Τη φωτό μου την έστειλε φίλος. Ένα μαύρο Honda S2000, τυχαία, έτσι, στο δρόμο. Αλλά είναι η τυχαιότητα που επαναλαμβάνει την αναγκαιότητα
Και του πάει το hard top, ε;
Για το Honda S2000 έχουν γραφτεί τόσα που δύσκολα συναντάς άλλο roadster με ανάλογο θαυμασμό, τουλάχιστον κατά την τελευταία εικοσαετία
Ήταν η στιγμή που πέτυχε για τη Honda τις σωστές αναλογίες για ένα εξόχως οδηγοκεντρικό, τεχνολογικά «προχώ» και άψογο σχεδιαστικά διθέσιο.
Αν ακόμα χαζεύεις τις αναλογίες του, είναι τα διπλά ψαλίδια που επέτρεψαν να κατέβει χαμηλά η γραμμή του καπό σε συνδυασμό με τη mid front engined αρχιτετονική, τη λεγόμενη και ”FMR”.
Η διάταξη αυτή είναι πίσω από αυτό το χαμηλό, ευθύγραμμο ρύγχος που βλέπεις. Αυτό, σα καρχαρίας εν αναμονή. Μαζί φυσικά με το μπροστινό που, ειδικά στα face lift, έγινε ακόμα πιο όμορφο.
Αιχμηρό, μαζεμένοι όγκοι, μικρό πορτ μπαγκάζ, χαμηλό ύψος (αλλά όχι στα όρια του δύσχρηστου μιας Elise), χωρίς το πλεόνασμα τεράστιων τροχών. Respect
Κάψα με την Elise. Οδηγώντας την στην έρημη Ελλάδα
Και, kinder έκπληξη για τον αμύητο, όλο αυτό το μηχανολογικό προϊόν στα σωθικά.
Ναι, ήταν δύσκολο το Honda S2000, ειδικά στο «σκαλοπάτι» του VTEC και, επίσης ειδικότερα, πριν μπει το συχνά σωτήριο VSA.
Όμως, είναι αξιοθαύμαστο το πώς ένα roadster που το ΄χεις δει και ξαναδεί τόσες φορές στη ζωή σου συνεχίζει να σου κλικάρει το ενδιαφέρον μερικές δεκαετίες μετά.
Η διθέσια αναγκαιότητα ενός Honda S2000 στο προσωπικό σου Hall of Fame
Έστω από μία φωτό που τραβήχτηκε τυχαία.
Photo: Χ.Δ.
H ζωή μου με το Honda S2000. True story
