Στο Balocco με Alfa Romeo 8C Spider

Εάν ποτέ η τύχη σας χαμογελασει τόσο πλατιά ώστε να βρεθείτε στο τιμόνι μιας 8C Spider με κατεβασμένη οροφή, θα ήταν καλή ιδέα να φορέσετε μια χαρτοσακούλα στο κεφάλι σας.

Ως γνωστόν, η συγκεκριμένη μεταμφίεση είθισται να χρησιμοποιείται στην περίπτωση φρικαλέων αυτοκινήτων, προκειμένου να προστατευτεί ο οδηγός από τη γενική κατακραυγή για το άθλιο γούστο του.

Εδώ όμως ισχύει το αντίθετο, γιατί οποιοδήποτε στραβοχυμένο ανθρώπινο ον θα αποτελεί ντροπή για την 8C.

Για την Alfa Romeo, το να κατασκευάσει μια Spider με βάση την Competizione ήταν κάτι αυτονόητο.

Πιστεύω πως η πρώτη είναι τελικά καλύτερο αυτοκίνητο από τη δεύτερη. Δεν είναι μόνο η εμφάνιση, η καμπίνα, ο ήχος και η αριστοκρατική της γοητεία.

Η συμπεριφορά της στο δρόμο είναι κι αυτή ανώτερη: στρίβει καλύτερα, κρατάει καλύτερα, φρενάρει καλύτερα. Ακόμη και το όνομά της είναι καλύτερο, μιας και αφαιρώντας το «Competizione» εκλείπει η πλαστή αναφορά στους αγώνες. Η Competizione δεν είναι αγωνιστικό αυτοκίνητο, άρα δεν είχε κανένα λόγο να ονομάζεται έτσι.Αντίθετα, ο κωδικός «Spider» όταν αναφέρεται σε κάποιο ιταλικό αυτοκίνητο έχει ένα πολύ συγκεκριμένο νόημα.

Βρέθηκα στο Balocco σε μια υπέροχη μέρα με ακόμα καλύτερη διάθεση. Η οποία βελτιώθηκε επίσης περισσότερο όταν την άκουσα να έρχεται από το βάθος της πίστας. ‘Ήθελε μαγνητόφωνο – sorry….

Η βελτίωση που διαπιστώνει κανείς στο κράτημα της 8C είναι εκπληκτική.

Με δεδομένο ότι όλα τα κάμπριο που προέρχονται από κουπέ είναι βαρύτερα -μια σταθερή οροφή συνιστά ένα σημαντικό στοιχείο ακαμψίας, οπότε, όταν αφαιρείται θα πρέπει να υπάρχει κάποιο υποκατάστατο- το οποίο συνεπάγεται πως οτιδήποτε τοποθετηθεί κάτω από το χείλος των παραθύρων, κατ’ ανάγκην θα είναι ευμέγεθες σε όγκο και βάρος. 

Σύμφωνα με τους μηχανικούς της Alfa Romeo, η εμπειρία τους με την Competizione τους βοήθησε να φτιάξουν ένα πολύ πιο άνετο αυτοκίνητο όταν καταπιάστηκαν με τη Spider, πολύ απλά γιατί αυτό απαιτεί η πελατεία των κάμπριο.

Άλλαξαν λοιπόν τα ελατήρια, τα αμορτισέρ, την εμπρός αντιστρεπτική και τα σινεμπλόκ. Οι μηχανικοί της Alfa ισχυρίζονται ότι τα έκαναν όλα αυτά χωρίς να αλλοιωθεί στο παραμικρό η σπορτίφ αίσθηση του αυτοκινήτου.

Θεωρώντας ότι τα στοιχεία αυτά είναι αντιφατικά και αλληλοαναιρούμενα, πίστεψα ότι απλώς με δούλευαν. Κατόπιν όμως οδήγησα την 8C Spider.

Στην πίστα του Balocco η 8C κυριολεκτικά πετάει. Ειδικά στο μακρύ τμήμα της πίστας με τα χασίματα (υπάρχει το ”κοντό’΄αλλά και η ευθεία με το έντονο ανάγλυφο για την προσομοίωση πλακόστρωτου Σαντορίνης) ξεδιπλώνει το ταλέντο της.

