Βουτιά στο υποβρύχιο νεκροταφείο αυτοκινήτων, στα Λεγραινά

Λίγο πριν το Σούνιο, μέσα στο βυθό της θάλασσας, υπάρχει ένα ολόκληρο υποβρύχιο νεκροταφείο αυτοκινήτων. Κανείς δεν φαντάζεται ότι υπάρχει όταν παρκάρεις εκεί, ψηλά, στο δρόμο με την υπέροχη θέα

Γκρεμισμένα από το βράχο, σκουριασμένες μνήμες στο βυθό, ξεκολημμένοι άξονες και ένας υπέροχος βυθός. Όλα έχουν γίνει ένα στο υποβρύχιο νεκροταφείο αυτοκινήτων. Συμβαίνει τώρα, λίγο πριν τα Λεγραινά Σουνίου

Περνάς το Θυμάρι και ανεβαίνεις τον ανηφορικό δρόμο που οδεύει προς το ναό του Σουνίου. Μία υπέροχη διαδρομή, με τη θέα από ψηλά να ΄χει κάτι απ΄την αίγλη της Σαντορίνης

Το σημείο το σωστό

Δεν είναι μακριά, περίπου 57 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Ο δρόμος γνωστός. Η Λεωφόρος Αθηνών-Σουνίου, μέρος της Αθηναϊκής Ριβιέρας. Μετά συγχωρήσεως, αλλά τέτοια φιδίσια ακτογραμμή, με τόσο καθαρά νερά και τόσο κοντά σε πρωτεύουσα δεν «παίζει» στην Ευρώπη. Απλώς, δεν υπάρχει.

Ταυτόχρονα, πρόκειται για ένα δρόμο που οι περισσότεροι έχουμε απολαύσει οδηγώντας. Ξεκινάς από την Παλαιά Φώκαια και καταλήγεις στις Καβοκολώνες, το ναό του Ποσειδώνα και της Σουνιάδος Αθηνάς. Χωρίς διασταυρώσεις, χωρίς φανάρια, ειδικά από τώρα, το Φθινόπωρο, με ελάχιστη κίνηση. Στην εσχατιά της Αττικής.

Για την ιστορία, τα περιοδικά του ειδικού Τύπου έχουν κάνει εδώ άπειρες φωτογραφίσεις. Ως 4Drivers την ξέρουμε καλά τη διαδρομή που καταλήγει στο Ναό του Ποσειδώνα. Και οι petrolheads την απολαμβάνουν. Όμως πόσοι, αλήθεια, φαντάζονται πως κάτω από το γκρεμό υπάρχει ένα ολόκληρο υποβρύχιο νεκροραφείο αυτοκινήτων; Από ψηλά, εκεί στο πλάτωμα του δρόμου με τη συγκλονιστική θέα και τη σιωπή που γαληνεύει, δεν φαίνεται τίποτα απολύτως

Οι υπέροχες εικόνες

Πρέπει να κατέβεις προσεκτικά τα βράχια με την απότομη κλίση και να κουβαλήσεις καταδυτικό εξοπλισμό. Είναι ό,τι ακριβώς έκανε ο φωτογράφος κ. Κώστας Λαδάς. Είχα ακούσει για το υποβρύχιο νεκροταφείο αυτοκινήτων. Αλλά δεν είχαμε το σωστό, πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Επικοινώνησα μαζί του και γενναιόδωρα δέχθηκε να μας το στείλει.

Ο κ. Λαδάς, όπως περιγράφει στην ιστοσελίδα του, ασχολείται με «φωτογραφικές περιηγήσεις, οδοιπορικά σε άγνωστα μονοπάτια και καταδυτικούς προορισμούς στην Ελλάδα». Εξηγεί πως το σημείο το σωστό «εξακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια  να παραμένει στους πολυσυζητημένους κοντινούς καταδυτικούς προορισμούς. Οι λόγοι είναι πολλοί, με πρώτο και βασικότερο τα βυθισμένα αυτοκίνητα στην δεξιά του πλευρά, τα κάθετα βράχια  στην αριστερή και την απότομη μεταβολή του στο βάθος».

