Η ιστορία του Δαυίδ με τον Γολιάθ επαναλαμβάνεται ακόμα και στις μέρες μας. Αρκεί ο νικητής να διαθέτει, εκτός από θράσος, αρετές ικανές να εξισορροπήσουν τη διαφορά δύναμης από τους ανταγωνιστές του. Αυτή είναι η ιστορία της Toyota Celica IMSA GTO
Κάτι σαν τον Τίγρη και τον Δράκο δηλαδή με την ωμή, θηριώδη δύναμη του Τίγρη, απέναντι στη σοφία του Δράκου
Ιστορίες από την Ανατολή; Ναι, από την Άπω Ανατολή μέχρι την Άγρια Δύση και τις πίστες που φιλοξένησαν το πρωτάθλημα Μεγάλου Τουρισμού της International Motor Sports Association (IMSA GT Championship)
Όλα ξεκίνησαν το 1964 με τη δημιουργία της AAR (All-American Racers) από τους μέγιστους Dan Gurney και Carroll Shelby, με την υποστήριξη της Goodyear.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η ομάδα της AAR κατάφερε να νικά στα πρωταθλήματα F1 και Indy Car.
Οι επιτυχίες της ΑΑR ήταν φυσικό να προσελκύσουν το ενδιαφέρον μεγάλων κατασκευαστών. Όπως της Toyota, που τη δεκαετία του ’80 θέλησε να κάνει το βήμα μπαίνοντας μ’ ένα δοκιμασμένο όπλο της στην αμερικάνικη αγορά μέσω του δημοφιλούς πρωταθλήματος GT
Ο κινητήρας, με δάφνες σε όλα τα επίπεδα ανταγωνισμού, δεν είναι άλλος από τον Toyota T, εξελιγμένο στον τύπο 4T-GTE Turbo των 2090 κ.ε., με απόδοση 355 ίππους στις 8,000 στροφές
Η γέννηση του συγκεκριμένου σασί, #86T-002, τελειοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1986, με το σωληνωτό πλαίσιο διαστάσεων (εκτός εργοστασιακών προδιαγραφών) να πλαισιώνεται από το τροποποιημένο αμάξωμα με τη βοήθεια του μετρ σχεδιαστή των Indy Cars, Roman Slobodinsky
Η αγωνιστική Toyota Celica IMSA GTO μπήκε στο Πρωτάθλημα την τρέχουσα χρονιά δοκιμής και εξέλιξης (‘86), έχοντας στο μεταξύ αυξήσει την ιπποδύναμή της στους 450 ίππους
Αυτή η Toyota Celica IMSA GTO είναι μία από τις μόλις τρεις που κατασκευάστηκαν την τριετία ‘86-’88. Στην πρώτη, μάλιστα, χρονιά κατάφεραν να κερδίσουν δυο αγώνες και να βρεθούν στο βάθρο σε άλλους τρεις
Τα σχέδια για την επόμενη αγωνιστική χρονιά ήταν μεγαλεπήβολα, καθώς η δυναμική του αγωνιστικού είχε ήδη φανεί
Η “μικρή” Celica της ΑΑR βρέθηκε ανάμεσα σε πολύ ισχυρότερα αυτοκίνητα, αλλά τα πήγε περίφημα. Αν και είχε να ανταγωνιστεί αυτοκίνητα όπως Chevrolet Corvette, Ford Mustang, Porsche 911 κ.ά., με μεγαλύτερο κυβισμό και ιπποδυνάμεις κοντά στους 600 ίππους, το αυτοκίνητο είχε προηγμένη τεχνολογία και “κάθετη δύναμη” με αποτέλεσμα να είναι “τραίνο” στις στροφές, αλλά και πολύ καλή αεροδυναμική που το κρατούσε πολύ σταθερό στις υψηλές ταχύτητες.
Οδηγημένη από τον Chris Cord (εγγονό του ιδρυτή της Cord), πέτυχε 15 νίκες, επτά pole positions, ανεβαίνοντας ακόμη 21 φορές στο βάθρο, και χαρίζοντας στην Toyota-AAR το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών (IMSA Camel GT) του ’87 και στον ίδιο το Πρωτάθλημα Οδηγών.
Δείτε τη σε ένα σπάνιο video από τον αγώνα του 1987 στο San Diego.
Όταν το πρόγραμμα έλαβε τέλος το 1989, το αυτοκίνητο αγοράστηκε από την Toyota Motor Sales U.S.A. για λογαριασμό του πρωταθλητή οδηγού της, Cord.
H πολύ καλή ιαπωνική “πρώτη ύλη” λοιπόν, σε συνδυασμό με την αμερικάνικη τεχνογνωσία στο υψηλότερό της επίπεδο, έκαναν για ακόμη μια φορά το θαύμα τους. Ή, μάλλον, δημιούργησαν ακόμα ένα μύθο, ανάλογο του μύθου της εισαγωγής μου.
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
