Οδηγούμε VW T-Roc. Το SUV που θέλει να ροκάρει την κατηγορία

Μεταμοντέρνο bull’s eye, ενδιαφέρουσα τιμή και ένα αυτοκίνητο 1,000 μόλις κυβικών που απαντά στο τσουνάμι για ακόμα περισσότερο style στο life των SUV

Τι λέει το 4Drivers: η VW στη μετά-Dieslegate εποχή. Τολμηρή σχεδιαστικά, με δοκιμασμένο engineering, έξυπνη διαχείριση του budget και μια απόπειρα να δεχθούν την ιδέα ενός SUV ακόμα και αυτοί που αρνούνται να προφέρουν το αρτικόλεξο

Οh yes: άψογο design, συνδεσιμότητες, ικανός κινητήρας 1.0 lt, ικανοποιητικές επιδόσεις (0-100 σε 10.1”, τελική 187 km/h), κατανάλωση (7.4 λτ/100 km),  οδική συμπεριφορά, ποιότητα κύλισης, δυνατότητες εξατομίκευσης

Sorry, no: αεροδυναμικός θόρυβος στις υψηλές ταχύτητες, σκληρά πλαστικά σε επιμέρους σημεία του εσωτερικού

Απέναντι: Honda C-HR, Opel Mokka X, Suzuki Vitara, Renault Captur, Peugeot 2008

Bitch, better have my money: Από €19,650

Τολμηρό χωρίς περιττά σχεδιαστικά ”λιπαρά”, το T-Roc, μπαίνει στην ελληνική αγορά ως η νέα μέρα της VW στα SUV στο ψυχολογιό όριο των €20.000

Ο δρόμος για τα Τρίκαλα Κορινθίας ήταν βρεγμένος. Άσχημα βρεγμένος. Με εκείνη την ύπουλη τη γλίτσα, ανακατεμένη με πεσμένα πολύχρωμα φύλλα, κάτι σε ταινία του Αγγελόπουλου με μερικά τσικ ομίχλης και έναν (γρήγορο) δημοσιογράφο να με ”κυνηγά”. Ως γνωστόν, ο μπροστινός έχει και το ”ρίσκο” τού να μαντεύει πρώτος την επόμενη στροφή, στο δρόμο για το ξενοδοχείο, το ”Πλειάδων Γη”, όπου θα γινόταν η δημοσιογραφική παρουσίαση.

Η ποιότητα κύλισης είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του Τ-Roc, το οποίο, όπως επιβεβαιώσαμε και κατά την πρόσφατη δοκιμή του, περνά πάνω από τις ελληνικές εργολαβίες με ανάλαφρο τρόπο και χωρίς να υπεισέρχονται στο εσωτερικό του ενοχλητικοί θόρυβοι. Ο κινητήρας, επίσης, 1.0 TSI των 115 ίππων στην έκδοση Advance της δοκιμής, αποδεικνύεται πρόθυμος από τις χαμηλές rpm και μόνο στην υψηλότερη περιοχή του στροφόμετρου αποκαλύπτει την τρικύλινδρη υποδομή του.

Επιστροφή στην αρχική παρουσίαση: Έχουν επενδύσει χρήμα και, κυρίως, καλό γούστο στο συγκεκριμένο Mountain Resort & Spa. Και φαίνεται. Αντίστοιχα, έχουν πέσει και στο T-Roc. Δεν ξέρω για το ακριβές ποσόν της επένδυσής του (οι κατασκευαστές, συνήθως, είναι φειδωλοί στο πόσο τους στοιχίζει το προϊόν) αλλά το γούστο, η καλαισθησία, αν θέλετε, και το σχεδιαστικό ταλέντο είναι τα πρώτα στοιχεία που κερδίζουν το μάτι στο T-Roc.

Γιατί αν η VW εκφράζει τη σοβαρή, συγκροτημένη και με πολιτική ορθότητα σχολή του design, το T-Roc τολμά να δείχνει προωθημένο, μεταμοντέρνο και αρκετά rock, σε ένα κοινό που θέλει παιδιά, καροτσάκια στα πίσω καθίσματα και ευκολία στο μπες-βγες. Καθόλου rock καταστάσεις, δηλαδή.

