Με ένα από τα ταχύτερα Turbo στην Ευρώπη, την Porsche 911 9ff, μπορείς να αναθεωρήσει ό,τι ξέρεις. Περαστικά μου
Οδηγώντας την Porsche 911 9ff. Άγια νύχτα με αφετηρία το Ελ. Βενιζέλος. Και όπου μας βγάλει
Απόψε θέλω να τρομάξω. Για να λέω μετά «πώς είναι». Με 1.200 ίππους (και γύρω στους 1.050 να φτάνουν στους τροχούς) σκέφτομαι πως είναι μακράν ό,τι πιο δυνατό μού έχει τύχει. Αλλά, και αντικειμενικά, ένα από τα ταχύτερα πορσικά στον πλανήτη
Τόσους, για παράδειγμα, έβγαζε η Bugatti Veyron Supersport. Οι φήμες πάντως λένε πως μετά από μερικά «πατήματα» (στη γλώσσα του drag racing έτσι λέγονται οι απανωτές εκκινήσεις από στάση) η Veyron αρχίζει και χάνει μερικές εκατοντάδες ίππους λόγω απωλειών θερμότητας.
Είναι απίστευτο. Ήμουν δίπλα σε ένα τέρας που κοντράρε το ακριβότερο και γρηγορότερο αυτοκίνητο στον πλανήτη. Στην Αθήνα της κρίσης. Χωρίς να παίρνω παραισθησιογόνα.
Δυο λόγια για την κυρία
Για να σας βάλω στο κλίμα, να σας πω δυο λόγια για το αυτοκίνητο. Η συγκεκριμένη κυρία αγοράστηκε σαν μια κανονική 911 turbo. Μετά ταξίδεψε μέχρι τη Γερμανία στο καταχείμωνο, στον οίκο 9ff. Στη συνέχεια έκανε στριπτίζ. Ό,τι μηχανικό μέρος είχε και δεν είχε, βγήκε. Έκατσε εκεί για έξι ολόκληρους μήνες.
Ξημερώματα με 1.200 άλογα και καλή παρέα. Το σοκ και δέος της ισχύος με περίμενε στη γωνία
Πάνε οι τουρμπίνες μεταβλητής γεωμετρίας, στο ράφι κιβώτια, μπιέλες, πιστόνια, διαφορικό, κιβώτιο, εισαγωγές, εξαγωγές. Kάθε σχεδόν εξάρτημα που είχε προίκα από το Τσουφενχάουζεν. Εκεί, στο υπερμαγαζί του κυρίου Jan Fatthauer, είχε στηθεί το πιο εξεζητημένο tuning για Porsche παγκοσμίως. Μετά έκανε αίτηση πτώχευσης
Πόσο δυνατό είναι το δυνατό; Λέγε
Πάμπλουτοι Κινέζοι, Ινδοί, άλλοι με κελεμπίες από το Ντουμπάϊ έρχονταν και ζητούσαν στον 9ff μερικά από τα πιο δυνατά Πορσικά που κυκλοφορούσαν.
Κάπου ανάμεσα σ΄ αυτό το κοινό της ματαιοδοξίας, υπήρχαν και κάποιοι συνειδητοποιημένοι ιδιοκτήτες που ήθελαν το απόλυτο. Όχι για να το βάλουν σε ένα γκαράζ και να το βλέπουν. Αλλά για να το οδηγούν. Συνήθως τα βράδια. Και με το μπαρόμετρο να φορτώνει οριακά στις ευθείες.
Ένα τέτοιο αυτοκίνητο είναι το σημερινό. Μόνο το καπό από carbon βγάζει μάτι. Δεν την παίρνεις χαμπάρι. Δεν περιμένεις αυτό που θα σου συμβεί. Έτσι, σε σοκάρει περισσότερο η συνέχεια. Να σας πω ενδεικτικά μερικούς χρόνους. Το 0-200 έρχεται σε 6,8 δευτερόλεπτα
Για να ΄χουμε μια ιδέα, ένα αυτοκίνητο κανονικά θεωρείται πως είναι πολύ γρήγορο όταν χρειάζεται γύρω στα 15 δευτερόλεπτα για τα πρώτα 0-200 km/h. Τόσο, ας πούμε έκανε τότε μια δεκακύλινδρη BMW M5. Μια Carrrera S 997, επίσης, εκεί, γύρω στο 15,5 δευτερόλεπτα
Ε, αυτή εδώ κάνει σταθερά κάτω από 7,0 δ/λ και αφήνει τις Gallardo, τις Ferrari και όποιο άλλο supercar μπορείς να φανταστείς να εξαφανίζεται στο μεσαίο σου καθρέφτη.
Τρακοσαρίζοντας. So fucking fast
Όμως ο πιο ενδεικτικός χρόνος για τέτοιες υπερκατασκευές είναι αυτός των 0-300 χλμ/ώρα. Λοιπόν, άκου τώρα κάτι για να διασκεδάσεις: Η προηγούμενη, τότε, Porsche GT2 RS, που ήταν το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής που είχε βγει από τη Στουτγάρδη, έκανε τα 0-300 σε περίπου 27 δευτερόλεπτα.
Μόνο που απόψε μπορεί, πού ξέρεις, σε μια άδεια ευθεία να δούμε τον ασύλληπτο, τον από άλλον πλανήτη, τον εξωφρενικό χρόνο των 14,5 δευτερόλεπτα. Κυρίες, κύριοι, ναι, σωστά διαβάζετε. Μόλις δεκατέσσερα δευτερόλεπτα για να ξεκινήσεις από σταματημένος και να δεις 300 πραγματικά χιλιόμετρα. Τρελό
Οδηγώντας το τέρας. Χωρίς εισαγωγικά
Είναι περασμένη η ώρα. Η ευθεία που βρισκόμαστε έχει ακόμα μια αραιή κίνηση. Έχω φάει ήδη το πρώτο σοκ από τη δύναμη. Με έχει πάει μια γρήγορη βόλτα ο ιδιοκτήτης της και προσπαθώ να συνέλθω.
Όταν τρακοσαρίζεις για πλάκα, ακόμα και ‘κανα δυο αυτοκίνητα στη μεσαία λωρίδα είναι ικανά να σε αγχώσουν.
Γιατί το θέμα δεν είναι με το πόσα πας. Άντε και πας. Το ζήτημα είναι πως αυτός ο ανυποψίαστος μπροστά στη μεσαία λωρίδα, που απλώς ελπίζεις πως σε έχει δει στον καθρέφτη του σαν ένα μικρό στίγμα στον ορίζοντα, δεν είναι σε θέση να φανταστεί πως σε ένα, άντε σε 2 δεύτερα, μπορεί να σε έχει πίσω του. Και απλώς προσεύχεσαι να μην αλλάξει λωρίδα. Αυτός δεν το διανοείται και εσύ απαγορεύεται να κάνεις μεταφορές βάρους.
Με την Τurbo όμως ακόμα και οι πιο απλωτές καμπές μετατρέπονται σε ένα ιλιγγιώδες roller coaster. Και εσύ πρέπει να θυμάσαι τις οδηγίες επιβίωσης. «Μην πιέσεις πολύ πριν τις 4.500 σ.α.λ.». «Μην υπερβείς τα 2 bar». «Προσοχή στο κιβώτιο». «Βγάλε εκτός το ESP, γιατί κόβει το αυτοκίνητο». Απομνημονεύω τα λόγια του ιδιοκτήτη με ευλάβεια
Playstation στην πραγματική ζωή
Νιώθω ένα άγχος, δεν θα το κρύψω. Είναι πολλά τα λεφτά. Γύρω στα €120,000 στοίχισε η εξέλιξη του αυτοκινήτου. Βάλε και το χρήμα που κοστίζει μια Turbo και εύκολα καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για ένα δυσεύρετο κομμάτι.
Αλλά, κυρίως, ήταν αυτή η ροπή. Με 110 kgm στις 6.900 σ.α.λ. ο κόσμος γίνεται πιο μικρός. Και η Αττική Οδός ο διάδρομος της ακολασίας.
Κάτω από το υποβραχιόνιο υπάρχει το boost controller. Μπορείς να επιλέξεις να έχεις 800 ίππους στο πιο «αργό» πρόγραμμα. Ή γύρω στους 1.000 στο ενδιάμεσο. Κι αν ο δρόμος και το θάρρος σου είναι αρκετό, να επιλέξεις το τελευταίο σκαλοπάτι σοκ και δέους. Τα 1,200 άλογα.
«Πώς είναι;» με ρώταγαν οι φίλοι μου την επομένη. «Τι να σας πω...» τους έλεγα. «Ξεχάστε ο,τιδήποτε δυνατό σας έρχεται στο μυαλό. Ο εγκέφαλος κάνει reset. Πως είναι όταν παίζεις το Need for Speed σε Playstation, αλλά στο τελικό στάδιο όπου πρέπει να νικήσεις τον κακό και να τερματίσεις το παιχνίδι; Ε, κάπως έτσι». Μόνο που εδώ συνυπάρχει το ρίσκο, η γενναιότητα, το ξέπλυμα των νευρικού σου συστήματος από την αδρεναλίνη.
Φανταστείτε να είστε με 3η γύρω στα 180. Nα ακούτε ένα συριγμό από τις τουρμπίνες. Nα πλησιάζετε μια ανοιχτή καμπή. Και μετά να κρατιέστε με σταθερό γκάζι στο μέσον της. Μέχρι να αρχίσετε να ισιώνετε τροχούς για να φορτώσετε το μπαρόμετρο και να δείτε 300. Εύκολα. Αβασάνιστα. Για πλάκα. Είναι μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία.
Ναι, Πιστεύω. Με κεφαλαίο «Π»
Πώς είναι ως αίσθηση
Δεν περιμένεις από ένα συμβατικό, κατά τ’ άλλα, αυτοκίνητο να δέχεται τέτοιους είδους φορτία και να παραμένει μασίφ. Είναι ένα δείγμα όχι μόνο του βάθους της εξέλιξης αλλά και της ίδιας της Τurbo ως βάση.
Με μόλις 3,6 λίτρα, με 6 μόνο κυλίνδρους και το μοτέρ να κρέμεται σαν εξωλέμβιος πίσω από τον πίσω άξονα. Ο 3,6 ήταν το πνευματικό παιδί του μεγάλου μηχανικού Hans Mezger. Προερχόταν από το εμβληματικό GT1 και έβγαζε τη γλώσσα σε νόμους φυσικής αλλά και αξιοπιστίας.
Στη συγκεκριμένη 9ff, o οίκος έδινε εγγύηση για 100,000 χιλιόμετρα. Την ίδια στιγμή, η Porsche 911 9ff στέκεται απίστευτα στο δρόμο.
Ειδικά αν αναλογιστείς ένα καθοριστικό σημείο: το αυτοκίνητο, μέχρι τη στιγμή που το οδήγησα, φορούσε τη νορμάλ ανάρτηση. Μόνες προσθήκες ελατήρια και αντιστρεπτικές.
Η αλήθεια είναι πως αισθάνθηκα ότι εδώ η 9ff δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο με την υπόλοιπη κατασκευή και υπολείπεται αναρτησιακά με απόλυτες έννοιες. Όμως αυτό είναι κάτι που το παρατηρείς μόνο σε κάτι αμελητέα γιαμπ της Αττικής Οδού. Παρόλα αυτά, στα ασύλληπτα χλμ/ ώρα γίνονται αισθητά
Θα μπορούσες επίσης να πεις πως λόγω της ωκεάνειας δύναμης πρόκειται, στην ουσία του, για ένα αυτοκίνητο ευθείας.
