Αυτοκίνητο που αγαπήσαμε: με το Audi R8 στο Nürburgring

Το Audi R8 ήταν το αυτοκίνητο που έβαλε το Ίνγκολσταντ στα «χωράφια» των supercars. Αυτή ήταν η εμπειρία από μέσα, στη διεθνή δημοσιογραφική παρουσίαση

Στην πίστα του Nürburgring, εκεί όπου γίνεται το GP. Ήταν το σωστό αυτοκίνητο, στο σωστό μέρος. Το αγάπησα απ΄τους πρώτους γύρους. True story

Tότε, στα χρόνια του ελληνικού Top Gear, το Audi R8 ήταν ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα αυτοκίνητα της χρονιάς

Ουσιαστικά, το πρώτο Audi που μπορούσες να οδηγήσεις επιθετικά με τον πίσω άξονα. Θεϊκό σε εμφάνιση. Κεντρομήχανο αρχιτεκτονικά. Και απόλαυση ως ακουστική παρουσία.

Οκτώ παρά το πρωί. Τα διπλά κρύσταλλα του δωματίου μου στο Dorint Hotel δυσκολεύονται να φιλτράρουν αυτό που συμβαίνει έξω. Στο βάθος ακούγονται εξατμίσεις που χάνονται στον ορίζοντα, μακρόσυρτα «ουααααααρρρρ», ευλογημένα στροφαρίσματα που σκίζουν την ατμόσφαιρα.

Στην πίστα

Βγαίνω στο μπαλκόνι με το σώβρακο και την τσίμπλα στο μάτι και έχω μπροστά μου μια ανεπανάληπτη θέα.

Μπροστά μου, και εννοώ ακριβώς μπροστά μου, απλώνεται η μεγάλη ευθεία της πίστας του Nürburging, αυτή ακριβώς που τελικιάζουν τα μονοθέσιά τους οι αξιότιμοι υπεραθλητές της F1.

Στο βάθος βλέπω τον πύργο μέσα στο δάσος του Άιφελ, πιο δω κάτι παρκαρισμένα Πορσικά, μια καινούργια C-Class με roll bars, παντού μια original γεύση ταχύτητας. Σήμερα δεν θέλω να πάρω πρωινό. 

Το βόρειο τμήμα του Ring, το περιβόητο Nordschleife, εφάπτεται με την πίστα του GP σαν ετεροθαλή αδέλφια.

Κολασμένα επικίνδυνο το ένα, τελειοθηρικά ασφαλές το δεύτερο. Από μια πλευρά, είναι μεγίστη αδικία να φτάνεις μέχρι εδώ, εκατό περίπου χιλιόμετρα έξω από την Κολωνία, και να μην μπαίνεις να οδηγήσεις στην «Πράσινη Κόλαση».

Από την άλλη, όμως, οφείλω να μην είμαι αχάριστος. Γιατί το τιμώμενο πρόσωπο της ημέρας είναι το R8, ένα αυτοκίνητο που σηματοδοτεί τη «δημοκρατικοποίηση» των υπεραυτοκινήτων. Γιατί μόνο Ferrari; Γιατί μόνο Lambo; Γιατί μόνο Porsche; Αυτό ήταν το δίλημμα εν έτει 2006

Η κίνηση», λέγαμε τότε, θα επαναπροσδιορίσει τον όρο supercar.

Θα αναγκάσει το εξωτικό κατεστημένο να φτιάξει ακόμα πιο super-supercars. Και εμάς ακόμα πιο ερωτευμένους με τη δουλειά μας.

Η πρώτη επαφή με αυτή τη διαφορετική Αουντάρα (και νομίζω πως είναι η δεύτερη φορά στη ζωή μου που ξεστομίζω αυτή τη φράση μετά το RS4 της εποχής) ξεπήδησε από την αλουμινένια δεξαμενή της Lamborghini Gallardo. Και χωρίς υπεκφυγές, είναι εντυπωσιακή. Ενδεχομένως και over designed.

Το Audi R8 σέρνεται σχεδόν, με τους πανέμορφους τροχούς 19 ιντσών να γλείφουν παρά κάτι εκατοστά τα φτερά.

Τα 8πίστονα μπροστινά «ταψιά» γεμίζουν το κενό και τα πλαϊνά blades κρύβουν τους αεραγωγούς που ψύχουν τον κινητήρα.

Ξεκάθαρα αναλογίες υπεραυτοκινήτου. Μόλις 4,30 μέτρα μήκους, 1,90 πλάτους, 1,25 ύψος, μεγαλύτερο μεταξόνιο από την Gallardo.

