Οδηγώντας σωστά. Από τη θεωρία στην πράξη του track day

Αν δε θες να πάρεις τα ψαλίδια στο χέρι, καλό είναι να ψαχτείς με τα βασικά. Αυτή ήταν η εμπειρία ενός αναγνώστη από το track day που έζησε στην Αμερική

Εικόνα πληθωρικού track day, στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Ένα αναγκαίο βήμα στο δρόμο για την οδηγική εξέλιξη. Βάζεις ξερολισμό στην άκρη και προχωράς

Το μενού της πρώτης μου φοράς περιείχε περισσότερο θρανίο και λιγότερη εξάσκηση. Γρήρορα αντιλήφθηκα τον ερασιτεχνισμό μου

Όπως για παράδειγμα, τη φινέτσα τού να κρατήσεις ένα ντριφτ στο skid pad κάποια δευτερόλεπτα παραπάνω. Ή τη σημασία του late apex που καταχωρήθηκε για τα καλά στο σκληρό μου δίσκο.

Μέχρι τότε θεωρούσα τον ευατό μου συνετό και γρήγορο οδηγό. Και με καλά ρεφλέξ, σημειωτέον.

Από το σημείο εκείνο που η θεωρία της σωστής αγωνιστικής οδήγησης προηγήθηκε της πράξης, κατάλαβα τελικά ότι από τα 18 μέχρι τα 25 μου πήγαινα γυμνός στ’ αγκάθια

Και ξέρετε γιατί; Επειδή δεν θα ξεχάσω πόσα λαμπάκια άναψαν πάνω από την κούτρα μου όταν ένας γκουρού της SCCA, ο Arnie Coleman, μου εξήγησε ότι ένα μέσο όχημα (και όλα τα κιλά του) επικοινωνεί με το οδόστρωμα πάνω σε 4 σημεία.

Το καθένα με μέγεθος όσο και η πρόσοψη της γροθιάς μου. Στο όριο ένα ελαστικό θα κάνει καλά μονάχα ένα πράγμα που θα του ζητήσεις. Και μόνο ένα.

Βασική Νευτώνια μηχανική

Όταν περισσότερες από μία δυνάμεις ασκούνται πάνω στο ίδιο σημείο, το διάνυσμα ισχύος είναι μεγαλύτερο από την ισχύ που ασκεί η καθεμία δύναμη ξεχωριστά.

Στην πράξη αυτό σημαίνει flat out γκάζι ή φρένο και στρίψιμο ταυτόχρονα ρισκάρεις την «αγορά οικοπέδου» στα πέριξ της καμπής.

Ο Coleman μου ανέλυσε και τους άξονες μετάδοσης. Δηλαδή πού βρίσκεται το κέντρο βάρους κάθε στιγμή και πώς αυτό μεταφέρεται στην εγκάρσια και διαμήκη διεύθυνση ανάλογα με το πού θα φορτώσει η ανάρτηση.

Τάχιστα εμπέδωσα στο track day γιατί τα FWD πρώτα βγάζουν μούτρα. Όπως και τη σωστή διαχείρηση της υπερστροφής συμμετοχικών RWD, ανάλογα με το συγκεκριμένο σετάπ (FR / MR / RR).

Εκτίμησα την τετρακίνηση που τα κάνει όλα piece of cake. Σταδιακά έμαθα ότι μια σπαδμωδική αντίδραση ξοδεύει άμεσα το tire budget ενώ μία προοδευτική διατηρεί τα επίπεδα πρόσφυσης και επαναφέρει κατάσταση ισορροπίας. Έμαθα, επίσης, πώς θα στρίψω με γκάζι – και όχι με τιμόνι

Άρχισα να υποψιάζομαι και πράγματα πιο σύνθετα. Για παράδειγμα, γιατί στo στόχο διατήρησης momentum σε σλάλομ με πιο κλειστή γωνία εισόδου, ένα ανυποψίαστο λάθος δύο κώνους παραπίσω εκδηλώθηκε σα χαστούκι από ταινία του Λάμπρου Κωσταντάρα. Με τον καιρό παρατήρησα αυτοματισμούς που με γέμισαν αυτοπεποίθηση και συντελέστηκε level up στο θέμα της ενεργητικής ασφάλειας

Πώς είναι να κάνεις Autocross στην Αμερική; True story

Το autocross τιμωρεί το χουλιγκανισμό και ανταμοίβει τη σωστή τεχνική

Δεν γίνεται διαφορετικά αν θες να κινηθείς γρήγορα.

