Σκαραβαίε, αγάπη μου

Post date:

Author:

Category:

 

Πόσες φορές  επιβεβαιώνονται οι εξαιρέσεις; 

 

Κανόνας: Θαυμάζω ένα αυτοκίνητο, ανυπομονώ να το οδηγήσω. 

Εξαίρεση: Θαυμάζω ένα αυτοκίνητο, αλλά μη σώσει και ματαπιάσω το τιμόνι του.

Το παρατηρούσα με δέος.  Οι προβολείς του, παιδικά  μάτια ολοστρόγγυλα να σε θωρούν με αθωότητα, οι γρύλλιες στο πίσω μέρος για να αναπνέει η μηχανή, το γεμάτο καμπύλες σώμα του, η σχεδίασή του να χλευάζει το χρόνο και τέλος το πορτοκαλί του χρώμα, βγαλμένο από την εποχή του.

Εποχή των χρωμάτων, της αμφισβήτησης αρχών και κανόνων, του ροκ κινήματος σε μια Ελλάδα που γκριζάριζε λόγω χούντας.

Το αυτοκίνητο του θείου. Ένας πορτοκαλί σκαραβαίος του 1972, να αναγράφει 1302 κ.ε πλάι στις γρίλιες του πίσω καπώ.

Τον παρατηρούσα με τη γκριζόμαυρη στολή του αστυνομικού, κοντράστ στο πορτοκαλί να ξεσηκώνει την ησυχία της γειτονιάς κάθε που γύριζε τη μίζα και στη συνέχεια να βάζει τη θεόρατη κασέτα τον 8 τρακ στο κασετόφωνο για την αγαπημένη του Ρίτα Σακελλαρίου. 

Πέρασαν χρόνια, ήρθε η Μεταπολίτευση και η ώρα –αφού το επέτρεπε και η ηλικία- που θα το δοκίμαζα από τη θέση του οδηγού.

Ήταν τον πρώτο καιρό που παραδόθηκε ο περιφερειακός του Υμηττού.

Κάθοδος από Καρέα προς Ηλιούπολη. Σημείο εκκίνησης ο Καρέας, τερματισμός η κεντρική πλατεία της Ηλιούπολης. Κάθομαι στο κάθισμα.

Η άνεσή του όπως εκείνες οι πολυθρόνες στον προθάλαμο ιατρείου του ΙΚΑ μου φάνηκε. Μπροστά μου το τιμόνι, ένα τεράστιο αναλόγιο.

Τα πόδια μου να ψάχνουν τα πεντάλια, το οπτικό μου πεδίο να ψάχνει επίσης κάτι και εκείνο πέρα από την καμπούρα του καπώ. Προσανατολίστηκα λίγο και ξεκίνησα.

Δεν κατάλαβα πώς βγήκε η κάθοδος. Νόμιζα ότι το πεντάλ του γκαζιού δεν υπακούει, του φρένου ήταν για το αλλού, του συμπλέκτη ήταν για να υπάρχει.

Πρόφτασα τη θάλασσα να δω στον ορίζοντα σα σανίδα σωτηρίας. Το ”αγρίμι” εξημερώθηκε εκεί που σώθηκε το κατέβασμα. Σταμάτησα για να συνέλθω πριν τον τερματισμό. Δικό μου μάλλον το λάθος.

Δεν εξοικειώθηκα μαζί του πριν την εκκίνηση. Δεν σεβάστηκα τις ιδιοτροπίες του. Αυτό θα μου έλεγαν και τα εκατομμύρια οδηγοί του σκαραβαίου. Το όλο εγχείρημα  έμοιαζε σαν την πρωτόλεια αποτυχημένη ερωτική πράξη πρωτάρη ή εφήβου.

Από τότε από μακριά κι αγαπημένοι. Θαύμαζα τις διαφορετικές του εκδοχές, στο δρόμο, σε ταινίες, στο μουσείο του  Volfsburg.

Τον συγκεκριμένο ο ιδιοκτήτης του τον παρέδωσε στα παιδιά του, αν και άλλαξε το χρώμα –από το πορτοκαλί  σε ένα ανοιχτό καφέ- και το κασετόφωνο των 8 τρακ.

Κι ο εν λόγω σκαραβαίος ζει και βασιλεύει.

 

Photo: Google

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει