Το drift στην Ιαπωνία. Για την ψυχή της Ebisu

Το drift στη νόμιμη γενέτειρά του. Γιατί υπήρχε και η παράνομη. Όταν κάτι μεγάλο συνέβη στην Ιαπωνία. Big in Japan

Drift it, boy. Αν κάτι σού κάνει στον ψυχισμό σου να νιώθεις το πίσω μέρος του αυτοκινήτου να γλιστρά παρατεταμένα, τότε ξέρεις πού πρέπει να αναζητήσεις τις πνευματικές σου καταβολές

Οι περισσότεροι Ιάπωνες πολίτες, στα τέλη των ’70s και στα ’80s, δεν ήξεραν καν ότι σε κάποια ορεινά στροφιλίκια λάμβαναν χώρα ανελέητες κόντρες πλαγιολίσθησης. Τα μάθαμε, αργότερα εμείς οι Ευρωπαίοι, ως Tōge (峠)

Δεν το συζητούσαν οι εργάτες πριν πάνε με θρησκευτική ευλάβεια στη δουλειά, δεν σχολιαζόταν στις όποιες ειδήσεις. Βασικά, το drift ήταν άγνωστο.

Καμία σχέση με δικά μας «Λιμανάκια», «Βούτες» και όποια άλλα ελληνικά σημεία συνάντησης προς επίδειξη μιας ανώφελα και συχνά επικίνδυνα ρηχής εμπλοκής με το σπορ.

Ευτυχώς, πλέον, υπάρχει στα καθ’ ημάς και το Θριάσιο αλάνα drift. Όσο «ευτυχώς» μπορεί να εμπεριέχει το ότι είναι όμορο οικόπεδο με το ομώνυμο νοσοκομείο.

Το ιαπωνικό street racing ήταν πιο διακριτικό, σε άγνωστες διαδρομές, μακριά απ’ τα φώτα και τους περίοικους. Όπως θα ´πρεπε, δηλαδή.

Προφανώς και το ιαπωνικό drift ξεκίνησε στην παρανομία. Ανήκε στο λεγόμενο ”ura”, το αθέατο κομμάτι της κοινωνίας και όχι στο ”omote”, αυτό που εμφανίζεται προς τα έξω.

Οι ρίζες του σπορ

Αν θες να αναζητήσεις τις πρώτες ρίζες του drift, μοιραία θα διασταυρωθείς με κάποιον κύριο, ονόματι Kunimitsu Takahashi. Ήταν οδηγός αγώνων σε δύο και τέσσερις τροχούς. Για την ακρίβεια, ο πρώτος Ιάπωνας που κέρδισε αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, το 1961, πλαγιάζοντας τη μηχανή του στις στροφές του γερμανικού GP.

Μετά από ένα ατύχημα που είχε στο Isle of Man TT (πού αλλού εκτός από το πιο θανατηφόρο event του motorsport;), ο Takahasi αποφάσισε να περιορίσει το ταλέντο του πλαγιολισθαίνοντας. Εισάγοντας το drift, δηλαδή.

Διάβασέ το: Τσάι με το χάρο στο Ιsle of Man (video)

Ερχόταν στη στροφή και με μία πρωτόγνωρη μαεστρία ο Takahashi «έριχνε» το Nissan Skyline KPGC10 στο πλάι, πέρναγε με ακρίβεια το κέντρο της στροφής και απομακρυνόταν πλαγιολισθαίνοτας στην έξοδο της καμπής. Επηρέασε πολύ κόσμο. Βασικά, ήταν ο πνευματικός πατέρας του drift.

Ο «θεός» Keiichi Tsuchiya

Ο διάδοχός του δεν ήταν άλλος από τον Keiichi Tsuchiya, ο άνθρωπος που με το Toyota AE86 (ή Sprinter Trueno) εκλαϊκευσε την τέχνη. Πολλά βράδια σε απομονωμένα στροφιλίκια πρέπει να δαπάνησε ο Tsuchiya. Όπως και άφθονο λάστιχο.

Μαζί και μία ανάκληση της αγωνιστικής του άδειας όταν, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, βγήκε στον «αέρα» ένα σύντομο φιλμάκι με τίτλο Plupsy.

Τελικά, ο Tsuchiya έγινε ο λεγόμενος ”Drift King”, λαϊκός ήρωας σε κόμικ, δάσκαλος του Drift Bible και ζωντανός μύθος. Φτάνει. Τελεία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Ο Kunimitsu Takahashi, ο ιδρυτής της πρακτικής που εισήγαγε την τέχνη (φωτό 1, 2). Ο Tsuchiya την καθιέρωσε (φωτό 3) και ο κόμικ χαρακτήρας Takumi Fujiwara (φωτό 4) του περιοδικού Initial D. Βασιζόταν στην εμπλοκή του Tsuchiya στο drift. Στο πιο ζωγραφιστό

Η νομιμοποίηση του drift

Η πίστα στο Ebisu ήταν η προσπάθεια νομιμοποίησης του drift. Ένα σύμπλεγμα στροφών, δίπλα σε Ζωολογικό Κήπο, όπου τάϊζες μέσα απ’ την Corolla σου τα λιοντάρια και μετά έμπαινες για να ταΐσεις την άσφαλτο με μαύρες γραμμές.

Τίποτα δεν προετοιμάζει τον αμύητο για ό,τι ωμό συμβαίνει εδώ. Εδώ, στο Ebisu, έμαθαν, ανδρώθηκαν, τράκαραν, ξαναπροσπάθησαν και τελικά αναδείχθηκαν μερικά μεγάλα ταλέντα του παράνομου, άλλοτε, σπορ.

Υπάρχει κάτι ποιητικό, αριστοτεχνικά εκτελεσμένο, σαν ιαπωνική αρχαία τέχνη. Είναι η ψυχή του drifting, το τελευταίο σύνορο του φόβου. Kαι την αποδίδει όμορφα το παρακάτω video.