Φυσικά, υπάρχει και ένα Arteon στην κορυφή της γκάμας που μάλλον δείχνει ότι στο Βόλφσμπουργκ, στην πρωτεύουσα της VW, έχουν αποφασίσει να βάλουν το concept στη γραμμή παραγωγής. ΤοT-Roc δείχνει, εξωτερικά τουλάχιστον, σαν κάτι από concept. Τολμηρό χωρίς κάτι περιττό.

Κάτι σε κουπέ SUV για όσους αντιπαθούν τα SUV. Κάτι σαν την προσπάθεια της VW να κάνει τους πελάτες της να δικαιολογήσουν ευπρόσδεκτα τον εαυτό τους που θα το επιλέξουν στη μετά-Dieselgate εποχή.

Πάμπολλοι συνδυασμοί χρωμάτων, οροφής, κονσόλας, 11 διαφορετικοί τροχοί και σε συνδυασμό με 16 εκατοστά απόστασης από το έδαφος φέρνουν έναν αέρα έλξης ακομα και για ένα κοινό που δεν θα πολυσκεφτόταν ένα SUV ως το επόμενο αυτοκίνητό του. 

Ξέρω, είναι οι πιο άσκοπες λέξεις που μπορεί να πληκτρολογήσεις αν αρχίσεις να περιγράφεις το ”δυναμικό design με ακμές προσωπικότητας, εντυπωσιακές καμπύλες και θεληματικό πηγούνι” και τα κλισέ που συνηθίζονται. Και είναι άσκοπες γιατί ”de gustibus non est disputandum”. Περί ορέξεως…

Δεν μπορώ, όμως, να αποφύγω ότι η πρώτη σύγκριση, σχεδόν αυτόματα, που μου ήρθε στο μυαλό ήταν αυτή με το Tiguan που ναι, είναι μεγαλύτερο. Αλλά θα έλεγα και σχεδόν βαρετό αισθητικά απέναντι στο T-Roc.

Αν δεν έχει κάποιος ανάγκη τους μεγαλύτερους χώρους του Tiguan, δύσκολα θα καταφέρει να τραβήξει το βλέμμα του από το T-Roc μπαίνοντας σε μια έκθεση της VW. Ιδιαίτερα, αν το τελευταίο είναι σε κάποιο από τα ζωηρά, σχεδόν flashy χρώματα της γκάμας. Που ναι, αν σας ενδιαφέρει το T-Roc, σχεδόν ”οφείλετε” να το πάρετε με ένα τέτοιο και όχι με κάποιο σοβαρό ”γκριμπλεασημί”. Αλλιώς, θα είναι σαν να ευνουχίζεται ένα μέρος του σχεδιαστικού του θάρρους.

Βλέπω, για παράδειγμα, στον καθρέφτη μου, το ”φλας” του ”πίσω” συναδέλφου. Το πώς αλλάζει χρώμα σε σχέση με το LED φωτισμό, πώς καθορίζει αισθητικά την ταυτότητά του εν κινήσει. Όταν οδηγούμε δεν βλέπουμε πώς φαίνεται το φλας του αυτοκινήτου μας. Το βλέπουν οι άλλοι, όμως. Και ο τρόπος που αυτό αναβοσβήνει στον προφυλακτήρα του T-Roc, είναι, ίσως, ένας συμβολισμός της αλλαγής πορείας της VW που, για να λέμε την αλήθεια, θέλει να αφήσει πίσω της μια προβλέψιμη γκάμα προς ένα πιο τολμηρό παρόν.

#Διάβασέ το: ”Βαρετό” Golf; Σηκώνει πολλή συζήτηση

Τα λογοπαίγνια του ”rock” δίνουν και παίρνουν. Από το Amarok, στο T-Roc και απ΄αυτό, στο αναμενόμενο T-Cross που θα είναι ακόμα μικρότερο SUV – μάντεψε, ακόμα ένα SUV θέλει ο παγκόσμιος λαός καθώς το 27% των νέων αυτοκινήτων στην Ευρώπη είναι τέτοια.

