Βρίσκοντας την Alfa Romeo του πατέρα σου

Τη Giulia Super 1300 χρώματος ”Blu Olandese” την αγόρασε ο κυρ-Παύλος από έναν φοιτητή που την είχε εισάγει απ`την Ιταλία

Ο γιος του (και καλός φίλος), Πάνος, μεγάλωσε στο σαλόνι της με τη χαρακτηριστική μυρωδιά των Alfa Romeo της εποχής.  Και αποφάσισε να τη φέρει ξανά στο σπίτι

Ο Πάνος θυμάται τα παιδικά του χρόνια με ήχους απ΄ το ρούφηγμα των δύο διπλών καρμπυρατέρ του αλουμινένιου μοτέρ της.

Οι πρώτες εμπειρίες πίσω απ`το μεγάλο ξύλινο τιμόνι μένουν τυπωμένες ανεξίτηλα στον εγκέφαλο. Συμπάσχω. 

Ήταν στην αρχή της εφηβείας όταν η μάνα του πήρε την -όχι και τόσο εμπνευσμένη- απόφαση να δώσει τη Giulia. Καθόταν καιρό κάτω απ`το σπίτι ”κι έπιανε χώρο”.

Τα κλειδιά τα είχε φυλαγμένα μιας κι ο κυρ-Παύλος έλειπε. Το έγκλημα, βλέπεις, συντελέσθη ερήμην του

Ο Πάνος υποψιαζόταν τι θα γίνει: όταν ο κυρ-Παύλος γύρισε απ`το ταξίδι της έσυρε τα εξ αμάξης. Σήμερα όμως, είκοσι χρόνια μετά, η γιαγιά ”Ιουλία” επιστρέφει στην οικογένεια ξανά.

Ο Πάνος την είχε εντοπίσει. Χρόνια σκεπασμένη κάτω απ`το σπίτι του τότε αγοραστή που δεν το`παιρνε απόφαση να την φτιάξει.

”Δεν μπορούσα να την βλέπω να κάθεται”, μου εξιστορεί ο Πάνος. Πριν μια βδομάδα, λοιπόν, πήγε και την πήρε.

Με μεράκι και υπομονή θα έρθει στην original κατάσταση. Δεν έχουν μείνει και πολλές γνήσιες Giulia Super 1300

Όλα τα λεφτά το βλέμμα του κυρ-Παύλου που την αντίκρισε ξανά μετά από τόσα χρόνια. Άτιμο πράγμα οι αναμνήσεις…

Για την ιστορία, προέκυψε και ένα αλάθητο τεκμήριο της λομβαρδικής καταγωγής της: η ιταλική λίρα του 1978 που βρέθηκε κάτω απ`τα καθίσματα στο λύσιμο. Απομεινάρι του πρώτου ιδιοκτήτη, του φοιτητή που λέγαμε στην αρχή. Ναι, θέλει αρκετή δουλειά, αλλά αξίζει. Οι αναμνήσεις για την Alfa Romeo του πατέρα σου δεν κοστολογούνται.

Υ.Γ.1 Ηθικό συμπέρασμα: όταν λείπεις απ’ το σπίτι φρόντισε να μην ξέρουν πού έχεις τα κλειδιά.

 Υ.Γ.2 Αν σας άνοιξε η όρεξη για την ”κυρία” δείτε περισσότερες φωτό στο αντίστοιχο άλμπουμ της εδώ. 

Photo: Γ. Δημόπουλος