Αθήνα-Δομοκός-Λίμνη Πλαστήρα και επιστροφή με το μόνο πισωκίνητο στην κατηγορία.
Τι λέει το 4Drivers: η τελευταία γενιά πισωκίνητων 1 Series έχει χαρακτήρα, μέτριους χώρους και έναν diesel ικανό να κυνηγά τα Rallye στο Δομοκό
Oh yes: ζύγισμα σασί, απόδοση κινητήρα (150 PS, 320 Nm, 0-100 σε 8,1, τελική 212 km/h), 104 gCO2), ευελιξία, ευχάριστη ”BMWδίλα” χωρίς να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σ’ ένα απ΄τα πιο φτηνά μοντέλα της αχανούς γκάμας
Sorry, no: αυτόματο κιβώτιο που ”ανεβάζει” μόνο του στην επόμενη σχέση ακόμα και στη ρύθμιση Sport, περιορισμένοι χώροι, τιμή
Απέναντι: Audi A3, Mercedes A-Class
Bitch, better have my money: από €32,973
Το ”δεκαέξι βου” που φαινόταν καμιά διακοσαριά μέτρα μακριά φαινόταν πως τον ήξερε τον Δομοκό. Ανοιγόταν σωστά, ελάχιστα φρένα, το μπλε που μας μεγάλωσε. Για το ανέβασμα μιλάμε.
Τι διαδρομή. Αν υπάρχει ένας επιπλέον λόγος να αφήσεις πίσω την Αθήνα και να ανέβεις προς κεντρική Ελλάδα, είναι αυτός ο δρόμος. Τι δρόμος; Δρομάρα. Ειδικά από τότε που φάρδυνε και μπορείς να προσπερνάς τις φορτωμένες νταλίκες.
Ο ουρανός έχει γκριζάρει και οι άκρες του δρόμου είναι γεμάτες από άσπρα μπαμπάκια που ανεμίζουν καθώς φεύγουν απ΄τα Scania και τα Man καθώς αυτά ανηφορίζουν στο δικό τους αργόσυρτο φθινόπωρο.
Έχω ήδη περάσει μια ψιλοάδεια Εθνική όπου η δίλιτρη -μην μπερδεύεστε- 118D τακτοποίησε με χαμηλή κατανάλωση. Κάποια 4.7 lt/100km αν είσαι εγκρατής και -ντρέπομαι που το γράφω- με αυτόματο πιλότο σταθερά στα 120 km/h. Ο ”αυτόματος” είναι ο πιο ξενέρωτος, geriatric τρόπος για να μετακινείσαι. Μια μικρή πρόγευση, κατά κάποιον τρόπο, της αυτόνομης οδήγησης που έρχεται.
Αμ έλα που εν καιρώ μνημονίων τα χιλιόμετρα δεν βγαίνουν flat-out και μη σας πει κανείς πως οι δοκιμές των δημοσιογραφικών συνηθίζεται να γίνονται με άφθονους ανεφοδιασμούς. Αληθινό ψέμμα.
Ακόμα και Σάββατο δεν υπήρχαν πουθενά μπλόκα και έμεναν μόνο τα σταθερά ραντάρ στα γνωστά μπεζ κουτιά στην πρώτη, μεγάλη κατηφόρα του Δομοκού. Λέγεται πως δεν λειτουργούν αλλά κράτα και μια πισινή.
Το αυτόματο κιβώτιο οκτώ σχέσεων αλλάζει με έναν σχεδόν κρεμώδη τρόπο τις σχέσεις. Αν θες, όμως, να ”παίξεις” με το μόνο πισωκίνητο στην κατηγορία θα ανακαλύψεις πως μπορείς μεν να κινείσαι αρκετά γρήγορα αλλά το πολυπόθητο ”μπαντιλικάκι” εξατμίζεται γρήγορα. Ο λόγος έχει να κάνει με το ότι εκεί που είσαι με τέρμα γκάζι, η χαρτογράφηση επιβάλλει ανέβασμα σχέσης και έτσι η δύναμη εκτονώνεται.