Το στήσιμο της ανάρτησης εξακολουθεί να μην είναι προσανατολισμένο στη μέγιστη άνεση, αντιθέτως, η σκληρότητά της είναι σχεδόν επώδυνη, αυτό όμως ταιριάζει στον τρελό, χουλιγκάνικο κινητήρα της. Παρόλ’ αυτά είναι βολική.

Δεν ξέρω τι χάθηκε στη μετάφραση και τι ακριβώς αντιλαμβάνονται ως «άνετο» οι Ιταλοί, αλλά όταν κάθεσαι στο τιμόνι της νιώθεις χαλαρά.

Θυμάμαι το τιμόνι της κουπέ που ήταν «ξύλινο» σε αίσθηση, απαιτούσε μικρομετρική ακρίβεια και δεν σου έδινε να καταλάβεις πώς θα συμπεριφερόταν το αυτοκίνητο κοντά στα όρια της πρόσφυσης. 

Η Spider είναι καλύτερη σε αυτό τον τομέα, σου δίνει μεγαλύτερη σιγουριά, με αποτέλεσμα να εξερευνάς ακόμη πιο έντονα τα όριά της. Με άλλα λόγια, είναι πιο διασκεδαστική από την Competizione. 

Εάν οδηγείς σε άγνωστο δρόμο υπάρχει ένα πολύ καλά καλιμπραρισμένο ESP δύο σταδίων (normal και sport) για να σε προστατεύσει, στην περίπτωση όμως που τυχαίνει να ξέρεις πού πηγαίνει η στροφή και βλέπεις ότι δεν έρχεται κανείς από το αντίθετο ρεύμα, μπορείς να το σανιδώσεις και να αρχίσεις τα χορευτικά.

Ο τρόπος με τον οποίο η Spider επανέρχεται στην ευθεία είναι, επίσης, πιο συμμαζεμένος από εκείνον της κουπέ. Το να έχεις στη διάθεσή σου ένα φιλικό σύστημα διεύθυνσης είναι κάτι που εκτιμάται ιδιαίτερα σε ένα αυτοκίνητο με τόσο γκάζι. Ο κινητήρας, απλά, είναι ένα αριστούργημα.

ΟΚ, η Spider δεν είναι το πιο γρήγορο αυτοκίνητο στον κόσμο, αν και το 0-100 σε 4,5” είναι κάτι παραπάνω από αρκετό για τους περισσότερους από μας.

Πέραν αυτού όμως, ο V8 των 4,7 λίτρων έχει τρομακτική απόκριση, ανεβάζει έως τις 7.600 σ.α.λ και ο βρυχηθμός του είναι βαθύς, βγαίνει μέσα από τα σωθικά του, με έναν τρόπο πολύ πιο επιβλητικό από εκείνον της Ferrari ή του V8 της Maserati. Μπορείς να αυτοσχεδιάζεις παίζοντας μουσική καθώς πατάς και αφήνεις γκάζι.

Φυσικά, μπορείς πάντα να πατήσεις το κουμπί «Sport», αφήνοντας ελεύθερες τις εξατμίσεις να εκφραστούν όσο δυνατά θέλουν στις χαμηλές στροφές. Στην περίπτωση αυτή, βέβαια, κινδυνεύει κανείς από τα αυγά που θα του πετάνε οι ηλικιωμένοι περίοικοι.

Εγώ όμως δεν θέλω να κάνω βόλτες έξω από τα σπίτια γερόντων. Θέλω να φτάσω ως την άκρη της Ιταλίας με τη Spider. Και δεν θα μου έπαιρνε πολλή ώρα να φορτώσω τις αποσκευές μου, καθώς το πορτμπαγκάζ της είναι γελοιωδώς περιορισμένο. 

Η Alfa θα μπορούσε να είχε παίξει με μια μεταλλική αναδιπλούμενη οροφή, η Spider όμως θα έπρεπε να είναι ελαφριά και όμορφη, οπότε η υφασμάτινη οροφή είναι ιδανική.

Η σκληρή θα πρόσθετε καμπούρα στο σώμα της, κάτι που κανείς δεν θα ήθελε.

Επιπλέον, η κουκούλα της Spider δεν παράγει πολύ θόρυβο στα πολλά χιλιόμετρα, διότι είναι καλοραμμένη και έχει κανονικό κρύσταλλο πίσω.

