Όταν δεν οδηγούν τα λεφτά: Ο Βωβός και πώς ήταν να 'σαι πραγματικά γρήγορος - 4Drivers.gr

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το να πιστεύει κάποιος ότι η οικονομική άνεση και ο ζαμανφουτισμός απέναντι στο μηχάνημα και τα κόστη σε κάνουν πιο γρήγορο οδηγό στους αγώνες. Ναι, ο Βωβός, ο Βαρδινογιάννης και άλλοι πολλοί είχαν φράγκα. Πολλά φράγκα. Μόνο που από εκεί και πέρα, όταν είσαι στην εκκίνηση με την ταυτότητα στο στόμα, ξεκινούν οι αδένες (sic)

Η στιγμή που ξέρεις ότι είσαι εσύ, ο συνοδηγός και το μηχάνημα. Ανεξαρτήτως φορολογικής δήλωσης

Δηλαδή είναι το ίδιο με το να κάνεις αιματηρές οικονομίες, να κόβεις τις βόλτες σου για να μαζέψεις τα χρήματα για μια τετράδα σλικς ή να φοβάσαι μην τυχόν και βγεις απ΄το δρόμο;

Όχι, δεν είναι το ίδιο. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι άνθρωποι που βλέπεις να τρέχουν σε αναβάσεις, ραλί ή πίστα είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας.

Συχνά του μεροκάματου. Ή αυτό που λέμε μεσαία τάξη. Δεν ισχύει μόνο εδώ, στην ταλαιπωρημένη σκηνή των ελληνικών αγώνων. Συμβαίνει παντού.

Σύμφωνοι, στα μονοθέσια υπάρχει συνήθως ένας ελιτισμός

Είναι αλλού το επίπεδο, η εμπλοκή πολλών ετών, οι χορηγοί, το σωστό τάιμινγκ, ένα κάρο συνθήκες. Ακόμα και ο Σένα είχε μια μικρή αυτοκρατορία πίσω του.

Στα ραλί, ωστόσο, που είναι πιο γήινα και ανθρώπινα, έχουν υπάρξει περιπτώσεις που μεσουράνησαν και ξεκίνησαν απ΄το μηδέν.

Αν δεν κάνω λάθος, ο Λεμπ ήταν ηλεκτρολόγος. Ο άνθρωπος που πήρε παραμάζωμα εννιά παγκόσμιους τίτλους δεν είχε τίποτα «πλάτες».

Γενικά μιλώντας είναι αυτονόητο ότι το σπορ είναι ακριβό. Έως πανάκριβο, αναλόγως στόχων, οχήματος, ομάδας, υποστήριξης και άλλων παραγόντων.

Και επίσης αυτονόητο είναι ότι όταν υπάρχει μεγάλη οικονομική επιφάνεια, τα πράγματα γίνονται ευκολότερα. Εννοείται.

Ο Σιρόκο, ο Μεϊμαρίδης, ο Βωβός, ο Βαρδινογιάννης και κάποιοι άλλοι είχαν το απόθεμα να στηρίξουν αυτό που αγαπούσαν. Ισχύει και για σήμερα.

Ο Mick Schumacher κάνει την εμφάνισή του στη Formula 1

Αυτό που βοηθά το χρήμα είναι ότι επιταχύνει την καμπύλη εκμάθησης του σπορ

Αν δεν έχεις και πολύ άγχος για καμιά έξοδο, αν δεν κινδυνεύεις να μείνεις εκτός αγώνων όταν το αγωνιστικό σου «αγοράσει οικόπεδο» και αν μπορείς να αντέξεις το κόστος μιας ολόκληρης ομάδας γύρω σου, μπορείς να πιέσεις περισσότερο.

Και όταν το κάνεις αυτό, συστηματικά, από δοκιμές μέχρι ειδικές, έρχεσαι πιο κοντά στο όριο.

Κι είναι αυτό, λοιπόν. Ότι το χρήμα μπορεί να σε κάνει να κατανοήσεις πιο γρήγορα τα όριά σου, να τα προεκτείνεις οδηγώντας πιο ακριβές και δύσκολες κατασκευές και να βελτιώσεις σαφώς πιο γρήγορα τη δεξιοκινητική σου ικανότητα. Γιατί περί αυτής πρόκειται

Με μία σημαντική διαφορά

Ακόμα κι αν έχεις εκατομμύρια πίσω σου, την ώρα που κατεβαίνεις μαλλιοκούβαρα στο χώμα, εκείνα τα κρίσιμα δευτερόλεπτα που είσαι στο όριο, ή και πάνω απ΄αυτό, δεν μετρούν τα λεφτά του μπαμπά.

Είναι το αγωνιστικό σου ένστικτο, εσύ και οι αδένες σου. Και είναι αυτό το «ύφασμα» που ανέκαθεν ξεχώριζε τους πρώτους. Ανεξαρτήτως φορολογικής δήλωσης.

ΥΓ. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το βίντεο απ΄το μακρινό ’98 στο Ραλί Χαλικιδικής. Βωβός, Impreza, φλατ-άουτ στην κατηφόρα και μπινελίκια. Μια ωραία υπενθύμιση.