Το τιμόνι έχει πραγματική, αναλογική αίσθηση προσπαθώντας να μεταφέρει τα περίπλοκα δρώμενα μέσα από την υδραυλική, τότε ακόμη, υποβοήθηση.
Δεν θα χρησιμοποιήσεις τις τεχνικές που ξέρεις, δεν θα φορτίσεις ιδιαίτερα τον μπροστινό άξονα με τα φρένα πριν τη στροφή (το λεγόμενο trail-braking), δεν θα περάσει καν από το μυαλό σου το μπαντιλίκι. Εκτός αν είσαι σε καμιά αλάνα αεροδρομίου και δεν σε απασχολεί ο χώρος.
Σεβασμός
Όσο για μένα, respect. Ναι, είναι μια σχετικά μονοδιάστατη εμπειρία. Όμως, εξωφρενική – δεν ξέρω αν το κάνω σαφές.
Με τη συγκεκριμένη 9ff δεν θα πας σε στροφιλίκια, δεν θα ανέβεις στο Διόνυσο, δεν έχει νόημα το Σούνιο. Θα αγχωθείς, θα είσαι με το μάτι στο μπαρόμετρο και θέλει πολλή δουλειά, εξαιρετικό τσαμπουκά και τεράστια ρίσκα, αν τυχόν και ξεκολλήσει. Συγκριτικά, μία νέας γενιάς 992 Carrera S είναι πιο λειτουργική και πιο ομοιογενής
Σε τέτοιες διαστημικές ιπποδυνάμεις το πρώτο που θυσιάζεις είναι η προοδευτικότητα. Είναι η πληροφορία από το πλαίσιο καθώς αντιδρά πιο ξερά. Κι αυτό, ειδικά σε οδήγηση με καμπές, μετράει πολύ. Ειδικά στο ελληνικό «σαπούνι» όπου γλιστράς ακόμα και με Timberland
Πόσο δε μάλλον που οδηγώντας την Porsche 911 9ff το PSM, το ηλεκτρονικό σύστημα ευστάθειας, ήταν συνεχώς απενεργοποιημέν. Ας’ το καλύτερα. Θέλω να ζήσω. Ή, έστω, να μην πάω στον Κορυδαλλό.
Όμως, όμως, όμως. Θα ‘ταν αλαζονεία αν έλεγα πως οδήγησα το αυτοκίνητο. Μάλλον οδηγήθηκα απ’ αυτό.
Κούμπωσα το εξατάχυτο, πάνσφιχτο κιβώτιο από την Porsche Motorsport που έκανε μήνες για να ‘ρθει. Έκανα πιέσεις γάμπας για τον αγωνιστικό συμπλέκτη. Αισθάνθηκα εμπιστοσύνη από τα στάνταρ κεραμικά φρένα.
Άνοιξα τα κλαπέτα των εξατμίσεων για να ακούσω την οργή του μοτέρ και να τρομάξω από το dolby surround.
Προσπάθησα να καταλάβω τα λόγια του συνοδηγού μου πως δεν του φαίνεται πλέον τόσο τρομακτικά γρήγορο. Τι άλλο να γράψω; Έμεινα μόνο να αναρωτιέμαι για τα 410 της τελικής ταχύτητας. Αλλά δεν θα μαρτυρήσω πόσο πλησίασα.
Δεν «υπάρχει». Απλώς, δεν «υπάρχει».
ΥΓ1 Ευχαριστώ τον φίλο Χ. Χ. για την ευγενική παραχώρηση του αυτοκινήτου.
ΥΓ2 Το παρόν άρθρο είναι αναδημοσίευση προγενέστερου και ακόμα εκτενέστερου κειμένου μου. Φαντάσου δηλαδή. Θα ξημερώναμε). Στο ίντερνετ δεν διαβάζονται μεγάλα κείμενα. Αυτό είναι εξαίρεση. Και πείραμα μαζί. Ευχαριστούμε όσους είχαν την αντοχή.
Photo: Γ. Κούτος
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.