Άλλος για Μύκονο τράβηξε κι άλλος για Ebisu. Οδοιπορικό στη Μέκκα της πλαγιολίσθησης
Αν ψάχνετε να βρείτε σε ποια πίστα ξεκίνησε η διαδικασία του drifting, πληκτρολογήστε «Ebisu Circuit». Ή αν θέλετε να τη δείτε στο Google Maps πατήστε εδώ.
Πριν απ’ την Ebisu, o εθισμός τού να καις τη γόμα σου σε παντιλίκι διαρκείας ήταν μέρος μιας παράνομης υποκουλτούρας. Τουλάχιστον σύμφωνα με την τυπική, ιαπωνική ορθότητα.
Οι περισσότεροι γιαπωνέζοι στα τέλη των ’70s αλλά και στα ’80s δεν ήξεραν καν ότι σε κάποια ορεινά στροφιλίκια (το γνωστό, στους περισσότερους, πλέον, “Touge”) γίνονταν ανελέητες κόντρες πλαγιολίσθησης.
Δεν το συζητούσαν οι εργάτες πριν πάνε με θρησκευτική ευλάβεια, στη δουλειά, δεν σχολιαζόταν στις όποιες ειδήσεις. Βασικά, ήταν άγνωστο. Καμία σχέση με δικά μας Λιμανάκια, Βούτες κλπ.
Το ιαπωνικό street racing ήταν πιο διακριτικό, σε άγνωστες διαδρομές μακριά απ’ τα φώτα και τους περίοικους. Και προφανώς παράνομο
Το street racing ανήκε στο λεγόμενο «ura», το αθέατο κομμάτι της κοινωνίας και όχι στο «omote», αυτό που εμφανίζεται προς τα έξω – ανεξάρτητα απ΄το πώς τελικά εξελίχτηκε στα πρόσφατα χρόνια.
Η πίστα στο Ebisu ήταν η προσπάθεια νομιμοποίησης.
Ένα σύμπλεγμα στροφών, δίπλα στο ζωολογικό κήπο όπου τάιζες μέσα απ’ την Corolla σου τα λιοντάρια και μετά έμπαινες για να ταϊσεις την άσφαλτο με μαύρες γραμμές.
Photo: ebisu-circuit.com
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
