Wish you were here: στο Silesia Ring για τα 70 Χρόνια της Porsche

Δύο μέρες στην πίστα με αφορμή τον εορτασμό των 70 χρονών της Porsche. Σόρι, αλλά δεν γίνεται καλύτερα. Κάτι σαν Ντίσνεϊλαντ των ενηλίκων

Πώς μπορείς να περιγράψεις ένα γεγονός με σοβαρό συμβολικό χαρακτήρα για μία εταιρεία όπως η Porsche; Πώς θα μπορούσες να απολαύσεις τον εορτασμό των 70 ετών της σπορ αυτοκίνησης; Και τι σημαίνει όλο αυτό για το πώς βλέπεις και το δικό σου πέρασμα από τον πλανήτη;

Η απάντηση δόθηκε σε ένα μοναδικό ταξίδι, προσκεκλημένοι της Moτοδυναμικής Α.Ε., επίσημης εισαγωγικής της Porsche στην Ελλάδα, αφιερωμένο σε ένα event που έλαβε χώρα στα βόρεια της Πολωνίας.

Στην πίστα, στο Silesia Ring, είχε οργανωθεί μια μοναδική ως concept εκδήλωση με αφορμή τη συμπλήρωση 70 ετών από τη γέννηση της εταιρείας.

Ξέρεις ότι βρίσκεσαι στη σωστή αποστολή ήδη την ώρα που σβήνεις τη δίψα σου. Τα πάντα, από τα μπουκαλάκια με το νερό μέχρι τις μπαλακλάβες για τα κράνη, είχαν το λογότυπο για τα 70 Χρόνια της Porsche. Η μετάβαση στο ξενοδοχείο Hilton έγινε με Panamera Hybrid, όπου ως επιβάτες είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε τις δυνατότητες μασάζ των πίσω καθισμάτων. Την επόμενη μέρα, η μετάβαση στην πίστα έγινε με ελικόπτερα. Ναι, είναι μια δύσκολη δουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει…

Με το που φτάνουμε στην πίστα, το απαραίτητο brief μας ενημερώνει για τα διάφορα προγράμματα που είχαν σχεδιαστεί. Aπό το να οδηγήσεις (προσεκτικά…) τις 911, τις Panamera στην πίστα, να κάνεις σλάλομ με την κεντρομήχανη Boxster 718, να περάσεις από μια off-road διαδρομή με πολλή λασπουριά με τις Cayenne, μέχρι να έχεις την ευκαιρία να κάτσεις στα δεξιά σε μια αγωνιστική 911 GT3 Cup. Όλα, φυσικά, με απόλυτη προτεραιότητα στην ασφάλεια.

Δεν χάνω χρόνο και πηγαίνω «σφαίρα» στην πιο σκληροπυρηνική εμπειρία όλων. Στα πιτ βρίσκονταν τρεις αγωνιστικές Porsche 911 GT3 Cup στη σειρά. Πλησιάζω τη μία απ΄αυτές, αφού ήδη είχαμε φορέσει, υποχρεωτικά, αγωνιστική φόρμα και κράνος. Στο αριστερό κάθισμα, βαθιά χωμένος στο μπάκετ του τέρατος, ένας πρώην οδηγός της Formula 1, ο Αυστριακός Patrick Friesacher.

Του πιάνω κουβέντα. Σχεδόν φωνάζω για να με ακούσει καθώς ο αγωνιστικός μπόξερ βρυχάται, ελεύθερος από αστικούς περιορισμούς. «Όπλο» κανονικό. Μάλλον, τα εισαγωγικά στον παραπάνω χαρακτηρισμό είναι περιττά.

Μπαίνω μέσα, με σφίγγουν στο κάθισμα με τις ζώνες, τόσο που δεν κουνιέται τίποτα, και μου λένε να προσέξω με τα πόδια μου κάποιες καλωδιώσεις. Ό,τι πείτε. Αρκεί να είμαι εδώ. Δεν θα είχα αντίρρηση ακόμα και σε φίμωτρο.

Παίρνω το κινητό, ανοίγω τη λειτουργία του video και προσπαθώ να το κρατήσω ακίνητο – όσο μπορεί να κρατηθεί σε ένα αγωνιστικό υπεραυτοκίνητο που δονεί τα σωθικά του στο παραμικρό πάτημα του γκαζιού.

Ενώ, κανονικά, τα τρία συγκεκριμένα αυτοκίνητα φεύγουν το ένα πίσω από το άλλο, τον παρακαλώ να οδηγήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο Patrick κάνει ένα νεύμα στους τεχνικούς που βρίσκονταν απ΄έξω ότι θα φύγει μόνος του, εκτός κανονικής «πομπής». Είναι το «δωράκι» μου από το socialization που είχα στήσει με το διάλογο μαζί του πριν καν μπω μέσα.

Τα επίσημα specs μιλούν για κάποια 485hp, 480Nm ψηλά, στις 6,250rpm, σειριακό κιβώτιο 6 σχέσεων, μηχανικό μπλοκέ, ατσάλινους δίσκους στα φρένα διαμέτρου 380mm, τροχούς 18 ιντσών και μόλις 1,200kg. Ο ήχος ανασταίνει νεκρούς. Η συναυλία είναι εδώ.