Όταν είναι κατεβασμένη, η αεροδυναμική της καμπίνας είναι μια χαρά: δεν σε πιάνει πονοκέφαλος από το βουητό ούτε κοντά στα 300 χλμ./ώρα. Είδα 290 στο κοντέρ, στην εξωτερική του επικλινούς σιρκουί που χρησιμοποιεί η Alfa για δοκιμές, άρα ομιλώ εκ πείρας.

Οι κάμπριο εκδοχές κλειστών μοντέλων σε ορισμένες περιπτώσεις υστερούν σε ακαμψία. Στην 8C έχει προστεθεί μια πολύ όμορφη γέφυρα θόλων, η οποία αποτελείται από δύο μπάρες χιαστί, η μία πάνω από την άλλην, προκειμένου να βελτιωθεί η στρεπτική ακαμψία.

Μεταλλικές ενισχύσεις έχουν προστεθεί επίσης κάτω από την εμπρός ανάρτηση και ανάμεσα στην εμπρός και στην πίσω. Και μιλάμε για παλιό, καλό σίδερο, όχι τίποτα εξωτικά υλικά.

Όπως και στην κουπέ, έτσι και το πλαίσιο της Spider είναι από μέταλλο, ενώ τα πάνελ που βιδώνονται πάνω της από ανθρακόνημα.

Από ανθρακόνημα κατασκευάζεται επίσης το καινούργιο πλαίσιο του παρμπρίζ, κάτι που δεν ήταν διόλου εύκολο.

Το ρεζερβουάρ έχει μετατοπιστεί προς τα εμπρός σε σχέση με την Competizione, ενώ σε σχέση με τα συμβατικά δισκόφρενα της τελευταίας εδώ έχουν χρησιμοποιηθεί πιο high tech από ανθρακονήματα και σύνθετα υλικά.

Συνολικά, το βάρος της Spider φτάνει τα 1.675 κιλά, δηλαδή μόνο κατά 90 μεγαλύτερο σε σχέση με την κουπέ, όμως έτσι κι αλλιώς τα 450 άλογα του V8 δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με τα επιπλέον κιλά.

Η μετατόπιση του ντεπόζιτου συμβάλλει στην καλύτερη κατανομή βάρους, που με το υπάρχον κιβώτιο που έχει τοποθετηθεί πίσω, είναι ακριβώς 50:50, με το κέντρο βάρους χαμηλά. 

Το πόσο προσοχή έχει δοθεί σε αυτό το μοντέλο περιορισμένης παραγωγής που θα κατασκευαστεί μόλις 500 φορές φαίνεται από την καμπίνα των επιβατών.

Το ταμπλό είναι φτιαγμένο από πραγματικό ανθρακόνημα, τα καθίσματα είναι πανέμορφα, με έναν μαγικό συνδυασμό από δέρμα και ύφασμα, ενώ τόσο στο ταμπλό όσο και στην κονσόλα υπάρχουν εξαρτήματα από μασίφ αλουμίνιο, γυαλισμένο στο χέρι, Από αλουμίνιο και όχι από μίζερο πλαστικό βαμμένο ασημί είναι και οι διακόπτες.  

Φυσικά, όλα αυτά τα είχαν πληρώσει για τα ήδη κλεισμένα 500, αριθμημένα κομμάτια που κόστιζαν πάνω από €200.000.

Η τιμή ήταν μεγαλύτερη κι από μια Ferrari 430 F1 Spider και παρά την ομολογηθείσα εκτίμηση για την 8C καλό είναι να μην μπει κανείς σε διαδικασία συγκρίσεων καθώς το Φεραρικό είναι σε άλλο, πιο hardcore επίπεδο.

Αυτό ταυτόχρονα σημαίνει πως μια 430 δείχνει τον καλύτερο εαυτό της μόνο όταν την οδηγείς σαν να σε καταδιώκει μια συμμορία δολοφόνων.

Αντιθέτως, η Alfa προσφέρει διαφορετικής ποιότητας απολαύσεις:

Είναι κούκλα, ο ήχος της είναι θεϊκός και έχει μια διαχρονική ψυχή μέσα της ειδικά καθώς λόγω σπανιότητας θα μετρήσει υπερθετικά στο χρηματιστήριο αυτοκινήτων και τις ανάλογες δημοπρασίες.

Ναι, δεν υπάρχουν πολλές σαν τη δική τους στο δρόμο. Δυστυχώς.

Photo: Alfa Romeo