Νέα βαφτιστικά, πιο μοντέρνα προσέγγιση σε εξασφαλισμένα γνωστή πλατφόρμα. Η MQB έχει γίνει γνωστή ως το passe-partout των Γερμανών αφού, ως modular υλικό, υποστηρίζει από το ”αδελφό” Audi Q2 μέχρι Passat, Tiguan και άλλα διάφορα.

Πώς είναι στο δρόμο; Ασφαλές, εύκολο, ευθύβολο, με μια ευχάριστη ελαφρότητα στην αλλαγή κατεύθυνσης. Το τιμόνι, επίσης ελαφρύ και άμεσο και με επαρκή πληροφόρηση για τα δεδομένα της ηλεκτρικής κρεμαγιέρας που, ως γνωστόν, κατέκτησε και τα supercars – το ξέρεις, το efficiency είναι ο νέος αυτοκράτορας.

Ο δρόμος για τα Τρίκαλα Κορινθίας ήταν βρεγμένος. Άσχημα βρεγμένος. Το ‘παμε και στην αρχή. Αλλάζω γρήγορα με το χειροκίνητο κιβώτιο έξι σχέσεων (το DSG δεν εξοπλίζει την έκδοση του 1,0 lt και 115 ίππων που τυγχάνει να  οδηγώ σήμερα). Είναι κάπως ”old school” για τη νεωτεριστική προσωπικότητα του T-Roc.

Οι γρήγορες αλλαγές θέλουν μια έντονη κίνηση, δεν είναι ”oily” ως αίσθηση και παραπέμπουν στην εποχή που το group προμήθευε τη Skoda με στριφνά χειροκίνητα 5άρια από τα πίσω ράφια. Καθώς ο συνάδελφος ήταν στο κατόπι μου και ανακάτευα τον επιλογέα με μικρή συμπάθεια προς τα γρανάζια, ένιωσα πως το DSG θα ήταν η σωστή προσθήκη, έστω και για την εισαγωγική έκδοση της παρουσίασης.

Επίσης, καθώς απέφευγα να ”ξακρύζω” τη στριφτερή διαδρομή προς αποφυγή κρυμμένων ”βαράθρων”, φρεατίων και λοιπών ελληνικών τεχνουργημάτων, επιβεβαίωσα πώς ένα μικρό σχετικά SUV, με έναν επίσης μικρό τρικύλινδρο κινητήρα βενζίνης μπορεί να καλύπτει χιλιόμετρα μακράν πιο γρήγορα από όσο χρειαστεί ο μέσος ιδιοκτήτης του.

Ο χιλιάρης είναι πολιτισμένος, επαρκής και σβέλτος αν ξεπεράσεις το αρχικό πάτημα στις χαμηλές rpm. Δεν έχεις λόγο να πιέζεις ”ψηλά” στο στροφόμετρο. H αδράνεια των 1,200 kg εξουδετερώνεται με το που θα πάρεις τη σχετική φόρα, ενώ η ρύθμιση του σασί ευνοεί την αίσθηση ενός ανάλαφρου πατήματος.

 Η γκάμα περιλαμβάνει στους κινητήρες βενζίνης τον 1.5 TSI EVO ACT των 150 ίππων που ξεκινά από τα €23.950 και τον δίλιτρο TSI των 190 ίππων σε τετρακίνητη έκδοση 4Motion από €32.250. Το ”πετρέλαιο” (από το οποίο σιγά-σιγά απομακρύνεται η αγορά με μόλις 1 στους 5 να το επιλέγουν) είναι μόνο με δίλιτρο κινητήρα στο T-Roc, τον 2.0 TDi των 150 ίππων, επίσης με 4Motion. Τρεις εκδόσεις, οι Discover (αποκλειστικά για το 1.0 TSI), Advance και Experience (για τις μεγαλύτερες).