Ο κοντινότερος οικισμός είναι ο Χάρακας. Και αμέσως μετά, τα Λεγραινά. Για την ιστορία, έχει μερικές απ’ τις ωραιότερες παραλίες εντός Αττικής. Αν πάτε τέτοια εποχή που ο υδάτινος όγκος δεν έχει ακόμη κρυώσει, είναι σχεδόν όλες άδειες. Παραδείσια κατάσταση. Εντάξει, μην το λέμε και παραέξω. Όσο λιγότεροι την ξέρουν τόσο το καλύτερο.

Τι λένε οι ντόπιοι

Μιλώντας με κάποιους απ΄τους κατοίκους των οικισμών, τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Μα γιατί ένα ολόκληρο υποβρύχιο νεκροταφείο αυτοκινήτων; Γιατί εκεί; Πώς;

Επί του τελευταίου, η απάντηση είναι μάλλον εύκολη. Στο πλάτωμα του δρόμου, ακριβώς πάνω από το σημείο, η προστατευτική μπαριέρα διακόπτεται στην άκρη. Από κάτω υπάρχουν βράχια. Αλλά χωράει να περάσει ένα αυτοκίνητο. Με σχετική φόρα, εννοείται. Το σπρώχνεις και φεύγει. Ή βάζεις και μια πέτρα στο γκάζι. Το έχουμε δει και σε ταινίες.

Το σημείο, τα «Αυτοκίνητα» όπως το λένε οι δύτες, ξεκίνησε με 2-3 αυτοκίνητα και κατέληξε να γίνει κανονική υποβρύχια «έκθεση». Διάφορα μοντέλα, ανταλλακτικά που σκόρπισαν απ’ την πτώση, ένα κάρο σίδερα βαθιά σκουριασμένα. Οι άνθρωποι των οικισμών φαίνεται να το ξέρουν το ζήτημα.

Δίχως άλλο η φράση-κλειδί είναι «Ποινικός Κώδικας». Κλεμμένα, αυτοκίνητα με ύποπτο παρελθόν, δακτυλικά αποτυπώματα, απαγωγές, μπλεγμένα σε δολοφονίες. Ίσως. Περιπώσεις που βολεύει να θαφτούν στον υδάτινο κόσμο

Ο κ. Λαδάς περιγράφει «τεράστιους σπειρογράφους που βρίσκονται στις μπάρες ενός τζιπ ομορφαίνοντας την άψυχη λαμαρίνα, ένα αμορτισέρ σφηνωμένο στα βράχια. Αλλά και υπέροχα σφουγγάρια που έχουν αγκαλιάσει έναν εκκεντροφόρο που προσπαθεί να φτάσει σε ομορφιά ένα διαφορικό γεμάτο όστρακα».

Είναι αυτή η ομορφιά της που κάνει ακόμα και το ξένο σώμα, τις βρώμικες ιστορίες στο υποβρύχιο νεκροταφείο αυτοκινήτων, να δείχνει ενδιαφέρον. Με ένα διαφορετικό τρόπο.

Γύρω από τους έμπειρους δύτες κυκλοφορούν ανυποψίαστοι οι τοπικοί παράγοντες. Ροφοί, σάλπες, σαργουδάκια, σπανίως και ζαργάνες. Τρελή θέα από ψηλά και καθαρά νερά. Εδώ, που τελειώνει ο Σαρωνικός και ξεκινά το Αιγαίο.

Αλλά και μια αστυνομικού τύπου περιέργεια. Φέρνω στη μνήμη την επική ατάκα του δημιουργού του Σέρλοκ Χολμς, του Arthur Conan Doyle: «Τίποτα δεν είναι πιο απατηλό από το προφανές». Τόσο επίκαιρο για ένα μη προφανές υποβρύχιο νεκροταφείο αυτοκινήτων. Κάπου, πριν τα Λεγραινά. Συμβαίνει τώρα.

Photo: Kostas Ladas Photography / 4Drivers