Διευκρινίζω: ο όρος ”μπαντιλικάκι” δεν έχει πρόθεση να υποτιμήσει την τέχνη. Αλλά με τη φιλοσοφική αναζήτηση (sic) του κατά πόσον πραγματικά αξιοποιείται η πίσω κίνηση σε ένα αυτοκίνητο που προφανώς δεν έχει τη δύναμη μιας Μ3 ή, έστω, μιας 240 για να αξιοποιήσει τη συγκεκριμένη διάταξη. Η απάντηση είναι πως δεν την έχει. Και πως η συντριπτική πλειοψηφία των αγοραστών των 1 Series δεν θα πάρει καν χαμπάρι τη μετάβαση προς την προσθιοκίνητη νέα γενιά που έχει ανακοινωθεί και επισήμως. Εμπρός στο δρόμο που χαράζει η Active Tourer.
Άρα; Άρα ανεβαίνοντας το Δομοκό, το Μπράλο ή και τον Ωρωπό, αν δεν είσαι των μετακινήσεων, μπορείς να συμμετέχεις οδηγικά μέχρι κάποιου σημείου. Αν της κάνεις μεταφορά βάρους και το δεξί σου πόδι τρυπήσει μοκέτα, θα γευτείς, έστω για λίγο, τη γλυκιά αίσθηση που στο άγνωστο λεξικό των μαζών βρίσκεται στο λήμμα ”υπερστροφή”. Θα νιώσεις, επίσης, αυτό το άψογο balance μεταξύ εμπρόσθιου και πίσω άξονα που, ναι, το ομολογώ, λείπει ακόμα κι απ΄τα καλύτερα FWD. Αλλά μέχρι εκεί. Η 118D, άλλωστε, είναι ένα προσιτό hatchback για γενική χρήση, που όπως γράφαμε και εδώ, έγινε κατά τι πιο προσιτό τις τελευταίες ημέρες.
Και βέβαια έχει, ως συνήθως, αυτή την εξαιρετική απόσβεση απ΄τη Βαυαρία. Ανέκαθεν ”το ‘χαν”, τους πήγαν λίγο πίσω οι πρώτες γενιές των RunFlat ελαστικών με τα πολύ σκληρά πλαϊνά αλλά τώρα που η συγκεκριμένη τεχνολογία έχει εξελιχθεί, μετά δυσκολίας εντοπίζεις ένα συμβιβασμό στην κύλιση.
Εκεί που θα κάνεις συμβιβασμό είναι οι χώροι. Εντάξει, ποτέ δεν ήταν το δυνατό ”χαρτί” της 1 Series και δεν είναι. Αν δεν κουβαλάς πολύ κόσμο δεν σε ενοχλεί. Ακόμα κι αν δεν κουβαλάς, όμως, πιθανότατα θα σε ενοχλήσει πως, ειδικά αν έχεις τη θέση οδήγησης χαμηλά, οι αγκώνες σου βρίσκουν. Ο αριστερός στο αφρώδες υποστήριγμα της πόρτας και ο δεξιός στον υπερμεγέθη ”τεμπέλη”. Ή όπως τέλος πάντων τον λένε αυτόν τον άχρηστο τύπο στην τυπική φόρμα παραγγελιών της BMW.
Όταν όμως έχεις ένα σχεδόν άδειο Δομοκό μπροστά σου τα ξεχνάς τέτοιες λεπτομέρειες. Ειδικά όταν έχεις και ένα μπλε Rallye που πάει καλά. Πλησίασα, με είδε, πήγα να περάσω απ΄την εξωτερική, δεν μ’ άφησε, δεν πειράζει, αποχαιρετώ στην επόμενη ανηφορική δεξιά με τρίτη. Και μετά κατηφόρα.
Αυτή που είναι ευκαιρία να κρυώσεις φρένα, να περάσεις ήρεμα απ’ το χάσιμο που πουλάνε μέλια και άλλα εξωτικά και να δεις τον κάμπο πιάτο. Δομοκός calling. Ακόμα και με ένα diesel λέει. Ειδικά αν πρόκειται για το πιο σπορτίφ hatchback στην κλάση. Κακά τα ψέμματα.
Info: bmw.gr / Photo: 4Drivers
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