Η καμπίνα μετατοπισμένη προς τα εμπρός. Αυτό εδώ δεν είναι ένα Audi TT που πήρε αναβολικά. Αλλά μια 100% εξωτική κατασκευή ενός μαζικού brand

Είπαμε, δημοκρατικοποίηση στη λίγκα των supercars. Ένα κεντρομήχανο με διπλά ψαλίδια γύρω γύρω και με ένα διάφανο κρύσταλλο που μπορείς να χαζεύεις απ’ έξω τον V8 με τους 420 ίππους και την τεχνολογία FSI. Οδηγώντας το Audi R8 στο Nürburgring ήταν μοναδική εμπειρία

Τέλος πάντων, για να κάνουμε τη σύνδεση και με το παρελθόν να θυμίσουμε πως πρόκειται για το ίδιο καταπληκτικό σύνολο που γνωρίσαμε από το RS4, ρωμαλέο, εύχρηστο με το 90% της διαθέσιμης ροπής από τις 3.500 ως τις 7.600 σ.α.λ., με κόφτη στις 8.250 (τιμή-ρεκόρ για Audi…) και ένα μυώδη, αργόσυρτο ήχο σαν να σκίζει ένα muscle car τις ευθείες του Nascar.

Μόνο που εδώ υπάρχει μια μικρή αλλά σημαντική διαφορά. Διαθέτει πραγματικό ξηρό κάρτερ και όχι «semi-dry sump» (όπως συμβαίνει με τον αντίπαλο μύθο που λέγεται Carrera).

Η κίνηση εξασφαλίζει, πρώτον, την τοποθέτηση του κινητήρα πιο χαμηλά κατεβάζοντας το κέντρο βάρους και, δεύτερον, την επαρκή λίπανση σε ακραίες μεταφορές βάρους.

Άρα, για να πάμε ακόμα παραπέρα το συλλογισμό, το πράμα δεν θα έχει το παραμικρό πρόβλημα να φορέσει semi slicks και να γράψει ένα γυρολόγιο, εδώ δίπλα στη Nordschleife, που θα κλείσει στόματα.

Πέρα από τυπικές παρουσιάσεις και μπλα μπλα στα περιοδικά, αυτό θα εξασφαλίσει το πιο πειστικό διαβατήριο στα διεθνή fora και στους ενθουσιώδεις οδηγούς όλου του πλανήτη που θα έχουν να δώσουν μια πειστική απάντηση σε μπλαζέ τύπους που θεωρούν ότι (τα τότε) 140.000€ είναι πολλά για να έχεις τέσσερις κύκλους στην μπροστινή τραπεζοειδή μάσκα. Ναι, σε μια μάσκα που δεν διαφέρει και πολύ από ενός, ας πούμε Α3.

Γιατί το θέμα μας είναι και αυτό. Πόσο supercar μπορεί να είναι ένα Audi; Είναι μια Gallardo σε τιμή ευκαιρίας; Και πόσο τρελός μπορεί να είναι κάποιος για να το προτιμήσει από μια 911; Tότε, ήταν ένα κρίσιμο ερώτημα.

Για αρχή, πάντως, κρατήστε πως με ελαστικά Zero Corsa οι φήμες μιλούν για ένα χρόνο γύρω στα 10 με 15 δευτερόλεπτα κάτω από το 8:04” που έκανε το RS4, οπότε με βάση το αξίωμα, που λέει πως οτιδήποτε γυρνάει σε χρόνο κάτω των οκτώ λεπτών είναι σε ξεχωριστή κλάση, ξεχειλίζω από περιέργεια. 

Παίρνω το OK για να μπω στην πίστα και είμαι σε ένα κόκπιτ επικεντρωμένο στον οδηγό. Το παρμπρίζ πολύ λιγότερο επικλινές σε σχέση με την ομόσταυλη Lamborghini, κάθομαι αρκετά χαμηλά με το flat bottomed τιμόνι μπροστά μου.

Της Audi της αρέσει να λέει πως το ίσιο στο κάτω μέρος του τιμόνι διευκολύνει το μπες βγες, ενώ έχει και αγωνιστικό DNA. Εγώ νομίζω πως αυτό έχει νόημα μόνο σε κρεμαγιέρες με λιγότερη από μια στροφή απ’ άκρη σ’ άκρη, πως την ώρα που στρίβεις στις κλειστές του Nürburgring δεν είναι ευχάριστο να αλλάζει η παλάμη σου γωνία και πως τα υπόλοιπα είναι σαχλαμάρες του μάρκετινγκ. Άσε που το R8 δεν είναι ένα αυτοκίνητο που δεν χρειάζεσαι ευλυγισία τύπου Σαολίν για να μπεις.

Κεντρομήχανη ηδονή στα χρόνια της «ατμόσφαιρας». Το R8 ήταν, δώδεκα χρόνια πριν, το αυτοκίνητο που άλλαξε το βιογραφικό της Audi. Η επίσημη ενημέρωση, εν έτη 2018, λέει πως η επόμενη γενιά του R8 θα είναι ηλεκτρική. Είμαστε ακόμα ρομαντικοί.

Πιάνεις το σοφιστικέ πόμολο της τεράστιας πόρτας και μπαίνεις χωρίς δυσκολία σε μια άψογη ποιοτικά καμπίνα όπου το μόνο που μπορεί να σε ενοχλήσει δεδομένης της τιμής αγοράς είναι οι ομοιότητες των γραφικών, των μοχλοδιακοπτών και των χειριστηρίων του κλιματισμού και λοιποί υποχονδρισμοί με τα γνώριμα ράφια του TT… Όμως ακόμα και μια Ferrari F430 δεν κρύβει κάτι από την αιμομιξία με τη Fiat σε αντίστοιχες λεπτομέρειες. Σωστά;

Προτού κατηγορηθώ ως ιερόσυλος να πω τι αίσθηση σου δίνει το αυτοκίνητο με το που θα κάνεις τον πρώτο σου σοβαρά γρήγορο γύρο.

Μια πρώτη απάντηση είναι πως αν για λίγο βγάλεις από το μυαλό σου τα όποια εταιρικά σήματα –άρα και την οποιαδήποτε κοινωνιολογική αντιμετώπιση– έχεις να κάνεις με το πιο φιλικό, στρογγυλεμένο στα άκρα του και υπερ-αποτελεσματικό υπερ-αυτοκίνητο που μπορεί να αγοράσει κανείς με αυτά τα φράγκα.

Και αν αυτό σαν φιλοσοφία θυμίζει τη συνταγή που εφαρμόζει γενικότερα το group της VW, να πούμε ότι η διαφορά είναι πως το R8 μεταφέρει το fun και την ευκολία να ντριφτάρεις ένα τετρακίνητο 420 ίππων σε πρωτόγνωρο επίπεδο.

Κύριες, κύριοι, το DTM το ξέρουμε από την καλωδιακή, δεν τρέχουμε στο Le Mans, ούτε στα πιτς του Tom Christensen δεν έχουμε πατήσει πόδι ως επισκέπτες, οπότε όλα είναι αναλογικά.

Αυτό εδώ λοιπόν είναι το πρώτο Audi που μπορείς να έχεις πραγματική απόλαυση χωρίς να έχεις τις super ειδικές γνώσεις. Με κατανομή βάρους 44:56 στους άξονες, μόνιμη τετρακίνηση με viscous coupling που μοιράζει ΤΟ ΠΟΛΥ μέχρι 35% μπροστά (μπράβο και πάλι μπράβο) και με στάνταρ μπλοκέ διαφορικό πίσω (αν δεν με απατά η μνήμη μου για πρώτη φορά την τελευταία εικοσαετία…) το αυτοκίνητο διαθέτει πισωκίνητα χαρακτηριστικά, φοβερό grip αν θες να πας με γραμμές και ταυτόχρονα τη δικλίδα ασφαλείας του quattro

Πριν μπούμε στην πίστα, μας έβαλαν να υπογράψουμε ένα χαρτί που ανάμεσα στα άλλα (ασφάλεια, νομικές αξιώσεις σε περίπτωση χτύπα ξύλο κ.λπ.) έλεγε ότι δεν πρέπει να απενεργοποιήσουμε το ESP.

Ο λόγος δεν έχει να κάνει με την οποιαδήποτε αμφιβολία της Audi για την προοδευτικότητα του R8 όταν σπας την πρόσφυση, αλλά ίσως με το ότι την ίδια μέρα συμμετείχαν στο event και ιδιώτες, πιθανοί αγοραστές του αυτοκινήτου, οπότε, για να μη χαθεί η μπάλα, σου λέει άσε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.

Οδηγίες προς ναυτιλομένους. Το Audi R8 σε πρώτη, τότε, παρουσίαση εντός πίστας. Ακόμα και σήμερα, όμως, αν το οδηγήσεις θα εντυπωσιαστείς από το πόσο φιλικό, σταθερό και παιχνιδιάρικο είναι. Το viscous coupling της τετρακίνησης ζούσε ακόμα εδώ. Κλαψ

Στην πράξη, μετά από αρκετούς αναγνωριστικούς γύρους και έχοντας μπροστά μας σε ρόλο pace car ένα μεγαλόκαρδο εκπαιδευτή είχαμε για λίγο την ασυλία… Έρχεσαι με τη φόρα σου, τσιμπάς τα φρένα υπό κλίση –συνήθως δεν αρκεί απλό άφημα–, υπερστρέφεις, αφήνεις το τιμόνι να γλιστρήσει στα χέρια σου, μένεις στο γκάζι και γράφεις τροχιά εκμεταλλευόμενος το έντονο rear bias της μετάδοσης. 