Το T-Roc έχει όσο μικρό body roll θα θέλαμε για ένα αυτοκίνητο με υψηλό κέντρο βάρους, είναι εν δυνάμει διασκεδαστικό σε γλιστερό τερέν (όπως όταν ξεκόλλησε ελαφρά με πατημένη 3η και μικρό lift-off γκαζιού) και απόλυτα κοντρολαρισμένο κινηματικά. Με εκείνη την αυστηρότητα στο πάτημα και τις φλικές αντιδράσεις που συνηθίζει το group και για τις οποίες – όποιος δεν είναι συντονισμένος ίσως χρειαστεί να διαβάσει γιατί είναι αδύνατον να αυτοκτονήσεις με Audi A3.

H κύλιση είναι σφιχτή, στα όρια του σπορτίφ – κάτι που θα αρέσει στον μέσο οδηγό που δεν θα αισθανθεί ”κρεμασμένος” ακόμα και αν μπει στην καμπή με μεγαλύτερη ταχύτητα εισόδου.

Ιδανικά, θα θέλαμε να έχουμε και τη δυνατότητα να οδηγήσουμε το T-Roc και με την ηλεκτρονική ανάρτηση για να δούμε πώς ”τσουλάει” σε θέση comfort, αλλά τα specs του αυτοκινήτου, που τουλάχιστον οδηγήσαμε εμείς, ήταν με συμβατικές ”μπουκάλες”.

Επίσης, κρατάμε μια επιφύλαξη για το πώς θα είναι το T-Roc με μεγαλύτερους τροχούς. Η πρώτη αίσθηση είναι πως, αν δεν υπάρχει η δυνατότητα ηλεκτρονικής ανάρτησης, θα είναι καλό να συγκρατηθεί ο εν δυνάμει αγοραστής και να αρκεστεί σε τροχούς 16 ιντσών και όχι μεγαλύτερους.

Στο γυρισμό ήμουν συνοδηγός, όπως ορίζει το πρωτόκολλο των παρουσιάσεων αυτοκινήτου. Είχα ικανό χώρο για τα πόδια και άλλο τόσο χρόνο να παρατηρήσω λεπτομέρειες. Όπως ότι η οθόνη (υπάρχουν τρεις διαθέσιμες) και οι λειτουργίες της είναι εξαιρετικά απλές, γρήγορες και κατανοητές.

Δεν μου ήταν τόσο κατανοητή, ωστόσο, η περίεργη μίξη ανάμεσα σε αυτό που βλέπεις και σε αυτό που πιάνεις καθώς πολλές επιφάνειες είναι σκληρές. Το τρικ της εξοικονόμησης budget κρύβεται μέσα από όμορφα, οπτικά, υλικά και trims. 

Δεν ξέρω πόσοι θα το παρατηρήσουν ή ενοχληθούν. Μπορεί να είναι και ιδρυματισμός ημών του ειδικού Τύπου – κάτι σαν μερικούς χαϊφιντελίστες που τους ”γρατζουνάει” στο αφτί η παραμικρή αστοχία ενός ”λαμπάτου” ενισχυτή. Και ως γνωστόν, οι λαμπάτοι ενισχυτές δεν είναι αφρώδεις. Αλλά την κάνουν τη δουλειά…

Τη ”δουλειά” θα την κάνει και το T-Roc. Ως σύνολο δείχνει τολμηρό, σαν να μην υπακούει στις αυστηρές νόρμες που έχουν δυσκολέψει τη δουλειά των σχεδιαστών στις μέρες μας, ευρύχωρο για τέσσερις, σωστά στημένο με σπορτίφ, εέλικτη διάθεση, με ένα απόλυτα μασίφ πλαίσιο και μια τιμή που ιντριγκάρει την κατηγορία. 

Θα ροκάρει; Η πρόβλεψή μας είναι πως ναι. Και ίσως είναι το αυτοκίνητο που επανακτά τη μαζική αποδοχή μετά από μια δύσκολη περίοδο για τη VW.

Photo: Kosmocar A.E. / Γ. Καραγιωργάκης