Όλο αυτό έχει περιέχει έναν υγιή εθισμό.

Είναι η μαγεία ενός τέλειου περάσματος με το απειροελάχιστο feel στην κρεμαγιέρα, όταν το πλησιέστερο ελαστικό θα γλύψει τη βάση ενός κώνου δίχως να παρενοχλήσεις τον κορμό του.

Είναι στο πέμπτο-έκτο run μιας μέρας όταν η πίεση και στα 4 ελαστικά ρυθμίστηκε άψογα και αποκόμισες το μέγιστο performance τους.

Εκεί που πάλευες να βρείς κάποια δέκατα, ο χρόνος σου κατέβηκε ολόκληρο δευτερόλεπτο.

Δυστυχώς αν δεν ψαχτούμε, αναπαυόμαστε σε tutorials του grand turismo. Η πλειοψηφία θα φλερτάρει με «σπάσιμο» της πρόσφυσης σε δημόσιο δρόμο. Πριν τα autocross γαλουχήθηκα σε στιγμές που το έσωσα στο βρεγμένο για χιλιοστά και άλλες βέβαια που δεν το μάζεψα ποτέ. Θυμάμαι καλά τη νύχτα που πήρα ψαλίδια και αντιστρεπτικές στο χέρι μετά από αεροπορική έξοδο σε χαντάκι decreasing radius αριστερής που υποτίμησα

Αν ξεκινήσεις από νωρίς, εκμηδενίζεις το ρίσκο της βλακείας και της ανωριμότητας

Εννοώ δεν χρειάζεται καν το πάθημα που θα σου γίνει μάθημα.

Η ανάγκη εντυπωσιασμού που έχει κάθε πιτσιρικάς στα ντουζένια του, επίσης καθίσταται περιττή.

Στο track day θα βγάλεις όλο το άχτι σε ελεγχόμενο και ασφαλές περιβάλλον. Έξοδα σαφώς διαχειρίσιμα και εμπειρία ανεκτίμητη.

Τι πιο όμορφο να βλέπεις γονείς και τέκνα μαζί κάθε δεύτερη Κυριακή να κουμπώνονται σε μπάκετ και να λιώνουν λάστιχα παρέα.

Αργότερα το βράδυ ξοδεμένος θα τρώς φλασιές από μπασίματα. Θα χαμογελάς με τον κώνο που έριξες πηγαίνοντας για την υπέρβαση προς το τέλος ενός πολύ δυνατού run. Θα κοιμηθείς σαν πουλάκι

Το απόσταγμα 10 καταιγιστικών λεπτών (και μιας γεμάτης Κυριακής) είναι το ίδιο ευχάριστο να γίνει με όχημα 100 ή 400 ίππων.

Και η ικανοποίηση να ρίξεις χρόνο σε κάποιον αξιόλογο με μια GΤ3, αν και γλυκιά, δεν έχει διάρκεια γιατί προσμένεις σαν junkie το επόμενο event.

Στο autocross όλο το νόημα έγκειται στην προσωπικήεξέλιξη. Εκεί αντίπαλός σου δεν είναι άλλος παρά ο καλύτερος οδηγικός σου εαυτός. Αυτός που σε περιμένει, στο δάσος με τους πορτοκαλί κώνους.

Αντί υστερόγραφου

Ποια είναι μερικά ηθικά διδάγματα 15 χρόνια αγωνιστικών περιπάτων μου στα κωνοφόρα (sic);

Να, για παράδειγμα, ότι τα ελαστικά είναι μακράν το πιο σημαντικό μέρος του οχήματός σου.

Ή ότι αν κάτι δεν πήγε σωστά, ο οδηγός είναι ο πιο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας.

Ή ότι πάντα να σκέφτεσαι κάποια δευτερόλεπτα «μπροστά» από τη θέση του αυτοκινήτου.

Επίσης, μην ξεχάσω: οδήγησε όσα περισσότερα μοντέλα μπορέσεις, το καθένα θα σου προσφέρει κάτι μοναδικό. Τρελό must.

Τέλος, βάλε τα κόμπλεξ σου στην άκρη, παρεμέρισε το «εγώ» – όσο γίνεται.

Και κλείνω με ένα μεγάλο respect που δεν περιγράφεται. Από έναν ερασιτέχνη προς όλους τους επαγγελματίες οδηγούς αγώνων, μικρούς και μεγάλους θεούς του motorsport