Το Folkrace είναι κάτι σαν τους αγώνες του λαού. Πολύ διασκέδαση και αγορά της σαβούρας. Μια έξυπνη λύση για μαζική εκτόνωση σε μία πολύ σοβαρή χώρα. True story στη Σουηδία
Ο αγώνας είναι άλλο ένα δείγμα του σουηδικού μοντέλου. Διαφορετικός, δημοκρατικός, εύκολα προσβάσιμος. Αυτά είναι όλα όσα συμβαίνουν στα βόρεια της Ευρώπης
Ας πάρουμε τα πράγματαμ απ’ την αρχή. ”Folk” είναι ο λαός και ”Race” ο αγώνας. Οι αγώνες αυτοί ήρθαν στη Σουηδία το χειμώνα του 1981. Από πού αλλού; Από τη γειτονική Φιλανδία. Ξέρετε, τη χώρα των οδηγών με τα επίθετα που συνήθως τελειώνουν σε –νεν και το πατά-νεν αλύπητα!
Το χειμώνα του 1981, ε; Όχι και πολύ παλιά θα πεί κανείς. Προσέξτε, όμως, τη συνέχεια. Μέχρι το τέλος της χρονιάς είχαν διεξαχθεί 62 αγώνες και μέσα στους πρώτους έξι μήνες και μέχρι να πεις τη λέξη «τάρανδος», είχαν εκδοθεί συνολικά 3.837 άδειες συμμετοχής σε αγώνες. Καθόλου άσχημα!
Σήμερα γίνονται περίπου 500-600 τέτοιοι αγώνες το χρόνο στη χώρα. «Ωραία», θα πει κάποιος. Άλλος ένας αγώνας αυτοκινήτων. Πού είναι το παράξενο και το ενδιαφέρον;
Όλο το ζουμί της υπόθεσης σ’ αυτούς τους αγώνες είναι ότι μπορεί να συμμετέχει ο καθένας (ο λαός που λέγαμε) με πολύ μικρό συνολικό κόστος. Για παράδειγμα, €1.000. μαζί με το αυτοκίνητο είναι καλά; Να τ’ αφήσω;
Ας δούμε πως επιτυγχάνεται αυτό αναλύοντας έναν-έναν τους παράγοντες.
Αυτοκίνητο: του παππού σου (προσοχή, δεν σε έβρισα). Του γείτονά σου. Οποιοδήποτε αυτοκίνητο που έχει υπάρξει σε κυκλοφορία στη χώρα, ξεδήλωτο πλέον και χωρίς πινακίδες, ανεξαρτήτου κατάστασης. Όχι τούρμπο, όχι 4×4. Ξεβιδώνεις ό,τι δεν χρειάζεται -τα πάντα δηλαδή-, μπάρες ασφαλείας και είσαι έτοιμος.
Ή, ας πω καλύτερα, τι δεν ξηλώνεις και όντως χρειάζεσαι. Λοιπόν: σασί, αμάξωμα, ρόδες, κιβώτιο, κινητήρα, τιμόνι, κάθισμα, ζώνη, μπάρες. Α, και λίγη βενζίνη. Παλιά Volvo, Saab, «σκαραβαίοι», Opel και ό,τι άλλο βρει ο καθένας.
Η πίστα: Χώμα, άσφαλτος, πάγος, χαλίκι ή και συνδυασμός όλων αυτών. Μικρές περιφραγμένες πίστες των 600-800 μέτρων. Ειδικά σχεδιασμένες έτσι ώστε η ταχύτητα των αυτοκινήτων να μην ξεπερνά το ανώτατο όριο (!) των 80χλμ/ώρα.
Ο οδηγός: Από 18 ετών και άνω. Έχει και τζούνιορ κατηγορία από 15 ετών. Ολόσωμη στολή αγωνιστική, στήριξη λαιμού, γάντια, παπούτσια, κράνος. Η ασφάλεια πάνω απ’ όλα. Μην ξεχνάς, στη Σουηδία βρίσκεσαι.
