Τι μπορείς να ανακαλύψεις οδηγώντας την Elise, την πανάλαφρη αγγλίδα στις νεροποντές της Καρδίτσας; Αλλά και πώς συγκρίνεται με ένα Mitsubishi Evo; Ή, μάλλον, δεν συγκρίνεται; True story με τη Lotus Elise στην ελληνική επαρχία
Σκέφτεσαι τίποτα καλύτερο με τις ζέστες;
Δεν μπορεί. Θα το ‘χεις νιώσει κι εσύ. Να διαβάζεις κάποιο κείμενο και να νομίζεις ότι γράφτηκε για σένα
Έτσι αισθάνθηκα και ‘γω, διαβάζοντας το κείμενο του Γιάννη για τους οδηγούς της Κυριακής. Σαν να με «φωτογράφιζε».
Κυριακή πρωί, λοιπόν, Με βροχή. Η μόνη διάθεση για οδήγηση καθαρά διεκπεραιωτική. Πού να τρέχεις τώρα. Καφές, παντόφλα, τζάκι. Αδρανής σαν το άζωτο. Μέχρι που ήρθε το sms.
«Να πάμε», λέει, «βόλτα στα βουνά για στρίψιμο». Στη βροχή, στο κρύο, με αμάξι χωρίς ABS; ΟΚ, αν είναι με το αμάξι του Σέφη. Ωραίος τύπος, by the way. Ψαγμένος, παλαβός.
Για τη λευκή Elise με τα 160 PS
Έκανε το παιδικό όνειρο πραγματικότητα εν μέσω κρίσης.
Πήρε μια λευκή Elise S2 2004 μοντέλο, με το μοτέρ της Rover των 160 ίππων. Αλλαγμένη ανάρτηση, εξάτμιση. Ένα κουκλί.
Πετάω παντόφλες και αφήνω την τηλεόραση ανοιχτή. Έχω ήδη μπει σε «βόλτα-mode on».
Τοποθεσία; Πέριξ της λίμνης Πλαστήρα, με την Καρδίτσα «πιάτο». Μέτριο οδόστρωμα, μιλάμε για πολύ νερό, σφιχτό στροφιλίκι. Κυρίως με 2η και 3η στο κιβώτιο.
Όσο για την Αγγλίδα; Ναι, είναι χαμηλή. Πολύ. Κοιτούσα μια Alfa 147 δίπλα μας και έμοιαζε με Hummer. Για να μπεις, πραγματικά ζορίζεσαι. Και άντε και μπήκες. Το πώς βγαίνεις είναι το θέμα. Κοιλιακούς – ραχιαίους, τώρα! Ξύνεις με τα οπίσθια σου την άσφαλτο. Σέξι;
Μέσα κυριαρχεί το γυμνό, με τα πεντάλ πολύ κοντά τοποθετημένα μεταξύ τους. Ηχομόνωση; Ανύπαρκτη. Μέσα στην πόλη η μικρή Elise πραγματικά υποφέρει απ` τη μικρή διαδρομή της ανάρτησης.
Στις εγκάρσιες ανωμαλίες νομίζεις ότι θα σπάσει. Αλλά δε σπάει. Και μεταμορφώνεται με την πρώτη ευκαιρία.
Σήμερα πάντως, λόγω μπόρας, πρόσεξα και κάτι άλλο, ασήμαντο οδηγικά, εξαιρετικά σημαντικό στο κάθε μέρα: μιλάω για τη στεγανότητα. Μου ‘κανε πραγματικά μεγάλη εντύπωση. Άψογη.
- Ναι, έχω cabrio. Ε, και;
Ανακαλύπτοντας τις 1.000 Λίμνες Καρδίτσας με το «Ελιζάκι». Παρθένα αίσθηση, απουσία ηλεκτρονικών, ABS, υποβοήθησης. Μόνο ξεκάθαρο feedback στο χειμωνιάτικο τοπίο. Μέχρι και ο Πλαστήρας ζήλεψε
Πολεμικό, λοιπόν. Υποβοήθηση πουθενά.
