H Eau Rouge στο σιρκουί του Spa, στο Βέλγιο, μα η καλύτερη στροφή στο καλεντάρι της F1. «Παίζει» αυτό το Σ/Κ.
Σπίθες απ`τα πατώματα των μονοθεσίων, αστραπιαίες αλλαγές κατεύθυνσης και μια κυριολεκτικά «τυφλή» έξοδο στην κορυφή της, για μια στροφή που θέλει πολλά κότσια για την περάσεις flat-out.
Πλέον, με τα απίστευτα κιλά κάθετης δύναμης που παράγουν τα μονοθέσια μπαίνεις και βγαίνεις «αέρας». Λέμε τώρα…
Στρίβοντας την πολύ κλειστή δεξιά La Source κατηφορίζεις την ευθεία με όσα. Στο τέλος της ”βυθίζεσαι” στην αριστερή κατηφορική. Στην ουσία, αυτή είναι η Eau Rouge και στη συνέχεια το στομάχι έρχεται στην πλάτη από τα κάθετα ”G” στην πολύ ανηφορική δεξιά (Raidillon) που οδηγεί τυφλά σε αριστερή και με τη σειρά της βγάζει στην ευθεία Kemmel και στο σύμπλεγμα Les Combes.
Το 1993 ο Alex Zanardi τα «είδε όλα» στην έξοδο της Raidillon όταν έφυγε με όσα στον τοίχο και διέλυσε τη Lotus. O ερχόμενος Senna βγήκε εκούσια απ`την πίστα για να αποφύγει τον ομόσταυλό του Andretti.
To 1998 και το 1999 o εκκεντρικός Jacques Villeneuve πήρε κι αυτός μια γεύση από μπαριέρα στην έξοδο της Raidillon. O ίδιος ο Villeneuve έχει χαρακτηρίσει αυτό το ατύχημα ως το καλύτερό του. Είπαμε, εκκεντρικός.
Αυτός που τον πήρε για πάντα μαζί της η Eau Rouge, την 1η Σεπτεμβρίου 1985 ήταν ο εξαιρετικά ταλαντούχος Stefan Bellof.
Πέρα απ’ τα παραπάνω, νομίζω πως έχει ενδιαφέρον το παρακάτω video αναφορικά με την εξέλιξη της Eau Rouge στο πέρασμα των ετών.
Κλείνοντας (και όντας alfista), μια γεύση από oldschool βρεγμένο Spa, κάποια στιγμή στα `90s, με τον «χερά» και δάσκαλο, Ron Simons, στο τιμόνι της αγωνιστικής του «6άρας».
Είπαμε, «αντρική».
Photo: Google
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
