H ζωή μου με το Honda S2000. True story

Το ερωτεύτηκε το S2000, δεν άκουσε κανέναν και το έκανε δικό του. Έζησε χιλιόμετρα και στροφιλίκια, ωρίμασε οδηγικά μαζί του. Και τώρα ήρθε η στιγμή, δεκαπέντε χρόνια μετά, να γράψει για το «γάμο» του μαζί του. Το true story ενός αναγνώστη

Κάτι ακούγεται αλλά κρίμα που είκοσι ένα χρόνια μετά το λανσάρισμά του η Honda δεν έχει προσφέρει τον άξιο αντικαταστάτη του S2000. Κι απ’ την άλλη, νυν ιδιοκτήτες έχουν έτσι ένα λόγο παραπάνω για να μην προβούν στο «διαζύγιο». Κύριε Κωνσταντίνε Πελέκη, έχετε το λόγο

Η σχέση μου με το Honda S2000 είναι «γάμος». Όχι όμως με την έννοια του δύσκολου ως προς τη μεταπώλησή, όπως λένε στην πιάτσα

Αντίθετα με ό,τι φαντάζεστε, δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ανέκαθεν μου άρεσαν αυτοκίνητα τύπου Impreza και Mitsubishi Evo.

Όμως μία βόλτα την Πρωτομαγιά του 2004 ήρθε να με σημαδέψει.

Ήταν μία βόλτα από Ναύπακτο μέχρι Αράχωβα με ένα S2000 (που είχε παραγγείλει κάποιος πελάτης από έναν φίλο μου) η αφορμή για να ανάψει η φλόγα που κρατιέται ζωντανή έκτοτε.

Honda S2000. Τι πρέπει να ξέρεις στο μεταχειρισμένο

Σωτήριον έτος 2006

Ήταν τότε όταν μετά από δύο χρόνια προσμονής αλλά και πολλών προσπαθειών αλλαγής σκεπτικού από τρίτους -τύπου «τι να το κάνεις το διθέσιο;», «μα καλά, δίλιτρο;» και άλλων τέτοιων- φτάνει η ώρα που περίμενα.

Δύο μέρες πριν τα εικοστά πέμπτα γενέθλιά μου, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα.

Mία στιγμή που θα μείνει αξέχαστη. Η σύζυγός μου πάντα μου θυμίζει πως τρείς φορές με έχει δει να χαμογελάω τόσο ενθουσιασμένος. Δύο με τις γεννήσεις των παιδιών μου και μία όταν κάθισα για πρώτη φορά πίσω από το δικό μου S2000 AP1 με μόλις 18,000 χιλιόμετρα στο οδόμετρο.

Συμβιώνοντας με το S2K

Κάθε φορά που βρίσκομαι μέσα και το οδηγώ είναι σα να μπαίνω για πρώτη φορά.

Απίστευτο κιβώτιο με κλικαριστή, μηχανική αίσθηση, ωραίο ζύγισμα. Ακριβές και απαιτητικό ταυτόχρονα αυτοκίνητο για τον Πραγματικό Οδηγό.

Δεν θα ξεχάσω το μάθημα που μου έδωσε, κάποτε στη Ριτσώνα, όταν ξεκόλλησε άθελά μου. Δε συνέβη κάτι παραπάνω. Ήταν όμως αρκετό για να μου θυμίσει πως είχα να κάνω με κάτι διαφορετικό. Κάτι που απαιτεί γνώσεις, εμπειρία. Όπως και ότι το να είσαι στο μέσον του apex και να σε βρίσκει το «σκαλοπάτι» του VTEC δεν είναι και η καλύτερη ιδέα

Όσοι έχουν ζήσει με το S2000 ξέρουν ότι πρέπει να το σέβεσαι για να μην την πατήσεις.

Αν το μάθεις και το καταλάβεις, βρίσκεσαι μέσα σε ένα πισωκίνητο μηχάνημα απ’ αυτά που οι κατασκευαστές δε βγάζουν εύκολα πια. Ακόμα και η Honda.

Το σημαντικότερο πάντως από όλα αυτά που αφορούν το S2000 στην δική μου περίπτωση είναι πως, ευτυχώς, δεν άκουσα κανέναν. Ήταν το επετειακό θαύμα της Honda. Και, όπως το βλέπω εγώ, παραμένει τέτοιο.

ΥΓ. Ευχαριστώ τον αείμνηστο πατέρα μου για το δώρο του. Ήξερε πόσο το ‘θελα.