Πριν καθιερωθούν οι κάμερες τύπου GoPro, η κινηματογράφιση της δράσης ήταν μία δύσκολη διαδικασία. Απαιτούσε ευρηματικότητα, συχνά και θάρρος. Μία αναδρομή στη ζωή προ GoPro
Πολύ πριν την εμφάνιση των μικρών και ελαφριών καμερών όπως οι GoPro, η φιλμογράφηση αγώνων αυτοκινήτου ήταν μια σύνθετη διαδικασία που απαιτούσε μεγάλη τεχνολογική επινοητικότητα και προσαρμοστικότητα
Οι σκηνοθέτες και οι κινηματογραφιστές χρησιμοποιούσαν μια σειρά από καινοτόμες μεθόδους για να καταγράψουν τη δράση, την ταχύτητα και την ένταση των αγώνων αυτοκινήτου. Σε μια εποχή όπου οι κάμερες ήταν μεγάλες, βαριές και όχι πολύ εύκολες στη μετακίνηση, η φιλμογράφηση σε δύσκολες συνθήκες όπως η πίστα ενός αγώνα, παρουσίαζε ιδιαίτερες προκλήσεις.
Οι πρώτες κάμερες και τεχνικές
Στα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου, η φιλμογράφηση αγώνων αυτοκινήτου πραγματοποιούνταν με κάμερες κινηματογραφικών ταινιών που λειτουργούσαν με μηχανικά μέσα, όπως τα καρούλια για την κίνηση της ταινίας, τα οποία έπρεπε να περιστρέφονται με το χέρι.
Αυτές οι κάμερες, αν και αποδοτικές για την εποχή τους, ήταν μεγάλες και βαριές, πράγμα που δυσχέραινε τη χρήση τους σε γρήγορες σκηνές δράσης
Συνήθως, οι σκηνοθέτες τοποθετούσαν τις κάμερες σε στατικά σημεία κοντά στην πίστα, σε εξώστες ή σε ανυψωμένα σημεία, προκειμένου να έχουν όσο το δυνατόν καλύτερη οπτική γωνία των αυτοκινήτων που κινούνταν με μεγάλες ταχύτητες.
Παράλληλα, με τη χρήση πολλαπλών καμερών, μπορούσαν να καταγράψουν την κίνηση από διαφορετικές γωνίες και να αναδείξουν την αίσθηση ταχύτητας και κίνησης που επιζητούσαν οι θεατές.
O παγκόσμιος πρωταθλητής της F1 τo 1962 και 1968 (και πατέρας του Ντέιμον Χιλ) Γκράχαμ Χιλ, με μία Nikon της εποχής προσαρμοσμένη στο κράνος του
Κινητές κάμερες
Ένα από τα μεγαλύτερα τεχνολογικά εμπόδια ήταν η μετακίνηση της κάμερας.
Η κινηματογράφηση των αυτοκινήτων εν κινήσει ήταν δύσκολη λόγω του μεγέθους και του βάρους του εξοπλισμού.
Μια λύση που βρέθηκε ήταν η τοποθέτηση καμερών σε οχήματα συνοδείας ή σε άλλα αυτοκίνητα που μπορούσαν να κινηθούν παράλληλα με τα αγωνιστικά οχήματα, το γνωστό πλέον ”tracking”
Τα ειδικά διαμορφωμένα αυτοκίνητα αυτά συχνά εξοπλίζονταν με βραχίονες και βάσεις ώστε οι κάμερες να παραμένουν σταθερές παρά την κίνηση.
Αργότερα, με την εξέλιξη των μηχανισμών σταθεροποίησης, όπως οι υδραυλικές και μηχανικές βάσεις, η κινηματογράφηση της δράσης εν κινήσει έγινε πιο σταθερή και λιγότερο θολή, δίνοντας πιο καθαρά πλάνα.
Τοποθέτηση κάμερας σε αυτοκίνητα
Προτού υπάρξουν οι μικροσκοπικές κάμερες τύπου GoPro, οι κινηματογραφιστές δοκίμασαν διάφορες δημιουργικές λύσεις για να τοποθετήσουν τις κάμερες πάνω στα αυτοκίνητα.
Στις πρώτες προσπάθειες, οι κάμερες συχνά τοποθετούνταν είτε στην οροφή είτε στο καπό των αγωνιστικών αυτοκινήτων με τη βοήθεια ειδικών βραχιόνων και συστημάτων σταθεροποίησης.
Οι κάμερες που χρησιμοποιούνταν σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν συνήθως μικρότερες σε μέγεθος, αλλά εξακολουθούσαν να είναι αρκετά βαριές για τα πρότυπα της εποχής.
Παρόλο που η τοποθέτηση κάμερας σε ένα κινούμενο όχημα ήταν μια τεχνικά απαιτητική και επικίνδυνη διαδικασία, επέτρεπε στους κινηματογραφιστές να δώσουν στους θεατές μια πρωτόγνωρη αίσθηση συμμετοχής στη δράση, βλέποντας τον αγώνα μέσα από τα μάτια του οδηγού
Χρήση μινιατούρων και ειδικών εφέ
Καθώς οι ανάγκες της κινηματογραφικής αφήγησης απαιτούσαν όλο και πιο θεαματικές σκηνές, οι παραγωγοί στράφηκαν στη χρήση μινιατούρων και ειδικών εφέ για να αναπαραστήσουν τις πιο επικίνδυνες σκηνές.
Οι σκηνές με συγκρούσεις και εντυπωσιακά άλματα ήταν συχνά υπερβολικά επικίνδυνες ή αδύνατες να κινηματογραφηθούν με αληθινά οχήματα, οπότε η χρήση μινιατούρων μοντέλων και μικρών αυτοκινήτων αποτελούσε μια ασφαλέστερη και πιο προσιτή λύση.
Οι μινιατούρες αυτές κατασκευάζονταν με μεγάλη λεπτομέρεια, ώστε να μοιάζουν με τα πραγματικά αγωνιστικά αυτοκίνητα, ενώ τα πλάνα γυρίζονταν με ειδικούς φακούς και τεχνικές που δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση ότι τα οχήματα κινούνταν σε πραγματικές διαστάσεις
Ο Στιβ Μακουίν κατά τα γυρίσματα του θρυλικού Le Mans
Σταδιακή βελτίωση του εξοπλισμού
Με την πάροδο του χρόνου, οι τεχνολογίες κινηματογράφισης βελτιώθηκαν.
Η εμφάνιση ελαφρύτερων και πιο συμπαγών καμερών, όπως οι 16mm, έδωσε τη δυνατότητα για περισσότερη ευελιξία.
Αυτές οι κάμερες μπορούσαν πλέον να τοποθετηθούν σε περισσότερα σημεία των αυτοκινήτων και να καταγράψουν σκηνές που μέχρι πρότινος ήταν αδύνατες.
Οι κάμερες που λειτουργούσαν με φιλμ ήταν αρχικά περιορισμένες σε χρόνο εγγραφής και είχαν συγκεκριμένες απαιτήσεις για την αλλαγή καρούλια, κάτι που επηρέαζε τη διάρκεια των λήψεων.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας του φιλμ και τη μετάβαση σε έγχρωμες λήψεις, οι σκηνές δράσης στους αγώνες έγιναν ακόμη πιο εντυπωσιακές, καθώς προσέφεραν περισσότερο οπτικό εφέ και συναίσθημα
Photo: archive.org
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