Σύμφωνοι, δεν έχει την αναλυτικότητα μιας 911 και το σύστημα διεύθυνσης θα μπορούσε να ήταν πιο οξύ σε αίσθηση και πιο γρήγορο ειδικά γύρω από τη θέση της ευθείας, αλλά από κει και πέρα στις εναλλαγές κατεύθυνσης ή στο πίσω μέρος της πίστας στο «S» περνά καταπληκτικά, ιδανικά ζυγισμένο, χτίζοντας τρομερή αίσθηση εμπιστοσύνης.

Φοβερό πάτημα, χωρίς αδράνειες και ανάγκη να διαβάζεις συνεχώς το σαγρέ της ασφάλτου, και μια αίσθηση εμπιστοσύνης που στην αγχωτική ελληνική άσφαλτο το αυτοκίνητο κόβει «κεφάλια»

Επίσης, παρότι τα αυτοκίνητα που οδηγήσαμε δεν διέθεταν τις αναρτήσεις Magnetic Ride, μόνο καλά λόγια έχω για την απόσβεση της «συμβατικής» με τις μπουκάλες αερίου. Περνώντας τα αυλάκια στα πιτς, και παρά τις έξτρα 19άρες θύμιζε απλώς ένα σφιχτό Α4.

Τι να πει κανείς; Εξαιρετικό το ημιαυτόματο κιβώτιο R-tronic, αλλάζει ταχύτατα στο sport mode, στη χειροκίνητη λειτουργία κρατάει τις σχέσεις στον κόφτη, ενώ έχει όση επιθετικότητα δεν διαθέτει το DSG, αφού οι αλλαγές θυμίζουν κάτι από SMG της BMW σε 4ο με 5ο πρόγραμμα. Κρίμα που είναι τόσο ακριβό (+9.700 €).

Τα φρένα-άγκυρες δεν κατάλαβαν τίποτα, η χαρτογράφηση δεν σου κόβει το γκάζι όταν φρενάρεις ταυτόχρονα με το αριστερό, το σύνολο δεν έκανε τσικ.

Τι θα βάζαμε; Δαγκωτά τα μπάκετ καθίσματα από το RS4 καθώς πιάνεις τον εαυτό σου να χρειάζεται την επιπλέον στήριξη, το R-tronic και θα αφήναμε έξω το Las Vegas με τα LED και τις αχανείς εκτάσεις του customization.

Πλάκα-πλάκα μπορείς πανεύκολα να αγγίξεις τα 160 χιλιάρικα και εκεί υπάρχει ένα θέμα με τον συνειδητοποιημένο αφού μπορεί να φύγει με GT3 αλλά αυτά είναι θέματα συνειδήσεως. 

Ναι, μας άρεσε πολύ το R8, γιατί να το κρύψουμε; Αν εξαιρέσει κανείς το πλάτος του και τα 100 λίτρα χώρου αποσκευών διεκδικεί τον τίτλο του πιο φιλικού supercar.

Δεν σου παίρνει το κεφάλι, ορκιζόμαστε ότι ταξιδεύει πιο ξεκούραστα από Carrera (στην πυρά, στην πυρά…), βάζει την Audi στη λίγκα των exotics και ανταμείβει σε συνθήκες πραγματικής χρήσης. Αυτοκίνητο που αγαπήσαμε. Στάνταρ.

#Database / Audi R8 4.2 FSI quattro (R tronic)

Διαστάσεις: Μ/Π/Υ:4.431/1.904/1.252 χιλιοστά

Μεταξόνιο: 2.650 χιλιοστά

Χώρος αποσκευών: 100 λίτρα

Βάρος: 1.560 (1.565) κιλά

Κινητήρας: 4.163 κ.εκ., V8, 32 βαλβίδες, 2×2 ΕΕΚ, FSI.

420 ίπποι/7.800 σ.α.λ., 43,8 kgm/4.500-6.000 σ.α.λ. 

Μετάδοση: Κίνηση στους τέσσερις τροχούς, χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων (σειριακό κιβώτιο R tronic).

Ανάρτηση: Εμπρός: Διπλά ψαλίδια. Πίσω: Διπλά ψαλίδια 

Φρένα: Εμπρός: Αεριζόμενοι δίσκοι. Πίσω: Αεριζόμενοι δίσκοι.  

Ελαστικά: Εμπρός: 235/40R18. Πίσω: 285/35R18

Επιδόσεις: Τελική ταχύτητα: 301 χλμ./ώρα. 0-100 χλμ./ώρα σε 4,6”

Κατανάλωση: 22,1 (20,4) λίτρα/100 χλμ. (εργοστασιακή τιμή)

Τιμή: από 138.500 (148.200) €

Photo: Audi Press /Γ. Κωνσταντόπουλος