Εξάσκηση στο trail braking. Πώς γίνεται και γιατί

Το trail braking είναι ένας ψαγμένος τρόπος για να φρενάρεις. Και κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε έναν καλό και έναν πολύ καλό οδηγό

Μεγαλύτερος έλεγχος της «μούρης», μεγαλύτερη ρυθμισιμότητα του «πίσω», εξάλειψη υποστροφής. Είναι ωραία με τη Giulia παρέα

Ακολουθεί εγχειρίδιο οδηγιών για το tral braking. Ας πούμε, έρχεσαι στην ευθεία πριν την καμπή. Ο γενικός κανόνας είναι φρενάρεις, πάντα σε αρχική φάση, με τους τροχούς σε ευθεία. Σημείωση: όσο πιο πολλά τα χιλιόμετρα, τόσο πιο απόλυτoς ο κανόνας

Μετά, λοιπόν, αντί να κάνεις το τυπικά σωστό, να αφήσεις, δηλαδή, τα φρένα με τους τροχούς να κοιτούν ακόμα ευθεία (εξαιρετικά σημαντικό στις υψηλές ταχύτητες) και στη συνέχεια να στρίψεις, στο trail braking μένεις στα φρένα υπό κλίση στη φάση του αρχικού turn in, δηλαδή της εισόδου της καμπής.

Ακούγεται απλό

Δεν είναι, αν πρόκειται να εκτελεστεί τέλεια. 

Κι αυτό γιατί αν μείνεις για ελάχιστα περισσότερο χρόνο στo φρένo, κινδυνεύεις από τα εξής:

Πρώτον, να προκαλέσεις περισσότερη του επιθυμητού υπερστροφή.

Δεύτερον, να χάσεις την ιδανική σου γραμμή, αυτή που λίγα δευτερόλεπτα πριν μελετούσες καθώς κοίταζες μακριά (ναι, πάντα κοιτάζουμε μακριά).

Τρίτον, αν έρχεσαι με πραγματικά πολλά χιλιόμετρα, αντανακλαστικά το «πάτα» και στη συνέχεια απότομο «άσε» του μεσαίου πεντάλ μπορεί να αποσυντονίσει απότομα το αυτοκίνητο. Οι θεοί των αγώνων ραλλύ όλο αυτό το κάνουν αυτοματοποιημένα. Εμείς, οι απλοί θνητοί, πρέπει να χτίσουμε την εμπειρία ελέγχου

• Οδήγηση χωρίς ESP. Όσο νόημα έχει ακόμη

Τα πλεονεκτήματα του trail braking

Το να ολοκληρώνεις το φρενάρισμα στην αρχική φάση του turn in και όχι πριν από αυτό, είναι σημαντικό. 

Πρώτον, επιτρέπει στον οδηγό να εκμεταλευτεί λίγο περισσότερο, έστω και ελάχιστα, την ευθεία που προηγείται της στροφής. Ως γνωστόν, όσο πιο αργά φρενάρεις, τόσο κερδίζεις προβάδισμα.

Επίσης, σε φάση πίστας βοηθά να υπερασπίσεις τη γραμμή σου στη φάση εισόδου από τον αντίπαλο που έχει κολλήσει πίσω σου.

Δεύτερον, το trail braking βοηθά στο να μειώσεις ή και να εξαλείψεις τις υποστροφικές τάσεις του αυτοκινήτου.

Νομίζεις, ας πούμε, ότι μία 911 έχει φυσική τάση για υπερστροφή; Και όμως. Με τόση πρόσφυση πίσω και ελαφρύ μπροστινό, μια Carerra, ειδικά οι γενιές με το «κοντό» μεταξόνιο των 2,36 μ.  χρειάζεται συστηματικότατο trail braking για να ξεμπερδέψεις με τη σπαστική και ανέλπιστη συχνά τάση υποστροφής της. Ακόμα περισσότερο στο ελληνικό οδόστρωμα που επί καυτής ελληνικής ασφάλτου πρέπει να κάνεις τάμα στη Μεγαλόχαρη για να βρεις πρόσφυση «μπροστά», στον μπροστινό άξονα

Tρίτον, το trail braking προσφέρει μερικά «γραμμάρια» συμμετοχικότητας σε αυτοκίνητα με «τέρμα» οικογενειακό χαρακτήρα καθώς ζωντανεύει την ουρά στην είσοδο της καμπής

• Οδηγώντας το τελευταίο Evo. Το σασπένς ήταν ακόμη εδώ

Το πιο κρίσιμο σημείο, το sweet spot

Αφού έχουν γίνει σωστά όλα τα παραπάνω, το ευαίσθητο σκέλος είναι η λεπτότητα χειρισμού στο σημείο απελευθέρωσης του φρένου.

Συγκεκριμένα, το αρχικό πάτημα του μεσαίου πεντάλ πρέπει να γίνει αποφασιστικά αλλά όσο εισέρχεται το αυτοκίνητο σε φάση turn in, πρέπει να ελαφρώνει σταδιακά και στη συνέχεια η απελευθέρωση του φρένου να επιτρέψει την, όσο δυνατόν, πιο ήπια μετάβαση του προς το δεξί πεντάλ «ηρεμώντας» την κινηματική του αυτοκινήτου

Αυτά τα ολίγα. Εξασκήσου σε ασφαλές περιβάλλον.

Photo: 4Drivers

• Δοκιμή BMW M2: Η τελευταία των Mοϊκανών