Μην τσακώνεστε. Παράδεισος είναι αυτό

Ποιο είναι το ιδανικό αυτοκίνητο για μπαντιλίκια; Ποια έμειναν στην ιστορία και γιατί είναι μέρος του ιδανικού γκαράζ;

Λένε πως η ζωή αρχίζει στα σαράντα. Τρίχες. Η ζωή αρχίζει όταν κάνεις την πρώτη σου σοβαρή, μεγάλη πλαγιολίσθηση. Και η BMW Z4 M Coupe ήταν αυτοκίνητο που σε άφηνε να το γευτείς. Τη θυμηθήκαμε επειδή ακριβώς την ξέχασε η BMW. Ένα από τα πιο εκκεντρικά και προκλητικά αυτοκίνητα για μπαντιλίκια δεν έχει διάδοχο. Η επόμενη Z4 δεν είχε καν έκδοση Μ. Αλλά, ας πούμε, είχε η Χ6.

Δεν φταίει η BMW, εμείς φταίμε που δεν έχουμε τις cojones για να αγοράζουμε τέτοια αυτοκίνητα. Μπορώ να ακούσω ενστάσεις αλλά δράττομαι της ευκαιρίας για να αποτίσω φόρο τιμής σε ένα παρεξηγημένο πισωκίνητο playboy. Δηλαδή γοητευτικό με μειονεκτήματα. Κλειστοφοβική, δύσκολη και με άνεση εχθρική προς τις αιμορροΐδες αλλά μαζί είχε καλύτερο μπροστινό από την αντίστοιχη ανοιχτή Ζ4, αισθητά πιο στιβαρή, με αυτήν την υποσυνείδητη βεβαιότητα πως το πράμα είναι γεννημένο για κακομεταχείριση. Και  με μικρότερο βήμα στο σύστημα διεύθυνσης που προερχόταν από την M3 Ε46 CS,  14.5:1 αντί για το ληθαργικό 15.4:1

Οι  τύποι του M- Division έχουν το γνώθι της κρεμαγιέρας. Δεν τις κάνουν  υπερευαίσθητες γιατί σε ένα tail happy πυροβόλο όταν πλαγιολισθαίνεις θέλεις μια σχετική ανοχή στην πληροφόρηση για να μην υπερδιορθώνεις και χαλάει η συνταγή. Το πιθανότερο είναι πως και αυτοί μπαντιλίκια θα κάνουν στο διάλειμμα της δουλειάς. Και γι αυτό δεν είναι τυχαίο πως στο ιδανικό γκαράζ της πλαγιολίσθησης θα υπάρχει παντού και πάντοτε μια BMW με ένα μπλοκέ στον πίσω άξονα

Το συγκεκριμένο εξάρτημα παρέα με την πίσω κίνηση είναι αυτό που ενώνει τα αυτοκίνητα που έμειναν στην ιστορία για το θέαμα που παρήγαγαν. Και πρώτα απ’ όλα τα θρυλικά Ford Escort MKII RS που με τον heavy duty ‘’Άτλαντα’’ στον πίσω άξονα, τα Rocket κιβώτια και τα μονόφυλλα σούστας  μας άφηναν με το στόμα ανοιχτό καθώς γυρνούσαν ολόκληρες ειδικές με το πλάι.

Οι παραπάνω προδιαγραφές είχαν αγωνιστικό προσανατολισμό, όπως και τα 1.800άρια μοτέρ της BDA (Belt Driven A-Type) που στα τέλη των ‘70s έφτασαν τους 270 ίππους, αλλά και τα λίγα original RS που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα δημιούργησαν μια ολόκληρη στρατιά πιστών.

Οι μπάντες με το Escort RS ήταν τόσο αυθόρμητες. Ακόμα και με τo μοτέρ από τα αμερικάνικα Pinto το Escort αποτέλεσε το πιο κλασικό κολλέγιο εκμάθησης της ‘’πάντας’’.

Αργότερα, ήρθαν οι γιαπωνέζικες ορδές με τα αξέχαστα Toyota Corolla Twin Cam τα Nissan 200 SX (στα πρωταθλήματα ντρίφτ εξακολουθούν να λάμπουν) και την περασμένη δεκαετία τα αξέχαστα Mazda RX-7. Της τρίτης γενιάς, εννοείται.

Η Mazda αντικατέστησε περισσότερους κινητήρες και από το συνολικό serial number των αυτοκινήτων που παρήγαγε αλλά τα μπαντιλίκια ήταν scary (άρα αξέχαστα), η δύναμη των 255 ίππων περισσότερη από ένα σύγχρονο τύπου GTi και οι καμπύλες ισοδύναμες με τη Ferrari της διπλανής πόρτας. Το αυτοκίνητο που ανακηρύχθηκε το σωτήριο έτος 1993 σαν το ‘’Playboy car of the year’’ από το ομώνυμο περιοδικό, σε σκότωνε στο βρεγμένο και έχει ξεχωριστή θέση στο δικό μου hall of fame. Εσείς φτιάξτε τo δικό σας. 

ΥΓ Η φωτό είναι παραπλανητική. Η 911, λόγω φαραωνικής πρόσφυσης στον πίσω άξονα και ανάλαφρου ”μπροστινού” δεν είναι το ιδανικό αυτοκίνητο για πλαγιολίσθηση. Το κάνει, αλλά απαιτεί περισσότερη προσπάθεια, μεγαλύτερο θάρρος απ’ ό,τι μια Μ3. Και συνήθως, ακόμα μεγαλύτερο budget

Photo: Γ. Κούτος