Το Cup μεταδίδει τους κραδασμούς του και η μετάδοση «σφυρίζει» όπως στα αγωνιστικά σε κάθε πάτα – άσε του γκαζιού. Το κιβώτιο είναι σειριακό αλλά υπάρχουν τρία πεντάλ. Βγαίνει από τα pit και επιταχύνει. Πλησιάζει τις καμπές με μεγάλη ταχύτητα και αναρωτιέσαι πού θα φρενάρει. Όντως, φρενάρει. Με ένα στιγμιαίο «τσίμπημα» τελευταίας στιγμής. Τελείως παράλληλα με την πίστα, μηδενικές κλίσεις, το Cup μεταδίδει τον πολεμικό του χαρακτήρα σε κάθε κίνηση του αμαξώματος.

Παρατηρώ τα πόδια του. Φρενάρει με το αριστερό. Τον ρωτώ για τη συγκεκριμένη τεχνική στην 911 και μου λέει ότι την βοηθά να κλείνει με ακρίβεια το μούτρο καθώς, φυσιολογικά, όλες έχουν μια μικρή τάση υποστροφής. Είναι το κλασσικό trail braking για το οποίο έχουμε ξαναγράψει.

Πάρτε μια μικρή γεύση από την εμπειρία.

Ο Patrick Friesacher μου κάνει δύο γύρους οι οποίοι περνούν αστραπιαία. Είναι η εμπειρία από μέσα. Και είναι σκληροπυρηνική, θορυβώδης και έχει τον γνωστό κωδικό στην πιο άγρια εκδοχή του: 911 GT3 Cup

Η περιγραφή είναι αναλυτική γιατί μου υπενθυμίζει το τι εκφράζει η ιστορία της Porsche μέσω του εμβληματικού της μοντέλου: την επιμονή σε ένα lay-out που άλλοι θα το είχαν παρατήσει εδώ και δεκαετίες και το πώς καταλήγεις να το μετατρέψεις σε νικηφόρα μηχανή του μεταμιλένιουμ.

Και μπορεί στην αμερικανική τηλεφωνία ο αριθμός αυτός, το «911», να είναι το δικό μας «100» αλλά ταιριάζει «γάντι» στην συγκεκριμένη περίπτωση. Όπου και να γυρίσεις να κοιτάξεις, υπάρχει μια ελεγεία. Καλείται ανά πάσα στιγμή, όπου κι αν πέσει το βλέμμα σου. Κατάσταση αλέρτ.

Χαζεύω τις 911 παραταγμένες στη σειρά ανά δεκαετία. Δίπλα σε κάθε αυτοκίνητο και μια κοπέλα, ντυμένη με το ενδυματολογικό στυλ της αντίστοιχης δεκαετίας. Ο προσωπικός έρωτας, πάντως, ήταν η 911 R, δηλαδή, μια GT3 χωρίς το ”aero” και με υφασμάτινα καρό μπάκετ καθίσματα. Οι φήμες λένε, επίσης, πως η εικονιζόμενη μαύρη Carrera GT ανήκε στον τραγουδιστή των Jamiroquai που ήρθε στην πίστα και ενθουσίασε με τη συναυλία. Καλός οδηγός (για την ιστορία, ο ταχύτερος celebrity που είχε φιλοξενήσει το βρετανικό Top Gear), τρελός performer, ωραία hits και ένα προσωπικό χορευτικό στυλ παρά τα 50 του χρόνια. Petrolhead που αγαπάμε

Το απόγευμα, εκατοντάδες ιδιοκτήτες έρχονται στην πίστα για να ενωθούν σε αυτό το ιδιαίτερο πάρτι που έχει στηθεί. Βλέπεις τα πάντα. Πάμπολλες 911 σε διάφορες παραλλαγές, Cayman GT4, Boxster 718, ακόμα και RWB, αυτές τις υπερβολικά «πρησμένες» 911 του Ιάπωνα tuner.

Το ηθικό δίδαγμα: Ναι, μπορείς σε 70 χρόνια να ζήσεις μία ζωή ήσυχη και να «φύγεις» χωρίς να πάρει κανείς είδηση την παρουσία σου. Μπορείς, όμως, να αλλάξεις και τον κόσμο. Ο Ferdinand Porsche έκανε ακριβώς αυτό σε αυτοκινητικά δεδομένα.

Εις το όνομα του πατρός. O Ferry Porsche στο γραφείο του με το γιο του, Ferdinand Alexander Porsche. Μάθημα «Πορσικής» ιστορίας υπό το βλέμμα του ιδρυτή της, Ferdinand Porsche (1960)

Family affair. O Wolfgang Porsche (δεξιά) με τους αδελφούς του (aπό αριστερά προς τα δεξιά) Hans-Peter, Ferdinand Alexander και Gerhard μέσα σε μια Porsche Type 550 Spyder (1953)

Δημιούργησε το αυτοκίνητο που, όπως είχε πει και ο ίδιος, δεν μπορούσε να βρει. Μετέτρεψε το επίθετό του σε ιερό λογότυπο. Και έκανε το προσωπικό του όνειρο, ένα κινούμενο φετίχ για όλους εμάς που αγαπάμε την οδήγηση.

