Προχωρημένα μαθήματα οδήγησης. Με Corvette C6 στο Hockenheim

Μια μέρα στην πίστα. Όχι σε όποια – όποια. Στην πίστα του Hockenheimring για advanced μαθήματα οδήγησης. Με Corvette C6. Καλύτερα δεν γινόταν

Ή μάλλον, να το διορθώσω, γινόταν και παραγινόταν. Αν με άφηναν εδώ καμιά εβδομάδα, αν με ξεχνούσαν στην επιστροφή («α, ναι, ήταν και αυτός μαζί μας…»), αν συνέχιζαν να ψεκάζουν οι hi tech πίδακες όλη μέρα την πίστα (και όλη νύχτα δεν θα με χάλαγε).

Να ακούς ταπεινά τις οδηγίες των εκπαιδευτών που φροντίζουν με χιούμορ να σε διορθώνουν κάθε φορά που κάνεις την γκέλα και να χαζεύεις με το πόσα χρόνια μπροστά είναι αυτή η χώρα που ως γνωστόν απαρτίζεται από «ξενέρωτους, κρυόκωλους και ψυχρούς Γερμαναράδες», όπως λέει ο αιώνιος ελληνάρας.

Είναι αλήθεια ότι παθαίνεις ένα κάτι με το που αντικρίζεις το HockenheimRing. Μια ώρα μόλις από την Φραγκφούρτη, κατασκευάστηκε αρχικά το 1932 και χωράει πλέον 120.000 θεατές. Η πίστα ορθώνεται μπροστά σου σαν ένας επιβλητικός ναός που απαιτεί προκαταβολικά τον σεβασμό σου.

Λίγο πριν στο χώρο του πάρκινγκ είχα την ευκαιρία να χαζέψω τη μια Corvette μετά την άλλη καθώς δεκάδες ιδιοκτήτες έρχονταν για να συμμετάσχουν στα μαθήματα ασφαλούς οδήγησης.

Οι περισσότεροι συμμετέχοντες ήταν πενηντάρηδες και άνω, άλλοι με τις γυναίκες τους, με κίτρινες Corvette, κόκκινες, ασημένιες, κανά δυο Z06 αλλά την παράσταση είχε κλέψει τύπος που είχε έρθει με μια κούκλα Sting Ray που ήταν σα να ‘χε βγει απ’ τις βιτρίνες των ‘60s

Προφανώς πρόκειται για ανθρώπους που θεωρούν πως δεν τα ξέρουν όλα αλλά έχουν πράγματα να μάθουν και πληρώνουν για αυτό (περί τα 650€/μέρα ήταν το κόστος συμμετοχής). 

Με ταπεινά ελληνικά κριτήρια το Hockenheim σε πονάει. Είναι οι εγκαταστάσεις, οι σκεπαστές κερκίδες (οι πιο εντυπωσιακές ήταν «αγορασμένες» από την Mercedes), ο αχανής κυριολεκτικά χώρος που δεν περπατιέται, τα διαχωρισμένα sessions ώστε την ώρα, για παράδειγμα, που δοκιμάζεις να κάνεις lane change (αλλαγή λωρίδας για αποφυγή εμποδίου) να μην αποσπάται η προσοχή σου από κάποιο άλλο αυτοκίνητο που στο βάθος κάνει κάτι άλλο. Αλλού… 

Στο κάθε αυτοκίνητο υπήρχαν VHF ώστε να σχολιάζει την προσπάθειά σου ο εκπαιδευτής και να σου λέει τι έκανες λάθος, ο χώρος διαφυγής σού επιτρέπει ακόμα και να πειραματιστείς σκόπιμα με την απώλεια ελέγχου – ώστε να έχεις την αίσθηση του πως είναι να το χάνεις στο βρεγμένο.

Το κλίμα ήταν χαλαρό, σαν ένα παιχνίδι για μεγάλα παιδιά που όμως δεν παρασύρονται στη βλακεία της στιγμής αφού κάθε φορά που θα κάνεις την όποια μικρογκέλα ο εκπαιδευτής θα «στην πει».

