Kαι Tώρα Mάχη. Με τις ΚΤΜ στον αέρα

Ή ”Ready to Race”, όπως είναι το μότο της ΚΤΜ που παρουσίασε τη γκάμα της για το 2017. Πρωταθλητές, άλματα και μια Δούκισσα της Πλακεντίας ήταν εκεί. 

Από ρόλο παρατηρητή, η δημοσιογραφική παρουσίαση των δύο τροχών είναι πιο χαλαρή σε σχέση με αυτές που συνηθίζω να πηγαίνω.

Η ατμόσφαιρα είναι πιο παρεΐστικη, η πληθωρική παρουσία του Διευθύνοντα Συμβούλου, κ. Σόλωνα Κοντού, που μαεστρικά ”δένει” το πρωτόκολλο της βραδιάς με αυτοσαρκασμό και πειράγματα προς το ακροατήριο, οι ατάκες από το τελευταίο, το σχετικά ολιγομελές της υπόθεσης. Όλοι δείχνουν να γνωρίζονται μεταξύ τους. Δεν υπάρχει ύφος ή comme il faut. 

Μαζί, έγινε και η βράβευση από τις επιτυχίες της σεζόν, ευκολάκι απ’ ό,τι κατάλαβα με δεδομένη την υπεροπλία της ΚΤΜ στο χώρο. Ο ένας αγιογράφος, ο άλλος μηχανικός αυτοκινήτων, όλοι με πάθος για το εντούρο και το μότοκρος. 

Έξω, στην είσοδο του Πύργου της Δούκισσας της Πλακεντίας (αξίζει να διαβάσετε την ιστορία της κατά κόσμον Σοφίας ντε Μπαρμπουά, της εκκεντρικής, ιδιαίτερης, ερωτιάρας grand dame των Αθηνών εδώ), στις πορτοκαλί τέντες, υπήρχε όλη η γκάμα της εταιρείας για τη νέα χρονιά. 

Μόλις είχα ακούσει τις πλείστες τεχνικές λεπτομέρειες με περιέργεια του νεοφώτιστου. Δίπλα, για πρώτη φορά φέτος, υπήρχαν και οι κυανόλευκες τέντες της Husqvarna, που πλέον αντιπροσωπεύεται από κοινού. Όπως μου είπε ο After Sales Manager, κ. Κώστας Καλαντζόπουλος, ένας άνθρωπος με τον οποίο γνωριζόμαστε απ’ τα χρόνια του ελληνικού περιοδικού ”evo”, οι δύο εταιρείες παράγουν τις μοτοσικλέτες τους σε κοινή γραμμή παραγωγής. Κι οι δύο όμως έχουν πολλά ένσημα στο σκληρπυρηνικό χώρο με πιστό κοινό.

Η υγρασία έξω απ’ τον σχεδόν στοιχειωμένο πύργο είναι αισθητή. Τώρα που το σκέφτομαι, θα έκανε και υπέροχο ντεκόρ για ταινία – άσε που η ίδια η ιστορία της Δούκισσας θα είχε ντοκιμαντερίστικο ενδιαφέρον με τόσους έρωτες, άγρια σκυλιά, ταριχευμένες κόρες και πολιτικές διασυνδέσεις. Προσγειώθηκα και πλησίασα τα πανέμορφα εντούρο και τα ”αγριοκάτσικα” χωρίς πινακίδς κυκλοφορίας. Ομολογώ πως ζήλεψα.

Και φαντάζεστε το γιατί. Διότι με λίγα σχετικά χρήματα ο δίτροχος-βενζινοαίματος μπορεί να αποκτήσει ένα όπλο που ελάχιστα απέχει με αυτό που ”κατεβαίνει” ο πρωταθλητής-αγιογράφος. Ή ο όποιος διεθνής ομόλογός του. Ακόμα περισσότερο; Αν ο τετράτροχος-βενζινοαίματος συμμετέχει στο σπορ από καθιστική θέση, στο ΚΤΜ για ”να το πας”, χρειάζεται να καταβάλεις μια σημαντικότατη φυσική προσπάθεια που σου δίνει επιπλέον σασπένς σε σχέση με το, σχεδόν αμιγώς, εγκεφαλικό του αυτοκινήτου. Τα αισθητήρια είναι περισσότερα.

