και άλλα κουσούρια.

Παρά την παγκοσμιοποίηση, το ”made in Japan” είναι ένα σταθερό ”χαρτί” που αξίζει να υπολογίζεις. Η ιαπωνική οσιότητα θα πεθάνει τελευταία, μαζί με τους Σογκούν της ιεραρχίας. Oι διαβασμένοι θα θυμούνται τον σχεδόν αηδιασμένο πρόεδρο της εταιρείας, Osamu Suzuki, να ανακοινώνει το 2011 το διαζύγιό του με τη VW. Άλλη νοοτροπία.

Συμπέρασμα; Ένα έξυπνο, cute, σχεδόν ”σκεϊτμπορντάδικο”, μικρό crossover με το τσαγανό της διαφορετικότητας. Από €11.530.

Welcome.

Photo: 4Drivers