Τα 70 χρόνια της Porsche, εκεί, στην πίστα, ήταν μια αφορμή για δύο πράγματα. Το πρώτο, ήταν να μπεις βαθιά μέσα στο πνεύμα αυτό της σπορ αυτοκίνησης. Το μούτρο αθώο, με τα δύο στρογγυλά μάτια που ξεκίνησαν πριν πολλές δεκαετίες και κατέληξαν ως το πιο πεισματικό μηχανολογικό κόνσεπτ.

Και τότε, αν το καταλάβεις αυτό, πέρα από ματαιοδοξίες και επίτηδες αφημένα κλειδιά σε καφετέριες, μπορείς να εκτιμήσεις την επιμονή, την συστηματικότητά και το motorsport που κρύβεται από πίσω. Τη Δουλειά, την Επιμονή, την Ιδέα του Ferdinand Porsche.

Και τότε, αν είσαι ήδη πελάτης, ενισχύεις τη σύνδεσή σου με το προϊόν. Αν δεν είσαι πελάτης, μπαίνεις στη ψυχολογική κατάσταση τού να το θέλεις όλο και περισσότερο. Τα εμβληματικά στοιχεία είναι εδώ, με τα φαρδιά καπούλια να εξέχουν για να καλύψουν γοητευτικά τον εξακύλινδρο επίπεδο κινητήρα και το rear bias.

Όταν βρεθείς ανάμεσα σε αναρίθμητες Porsche 911, είναι μια ευκαιρία να θυμηθείς γιατί το rear bias είναι τόσο σημαντικό στην αυτοκίνηση. Εκεί, πίσω, στους φαρδείς θόλους του πιο εμβληματικού σπορ αυτοκινήτου των νεώτερων χρόνων, εκεί όπου το βάρος (συχνά με κατανομή πλέον του 60%, τουλάχιστον για τις πισωκίνητες 911) υποδηλώνει το τρομερό grip, εκεί που κοιτάς απ´ τον πλαϊνό σου καθρέφτη και χαζεύεις τα καπούλια να εξέχουν, εκεί όπου ζει ο flat six με το χαρακτηριστικό ήχο.
Αυτές είναι μερικές εικόνες απ´ όσα είδαμε στο motoring party για τα 70 χρόνια της Porsche. Διαλέξτε την πίσω όψη που σας εκφράζει.

Η γκάμα, φυσικά, έχει επεκταθεί σήμερα, όπως απαιτείται σε μία παγκόσμια αγορά με πολλούς, τελείως διαφορετικούς πελάτες με διαφορετικές ανάγκες. Υπάρχουν σχεδόν τα πάντα για κάθε ανάγκη – και δεν είναι τυχαίο πως πέρυσι ακόμα θυμάμαι την εντύπωση που μου έκανε η Macan GTS στην πίστα των Σερρών, κάτι που δεν περιμένεις από ένα SUV. Ταυτόχρονα, εύχομαι το downsizing να σταματήσει στα 2lt.

#Διάβασέ το: Porsche Macan – Οδηγώντας το το πιο απολαυστικό, δίλιτρο, premium SUV σε άσφαλτο και χώμα

Το βράδυ η πριβέ συναυλία του γνωστού pop star, Jay Kay, τραγουδιστή και frontman των Jamiroquai, επίσης γνωστού θιασώτη της σπορ οδήγησης, ήρθε να κλείσει μια μοναδική βραδιά.

Το επόμενο πρωινό, ξυπνώ γύρω στις 6 το πρωί. Ακούγεται ένα μηχανικό ουριαχτό. Βγαίνω στην πίστα που ακόμα μισοστεγνώνει από τη χθεσινή βροχή. Μια πράσινη GT3 RS είναι μέσα. Μαζί και μια Cayenne ειδικά εξοπλισμένη με κάμερες γύρω-γύρω και οθόνη εντός του κόκπιτ για να βλέπει ο σκηνοθέτης τις λήψεις. Είχαν βγει με το πρωινό φως για κάποιο επίσημο video. Ήταν αυτή εδώ.

Είναι η τελευταία εικόνα που κράτησα στο μυαλό. Η «πράσινη GT3 RS». Γιατί, ως γνωστόν, η εικόνα είναι πάντα πιο δυνατή από τις λέξεις. Μένει περισσότερο στη μνήμη.

Αλλά, όπως με ενημερώνει ο καταμετρητής λέξεων, μόλις συμπλήρωσα κάποιες 1539 στο παρόν άρθρο. Και είναι άσκοπο να προσθέσω περισσότερες γιατί, πολύ απλά, ήταν ένα event πoυ θα ‘θελες να λες κάποτε ότι ήσουν κι εσύ εκεί. Όπως και κάθε φίλος της αυτοκίνησης. Δύο ημέρες, λοιπόν, στη Ντίσνεϊλαντ των ενηλίκων. Ιn Porsche we trust.

#1948-2018 – Wish you were here…