Το ΄χω ξαναγράψει -αν και ακούγεται αιρετικό για τον αυτοκινητικό χώρο- και λέω να το ξανακάνω: το μότορσπορτ του αυτοκινήτου δεν είναι άθλημα αλλά σπορ. Μέχρι εκεί. Και δεν πρέπει να γίνει και ποτέ άθλημα – έστω κι αν επιδιώκεται από ”ημέτερους” (προφανέστατα για τη μονέδα του πράγματος). Γιατί αν γίνει, θα είναι ιεροσυλία. Και για αυτήν, θα πρέπει να κατέβουν σε απεργία πείνας όσοι λιώνουν στους στίβους, τις πισίνες και ακροβατούν με σωματικά τους όρια. Αν έχεις περάσει από αθλητισμό, τραυματισμούς, πόνο και παλμούς στη μέγιστη καρδιακή το καταλαβαίνεις. Αν όμως, λέω ααααααν, υπήρχε ένα κομμάτι του μότορσπορτ που θα δικαιούνταν, και πάλι θεωρητικά, να διεκδικήσει τον τίτλο του ”αθλήματος” θα ήταν αυτός ο χώρος. Γιατί το εντούρο ή το μότοκρος το ζεις με το ίδιο σου το κορμί, οι ”μπουκάλες” σου τελειώνουν τους πήχεις, η μέση θέλει σπάσιμο και χάρη, οι τετρακέφαλοι τα ”βλέπουν όλα”, βγαίνεις λαχανιάζοντας κι όχι για κοψίδι στη Ριτσώνα. Συγχωρέστε την παράκαμψη αλλά είναι μέρος του επιμύθιου της βραδιάς.

Μαζί και η αναγγελία για τη στήριξη των KTM και Husqvarna απέναντι στους αγωνιζόμενους για τη νέα χρονιά με τα πριμ να ορίζονται στα €200 για τον πρώτο, τα €150 για τον δεύτερο και τα €100 για τον τρίτο. Κίνητρο.

Την παρουσίαση έκλεισε ένα ωραίο δείπνο μέσα στον πύργο για τον οποίο, παρεμπιπτόντως, διαφωνώ με τον εκπρόσωπο του Δήμου που δήλωσε πως ”προτιμούμε να τον ανατινάξουμε παρά να τον δώσουμε να γίνει εστιατόριο”. Χίλιες φορές να αξιοποιηθεί με ελεγχόμενο τρόπο παρά να υπόκειται στον νόμο της εντροπίας. Τεσπά.

Την επόμενη μέρα προβλεπόταν οδήγηση σε επιλεγμένη διαδρομή. Όλα τα ”μωρά” στην πίστα. Ωστόσο, η ελάχιστη, κάποτε, επαφή μου με μοτοσικλέτα, η σύνεση της ηλικίας και ένας διάδοχος με απέτρεψαν από το να αφήσω τα κόκκαλά μου στην Πεντέλη. Το θέαμα όμως περισσεύει. Έστω κι απ΄ έξω. 

Πορτοκαλί, κυανόλευκο και πολύ γκάζι για όσους ξέρουν και αντέχουν, Ζηλεύω.

 Ο Πύργος της Δούκισσας της Πλακεντίας εντός. Κάποτε υπήρχε σασπένς εδώ. Το αναβιώνουν τα δίτροχα εκτός. 

H Marketing Manager, κ. Ίλια Κοντού, o Διευθύνων Σύμβουλος της KTM South East Europe, κ. Σόλων Κοντός, και εις εκ των νικητών της σεζόν που ολοκληρώθηκε με μια ακόμη επιτυχημένη παρουσία της εταιρείας.

Ο After Sales Manager, κ. Κώστας Καλαντζόπουλος, ένας απ’ τους λίγους στο ”χώρο” που κατέχουν δίτροχη και τετράτροχη κουλτούρα, εξήγησε τις διαφοροποιήσεις της τελείως νέας γκάμας για το 2017. Πλαίσια, κινητήρες, αναρτήσεις, περιφερειακά και άλλα αισθητικά για δυο εταιρείες συνδεμένες με το σκληροπυρηνικό fun.  

Και Τώρα Μάχη.

info: ktm.com.gr / Photo: Χ. Καραγιωργάκης