Ο αγώνας: Τα αυτοκίνητα στήνονται στη γραμμή εκκίνησης ανά έξι. Οι πρώτοι περνούν στον επόμενο γύρο. Κατηγορίες junior, senior, γυναικών και παλαιμάχων.
Με το ίδιο αυτοκίνητο μπορεί να τρέξουν πολλοί. Ο σύζυγος, η σύζυγος και τα παιδιά. κάτι που συνήθως συμβαίνει καθώς το σπορ αυτό είναι και κάτι σαν οικογενειακή υπόθεση. Όλοι συμμετέχουν και όλοι ακολουθούν.
Μετά το τέλος του αγώνα όλα τα αυτοκίνητα που συμμετείχαν είναι υποχρεωτικά διαθέσιμα προς πώληση. Ναι, καλά διαβάσατε. Μπορεί ο καθένας απ’ όσους παρευρίσκονται εκεί, ακόμα και ως θεατής, να δώσει προσφορά για να αγοράσει όποιο αυτοκίνητο του καλοάρεσε.
Η τιμή είναι προκαθορισμένη και είναι πάντα 6.500 κορώνες, δηλαδή περίπου €700.
Αν υπάρξουν πολλοί μνηστήρες για ένα αυτοκίνητο γίνεται κλήρωση. Ο ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα να ξεβιδώσει και να κρατήσει μόνο το κάθισμα και το τιμόνι, αρκεί να έχει μαζί του άλλο ένα, παλιό τιμόνι για να το αλλάξει.
Το υπόλοιπο αυτοκίνητο θα παραδοθεί στο νέο του ιδιοκτήτη. Έτσι, καταφέρνει το κόστος και παραμένει χαμηλό. Ποιος θα επένδυε τα χρήματά του σε ένα αυτοκίνητο που μετά ίσως πουληθεί για μόλις €700;
Βέβαια, κανένας δεν θέλει να αποχωριστεί ένα καλό αυτοκίνητο. Και όντως ακούστηκαν ιστορίες για κάποιους που περίμεναν τον αγοραστή στην πρώτη στροφή.
Αντιθέτως, νέα από τον αγοραστή δεν ξανακούστηκαν. Όχι, δεν είναι έτσι. Αστειεύομαι. Όλοι ξέρουν τους κανόνες εξ αρχής και τους σέβονται. Αλλιώς, υπάρχει κίνδυνος για αποκλεισμό και πρόστιμα. Αυτό που μπορεί κάποιος να κάνει είναι να πάει στον επόμενο αγώνα και να ξαναγοράσει το αυτοκίνητο του πίσω.
Φουλ γκάζι στην εκκίνηση και όποιος πρόλαβε την πρώτη στροφή. Πέφτουν όλοι μαζί στα φρένα, πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. Ε, και τι έγινε; Οι λαμαρινοδουλειές γίνονται πάντα με το σφυρί. Όσο πιο τσαλακωμένο το αυτοκίνητο τόσο το καλύτερο. Αυτό που εσύ θεωρείς τέρας αυτοί το λένε κούκλα.
Φυσικά, η μπουλντόζα με τις δαγκάνες είναι απαραίτητο αξεσουάρ στην πίστα για να μαζέψει όποιο αυτοκίνητο παραδώσει πνεύμα εν ώρα καθήκοντος.
Το όλο σκηνικό θυμίζει γιορτή. Καντίνες με καφέ και hot-dog τα γνωστά κόρφ στα σουηδικά. Ολόκληρες οικογένειες, γυναίκες, παιδιά, παππούδες και στις δύο πλευρές, αγωνιζομένων και θεατών
Πλήρης οργάνωση σε όλους τους τομείς και κυρίως στην ασφάλεια και φύγαμε! Folkrace. Δώστε γκάζι στο λαό, λέμε.
Photo: Folkrace
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