Τιμόνι, φρένα στέλνουν μηνύματα κατευθείαν στα οδηγικά κέντρα του εγκεφάλου. Το αμάξι στο «φωνάζει». Φαρδύ και χαμηλό δεν σου αφήνει καμιά αμφιβολία. Η Αγγλίδα είναι γεννημένη για αμαρτίες, Βλέπε, φτιαγμένη για στρίψιμο. Ζει γι` αυτό.
Στη συνέχεια, συνειδητοποιείς πως τα 160 άλογα, που στην εποχή μας ακούγονται απελπιστικά λίγα, είναι υπεραρκετά για να κάνουν τα επινεφρίδια να δουλέψουν υπερωρίες. Βγαίνουν γραμμικά και το μοτέρ «κοφτιάζει» εύκολα. Προφανώς βοηθά και το χαμηλό βάρος.
Και βέβαια η εξίσωση όλων αυτών βγάζει και μία καταπληκτική κατανάλωση: μόλις 8 lt/100km. Σε φάση δοκιμής, εννοείται.
Την ίδια στιγμή, το πλαίσιο δεν έρχεται ποτέ σε δύσκολη θέση και διαχειρίζεται άριστα την ισχύ. Οι κλίσεις είναι ανύπαρκτες. Αν κάτι έχω να παρατηρήσω είναι η φόρτιση στο αρχικό turn in. Συνηθισμένος με το μπροστινό – ξυράφι του προσωπικού μου Evo, η Elise έχει ένα λιγότερο αιχμηρό αρχικό «δάγκωμα» και, αν θέλεις, κάπως βαρύ σε σχέση με τη φυσική ελαφρότητα του αυτοκινήτου.
Όμως το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι αυτό: όλες οι δυνάμεις που ασκούνται, μεταφέρονται αυτούσιες στον οδηγό. Χωρίς ελαστικούς συνδέσμους, «χωρίς προφυλακτικό».
Η Elise δεν μοιάζει με τίποτα άλλο που να ‘χω οδηγήσει. Βγάζει τρελή πρόσφυση και σε βοηθά να «πας αέρα» ξεχνώντας πού βρίσκεται το μοτέρ.
Ακούει ό,τι της λες, είναι εντελώς αναλογική και, με δυο κουβέντες, την ευχαριστιέσαι διαρκώς. Είτε με λίγα είτε με πολλά. Δεν υπάρχει περίπτωση να οδηγήσεις το αμάξι σε στροφοδιαδρομή και να μη γουστάρεις.
Κάτι αξιοσημείωτο είναι η διαφορετική φάση σε σχέση με τον τούρμπο κινητήρα του Evo. Η Lotus δεν είχε αυτά τα dt αδράνειας στο μοτέρ που έχει ο Ιάπωνας ή στο πάτα-άσε. Το Evo είναι σαν να εισπνέει και εκπνέει ένας αρσιβαρίστας. Η Lotus είναι μπαλαρίνα. Αμεσότητα παντού
Το δικό μου συμπέρασμα; Η μικρή Lotus είναι, με μια κουβέντα, καταπληκτική.
Σύμφωνοι, ειδικό αυτοκίνητο. Πολύ. Δεν χωρά αμφιβολία. Αν αξίζει να την αγοράσεις; Αν έχεις τον χρόνο να ασχοληθείς μαζί της, αναμφίβολα ναι!
Ξέρεις από πριν πως θα σε κουράσει στην καθημερινότητα. Αλλά και θα σε απογειώσει όταν γίνεις ένα μαζί της.
Θα μου πεις…το πίεσες; Το παίζεις «χεράς»; Όχι, δεν είμαι «χεράς» και δεν θα μπορούσα σίγουρα να τον κάνω στο γεμάτο νερά οδόστρωμα. Ο σκοπός δεν ήταν αυτός εξάλλου. Η οδήγηση, το ραντεβού, η «δοκιμή», πες το όπως θες, έγινε για να ξορκίσω τους Κυριακάτικους δαίμονές μου.
Υ.Γ. Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω τον Σέφη που όχι μόνο μου εμπιστεύτηκε το αυτοκίνητο του αλλά κατέβηκε μέσα στη βροχή για τη φωτό.
Photo: Σέφης Κυρίτσης / Google
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