Ανάλογα sessions έχει τύχει να ξανακάνω και άλλες φορές, σε άλλες πίστες, αλλά πάλι συλλαμβάνω τον εαυτό μου να έχει ξεχάσει μερικές απλές αλλά βασικές αλήθειες. Είναι η δύναμη της συνήθειας στην καθημερινή μας οδήγηση, στα χιλιόμετρα που γράφουμε βαριεστημένα που μας κάνουν να χάνουμε την επαφή με εντολές που στην κρίσιμη στιγμή μπορεί να σου κοστίσουν ανυπολόγιστα

Παράδειγμα: στη δοκιμασία της αλλαγής λωρίδας ο εκπαιδευτής μάς τονίζει ότι την ώρα που βλέπεις το υποτιθέμενο εμπόδιο (που για την περίσταση είναι οι κορίνες αλλά σε real life συνθήκες μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, ένα ζώο ή απλώς ένας απρόσεχτος οδηγός) το μάτι σου πρέπει να φύγει ακαριαία από το σημείο αυτό και να σημαδέψει τον ελεύθερο διάδρομο. Επειδή το μάτι είναι πιο γρήγορο από το χέρι, το δεύτερο θα ακολουθήσει εκεί που κάνει focus το πρώτο.

Δεν το πετυχαίνεις πάντα με την πρώτη αλλά η εξάσκηση είναι αυτή που σε μαθαίνει να το τυποποιήσεις. Το να κοιτάζεις το βάθος του πεδίου σου και όχι κοντά είναι μια γενικότερη συμβουλή που παίζει στην διάρκεια των μαθημάτων και ισχύει, για παράδειγμα, και στην δοκιμασία του drift circle.

Τι είναι το drift circle: ξεκινάς με 2η ταχύτητα και προσπαθείς να διαγράψεις ένα βρεγμένο ημικύκλιο πλαγιολισθαίνοντας. Και πάλι, ο σωστός έλεγχος επιβάλλει να διορθώνεις με όσο ανάποδο χρειάζεται για να σημαδέψεις το αυτοκίνητο στην τροχιά που ΘΕΛΕΙΣ να πας.

H Corvette Z06 ήταν ένα τέρας ροπής από τον 7λιτρο κινητήρα LS7, με ασφαλές πάτημα αν είχες αίσθηση του πόσο ακριβής θα είσαι με το δεξί πεντάλ και προκλητικά υπερστροφική. Το τιμόνι πάντως θα μπορούσε να έχει καλύτερη αίσθηση αλλά και να είναι μικρότερο σε διάμετρο.

Στο τέλος της μέρας, έχοντας πάρει μια πρόγευση ευρωπαϊκής κουλτούρας που θέλουμε εκατό χρόνια για να την προσεγγίσουμε, προσπαθώ να συγκεντρώσω τα βασικά: στην υδρολίσθηση είναι προτιμότερο να έχεις πατημένο τέρμα τον συμπλέκτη για να απομονώνεις τη ροπή στους κινητήριους τροχούς.

Επίσης, την ώρα που στρίβεις με πολλά στην πίστα πρέπει να σπρώχνεις με το εξωτερικό χέρι προς την στροφή και όχι να «τραβάς» με το εσωτερικό, να φρενάρεις πάντα με τους τροχούς κοιτώντας ευθεία, να μην είσαι επιθετικός με το αυτοκίνητο γιατί θα είναι και αυτό επιθετικό μαζί σου, να βλέπεις μακριά και να προγραμματίζεις ένα κλικ πιο πριν τις κινήσεις σου.

Γύρω μου οι άδειες κερκίδες μου φέρνουν στο μυαλό χιλιάδες ανθρώπους που μπολιάζονται με υγιείς ιδέες οδήγησης, που είναι κοντά στους «θεούς» τα σαββατοκύριακα, που σέβονται την ταχύτητα και δεν γίνονται οι ευκαιριακοί νταβατζήδες της. Ναι, οι Γερμανοί είναι ξενέρωτοι… 

Photo: corvette.com