Ήταν καλοκαίρι του 2008 όταν έγινε η δημοσιογραφική παρουσίαση του VW Scirocco, στην Πορτογαλία. Διάδοχο δεν έχει το επιτυχημένο εμπορικά κουπέ παρότι αγαπήθηκε από πολύ κόσμο. Ας υπενθυμίσουμε τα σύκα-σύκα και τη σκάρφη-σκάρφη
To VW Scirocco έπιασε εξ απήνης την κατηγορία των προσιτών κουπέ. Πούλησε σωρηδόν, βοήθησε νέους οδηγούς να στρίψουν με απρόσμενες ταχύτητες και μαζί έφερε την ασφάλεια των 6 αερόσακων, των ζωνών παραμόρφωσης χωρίς να θυσιάζεται το design και των επιδόσεων της διπλανής πόρτας
Μία απαραίτητη διευκρίνιση: τα «αυτοκίνητα που συμπαθήσαμε» δεν έχουν σχέση με τα «αυτοκίνητα που αγαπήσαμε» και στα οποία συχνά αναφερόμαστε στο 4Drivers
Τα δεύτερα είναι εκείνα που καθόρισαν την οδηγοκεντρική κοινότητα. Κάποια με τα οποία θα μπορούσαμε να γεράσουμε μαζί τους.
Το VW Scirocco ανήκει ξεκάθαρα στα πρώτα. Είναι η κατηγορία της συμπάθειας.
Εκείνα, δηλαδή, που έγραψαν μία αξιοπρεπή πορεία, έδωσαν σεβαστή ικανοποίηση σε μια μεγάλη μερίδα οδηγών και ξεχώρισαν στην εποχή τους.
Αλλά επουδενί δε σηματοδότησαν την ψυχή του Πραγματικού Οδηγού.
Τι μας άρεσε
Υλικά, συναρμολόγηση και εργονομία πρώτης διαλογής σε ένα αυτοκίνητο που απογείωσε σχεδιαστικά την κατηγορία. Άψογη θέση οδήγησης.
Ροπή, αίσθηση εμπιστοσύνης στην πίεση.
Τι δε μας άρεσε όχι και τόσο
Συντηρητικό ταμπλό, περιορισμένη συμμετοχικότητα.
Κάποιοι πίστεψαν πως ήταν το Honda CRX της νέας χιλιετίας. Προφανώς δεν είχαν οδηγήσει CRX.
To ESP δεν απενεργοποιείται. Όμως και στην υποτιθέμενη θέση ”off” αφήνει λιγότερες ελευθερίες και από το Γκουαντάναμο.
Σωτήριον έτος 2008
Ήταν τότε που όλα, μα όλα, λέμε, τα περιοδικά της εποχής περιέγραφαν με διθυράμβους το VW Scirocco.
Το τετρακύλινδρο τουρμπάτο γέμιζε ροπή, αυτοπεποίθηση και εύκολες επιδόσεις τον οδηγό αυτού του, αντικειμενικά, εντυπωσιακού κουπέ
Η VW φαινόταν τότε πως είχε το κοκαλάκι της νυχτερίδας.
Πιο πριν ήταν το Tiguan, μετά το διαφορετικό Passat CC (που ήταν πιο ιδιαίτερο σχεδιαστικά και από Audi A4) και το 2008 όλοι είχαν μάτια για το VW Scirocco.
Το αρχετυπικό VW Scirocco. Όνομα δανεισμένο από έναν άνεμο της ερήμου στην Αφρική, εντυπωσιακή σχεδίαση, ευέλικτο handling. Πούλησε περισσότερες από 500,000 μονάδες μέχρι το 1981 και, χρόνια αργότερα, δάνεισε το όνομά του στο Scirocco της νεότερης εποχής
Ο πιο φαρδύς κώλος στην επικράτεια
Σωστά διάβασες.
Με πλάτος όσο της Porsche 911 (κάποια 1,810 mm), αιχμηρό waist line, άκαμπτο σασί και ένα μούτρο που ήταν σα να ξεπήδησε στα κλεφτά πριν πάρει έγκριση από τους χαρτογιακάδες.
Θυμάστε καμιά φορά που λέμε πως τα concept σπάνια βγαίνουν στην παραγωγή αλλά ευνουχίζονται στα διοικητικά συμβούλια;
Ε, αυτό εδώ ήταν η εξαίρεση στον παλιομοδίτικο κανόνα.
Για να είμαι ακριβής, το μόνο παλιομοδίτικο στο Scirocco ήταν το ταμπλό που είχε μεταφερθεί από το ράφι του EOS και έδειχνε μακράν πιο συντηρητικό και ανευφάνταστο σε σχέση με το απ΄έξω
Επί της ουσίας
Οδηγώντας το VW Scirocco η κυρίαρχη αίσθηση είναι το ακλόνητο πίσω μέρος.
Ακόμα και με 160 ή και 200 ίππους κάτω από το δεξί πόδι, αυτό το πλαίσιο έμοιαζε σχεδόν ανίκητο.
Με έξι εκατοστά πιο φαρδιά μετατρόχια, δυνατά φρένα (312 mm και 286 mm, εμπρός και πίσω, αντίστοιχα) και την καλή ανάρτηση του Passat, το σέξι Scirocco περνούσε τραίνο. Ίσως και με ένα αίσθημα υποδόριου «σπόρτινες» που απλώς, μέχρι τότε δεν υπήρχε στη γκάμα της VW
Τι κι αν η ηλεκτροϋδραυλική κρεμαγιέρα είχε νοθεύσει την αίσθηση;
Η επίσημη VW έλεγε ότι κέρδιζες 0.2 lt/100 km αλλά αυτό δεν ήταν ικανό επιχείρημα για όποιον ερχόταν από «επικοινωνιακές» ιταλικές ή γαλλικές κατασκευές.
Οδηγώντας στο όριο
Ως ενεργητική ασφάλεια, θα έπρεπε να ‘ναι κανείς αυτόχειρας για να βγει εκτός τροχιάς με το Scirocco.
Ήταν τόσο σταθερό που επαναπροσδιόριζες τις ταχύτητες εισόδου. Πολύς κόσμος έγινε μάγκας με το Scirocco
Ως γνωστόν, η VW είχε χτυπήσει φλέβα χρυσού με τους TSi- TFSI κινητήρες.
Για την περίσταση, η ροπή των 28,5 kgm στις 1,800 σ.α.λ. ήταν όλα τα λεφτά. Όσοι επέμειναν στο 2.0 δικαίως το πήραν με DSG.
Σε κάθε περίπτωση, ο πιο πειστικός ήχος ποτέ δεν ήταν στο μενού.
Σε ελληνικό οδόστρωμα «διάβαζε» αρκετά τις ανωμαλίες χωρίς, ωστόσο, να μετακινείται από την τροχιά του.
Όπως αναφέρθηκε, το VW Scirocco διέθετε μεγαλειώδες grip στον πίσω άξονα.
Τόσο πολύ που δεν απολάμβανες μία στιγμή, έστω, υπερστροφής αδρανείας.
Συμπέρασμα
Ένα πακέτο που άρεσε στο 99% των homo sapiens. Αλλά δεν ενθουσίαζε το 1% του πραγματικά ψαγμένου οδηγού.
Στο δίλημμα πάντως 1,4 με 160 ίππους ή δίλιτρο με GTi, ήταν προτιμότερο το πρώτο: Παρόμοια αίσθηση, μεγάλη διαφορά στην τσέπη.
Το Scirocco είχε χτυπήσει στο δόξα πατρί της ελληνικής αγοράς. Και δικαίως.
Photo: volkswagen.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
